คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ถูกที่ผิดเวลา(6)
แม้ร่างกายได้พักผ่อนอย่างเต็มที่ แต่ฉันก็ไม่ได้เตรียมตัวเตรียมใจว่าจะต้องเจอศึกหนักในวันนี้ เพียงเจ้านายหน้าหยกก้าวขาเข้ามาในที่ทำงานก็เรียกใช้งานจนฉันหัวหมุน ตั้งแต่เตรียมเอกสารที่ต้องเข้าประชุมบอร์ดบริหารตอนสิบโมงเช้า และต้องเข้าร่วมประชุมด้วย กว่าจะเสร็จก็เป็นเวลาเที่ยงกว่าเข้าไปแล้ว
“คุณมีนา ช่วยสรุปรายงานการประชุมให้ผมด้วยนะ ให้เสร็จก่อนที่ผมจะกลับเข้ามาตอนบ่ายสอง”
“ค่ะ” สั่งเสร็จขายาวๆ ก็ก้าวลงลิฟต์ไป ปล่อยให้ฉันมองสมุดที่จดรายงานอย่างหดหู่ใจ
ข้าวก็ยังไม่ได้กิน งานก็ต้องให้เสร็จก่อนบ่ายสอง จิตใจทำด้วยอะไรคะ ท่านรอง!
บ่นในใจไปก็เท่านั้น ที่ต้องทำตอนนี้คือลงมือทำรายงานการประชุม แม้ท้องไส้จะร้องประท้วงขออาหาร แต่งานตรงหน้าก็สำคัญ ตั้งแต่ทำงานกับท่านประธานมาไม่เคยโดนเร่งงานอะไรขนาดนี้ คิดแล้วอยากลดตำแหน่งตัวเองไปเป็นผู้ช่วยเลขานุการเหมือนเดิม
13.00 น.
“มีน พี่ซื้อข้าวมาฝากอยู่ในห้องครัวนะ ไปกินด้วยล่ะ” ยิ้มแก้มแทบแตก พี่ภาที่แสนใจดีของฉัน
“ขอบคุณค่ะพี่ภา ตอนนี้ยังเสร็จไม่ถึงครึ่งหนึ่งเลย มีนจะทำทันไหมก็ไม่รู้”
“อีกหนึ่งชั่วโมงทันอยู่แล้ว สู้ๆ พี่ต้องออกไปพบลูกค้ากับท่านประธาน ไม่อย่างนั้นคงช่วยอะไรเราได้บ้าง”
“ไม่เป็นไรค่ะพี่ภา แค่ซื้อข้าวมาให้มีนก็ขอบคุณมากๆ แล้ว”
“พี่ไปก่อนนะ ท่านประธานรออยู่ข้างล่างแล้ว พอดีพี่ขออนุญาตท่านเอาข้าวมาให้มีนก่อน สู้ๆ นะ” พี่ภาไม่ลืมให้กำลังใจฉันก่อนไป
13.50 น.
ในที่สุดก็เสร็จอย่างฉิวเฉียด ฉันถอนหายใจด้วยความโล่งอก มองผลงานตัวเองที่วางอยู่บนโต๊ะ เหลือเวลาอีกสิบนาทีคุณเหนือจะกลับมา ยังพอมีเวลาหาอะไรใส่ท้องที่เริ่มประท้วงเสียงดังให้ได้ยิน
กินข้าวเสร็จก็กลับมานั่งที่โต๊ะดังเดิม ลงมือทำงานที่คั่งค้างอยู่ แต่จนแล้วจนรอดเกือบจะบ่ายสามเข้าไปแล้วคุณเหนือก็ยังไม่กลับมา
มันน่าเจ็บใจนัก เร่งงานยิกๆ แต่ตัวเองกลับไม่กลับมาตรวจตามที่บอก คิดแล้วมันน่าโมโหจริงๆ
เกือบบ่ายสามโมงครึ่ง ประตูลิฟต์เปิดออกพร้อมร่างสูงของคุณเหนือที่มีร่างเพรียวระหงของผู้หญิงเกาะเกี่ยวแขนอยู่ด้านข้าง
สาวสวยที่เดินมาเคียงข้างกัน ใบหน้าคุ้นตาจนฉันเผลอมอง เพราะมีแว่นกันแดดอันใหญ่ปิดบังใบหน้าไปเสียกว่าครึ่ง ฉันจึงไม่มั่นใจว่าเป็น ดาริกา บราวน์ นางแบบดังที่กำลังมีผลงานละครในตอนนี้หรือเปล่า พอทั้งสองคนเดินเข้ามาใกล้ฉันจึงลุกขึ้นและค้อมศีรษะให้เล็กน้อย
