ลำดับตอนที่ #12
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : บทที่ 8
อาหารเ้าอฮอวอส์วันนี้ ประอบไป้วย เมนูไ่ ไ้แ่ ไ่น , ออมเล็ , ไ่้ม เมนูนมปั ไ้แ่ นมปั , Baguettes เมนูผลไม้ ไ้แ่ ส้ม , สอเบอร์รี่ , อโวาโ , ล้วย เมนูเนื้อสัว์ ไ้แ่ เบอน , แฮม , แลม่อนรมวัน เมนูผั ไ้แ่ สลัผั , ้าวโพ้ม , เห็ย่า ถ้าใรอยาไ้แบบหนัท้อหน่อย็ะไ้แ่ ้าว้มโอ๊ , เนื้อปลารมวัน , ไส้รอ , อไ่ เมนูำพวแยมและเรื่อเียไ้แ่ แยมผล่า ๆ , รีมีส , น้ำผึ้ , ีส , ็อโแล , เนยถั่ว เมนูำพวนมและเรื่อื่ม ไ้แ่ นม , นมถั่วเหลือ , น้ำฟัทอ , โยเริ์ , น้ำส้ม เมนูนมหวาน ไ้แ่ พุิ้ , แพนเ้ , ุ๊ี้
พีโอนีหยิบอโวาโมาหั่นเป็นแผ่นพอีำ่อนะบลให้ละเอียแล้วนำไปทาบนBaguettesที่อบนรอบแล้วหยิบสอเบอร์รี่มาหั่นรึ่่อนะวาทับลไปแล้วรา้วยน้ำผึ้ “อรุสวัสิ์ พีโอนี” วาสีฟ้าเลื่อนึ้นไปมอามเสีย็เห็นเป็นรอศาสราารย์ให่ัมเบิลอร์นั้นเอที่เ้ามาทั “อรุสวัสิ์่ะ ศาสราารย์ัมเบิลอร์” เธออบลับไป
“ันอนั่้วยไ้ไหม” ัมเบิลอร์ถาม ่อนะนั่ลเมื่อเ็หิพยัหน้าอนุา “ยินี้วยสำหรับารเป็นนัเรียนบ้านสลิธีริน” แม้ในใะอยาให้หมวัสรรัพีโอนีไปริฟฟินอร์เหมือนเาสมัยเรียน แ่เมื่อพีโอนีเหมาะับบ้านสลิธีรินเา็้อยอมรับ
พีโอนี เหมือนับ ิล มาเินไปสินะ ศาสราารย์ประำบ้านริฟฟินอร์ไ้แ่ิในใ ่อนะั้สิเมื่อพีโอนียื่นานที่มีนมปัวาอยู่ให้นอายุมาว่า
“อบุพีโอนี” ัมเบิลอร์ อบ่อนะรับมา “เมื่อืนหลับสบายีไหม”
“ไม่ไ้นอน” พีโอนีหยิบนมปัมาวาลบนานเธอวาีสลไปาม้วยเบอนและัสลัลมาาม้วยีสและนมปัปิท้าย “นั่มอวิวใ้ทะเลสาบทั้ืน” พูบเธอ็หันนมปัเป็นรึ่หนึ่แล้วหยิบึ้นมาทาทีละรึ่
“ันเพิ่รู้ว่าเราสามารถทำแนวิแบบนั้น็ไ้เหมือนัน” ัมเบิลอร์ออวามเห็นเมื่อเห็นวิธีารทำแนวิอลูสาว
พีโอนียัไหล่เธอเี้ยวแนวิในปานหม่อนะพูออไป “เพราะ ุไม่่อยทำอาหารเลยไม่รู้ว่ามันมีหลาหลายวิธีในารทำและในาริน” เธอพยายามะไม่สนใพวนัเรียนที่พยายามสอรู้แอบฟับทสนทนา และ ้ออื่นมอัลบัส ัมเบิลอร์ ผู้เป็นพ่ออเธออย่าใริสำหรับเหุาร์ในรั้นี้
