คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : why I love U so..ตอนที่6
----ในวันทำานวัน่อมา----
อฮยอนไ้รับโทรศัพท์าโบอา เธอแปลใมาที่อยู่ๆโบอาโทรหาเธอั้แ่เ้ารู่
วันนั้นะที่ยูฮยอนำลั่วนอยู่ับารเรียมถ่ายละรอเาอยู่ในอถ่ายึ่มีโบอาเป็นนาเออยู่ โทรศัพท์มือถืออเา็ัึ้น เาึรับ เป็นสายาหัวหน้าอึนฮยอโทรมา้วยอารม์ุนเียว
“อฮยอนอยู่ไหน ยายนั่น้อายามือันวันนี้” เสียปลายสายพูออมาอย่าหุหิมา
“ผมัวิับเาหรือไ โทรมาถามผมทำไม” ยูฮยอนอบไปอย่าไม่พอใ
หัวหน้าึบ่นให้ยูฮยอนฟัว่า โปรเละรออฮยอนยัไม่ไ้อนเฟิร์มเลย แ่ว่าอฮยอนไปัาริ่อารา พร้อมับหานายทุนไว้แล้ว ึ่เป็นารทำ้ามั้นอน อึนฮยอเอ็เพิ่ะทราบเรื่อ
อึนฮยอึพาล่ามาถึยูฮยอน้วย เพราะถือว่าอฮยอนเป็นลูทีมที่อยู่ในวามูแลอยูฮยอน
“ยูฮยอน นายอบรมรุ่นน้อยัไ อบันมาิ” อึนฮยอ่าว่าอย่าโมโห
“ื่นูมันไปเอมาว่า มันไม่น่าเป็นไปไ้ เพราะอฮยอนไม่อบพี่โบอา” ยูฮยอนพยายามแ้ัว
“ไม่อบแล้วยัไ ิว่าันแ่เรื่อึ้นมา่าหรือไ” ปลายสายวาออมาเสียัลั่น
“ปัโธ่ ....แ่นี้นะ เี๋ยวผมโทรลับ”
ยูฮยอนับทอย่าหุหิ พลามอหาโบอาเพื่อสอบถามเรื่อราว โบอายอมรับว่าเธอไ้ิ่อไปทาอฮยอนเพื่อเสนอัวอลทุนเพื่อร่วมทำโปรเนี้และอฮยอน็อบลแล้ว้วย
หลัาเลิอฯยูฮยอนึนัอฮยอนออมาพบเพื่อพูุยับเธอเี่ยวับเรื่อนี้
“็พี่บอให้ลอู ัน็ลอนี่ไ ทียัี้ะมาห้ามเหรอ”
“ไหนเธอว่ารุ่นพี่โบอา มีานบ่อย หน้า้ำเินไป แล้วนี่ยัะให้เาเล่นอีเหรอ”
“็ไหนพี่บอว่าใหู้ที่ฝีมือไเล่า” อฮยอนเถียลับอย่าไม่ยอมแพ้
“นี่เธอเื่อฟัำพูอันั้แ่เมื่อไร” ยูฮยอนพูประอย่าหุหิ
“็ฟัมาลอแหละ ไม่รู้เหรอ” อฮยอนบอเสียั พลาถอนหายใยาว “ันับนัเียนลันะให้ โึวอนเป็นพระเอ และอีอย่า่าโปรัั่น 300ล้าน ็เหลือเฟือสำหรับัน เรื่ออะไรันะไม่ทำ”
ยูฮยอนถอนหายใบ้า เาพยายาม่มอารม์โรธเอาไว้ “แ่เธอยัไม่ไ้อหัวหน้า”
“ถึอนนี้ถ้าเาไม่อนุมัิ็แปลแล้วล่ะ” อฮยอนเถียลับทันวัน
“ถ้าเป็นพี่...พี่ะปิเสธโปรเีๆแบบนี้ไหม” เธอถามลับเสียแ็ร้าว
“โห...พูาเป็นนัธุริไ้เลยนะเนี่ย” ยูฮยอนพูประเธออีรั้
“พี่เห็นวามเ่อันแล้วเหรอ อบุนะ” อฮยอนไม่ยอมแพ้ ย้อนเาลับทันที
านั้นทั้สอนโ้เถียันไปมาอย่าไม่มีใรยอมใร
