คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Where
“Where”
ฉันเดินเข้าไปที่หนึ่ง โรงแรมหรอ ? “ท่านผู้มีอุปการะโปรดใส่รหัสผ่าน” ฉันตกใจรีบหันไปหาต้นเสียงนั้นนั้น ผู้หญิงชุดสีทองดูเหมือนจะเป็นเครื่องแบบของโรงแรมนั้น “เออ ฉันเพิ่งมาที่นี้ครั้งแรกยังไม่มีรหัสผ่านหรอกค่ะ ขอโทษนะค่ะ ” “ว่าแล้วเชียว ดิฉันไม่คุ้นหน้าคุณเลย งั้นโปรดกรอกข้อมูลตาบข้อมูลนี้นะค่ะ” ฉันมองหน้าหล่อนด้วยความงุนงงทำไมฉันต้องกรอกด้วยแต่รอยยิ้มหล่อนหน้ากลัวมากฉันจึงตอบ “ค่ะ” ฉันรีบรับแฟ้มอยากหล่อนมาแล้วเปิด
ชื่อ เอเลน่า ทีเรีย
วัน/เดือน/ปี วันอาทิตย์ ที่ 30 มิถุนายน 19xx
มันเยอะนะ มีประมาณแฟ้มกว่าๆ ฉันนั่งกรอกอยู่ที่ล็อบบี้อยู่นานที่เดียวเกือบๆชั่วโมงได้ แล้วพนักงานตอนรับชุดสีทองเอากาแฟมาให้ฉัน “รับกาแฟไหมค่ะ” “ไม่ละค่ะฉันไม่ค่อยชอบเท่าไหร่มีชาแทนไหมค่ะ?” ฉันตอบพนักงานขณะฉันยังก้มหน้ากรอกอยู่ “มีค่ะเดียวดิฉันเอามาให้นะค่ะ” ฉันได้แต่เงยหน้าแล้วยิ้มตอบไป แล้วก้มหน้ากรอกต่อ “คุณอยากได้ห้องเบอร์อะไร” ฉันพึมด้วยความงุนงงเบาๆ “ห้ะ มีอย่างงีด้วยหรอ” “ใช่แล้วค่ะ ถ้าเบอร์เลขห้องก็มีความสำคัญนะค่ะ ได้แล้วค่ะชาฝรั่ง” “ขอบคุณค่ะ นี้ค่ะฉันหรอกเสร็จแล้ว” “แต่...” “ฉันไม่มีเงินนะค่ะ”
พนักงานยิ้มหวานๆมาให้ฉันแล้วพูดว่า “สำหรับคุณไม่ต้องหรอกค่ะ” ที่เขาผู้หลายความว่ายังไงกันแน่นะ “เอ่อ ฉันยังไม่รู้จักชื่อคุณเลย คุณชื่ออะไร” “ฉันหรอค่ะ ชื่อ เฟยเฟ่ยค่ะ” “คนจีนหรอค่ะ” ฉันถามด้วยความอยากรู้ “ฉันเป็นคนอังกฤษค่ะ” “ห๊ะ แล้วคุณชื่อ เฟยเฟ่ยได้ยังไงกัน” “แม่ฉันเป็นคนอังกฤษ พ่อฉันเป็นคนเยอรมัน” เฟยเฟ่ยพูดเว้นวรรคแล้วทำหน้าเจื่อนๆ “ท่านเสียไปก่อนที่ฉันจะได้เป่าเทียนในงานวันเกิดอายุ15 เรื่องมันเศร้ามานิดหน่อยนะค่ะ แต่มีคนรับฉันไปเลี้ยง แม่เลี้ยงท่านเป็นคนจีนค่ะชื่อเก่าฉันชื่อ สปริง ฉันเกิดฤดูใบไม้ผลิ แต่ท่านไม่ชอบจึงเปลี่ยนเป็นเฟยเฟ่ยนะค่ะ“เอ่อ ขอโทษนะค่ะ ที่ถามฉันเสียใจด้วยจริงๆ” ฉันพูดไปด้วยความรู้สึกผิด “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เดียวฉันจัดการกับเอกสารซักครู่นะค่ะ คุณทีเรีย เองก็หน้าจะไปชมเมืองนะค่ะ จะได้คุ้นเคย” เฟยเฟ่ยพูดพร้อมยิ้มมาให้ “ก็ดีนะค่ะ แต่ฉันไม่มีเงินเลย” “นี้คุณทีเรีย” หล่อนพูดเว้นวรรคอีกแล้วฉันจึงก็หันไปมองหล่อน “อะไรค่ะ” “ห้องคุณทำได้แล้วนะค่ะ กรุณากรอกรหัสผ่านด้วยนะค่ะ” ฉันลุกไปที่เคาเตอร์ “เอ่อ เป็นตัวเลยหรอหรือว่ายังไง” “เขียนอะไรก็ได้ค่ะ” “เออ ตรงนี้เลยหรอ” “ค่ะ ข้อมูลของที่นี้จะเก็บไว้เป็นความลับตอนนี้มีแค่ฉันกับคุณทีเรียที่รู้เพื่อเหตุฉุกเฉินวางใจได้เลยค่ะ” ฉันมองหน้าเฟยเฟ่ยแล้วเขียนมันลงไป