ัมเบิลอร์ใแสให้เหล่าบรรานัเรียนเห็นว่าพวเธอทัู้่มีวามสัมพันธุ์ัน เหมือนเมื่อืนที่พีโอนีใเรียเาว่า ‘พ่อ’เพื่อให้ทุนเิวามสสัย และ เือนผู้ที่อยาะลอีิอยาะเป็นฮีโร่้วย และ ยิ่ัมเบิลอร์ใให้ทุนยิ่เป็นารย้ำเือนทุน้วยว่า เธอ ับ เา มีวามสัมพันธุ์พ่อลูัน
เสียฝีเท้าที่ใทำให้พวเธอไ้ยิน่อนที่เ้าอเสียะเินเ้ามาหยุอยู่้าัวพีโอนี “อรุสวัสิ์รับ ศาสราารย์ัมเบิลอร์” ทอมเอ่ยทัทายศาสราารย์วิาป้อันัวาศาสร์มื
“เ่นัน ุ๊อนท์” ัมเบิลอร์อบลับไป “มานั่ทานมื้อเ้า้วยันสิ”
พีโอนีหยิบแนวิอีรึ่หนึ่มาัอีำ เธอำเลือมอทอม่อนะหันมาสนใศาสราารย์่อ “ทำไมวิาูแลสัว์ถึ้อนัเรียนปีสามถึะไ้เรียนไ้” เธอถามออไป
“เพราะ นัเรียนปี1-2 ยัเ็เินไป” ัมเบิลอร์อบลับ “สัว์วิเศษนั้น้อใ้วามระมัระวัในารูแล และ ละเอียอ่อนที่ะเ้าหามัน… เธอเย็เห็นัวอย่าแล้วใ่ไหม”
พีโอนีานรับ่อนะหยิบบาเมาวาบนานเธอทารีมีสลแล้วนำล้วยมาหั่นแล้ววาเรีย่อนะรา็อโแลลไปแล้วยื่นส่ให้นอายุมาว่า
ทอมำเลือมอารระทำนั้นอนอายุน้อยว่าั่วรู่ แ่ไม่พูอะไรนอาัไ่นในส่วนอัวเอมาทาน
“อ้าว… อัลบัส” เสียอนมาใหม่ทำให้ทั้สาม้อหันไปมอ “อรุสวัสิ์” เป็นศาสราารย์ ฮอเร ลัฮอร์น อาารย์ประำบ้านสลิธีริน และ เป็นอาารย์ประำวิาปรุยาอี้วยที่เ้ามาทั
“อรุสวัสิ์ฮอเร” ัมเบิลอร์ล่าวทัทาย
ลัฮอร์นเินเ้ามา่อนะถามออไปโยไม่ลืมทัทายเ็ทั้สอที่นั่อยู่ “มีปัหาอะไรหรือเปล่า นัเรียนบ้านอันไม่ไ้ไปรบวนอะไรุใ่ไหม”
ัมเบิลอร์ส่ายหน้าปิเสธ่อนะอธิบายเพิ่ม “ผมแ่มาทานมื้อเ้าับ ‘ลูสาว’ เย ๆ น่ะ” เาลุึ้นยืนเพื่อุยับอีฝ่าย
“ลูสาว?..” ลัฮอร์นทวน่อนะพูออไป “อ้อ… ลูบุธรรมใ่ไหม”
พีโอนีวามีลทันทีเมื่อไ้ยิน ่าาัมเบิลอร์ที่มวิ้ว่อนะพูออไป้วยน้ำเสียริั “พีโอนี เธอือ ลูสาวแท้ ๆ อผม ฮอเร ไม่ใ่ลูบุธรรม”
“นั้นสิ!.. ผมนี่แย่ั” ลัฮอร์นหัวเราะแ้เ้อ่อนะพูออไป “มีส่วนล้ายันนานี้…. สสัยเริ่มแ่แล้ว”
พีโอนีมอเหุาร์้วยสายาเรียบเย นัมเบิลอร์วนลัฮอร์นไปทานอาหารที่โ๊ะอาารย์แทนเพื่อพูุยัน “พ่อ…”
เสียเรียอเ็น้อยทำให้ผู้ให่ทั้สอ้อหันไปมอ “พ่อลืมอาหารเ้า” พีโอนี พูพร้อมับลุึ้นยืนแล้วเอือมมือไปหยิบานให้ัมเบิลอร์