ยูฮยอนึมออฮยอนอย่าผิหวัที่เธอไม่ยอมเื่อฟัเาเลย
“ผิหวัล่ะสิ แ่ว่าพี่ะไม่้าว่ายเรื่ออันมาไปเหรอ” อฮยอน่อว่าึ่ทำให้ยูฮยอนถึับอึ้ไป
“นั่นสินะ” ยูฮยอนบอพลายิ้มเื่อนๆ “โปรเอเธอ็วรให้เธอิเอ หาเรื่ออีแล้ว ยูฮยอน”
ยูฮยอนบอเสียอ่อย แล้วทำท่าะลุออไปประมาว่า เสียวามรู้สึสุๆ
อฮยอนเห็นอย่านั้น็เริ่มรู้สึัวว่าเธอับเาพูแรไป ึรีบบอเา้วยเสียอ่อนล
“พี่่วยเป็นโปริวเอร์ให้ันหน่อย.....ทีันยั่วยพี่เลย”
ยูฮยอนึนั่ลามเิม เายิ้มหยันๆ แล้วมอหน้าเธออย่าัพ้อ
“เลิพูาแบบนั้นะที ไ้ยินแล้ว....ใมันายัไไม่รู้ แล้วะให้ัน่วยถ่าย้วยมั้ยล่ะ”
“รนั้นันัารเอ” อฮยอนฟัแล้ว็เริ่มหน้าเสีย ึพูเสียอ่อย
“ไม่เป็นไร....ัน่วยไ้ เธอเย่วยันๆ็ะ่วยเธอเพื่ออบแทนไ”
ยูฮยอนบอเสียเรียบแล้วลุเินออไปอย่าน้อยใ
อฮยอนึนั่ถอหายใอย่าเร่เรีย อลลี่ที่นั่รอเธออยู่แถวๆนั้น พอเห็นว่ายูฮยอนเินออไป ็รีบเ้ามาหาอฮยอน แล้วพูับอฮยอนอย่าเป็นัวล
“วันมะรืน็้อบินไปูโลเั่นที่ประเทศไทยแล้ว รุ่นพี่...ไปุยับหัวหน้าให้รู้เรื่อ่อนเถอะ ท่าทาเหมือนเาะไม่อนุมัิ แล้วถ้าโปรเล่มะทำยัไล่ะ”
อฮยอนฟัแล้ว็ิาม พลาถอนหายใอย่าเ็ๆ ว้าระเป๋าเินออไปทันที
ทา้านยูฮยอนหลัาแยับอฮยอน ็ไปนั่ื่มับอึนฮยอและลีทึ ที่ร้านเหล้าริมถนนแห่หนึ่
“นายใีับรุ่นน้อเินไป อฮยอนเลยไม่เรในายแบบนี้ นายน่าะทำัวให้สมับเป็นหัวหน้าสถานีหน่อย” ลีทึบอับอึนฮยอ
“พูรๆนะ ถ้าผมเป็นอฮยอน ผม็รับทันทีเหมือนัน” ยูฮยอนพูแทรึ้นมา
ทำให้อีสอนที่นั่อยู่้วย ่า็ใหันไปมอหน้ายูฮยอนอย่าะลึ ยูฮยอนึพู่อ
“ที่ริมันเรื่อเล็ๆ ็แ่้ามั้นอนนิหน่อยเอ ถ้าไม่ใ่เพราะรุ่นพี่โบอา พี่ไม่้านหัวนฝาหรอ”
“อะไรนะ!!” อึนฮยอร้อออมา้วยวามโมโห
ลีทึำหนิยูฮยอน แล้วหันไปรินเหล้าให้อึนฮยอ “ไอ้นี่็นะ...ะพูึ้นมาทำไม เอ้า...ื่มเ้าไป”
“นี่!!...อนที่นายโนล่าโปรัั่น นาย็ยั่ารุ่นน้อเลย แล้วมัน่าับเรื่อนี้รไหน”
อึนฮยอย้อนถามยูฮยอนอย่าไม่พอใ ยูฮยอนรีบปิเสธว่ามันไม่เหมือนัน แล้ว็เริ่มเถียัน
ลีทึเห็นท่าไม่ี รีบพูแทรึ้นมา
“เ้าบ้ายูฮยอน...ลับไปเลยไป แทนที่ะมาปลอบอึนฮยอ นี่ลับยิ่ยั่วโมโห”
ยูฮยอนึยเหล้าึ้นื่มอย่าหุหิ แล้วหันไปทาอึนฮยอเพื่อะพู่อ “พี่.....”
