คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : ทำอะไรสักอย่าง(4)
“พี่สาวเดือนสาม มาประกาศจะจีบผู้ชายถึงหน้าบ้านเขาเลยเหรอ ประกาศให้คนทั้งโรงเรียนรู้ยังไม่พอ นี่มาประกาศให้ชาวบ้านชาวช่องเขารู้ทั้งหมู่บ้านอีก” บอลทำหน้ายียวน ฉันเขกกะโหลกไปทีหนึ่ง
“โอ๊ย พี่มีน เจ็บนะ”
“ก็เขกให้เจ็บนี่แหละ” บอลเอามือลูบหน้าผากป้อยๆ “ไม่ต้องมาล้อ บอกมาว่านอกจากพี่แล้วมีใครมาจีบน้องเหนืออีก”
“โห น้องเหนือ ทีกับผมไม่เห็นเรียกน้องบ้าง”
“อย่ามาเฉไฉตอบไม่ตรงคำถาม” ฉันคาดคั้นจ้องบอลตาวาว
“โอ๊ยพี่ เยอะแยะเลย บอกไม่หมด แต่ไอ้เหนือมันปฏิเสธไปทุกคน มันไม่สนใจเรื่องพวกนี้หรอกพี่ มันตั้งใจเรียนจะตาย พี่ตัดใจเถอะ”
“แสดงว่าพี่ยังมีหวัง”
“นี่ผมเพิ่งบอกให้พี่ตัดใจเองนะ มันดูมีความหวังตรงไหน” บอลทำหน้างงๆ
“เออน่า แกเป็นเพื่อนสนิทน้องเหนือ แกต้องช่วยพี่”
“ให้ช่วยอะไรล่ะพี่”
“ก็ช่วยกันคนอื่นๆ ออกไปไง ใครฝากขนม ฝากจดหมาย อะไรก็แล้วแต่ ห้ามเอาให้น้องเหนือ แกต้องเตะตัดขาคู่แข่งพี่ให้หมด และสุดท้ายเอาตารางเรียนห้องแกมาให้พี่ด้วย” บอลทำหน้าเหมือนคนที่ไม่ได้ยืมเงินใครแต่กลับโดนทวงหนี้ เมื่อเห็นดังนั้นฉันจึงรีบขู่
“ถ้าไม่ช่วยพี่ พี่จะบอกน้าบุญมาว่าแกชอบมาขลุกอยู่ที่ซุ้มไก่ชนพ่อพี่ จะช่วยไม่ช่วย” เพราะสนิทกับบอลที่ชอบมาดูไก่ชนที่ซุ้มไก่ชนหลังบ้านประจำ พอๆ กับรู้ว่าน้าบุญมาสายบุญเกลียดการชนไก่นัก เพราะถือว่าเป็นการทรมานสัตว์ และสั่งห้ามลูกผัวไม่ให้เล่นไก่ชนเด็ดขาด แต่กระนั้นลูกชายหัวแก้วหัวแหวนกลับมาดูการชนไก่ที่บ้านฉันเป็นประจำ
“ขู่กันแบบนี้เลยเหรอพี่”
“ใช่ จะทำไม่ทำ”
“เออ ก็ได้ พี่มีนนะพี่มีน ยังไม่พ้นมัธยมยังบ้าผู้ชายขนาดนี้ แล้ว…”
“แล้วอะไร!” ฉันแว้ดเข้าให้
“ไม่มีอะไรพี่ พี่นี่ทำเสียฤกษ์เสียยามหมด กำลังจะไปตกปลาจะได้สักตัวไหมเนี่ย” บอลยกคันเบ็ดในมือขึ้น แล้วเดินจากไปอย่างเซ็งๆ
แม้จะบอกน้องเหนือไปแบบนั้น แต่จริงๆ ก็ใจแป้วไปไม่น้อยเลย กลับถึงบ้านจึงรู้สึกนอยด์ๆ
บ้านไม้ครึ่งปูนทรงประยุกต์บรรยากาศช่วงเย็นยังเหมือนเคย พี่ ป้า น้า อา มาชุมนุมทอเสื่อกกกันในช่วงที่ว่างจากงานในไร่ในสวน เสียงสนทนาเจื้อยแจ้วสลับกับเสียงหัวเราะดังเป็นพักๆ
เพราะรู้สึกเซ็งจึงมานั่งกับกลุ่มแม่บ้านทอเสื่อกก ด้วยรู้ดีว่ากลุ่มนี้มีเรื่องราวชาวบ้านให้ติดตามฟังเป็นประจำ นั่งฟังไปก็คล้ายฟังนิทาน หากแต่เป็นนิทานชาวบ้านซึ่งเพี้ยนเสียงมาจากนินทาชาวบ้าน
“นี่แม่วรรณ ฉันเห็นแม่นีกับลูกชายย้ายจากกรุงเทพฯ มาอยู่กับยายจันทร์ที่ท้ายหมู่บ้าน ผัวเขานี่คนที่ไหนแกรู้มั้ย” น้าเกษบ้านอยู่ซอยถัดไปเริ่มบทสนทนาขึ้น มือยังสาละวนกับการสอดเส้นกกเข้าไปในเชือก
“เขามีผัวที่ไหนกันเล่า ท้องกับใครก็ไม่รู้ แต่ลูกชายหล่อผิดเหล่าผิดกอ ไม่เหมือนคนบ้านเรา” ฉันหูผึ่งขึ้นมาทันที คนในหัวข้อสนทนานั่นใช่แม่น้องเหนือแน่ๆ
*********
ที่ meb จัดแคมเปญลดราคาอยู่นะคะ ลดทุกเรื่องยกเว้นเรื่องครั้งก่อนเคยรักค่ะ
ความคิดเห็น