คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : part 1 : ปฏิเสธไม่ได้!!!
Ritz Part
กริ๊งๆๆๆๆๆๆ
เสียงกริ๊งที่กดโดยใครก็ไม่รู้ซึ่งผมเดาออกได้เลยว่าเขาไร้มารยาทมากๆ กดกริ่งแทบประตูคอนโดผมจะพังเลยล่ะ-_-^^
พลั้ก!!
"หวัดดี...มีอะไรรึไง" ผมเปิดประตูคอนโดที่ราคาเปน20ล้านของตัวเองออกเพราะกลัวว่ามันจะพังเพราะเสียงกริ่งไปซะก่อน
"เอ่อ...."
"กดห้องฉันรัวแบบนี้เพื่อที่จะมาพูดว่าเอ่อเนี่ยนะ"
"โทดที!ผิดห้อง!" นายคนนั้นทำลุกลี้ลุกลนเหมือนหมาโดนน้ำร้อนลวก(?)ก่อนจะปิดประตูโดยลืมนึกไปว่า ผมอยู่ที่หน้าประตูห้อง!!!
ปัง!!!!!
"โอ้ยยยยยยย!" ผมส่งเสียงที่บ่งบอกถึงความเจ็บปวดไปยกใหญ่ เพราะอีตาบ้านั่นปิดประตูห้องใส่หน้าของผม!
พลั้ก!!
ไอ้คนๆนั้นเปิดประตูห้อง ผมคิดว่าเขาคงจะสำนึกผิดรึอะไรสักอย่าง ก่อนจะมองผมด้วยแววตาตกใจ
"เฮ้ย!เลือด!"
"ละ...ละ...เลือด" ผมเอามือแตะไปที่จมูกของผมแล้วก้อเอาน้ำที่ออกมามาดู....ก่อนจะพบว่า....
"เลือด....@_@" อ่า.....ทำไมโลกมันสีดำๆกันนะ ใครปิดไฟ....
Tono Part
หลังจากการที่คนตัวเล็กที่ผมตั้งใจจะมาทำมิดีมิร้ายกับเขา(?) สลบไปผมก้อได้อุ้มเขาไปวางไว้ที่โซฟาและจัดการโทรหาเบอร์ที่ผมหวั่นเกรงที่สุดทันที
[ งานสำเร็จแร้วรึไง ] น้ำเสียงปลายสายมันเป็นน้ำเสียงที่น่ากลัวและขยะเขยงมากที่สุด! ถ้าไม่ใช่เพราะผมจนน่ะ...ผมไม่ทำงานให้มันหรอก!!
"ฉัน....ขอเปลี่ยนงาน"
[ ช้าไปแร้วม้างงง ]
"แกหมายความว่าไง"
[ พี่โตโน่!พี่โตโน่!อย่าไปเชื่อมัน!กริ๊ดดดดดดดด! ]
"ไอ่สารเลว"
[ ถ้าแกไม่อยากให้น้องสาวแกถูกถ่ายคลิปแร้วร่อนไปทั่วอินเตอร์เนตล่ะก้อ...เอาตัวมันมาแลกกับน้องสาวแกซะ ]
"'งั้นฉันขอเวลา 3 เดือน"
[ ถ้าฉันไม่ให้ล่ะ ]
"แกคงไม่อยากให้ฉันถูกจับแร้วสักทอดไปถึงแกหรอกใช่มั้ย..."
[ ... ]
"ถ้าฉันจะทำให้มันยอมตามฉันมาง่ายๆเหมือนปอกกล้วยเข้าปากแร้วไม่ทิ้งหลักฐานไว้จะดีกว่ามั้ยล่ะ"
[ ... ]
"นักธุรกิจพันล้านแบบนี้ใครจะถามหามัน ญาติก้อไม่มี หุ้นส่วนบริษัทก้ออกจะเพียบ...เขาคงไม่ตามหากันให้เสียผลประโยชน์หรอก"
[ หึๆเลวดีนิหว่า ]
" เพื่อน้องสาวของฉัน...จะทำยังไงฉันก้อยอม... "
[ ว่าตามนั้น... ]
"ตามนั้น" ผมพูดครั้งสุดท้ายก่อนจะวางสายไป...ถ้าผมไม่เดินมาทางนี้ตั้งแต่แรก...ผมก้อไม่ต้องมาทำแบบนี้ คนๆนี้เขาคงไม่ต้องเดือดร้อนเพราะผม น้องสาวของผม... จริงๆแร้วผมแค่อยากให้คนๆนี้เขาได้ใช้ชีวิตอย่างอิสระอีกสัก 3 เดือนสักครั้ง ก่อนที่จะโดนใครก้อไม่รู้เอาไปต้มยำทำแกง...ผมผิดเอง...ขอโทดนะ เรืองฤทธิ์...