“แล้วยัยนี่มาทำไม” ลีทึทัึ้นเมื่อเห็นอฮยอนเินมาที่โ๊ะ ทุนึเยหน้าึ้นมอเธออย่าสสัย
อฮยอนนั่ลบนเ้าอี้ว่า้าๆยูฮยอน รัน้ามอึนฮยอ
“วาโปรัั่นไปเรียบร้อยแล้ว ะมาทำไมอี” ลีทึเอ่ยถามเหน็บแนม
“ันอโทษ....” อฮยอน้มหน้าพูเหมือนะสำนึผิ พลายแ้วเหล้าที่วาอยู่ึ้นมาื่ม
ยูฮยอนมอารระทำอเธอเธออย่าๆ
“ถ้าไม่ให้ันทำ ัน็ไม่.....”อฮยอนระาเสียัอย่าเอาแ่ใ “ันไม่เ้าใว่า ทำไมถึทำไม่ไ้”
“มานี่เลย!!” ยูฮยอนึมือเธอให้ลุึ้น เพื่อะพาเธอออไปาที่นี่
“อะไรเล่า”อฮยอนพยายามัืน
“ะมาีๆไหม” ยูฮยอนบออย่าโมโห แล้วทั้สอน็ยืนยื้อันไปมา
“นั่ลทัู้่!!!” อึนฮยอออำสั่เสียเ็า ทำให้ทั้สอนะัอยู่ับที่ แล้วเินลับมานั่ามเิม
“อฮยอน ามใเธอเถอะ ไ้สปอนเอร์มาแล้วนี่ อยาทำอะไร็เิามสบาย แ่ราวหน้า ถ้าออไปหาสปอนเอร์เออี เธอายแน่” อึนฮยอบอออมาอย่า่มใ
ยูฮยอนหน้าสลลหันไปมอหน้าอึนฮยออย่ารู้สึหวั่นใ
อฮยอนเอ่ยำ อโทษอึนฮยออีรั้ “หัวหน้าะ...ันอโทษ….”
อึนฮยอถอนหายใยาวอย่าปลๆ พลาบ่นพึมพำออมา
“เฮ้อ.......อยาะอัพวเธอให้เละ ็ลัวว่าะอแายไปะเอ รั้นี้ันะปล่อยไป็แล้วัน”
“พี่....” ยูฮยอนเรียอึนฮยอและมอเาอย่ารู้สึผิ
“ใ่...ันับโบอามีอี ะนั้นไม่ว่าลูน้อะทำอะไร ัน็่าไ้ไม่เ็มปา” อึนฮยอบออย่ามื่นใ
อฮยอนึเยหน้าึ้นมออึนฮยออย่าประหลาใและรู้สึผิับวามื้อรั้นอัวเอ
“ไปันเถอะๆ เมาแล้ว็เล่าหม” ลีทึับท แล้วบบ่าอึนฮยออย่าเห็นใ พลาลุึ้นไปเรียแท็ี่
“พี่....” ยูฮยอนไ้แ่เรียอึนฮยอเสียอ่อนอย่ารู้สึผิ่อเาอย่ามา
“หัวหน้าะ ันไม่รู้ว่าหัวหน้า......” อฮยอนรีบพูแทรึ้นมาอย่ารู้สึผิ่อทั้อึนฮยอและยูฮยอน
“นี่หรือือวามื่อสัย์อนาย” อึนฮยอหันไปพูับยูฮยอนอย่าัพ้อและผิหวั “รรยาบรรในอาีพอนายเป็นแบบนี้เอเหรอ เล่นานุอ่อนอนอื่น เล่นานนอื่นๆ็ยัพอว่า แ่นี่เป็นัน....”