“Junira LiFinkrop”
“กุญแจทางเราไม่เคยที่ใช้กับห้องพักนะค่ะจะเข้าห้องโดยการกรอกรหัสผ่านลับที่เจ้าของห้องได้กรอกลงไปไว้ที่นี้จะได้รับการคุ้มครองอย่างดีที่สุด มีอะไรสามารถเรียกใช้ทางเราได้ตลอด 24 ชม. นะค่ะ ไว้ว่าจะทำอาหารไม่เป็นก็ตาม ที่โรงแรมเราพักได้ถาวรนะค่ะ ถ้าอยากจะย้ายออกละก็สามารถมายกเลิกการอยู่อาศัยได้นะค่ะ ทางเราจะย้ายและไปส่งที่จุดหมายปลายทางได้ค่ะ ถ้าจะเข้ามารับบริการใหม่ละก็สามารถกรอกใบสมัครแล้วเข้าอยู่ได้อีกค่ะ ที่นี้ทางเรามี ห้องน้ำรวมอยู่ชั้นล่างละห้องนอนรวมที่สามารถมานอนได้นะค่ะ มาพบปะกัน ทางเรามีห้องครัวไว้สำหรับสั่งอาหาร ฟรีนะค่ะ หรือจะไปร้านค้าในเมืองได้เรามี รถให้สะดวกสำหรับการเดินทางไม่ว่าจะมีคนขับใครหรือจะไปเองนับตั้งแต่วันนี้ไป เอเลน่า ทีเรีย คุณเป็นผู้รับใช้ในบริการของโรงแรมด้วยค่ะ ห้องของคุณตามแผ่นนี้นะค่ะ ในห้องเองจะมีเล่มสำหรับใช้อุปกรณ์ต่างๆ เหมาะสำหรับคุณมากที่เดียวค่ะ” “นี้บัตรของคุณค่ะ” เฟยเฟ่ยให้บัตรสีทองมา
ฉันมองหน้าเฟยเฟ่ยอย่างอึ่ง ๆ รู้สึกประหม่าอย่างบอกไม่ถูกและรับมา “ค่ะ” ฉันตอบสั้นๆไปและฉันเดินไปเรื่อยๆ ฉันเลือกขึ้นบันได ชั้น 9 อืม ที่นี้มีฟิสเนต สระว่ายน้ำ สปา โรงครัวห้องน้ำรวม ห้องนอนรวมฉันไม่ต้องไปไหนแล้วที่นี้ครบแทบจะทุกอย่าง
แล้วเอ่อ “ก๊อก ก๊อก” เสียงเคาะประตูดังขึ้น ฉันเดินจึงเดินไปเปิด “เฟย เฟ่ย มีอะไรหรอ” ฉันถามด้วยความสงสัย “ฉันแค่มาจัดข้าวของเก่าคุณนะคะ โปรดหลับตาและนับสิบวินะค่ะ” “ห๊ะ ตอนนี้เลยหรอ ?” ฉันถามต่อ เธอไม่ตอบเพียงแค่หันหน้ามาและยิ้ม “ อ่า โอเค 1 2 3 4 5 6 7 8 9” ฉันรู้สึกเย็นๆ เหมือนอุณหภูมิในห้องหนาวขึ้น
“10” ฉันลืมตา อ่ะ นี้มัน “เฟยเฟ่ย นี้มันของของฉันในห้องส่วนตัวฉันนิ”
“ค่ะ ฉันกลัวคุณจะไม่สะดวก เลยนำมาถ้าขาดเหลืออะไรโปรดแจ้งทางเราให้ทราบนะค่ะ” เธอพูดและเดินออกห้องฉันไป ว้าว ฉันว่าห้องฉันสวยนะ เหมือนเจ้าหญิงเลย
ระหว่างฉันสำรวจของให้เข้าทีเข้าทาง ฉันเหลือบไปเห็นตู้เสื้อผ้าบานใหญ่เบ้อเร่อฉันจึงเปิดมันออก อะ ที่นี้ทำฉันอึ้งได้หลายครั้งจริงๆ รู้สึกว่าแทบจะไม่ใช้ของฉันสักชุดเลย
ความคิดเห็น