Ritz Part
หลังจากที่เมื่อวานผมโดนใครก้อไม่รู้มาปิดประตูใส่หน้าจนผมเลือดกำเดาไหล..ปกติผมก้อเปนคนกลัวเลือดยุแร้ว พอเปนเลือดที่ออกมาจากตัวเองเลยกลัวจนสลบไปเลย-_-^^
คนที่อุบาดกว่านี้จะมีมั้ย พอผมตื่นเช้ามาผมก้อได้พบว่าตัวเองยุบนโซฟาพร้อมกับห้องที่ล็อคแร้วเรียบร้อย...จะว่าผมฝันไปมันก้อไม่ใช่หรอกนะ เพราะที่เสื้อผ้าของผมยังมีเลือกกำเดาไหลยุนิดหน่อยเลย แร้ววันนี้ผมก้อต้องมาทำงานพร้อมกับอาการปวดหัวอย่างงั้นน่ะแหละ
"บอสครับคือ...ผมมีเรื่องจะขอความกรุณาจากบอสน่ะครับ" หัวหน้ายามว่าในห้องทำงานของผมขณะที่ผมอ่านเอกสารรายงานการประชุมไปเรื่อยๆ
"ว่ามา"
"คือ....บอสก้อเปนนักธุรกิจใหญ่นะครับ ทำไมไม่หาบอดี้การ์ดสักคนไว้ล่ะครับ"
"เพื่ออะไร"
"ก้อศัตรูของบอสก้อมากมายใช่มั้ยครับ...ผมว่าบอสตัวคนเดียวก้อไม่ไหวมั้งครับ" นั้นสินะ...วันก่อนผมยิ่งเจอโรคจิตยุด้วยน่ะสิ
"แร้วจะให้ฉันทำยังไงล่ะ...เวลาหาบอดี้การ์ดฉันก้อไม่มี...งานยุ่ง"
"คือผมมีเด็กแนะนำครับ" ว่าแร้วสินะ-_-
"ก้อเอามาสิ...พุ่งนี้ล่ะกัน ตอน 4.30 ฉันว่าง อย่าให้ผิดเวลาแม้แต่เสียงวินาทีเดียวมาก่อนก้อไม่ได้"
"ขอบคุนครับ!"
"ออกไปได้ล่ะฉันจะทำงาน"
"ครับ" หัวหน้ายามว่าก่อนจะย่างเท้าของเขาเดินออกไป...ใช่....ผมมันตัวคนเดียวจริงๆด้วยสินะ
ผมกลับมาที่บ้านด้วยความเหนื่อยอ่อนเอาซะมากๆ ก่อนจะเอนตัวล้มนอน....ผมขอเวลาสัก 5 วิแร้วกัน...1....2....3...4...5....
แอ๊ดดด...
5 วิจริงๆด้วยสินะ
"ใครน่ะ!" ผมถามพลางย่างเท้าออกไปที่หน้าประตูพร้อมกับพบกับคนที่....
"ไอ้โรคจิต=[]=!!"
---------------------------------------------------------------------------------------
สวัสดีชาวรีดเดอร์ทั้งหลายนะคะ
หุหุ
นิยายของแวมไพร์มีตรงไหนรั่วก้อบอกกันด้วยเด้อ
รึให้กำลังใจมาก้อได้
แวมไพร์จะได้มีกำลังใจแต่งต่อไปนะคะ^^
ความคิดเห็น