ยูฮยอนหน้าสลล ไ้แ่นิ่เียบเพราะพูไม่ออ
“เป็นวามผิอัน.....” อฮยอนหน้าเื่อน พยายามบอับอึนฮยอ แ่เาพูแทรึ้นมาห้ามไว้่อน
“ไม่้อพูแล้ว” อึนฮยอนบอ พลาหันไปมอยูฮยอนอย่าผิหวั แล้ว็ลุเินออไปทันที
ยูฮยอนรินเหล้าึ้นื่ม้วยสีหน้าเร่เรีย อฮยอนนั่มอเาอย่าัวลใ
“เราะไม่ามหัวหน้าไปหรือ” เธอเอ่ยถามอย่าอย่าไม่สบายใ
ยูฮยอนปรับสีหน้าและน้ำเสียให้เป็นปิแล้วพูับเธอ “เราไปื่ม่อที่อื่นันเถอะ”
ที่ริมแม่น้ำฮัน อฮยอนนั่ส่้อวามทาโทรศัพท์อยู่ที่โ๊ะ ยูฮยอนเินถือระป๋อเบียร์และับแล้มเ้ามาวาบนโ๊ะแล้วนั่ลอย่าร่าเริ
“ทำอะไรน่ะ”
“ส่เมเสหาหัวหน้า”
ยูฮยอนหัวเราะเบาๆแล้วถามเธอ “ส่ไปว่าไเหรอ”
“รัหัวหน้านะะ ไ้โปรอภัยให้ัน้วย าอฮยอนนไม่มีเหุผล ใส่หัวใ้วย”
อฮยอนบอพลายิ้มและหัวเราะใส่เา้วยท่าทาน่ารัๆ
“ยัยัวแสบ เธอเป็นใรันแน่เนี่ย” ยูฮยอน้อหน้าเธออึ้ๆแล้วหัวเราะออมาอย่าอารม์ี
“แ่ว่า... ันับหัวหน้าน่ะไม่เท่าไร แ่ถ้าพี่ไม่ไปหาเาะีหรือ สนิทันมานี่” อฮยอนบออย่าัวล
“สายสัมพันธ์อันแนบแน่น มันไม่พัล้วยเรื่อแ่นี้หรอ พรุ่นี้เา็หายโรธ” ยูฮยอนบออย่ามั่นใ
“ทำไมพวพี่ถึสนิทันนานี้” อฮยอนสสัย
ยูฮยอนึเล่าเรื่อในอีให้เธอฟั้วยท่าทาสบายๆ อฮยอนนั่ฟัเาเล่าอย่าั้ในเาเล่าบ
“อยู่ีๆ ็เห็นพวพี่เท่ึ้นมา ฟัแล้วรู้สึเลียัวเอั” เธอบอแล้วหันไปมอบรรยาาศรอบๆัว
ยูฮยอนนั่มอท่าทาอเธอ อย่ารุ่นิ “อฮยอน...”
“หืม?” อฮยอนานรับแล้วหันมามอหน้าเาอย่าสสัย พลายระป๋อเบียร์ึ้นมาื่ม
ยูฮยอน้อหน้าเธอแล้วพูับเธออย่าริั
“ถ้าันบอว่า...อยาลับไปบเธออี.....เธอะเื่อไหม”
อฮยอนที่ไม่ไ้สนใฟัเาเท่าไรนั ำลัยเบียร์ึ้นื่มพอี เมื่อไ้ยินเาบออย่านั้นถึับสำลัเบียร์ ึมอหน้าเาอย่าประหลาใ
“ุยเรื่อเมื่อี้ให้บ่อนสิ”
อฮยอนพยายามเินามมา้อ ยูฮยอนที่อนแล้วเินหนี เหุเพราะเาพูแล้วเธอไม่สนใฟัสิ่ที่เาพู
“แท็ี่ไม่ว่าเลย” ยูฮยอนทำเป็นไม่สนใอฮยอนที่เินามมา า็พยายามมอหารถแท็ี่
“ั้น็ห้ามลับ” หิสาวึแนเาให้หยุเิน
“นี่!!...ทีอนพูทำไมไม่ั้ใฟั” ยูฮยอนหยุเินแล้วหันไปำหนิเธอ
“ถามหน่อย อนนั้นทิ้ันทำไม” อฮยอนถาม้วยสีหน้าีเรียส
“ไม่ทำไมทั้นั้นแหละ แล้ว็พูให้มันถูหน่อย ันทิ้เธอที่ไหนัน เธอสิทิ้ัน” เาโ้อบหน้าาริั