“อบุพีโอนี” ัมเบิลอร์รับมา “อให้สนุับารเรียนวันแรนะ” พูบเา็วนศาสราารย์วิาปรุยาไป้วยัน
พีโอนีมอทัู้่เินไปที่โ๊ะอะอาารย์่อนที่เธอะนั่ลแล้วทานอาหารเ้า่อ
“ันยัอยาเรียนับศาสราารย์ลัฮอร์นนบปี 7 นะ” ทอมพูพร้อมับันแ้วน้ำส้มไปให้พีโอนี
พีโอนีไม่อบเพียแ่หันไปมอหน้าอีฝ่ายแล้วถามออไป “เพื่อนนายหายไปไหน” เธอหยิบบาเมาวาเบอนลไปาม้วยไ่นลบนบาเแล้ววาลบนานออีฝ่าย
“ยัไม่ื่น” ทอม อบ่อนะทานที่อีฝ่ายวาไว้ให้
พีโอนีหลุบสายาลมอานัวเอ่อนะัไส้รอมาไว้บนาน “น่าเสียาย”
นัเรียนสลิธีรินทั้สอนั่ทานมื้อเ้าันไปโยมีบทสนทนาบ้าเป็นบ้ารั้
¨°o.O O.o *.:｡ ✿*ﾟ‘ﾟ･✿.｡.:* *.:｡✿*ﾟ’ﾟ･✿.｡.:* *.:｡✿¨°o.O O.o *.:｡ ✿*ﾟ‘ﾟ･✿.｡.:* *.:｡✿*ﾟ’ﾟ･✿.｡.:* *.:｡✿
าราเรียนถูแ่ายให้เแ่นัเรียนแ่ละนเรียบร้อย วาสีฟ้าอพีโอนีมอรายื่อวิาที่้อเรียน่อนะมีเสียอนัเรียนร่วมบ้านพูึ้นมาว่า “เมลล์มา” ทำให้เธอ้อเยหน้าึ้นมอฝูนฮูที่บินผ่านหน้า่าเ้ามาในห้อโถอฮอวอส์ เพราะ เธอ ‘หวั’ ว่าะมีหมายส่ถึเธอ
นฮูนสีเทาโผบินเ้ามาให้ห้อโถ่อนที่มันะปล่อยหมายลมาหนึ่บับล พีโอนีรับมาเปิอ่าน้าในอมีหมายสอบับเธอเาว่าน่าะเป็นอลุแบะอาอเธอ เมื่อเปิออ็เป็นั่าริ ๆ
หมายบับแรมาาลุอเธอเียนว่า
‘ันพนันับอัลบัสว่า เธอน่าะไ้อยู่สลิธีริน ้วยเหรียเเลียน 5 เหรีย และัน็นะพนัน ถ้าริสมาสร์ลับมาะเลี้ยบัเอร์เบียร์แล้วัน ยินี้วยสำหรับารเป็นนัเรียนฮอวอส์
า อาเบอร์ฟอร์ธ’
พีโอนีวาหมายล่อนะหยิบบับที่สอึ้นมาอ่าน
‘ยินี้วยสำหรับารเป็นนัเรียนสลิธีริน ถึันะไม่เยเรียนที่ฮอวอส์็าม ันไ้ยินมาาพ่อ และ ุนิวท์ ว่ามันวิเศษมาเลย ัน็หวัว่า เธอะสนุไปับที่นั่นนะ ถ้าอยาไ้อะไรเพิ่มเิมส่หมายมาบอไ้นะ
ปล. เธอเป็นนที่ 6 ที่ันไ้ส่หมายหาเลย ันวระื้อนฮูมาลอเลี้ยีไหม
า ออเรเลียส’
พีโอนีเ็บหมายเ้าระเป๋า่อนะมีนฮูอีสอัวบินเ้ามาปล่อยหมายลที่เธออีสอบับพร้อมับห่ออนาลาถูวาลอย่าบรรลรหน้าเธอ ทำให้เ็หิ้อแะหมายเพื่ออ่าน
‘สวัสี พีโอนี ยินี้วยสำหรับารเป็นนัเรียนบ้านสลิธีรินนะ สมัยันเรียนอยู่ หมวัสรรส่ันไปอยู่บ้านฮัฟเฟิทพัฟ ันไ้อะไรหลายอย่าาที่นั้น และ ัน็หวัว่าเธอะไ้รับมิรภาพี ๆ เ่นันนะ