“รายงานการประชุมวางอยู่บนโต๊ะแล้วนะคะคุณเหนือ”
“อืม ขอของว่างให้คุณดาหน่อยแล้วกัน”
“ดาขอแค่น้ำส้มคั้นก็พอค่ะ น้ำส้มคั้นสดนะคะ” เธอพูดพร้อมถอดแว่นกันแดดออกและส่งยิ้มหวานมาให้ เป็นคุณดาริกาอย่างที่คิดไว้จริงๆ
“ได้ค่ะ” ยิ้มน้อยๆ ตอบรับ
พอทั้งสองคนเดินหายเข้าไปในห้อง ฉันก็สั่งให้ป้าน้อม ป้าแม่บ้านที่ดูแลชั้นผู้บริหารที่ทั้งชั้นมีแค่ห้องของท่านประธานและห้องของท่านรองประธาน ซึ่งมีห้องครัวเล็กๆ อยู่ด้านปีกซ้ายของตึก
เพราะแบบนี้ฉันจึงมีพี่ภาเป็นเพื่อนในที่ทำงานเพียงคนเดียว นอกนั้นก็รู้จักกันเพียงผ่านๆ เท่านั้น เพราะต้องติดต่อประสานงานกันเป็นครั้งคราว เมื่อป้าน้อมยกน้ำส้มมาให้ ฉันจึงเดินไปเคาะประตู
“เชิญ” คำอนุญาตห้วนๆ ทำเอาฉันต้องกัดฟันสูดลมหายใจเข้าลึก
ฉันเปิดประตูเข้าไป เพียงแวบเดียวที่มองเข้าไปกลับต้องชะงักฝีเท้า เสี้ยววินาทีต่อมาฉันก็บังคับขาสั้นๆ ของตัวเองให้ก้าวเดินต่อไป วางแก้วน้ำส้มไว้บนโต๊ะแล้วค้อมตัวเล็กน้อย ก่อนจะหมุนตัวกลับ
“เดี๋ยวก่อนคุณมีนา” เขาเรียกพร้อมกับโยนแฟ้มเอกสารลงบนโต๊ะ เฉียดแก้วน้ำส้มไปเพียงนิดเดียว
“เอาไปทำมาใหม่ ผมให้ทำรายงานการประชุม ไม่ได้ให้เขียนเรียงความหรือนิยาย เอาแค่เนื้อไม่เอาน้ำ ไปแก้มาใหม่ ส่งผมภายในวันนี้ ถ้าเป็นเลขาแค่รายงานการประชุมยังทำไม่เป็นก็ลาออกไป” สายตาแรงกล้าที่มองมาด้วยแววตำหนิทำเอาฉันต้องหลบตา หยิบแฟ้มมาถือแล้วรีบเดินออกมา
รู้ตัวว่าเสียมารยาท แต่ความรู้สึกหลากหลายที่ประเดประดังเข้ามา ทำเอาฉันบอกไม่ถูกว่าตัวเองรู้สึกอย่างไร จึงแสดงออกไปเช่นนั้น ทั้งภาพที่คุณดาริกานั่งอยู่บนตักเขา ทั้งน้ำเสียง คำพูด และแววตาของเขาที่มองมาอย่างตำหนิ ทำเอาฉันควบคุมตัวเองไม่ได้ ไม่รู้ว่าตัวเองเสียใจที่ถูกตำหนิเรื่องงาน หรือเสียใจที่เห็นเขานัวเนียกับผู้หญิงคนอื่น
รู้งี้น่าจะปล่อยให้ขาเป๋ตั้งแต่ตอนนั้น ถ้ารู้ว่าโตมาแล้วใจร้ายแบบนี้จะแกล้งกดน้ำให้ตายคามือไปเลย ไม่น่าโตมาเลยจริงๆ!
ลาออกอย่างนั้นเหรอ ฝันไปเถอะ คอนโดยังผ่อนไม่หมด ใครจะยอมตกงาน!
ฉันรัวนิ้วมือลงบนแป้นคีย์บอร์ดอย่างอารมณ์เสีย อยากอ่านวันนี้นักใช่ไหม ได้!
เสียงนิ้วกระทบแป้นคีย์บอร์ดรัวเร็วดังไปทั้งชั้น จนป้าน้อมต้องโผล่หน้าออกจากห้องครัวมาดู
“โกรธอะไรคีย์บอร์ดคะน้องมีน เบาๆ หน่อยก็ได้ค่ะ คีย์บอร์ดจะพังเอา” ฉันได้แต่ยิ้มแหยๆ ให้ป้าน้อม แต่มือก็ยังไม่หยุดพิมพ์ แค่จินตนาการว่ามีหน้าคุณเหนือซ้อนขึ้นมาบนคีย์บอร์ด ฉันก็จิ้มลงไปไม่ยั้ง
นี่แน่ะ นี่แน่ะ นี่แน่ะ!
ความคิดเห็น