“นีุ่ลุ...แ่นาหลลืมแล้วหรือไ เรื่อเมื่อ่อนันำไ้ฝัในะ” เธอทำหน้าึั แ่แอบยิ้ม
“ำอะไรไ้ไม่ทราบ” ยูฮยอนถามลับอย่าวนๆ
“็เราูบันรั้แรไ้ไม่นาน รุ่นพี่วิอเรีย็มาหาพี่ แล้วพี่็ลั้นลาออไปับเา” เธอแสร้ทำหน้าบึ้
“อนนั้นันิับวิอเรียแ่เพื่อนริๆนะ ็แม่เาไม่สบาย พวเราเป็นเพื่อนัน และัน็รู้ัแม่เา ็เลย่วยพาไปโรพยาบาลเท่านั้นเอ” ยูฮยอนรีบอธิบายให้เธอฟัอย่ารวเร็ว
อฮยอนเินหนีเาไปประมา 5-6 ้าว แล้วเธอ็หันลับมาส่ยิ้มหน้าระรื่นให้ยูฮยอน
“พี่อยารีเทิร์นับันริหรือ ั้แ่เมื่อไรแล้ว อนพี่บรุ่นพี่วิอเรียอยู่ ็ินอใเาแล้วหรือ”
ยูฮยอนึหัวเราะออมาเินๆที่เธอพูแทใ ึถอนหายใอย่าผ่อนลาย แล้วหยอเธอลับไปบ้า
“อนที่บับนิุ เธอ็ิถึันเหมือนันนั่นแหละ”
“ไม่เยเลยย่ะ” อฮยอนเินอายนหน้าแ เธอึหัวเราะลบเลือนออมาอย่าอารม์ี
“ิว่าันโ่หรือไ” ยูฮยอนบอยิ้มๆ
“พี่รัันมาลอเลยหรือ.....ไม่มั้….ไม่ริมั้....” อฮยอนพูไปยิ้มไป พลาทำหน้าาล้อเลียนเา
“ไม่รู้ ไม่รู้” ยูฮยอนโนอฮยอนแวหนัเ้า็รู้สึเินๆ ึรีบเินหนีเธอ
“ั้นเรามาเป็นแฟนันนะ..... พี่พูแบบะี้อีิ... เอาแบบำ่อำเลยนะ ที่ว่าอยารีเทิร์นับันน่ะ”
อฮยอนพูไป หัวเราะไป พลาเินามหลัยูฮยอนไปอย่าร่าเริ
“พูบ้าๆอยู่ไ้ หยุเลยนะ!!…..ไปล่ะ”
ยูฮยอนหันมาุเธออย่าไม่ริันั พอีมีรถแท็ี่วิ่ผ่านมาเาเลยเรียให้อ “แล้วะโทรหา”
ยูฮยอนหันมาบออฮยอนที่ยืนยิ้มอยู่ พลาโบมือให้เธอแล้ว็ึ้นรถไป
อฮยอนยืนโบมือบ๊ายบายเาอย่าอารม์ี ใบหน้าเธอเ็มไป้วยรอยยิ้มที่มีวามสุ
ิ๊่อ...
ยูฮยอนยืนริ่หน้าประูห้อพัอหัวหน้าอึนฮยอในอนโหรูแห่หนึ่ สัรู่อึนฮยอ็เปิประูออมา เาทำหน้าประหลาใที่เห็นว่าเป็นยูฮยอน
“ินเบียร์ัน” ยูฮยอนยถุที่มีระป๋อเบียร์ให้อึนฮยอูอย่าทะเล้น แล้วโ้ให้เาอย่าสุภาพ
“อโทษรับหัวหน้า” ยูฮยอนบอยิ้มๆ เมื่อเห็นว่าอึนฮยอทำหน้าเยเมย ึ้มหัวลอีรั้
“เอา.....เมาเลย” ยูฮยอนบอให้อึนฮยอเหัวเาเพื่อเป็นารลโทษ
อึนฮยอใ้มือบหัวเาเบาๆอย่าไม่ริันั แล้ว็เินนำเ้าไปในห้อ เพื่อื่มเบียร์้วยันเหมือนทุรั้ ็เป็นอันว่าเลียร์ปัหาันไ้แล้ว
เป็นยัไบ้า่ะ? สนุหรือเปล่า่ะ? โปร่วยันอมเม้มท์หน่อยนะรับ!!!!! อบุรับ
ความคิดเห็น