หัวใจในวันวาน(มีebook)

ลำดับตอนที่ #5 : ถูกที่ผิดเวลา(5)

“เหตุการณ์เป็นยังไงอะเหรอ น้องเขาจำฉันไม่ได้ นี่ยังมานั่งคิดว่าฉันแก่ไปจนน้องเขาจำหน้าไม่ได้แล้วเหรอ”

“ไม่เลยค่ะมีน มีนยังสาวยังสวย นี่มีนหน้าเด็กสุดในกลุ่มแล้วนะ” นิ่มให้ความเห็น แต่น่าจะปลอบใจกันมากกว่า

“เออ แกสวยกว่าแต่ก่อนเยอะเลยนะ ถ้าไม่ติดว่ามีแว่นป้าแก่ประดับอยู่บนหน้า แล้วที่ชอบแต่งตัวเชยๆ กระโปรงคลุมเข่าก็เลิกเถอะ เกิดเป็นชะนีทั้งทีมันต้องสวย” ฉันลุกเดินไปดูกระจกอย่างที่นนท์ว่า สายตาสั้นแค่สามร้อย แต่ฉันก็ใส่แว่นตลอด เพราะมีความเชื่อว่าถ้าไม่ใส่สายตาจะไม่คงที่จะยิ่งสั้นไปกว่านี้

มองดูใบหน้าตัวเองที่ผิวพรรณขาวใสกว่าตอนอยู่ต่างจังหวัดมาก และเพราะดัดฟันตอนเข้ามหาวิทยาลัยใบหน้าเลยดูเข้ารูปกว่าเดิมเล็กน้อย ถ้าให้เอารูปสมัยก่อนมาเทียบก็คงเห็นว่ามีนามาไกลกว่าที่คิด

“จีบอีกรอบเลยมั้ยแก เป็นถึงรองประธานแสดงว่าต้องรวย” ไอ้บีจอมยุ ตั้งแต่มัธยมยันวัยทำงานไม่เคยเปลี่ยน

“ลูกชายคนเดียวของเจ้าของบริษัท รวยมั้ยล่ะ”

“หา!” เสียงร้องตกใจของทั้งสามคนดังพร้อมกัน

“อือ รวยล้นฟ้าเลยละ ต่างกันกับฉันราวฟ้ากับเหว” ฉันทำหน้าเศร้า

“แต่ราศีคนรวยของน้องเหนือก็เปล่งประกายตั้งแต่ตอนมัธยมแล้วนะคะ ทั้งหน้าตา ผิวพรรณ ก็ต่างจากเด็กบ้านนอกอย่างพวกเรา” 

“เห็นด้วยกับยัยนิ่ม แล้วตอนนี้น้องเขายังน่ารักน่าจีบเหมือนเดิมมั้ยแก” 

“โอ๊ย ไม่เลยบี เพิ่งเจอกันวันเดียวก็ดูต่างกันเป็นคนละคนเลยละ น่าจะปากร้ายน่าดู”

“แล้วแกโอเคมั้ยที่ต้องทำงานกับเขา”

            “ไม่โอเคเลย ยิ่งรู้ว่าเขาจำฉันไม่ได้ มันยิ่งย้ำให้รู้ว่าที่เขาไปแบบ
ไม่บอกไม่กล่าว เพราะฉันไม่มีความสำคัญอะไรกับเขาเลย จริงๆ ก็
แอบนอยด์หน่อยๆ”

“ในเมื่อเขาจำเราไม่ได้นิ่มว่ามันก็ดีเหมือนกัน เราจะได้ทำงานแบบสบายใจ มีนก็มองเขาเป็นแค่เจ้านายก็พอ อย่างอื่นไม่ต้องไปสนใจ ทำงานเก็บเงินให้ได้เยอะๆ ก็พอ” ความคิดยายนุ่มนิ่มเข้าท่าดีแฮะ

“เห็นด้วย” บีกับนนท์พูดพร้อมกัน

“นั่นสิ ขอบใจพวกแกนะที่คอยรับฟังฉัน เดี๋ยวเช็กอีเมลอีกทีก็ต้องเข้านอนแล้ว พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า ฝันดีนะทุกคน”

“ฉันก็ต้องเอาสามีกินนม ตบตูดเข้านอนแล้วเหมือนกัน แค่นี้นะ”

“เออ!!!” ทุกคนตอบบีพร้อมกันด้วยความหมั่นไส้เพื่อนคนเดียวที่มีสามีเป็นตัวเป็นตน

พอวางสายจากเพื่อนๆ ฉันก็เช็กอีเมลจากโทรศัพท์มือถืออีกครั้งก่อนจะเข้านอน แล้วกล่อมตัวเองให้หลับไปด้วยเพลงเก่าๆ ที่ชอบฟัง