NC

คำเตือนเนื้อหา

เรื่องนี้อาจมีเนื้อหาหรือการใช้ภาษา
ที่ไม่เหมาะสม เยาวชนที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี
ควรใช้วิจารณญานในการอ่าน
กดยอมรับเพื่อเข้าสู่เนื้อหา

อ่านเงื่อนไขเพิ่มเติม
ปิด
ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    หัวใจในวันวาน(มีebook)

    ลำดับตอนที่ #30 : เหงา คิดถึง รอ(4)

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 2.21K
      1
      3 เม.ย. 66

    “พี่เลิกไปหมดแล้ว พี่รู้แล้วว่าพี่รักใคร กลับมาคบกันนะมีน” จะอ้วก! ตอนนั้นยังขับรถเบียดฉันจนแทบตกถนน

    “มีนไม่เชื่อ และพี่ก็รู้ไว้เลยว่ามีนไม่ได้ชอบพี่แล้ว มีนชอบใครคนทั้งโรงเรียนก็รู้ เลิกยุ่งกับมีน มีนไม่อยากให้คนที่มีนชอบเข้าใจผิด” ฉันพูดด้วยแววตาเด็ดเดี่ยวให้รู้ว่าเอาจริง ถ้ายังมายุ่มย่ามกันก็ถือว่าหน้าด้านเกินทน พูดจบก็เชิดหน้าขึ้น แล้วสะบัดหน้าหันหลังเดินกลับ เพื่อนๆ ก็ทำตามเช่นกัน แล้วจากวันนั้นพี่โต้งก็หายเงียบไป

    เช่นเดียวกับน้องเหนือ ไม่รู้ว่าฉันคิดไปเองหรือเปล่าว่าน้องเหนือไม่เหมือนเดิม ไม่มานั่งอ่านหนังสือที่ห้องสมุด ไม่เตะฟุตบอลหลังเลิกเรียน ตอนเช้าก็ไม่เคยเจอน้องระหว่างทางมาโรงเรียน ไม่รู้ว่ามาโรงเรียนตอนไหน เช้าหรือสาย และแม้อยู่ในระยะสายตาที่ปกติเวลาสบตากันต้องส่งยิ้มให้กัน น้องกลับทำเป็นมองไม่เห็นกัน

    เพราะเหตุการณ์ทุกอย่างที่ค่ายลูกเสือทำให้ฉันคิดเข้าข้างตัวเองมาตลอดว่าน้องมีใจ จึงชะล่าใจจนกระทั่งวันสุดท้ายของภาคเรียน

    วันรักวันลาของพี่ ม.6 และน้อง ม.3…

    ถึงจะคิดว่าน้องก็คงเรียนต่อที่นี่ แต่ฉันเองเหลือเวลาแค่ปีเดียวก็ต้องไปเรียนต่อในระดับมหาวิทยาลัย ได้เป็นแฟนกัน อยู่ด้วยกันแค่ปีเดียวก็ยังดี หลังจากไปเรียนต่อค่อยว่ากัน

    วันนี้คงต้องขอเป็นแฟนให้รู้แล้วรู้รอด จะหมู่หรือจ่าก็ให้รู้วันนี้กันไปเลย!

    กิจกรรมวันรักวันลาถูกจัดขึ้นในตอนเช้าวันสุดท้ายของภาคเรียน เพราะเป็นคณะกรรมการนักเรียนต้องดูแลความเรียบร้อยของงาน ฉันจึงยังไม่มีโอกาสคุยกับน้องเหนือเลยสักครั้ง แต่สายตาก็มองจับไปที่ร่างสูงท้ายแถวตลอดเมื่อมีโอกาส ดอกไม้และของขวัญที่เตรียมไว้ยังคงอยู่ในกระเป๋านักเรียน

    เมื่อครูกล่าวคำอวยพรเสร็จ ตัวแทนนักเรียน ม.3 และ ม.6 กล่าวคำขอบคุณคุณครู กล่าวถึงความผูกพันที่มีต่อโรงเรียน ต่อเพื่อนๆ ใครอยากกอดคุณครู มีของขวัญให้คุณครูก็ให้ตอนนี้ พี่ ม.6 บางคนถึงกับร้องไห้กอดครูที่เคารพและผูกพัน

    พิธีต่อไปคือให้น้องๆ ได้มอบของขวัญ มอบดอกไม้ให้พี่ๆ

    นักเรียน ม.3 และ ม.6 ยืนล้อมวงเป็นวงกลม โดยที่นักเรียนชั้นอื่นๆ อยู่ตรงกลางของวงกลม ร่วมกันจับมือร้องเพลงมาร์ชโรงเรียน จบด้วยเพลงที่มีความหมายลึกซึ้งเกี่ยวกับการจากลา

    น้องเหนือดูเหมือนจะเป็นขวัญใจประชาชน หมายถึงประชาชนผู้หญิงของโรงเรียน ดอกไม้ดอกแล้วดอกเล่าที่น้องยิ้มรับมาไว้ในมือ

    อยากให้พวกเธอรู้ไว้ นั่นแค่ยิ้มตามมารยาท!

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×