คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : ทำอะไรสักอย่าง(1)
พอทุกคนได้เห็นน้องเหนือในช่วงเข้าแถวหน้าเสาธงต่างกรี๊ดกร๊าดกันใหญ่ และเพราะวันนี้น้องใส่ชุดนักเรียนอยู่คนเดียว จึงยิ่งทำให้ดูเด่นในบรรดานักเรียนทั้งหมด
“มีน น้องเหนือหล่อมาก ถ้าแกได้เป็นแฟนคือชนะสุดแล้ว” บีทำ
สีหน้าเคลิบเคลิ้ม
“แล้วมีนไปเจอน้องเหนือได้ไงคะ”
“เจอข้างทางเมื่อเช้านี่แหละ น้องอยู่หมู่บ้านเดียวกันด้วย แต่ไม่มั่นใจว่าน้องมีแฟนหรือยัง”
“อย่างนี้ต้องสืบ” นนท์ทำสีหน้าจริงจัง
แค่ช่วงบ่ายของวัน เหยี่ยวข่าวสาวประจำกลุ่มอย่างบีก็ได้ข้อมูลของน้องเหนือมา เพราะมีลูกพี่ลูกน้องเรียนอยู่ห้องเดียวกันกับน้องเหนือ
“น้องยังไม่มีแฟนและน่าจะเรียนเก่ง เพราะครูถามอะไรตอบได้หมด แถมวิชาภาษาอังกฤษยังพูดตอบโต้กับครูได้ไม่ติดขัด” บีสาธยายคุณสมบัติ
“อย่างนี้ก็เพอร์เฟกต์ไปเลย” นนท์ดีดนิ้วดังเป๊าะ
“แล้วจะให้มีนจีบน้องเหนือยังไงคะ”
“นั่นสินิ่ม จีบไงดี” ความจริงฉันก็ไม่ใช่คนใจกล้าหน้าด้านอยู่แล้ว พอมาคิดว่าต้องเป็นฝ่ายจีบก่อน ฉันกลับหัวหดเข้ากระดองเสียอย่างนั้น
“เราดูๆ ไปก่อนไหมคะ ถึงน้องเขาจะหล่อ แต่ไม่รู้ว่าจะเจ้าชู้เหมือนพี่โต้งหรือเปล่า คนหล่อไว้ใจไม่ค่อยได้”
คำว่าดูๆ ไปก่อนของนิ่มกินเวลาเป็นเดือน หนึ่งเดือนที่ไม่ได้ทำอะไรเลย ได้แต่แอบมอง เดินผ่านหน้าห้องเรียน นั่งดูน้องเตะตะกร้อ เตะฟุตบอล เวลาว่างจากเรียนช่วงพักเที่ยงหรือหลังเลิกเรียนต้องไปนั่งใกล้ๆ ที่น้องเหนืออยู่ แค่ได้เห็นหน้าก็ชื่นใจแล้ว นอกจากจะดูไม่เจ้าชู้แล้ว ยังดูนิ่งๆ และออกจะเนิร์ดๆ ตั้งใจเรียนอีกต่างหาก
จนกระทั่งวันหนึ่ง…
“แกจะทำแค่ชะเง้อชะแง้แอบมองน้องเขาจนคอเคล็ดทุกวันแค่นั้นจริงๆ เหรอวะ นี่น้องฉันบอกว่ามีพี่ ม.6 มาจีบน้อง ส่งขนมให้น้องเกือบทุกวัน แกจะไม่สู้หน่อยเหรอ” ได้ยินบีพูดอย่างนั้นฉันใจแป้วขึ้นมาทันที
“แล้วจะให้ฉันทำยังไง ฉันไม่เคยจีบผู้ชายก่อน”
“เดี๋ยวฉันจัดการเอง!”
เที่ยงวันนั้นบีก็ได้ทำการ ‘จัดการเอง’ โดยที่ฉันคาดไม่ถึง
‘เพลงนี้มอบให้น้องเด็กใหม่ ม.3/3 จากพี่สาวเดือนสามนะคะ’ เสียงไอ้บีดังก้องไปทุกจุดของโรงเรียนที่มีลำโพงอยู่ เพลงตกหลุมรักถูกเปิดในช่วงพักเที่ยงสื่อความถึงใครคนหนึ่ง
แม้จะดูไม่ใช่เด็กใหม่แล้ว แต่ก็มีคนเดียวในโรงเรียนที่เข้ามากลางเทอมตอน ม.3 และ ‘พี่สาวเดือนสาม’ คนทั้งโรงเรียนก็คงเดาออกว่าเป็นใคร ก็โรงเรียนนี้มีคนชื่อ ‘มีนา’ อยู่คนเดียว
“แค็กๆ” จากที่นั่งแอบกินฝรั่งและแอบมองน้องเหนืออยู่ในสวนเรียนรู้ข้างห้องสมุด ฉันก็ต้องไอจนตัวโยนเพราะฝรั่งติดคอ นิ่มลูบหลังลูบไหล่ด้วยความเป็นห่วง แต่พอมองสบตากัน ฉันกับนิ่มก็รีบวิ่งไปที่ห้องโสตทัศนศึกษา ซึ่งวันนี้เป็นเวรเปิดเพลงของบีกับนนท์
“มีนา นิรชา ห้ามวิ่งในห้องสมุด” เสียงคุณครูบรรณารักษ์ร้องเรียกเสียงดัง ฉันกับนิ่มเบรกแทบไม่ทัน แต่พอเดินไปได้ไม่กี่ก้าว คุณครูก็ถามขึ้นอีก
“พี่สาวเดือนสาม ใช่เธอหรือเปล่า” เสียงที่คุณครูบรรณารักษ์ถามดังขึ้นภายในห้องสมุดที่เงียบกริบ มีเพียงเสียงเพลงที่ได้ยินเบาๆ คนทั้งห้องสมุดมองมาที่ฉันเป็นตาเดียว
ถามว่าอายไหม ตอบเลยว่ามาก!
ความคิดเห็น