NC

คำเตือนเนื้อหา

เรื่องนี้อาจมีเนื้อหาหรือการใช้ภาษา
ที่ไม่เหมาะสม เยาวชนที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี
ควรใช้วิจารณญานในการอ่าน
กดยอมรับเพื่อเข้าสู่เนื้อหา

อ่านเงื่อนไขเพิ่มเติม
ปิด
ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    หัวใจในวันวาน(มีebook)

    ลำดับตอนที่ #29 : เหงา คิดถึง รอ(3)

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 2.36K
      1
      3 เม.ย. 66

    กิจกรรมเข้าค่ายลูกเสือผ่านไปด้วยความสุข แม้จะยังไม่ได้ขอน้องเหนือเป็นแฟน แต่ก็รู้สึกได้ว่าความสัมพันธ์ของเราดีขึ้น บางครั้งที่สายตามองหาคนตัวสูงกลับพบว่าดวงตาคมคู่นั้นมองฉันอยู่ก่อนแล้ว ฉันรู้สึกมั่นใจมากขึ้นว่าถ้าสารภาพรักและขอเป็นแฟนอีกครั้ง น้องคงไม่ปฏิเสธ 

    กิจกรรมตอนเที่ยงในทุกวันของเรายังเหมือนเดิม คืออ่านหนังสือที่ห้องสมุด ยิ่งใกล้ช่วงสอบยิ่งจริงจังกันมากขึ้น ไม่ได้สนใจขอเพลงฝากรักให้น้องเหนืออีก น้องเหนือก็ดูจริงจังกับการอ่านหนังสือไม่ต่างกัน บอลโดนบังคับให้มาอ่านหนังสือด้วยอีกคน

    ‘ช่วงเพลงฝากรัก วันนี้พี่ ม.6 สุดหล่อประจำโรงเรียน มีเพลงแทนความในใจฝากให้พี่สาวเดือนสามด้วยนะคะ กับเพลง…รู้ตัวช้าไป ค่ะ’

    นามแฝงที่ไม่ได้ยินมานานทำเอาฉันสะดุ้ง ทุกคนในกลุ่มมองหน้ากันแทบจะทันที

    จะเป็นใครไปไม่ได้เลยนอกจากพี่โต้ง เพลงในเชิงง้อขอคืนดีแบบนี้ต้องเป็นเขาแค่คนเดียว เพราะฉันไม่เคยคบกับใครนอกจากพี่โต้ง

    ฉันแอบมองปฏิกิริยาของน้องเหนือที่นั่งอ่านหนังสืออยู่โต๊ะตรงข้าม น้องเหนือยังอ่านหนังสือนิ่งราวกับไม่ได้สนใจสรรพเสียงรอบข้าง นั่นทำให้ฉันใจชื้นขึ้นมาทันที

    ส่งซิกให้เพื่อนที่ทำท่าโกรธแค้นแทนฉันแล้ว ทุกคนจึงรีบเก็บหนังสือบนโต๊ะลงกระเป๋า และเดินออกจากห้องสมุดทันที

    “มันจะรู้ตัวช้าไปเกือบปีเลยเหรอวะ มันจะช้าอะไรขนาดนี้” บีพูดด้วยความโมโหเมื่อเดินออกมาจากห้องสมุด

    “มีนต้องรีบไปเคลียร์กับพี่โต้งนะคะ มาทำแบบนี้น้องเหนือเข้าใจผิดหมด” นิ่มฮึดฮัดขึ้นมาบ้าง นานๆ สาวเรียบร้อยประจำกลุ่มจะของขึ้น

    “ทำตัวแบบนี้ต้องหยิกหัวนมให้เข็ด” นนท์พูดขึ้น ทำเอาเราสามสาวมองหน้าอีกฝ่ายพร้อมกัน

    “ไอ้นนท์!” และก็ต้องแหวใส่พร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย

    เราสี่คนเดินหน้ากระดานเรียงหนึ่งราวกับว่าทางเดินจากห้องสมุดไปสนามฟุตบอลคือแคตวอล์ก ใครเดินผ่านมาไม่ว่าจะเดินเดี่ยว เดินคู่ หรือเดินมาเป็นกลุ่มก็ต้องหลบ เพราะเราไม่หลบ อินเนอร์ของทุกคนตอนนี้คือพร้อมปะทะ

    เพราะรู้ว่าตอนพักเที่ยงแบบนี้พี่โต้งอยู่ส่วนไหนของโรงเรียน จึงไม่ยากที่จะตามหา

    “พี่โต้ง!” ฉันเรียก ไม่ใช่สิ ต้องเรียกว่าตวาดมากกว่า พี่โต้งหันกลับมามอง ในมือคีบบุหรี่ เช่นเดียวกันกับรุ่นพี่อีกสามคน

    สี่คนเท่ากัน ต่างกันตรงที่ข้างหน้าคือชายฉกรรจ์ แต่ที่ยืนอยู่ข้างหลังฉันคือตุ๊ดแอ๊บแมนหนึ่ง ผู้หญิงสอง ช่างดูสูสี!

    “ทำไมต้องไปขอเพลงแบบนั้นให้มีน แล้วเด็กพี่ไปไหนซะล่ะ” ฉันมองหน้าคนที่ตัวเองเคยคิดว่าชอบ ชอบเข้าไปได้อย่างไรกัน

    นอกจากหน้าตาที่เคยคิดว่าดีแล้ว เมื่อเทียบกับน้องเหนือ พี่โต้งยังห่างไกลคำว่าหล่อ นอกจากฐานะที่ค่อนข้างดี ดูเหมือนพี่โต้งจะไม่มีดีสักอย่าง ยิ่งเมื่อเทียบกับน้องเหนือที่ตั้งใจเรียน ครูส่งไปสอบวิชาการอะไรก็ชนะหมด สร้างชื่อเสียงให้โรงเรียนอย่างที่ไม่เคยมีใครทำได้แล้ว เรียกได้ว่าชนะพี่โต้งแบบไม่เห็นฝุ่น คงมีแค่ฐานะที่ด้อยกว่า แต่มันก็เป็นสิ่งที่สร้างได้ ด้วยความสามารถอย่างน้องเหนือแล้วคงไม่ยาก

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×