ปล. ทีน่า ับ วีนนี่ ฝาแสวามยินีับเธอมา้วย
ปล. เอบส่นมปัมาให้เธอ้วย วีนนี่ร่ายเวทย์รัษาสภาพไว้ให้แล้วรับรอไ้ว่าไม่เสีย
า นิวท์ สามันเอร์ เพื่อนอเธอ’
พีโอนีแะห่ออออ็เห็นมันเป็นล่อระาษที่มีลวลายประี เมื่อเปิออ็มีนมปัหลาหลายอย่า้วยฝีมืออโนแม หรือ มัเิ้ล เอบ โวัลสี้ ในนั้นมีหมายบับหนึ่ถูสอไว้อยู่ถ้าไม่สัเ็ะไม่รู้ว่ามี เธอปิล่อนมล่อนะลุึ้นยืนแล้วเินออไปาห้อโถ
¨°o.O O.o *.:｡ ✿*ﾟ‘ﾟ･✿.｡.:* *.:｡✿*ﾟ’ﾟ･✿.｡.:* *.:｡✿¨°o.O O.o *.:｡ ✿*ﾟ‘ﾟ･✿.｡.:* *.:｡✿*ﾟ’ﾟ･✿.｡.:* *.:｡✿
วิาแรวิาสมุนไพรศาสร์ สลิธีรินเรียนร่วมับฮัฟเฟิลพัฟ ทำารสอนโย ศาสราารย์ เฮอร์เบิร์ บีรี่ ลิ่นินและลิ่นอสมุนไพรอบอวลภายในเรือนระที่พวเธออยู่
“อรุสวัสิ์นัเรียน” ศาสราารย์บีรี่ล่าวทัทายเหล่านัเรียนปีหนึ่ที่ยืนเาะลุ่มามบ้านอัวเอ
“อรุสวัสิ์่ะ ศาสราารย์” ศาสราารย์วิาสมุนไพรศาสร์พยัหน้านับเมื่อเหล่าเ็ ๆ ทำวามเารพเรียบร้อย “วันนี้เราะเรียนเรื่อับับมารัน…ไหนมีใรพอะอธิบายให้พวเราฟัอย่าร่าว ๆ ไ้บ้า”
พีโอนียมือึ้นทันทีที่ศาสราารย์ถามบ
“เิ มิส…”แม่มสมุนไพรศาสร์อ้ำอึ้เมื่อ้อเอ่ยนามสุลออีฝ่าย่อนะพูออไป “มิสรินเวลวัล์”
พีโอนียิ้มบา่อนะล่าวออไป “อบุ่ะ ศาสราารย์” เธอเอียศีรษะยนิ้วแะล้าแ้ม่อนะพูออไป “ับัมาร มีอีื่อหนึ่ว่า ปีศาำศีล หรือ บ่วมาร มีลัษะล้ายลึับ ฟลิเอบลูม ถิ่นานอับัมารอยู่แถว สอแลน์ พวมันมัอาศัยอยู่ในที่มืและื้น พวมันเลยแพ้แสสว่า หรือ ไฟ”
“เ่มา 5 ะแนนสำหรับสลิธีริน” ศาสารารย์วิาสมุนไพรเอ่ยม่อนะพู่อ “ใรสามารถบอถึประโยน์อับัมารไ้บ้า”
พีโอนียมือึ้น แล้วอบออไปเมื่อไ้รับอนุา “ใ้ในารลอบสัหาร หรือ ใ้ในารเป็นมารารปป้ออมี่า และ ยัสามารถใ้เป็นับัเพื่อัับศัรูอี้วย”
และ 5 ะแนน็เป็นอบ้านสลิธีรินอีรั้
¨°o.O O.o *.:｡ ✿*ﾟ‘ﾟ･✿.｡.:* *.:｡✿*ﾟ’ﾟ･✿.｡.:* *.:｡✿¨°o.O O.o *.:｡ ✿*ﾟ‘ﾟ･✿.｡.:* *.:｡✿*ﾟ’ﾟ･✿.｡.:* *.:｡✿
น่ารำา… พีโอนีลอบบ่นในใแ่็นำเายูนิอร์นที่ทำให้มันเป็นิ้นเล็ ๆ 1 ิ้นลในหม้อ แล้วนส่วนผสมามเ็มนาฬิา 2 รั้ าม้วยผลมิสเิลโทลไปอี 2 ผล นส่วนผสมทวนเ็มนาฬิาอี 2 รอบ แล้วโบไม้ายสิทธิ์อีรั้เป็นอันเรียบร้อย เธอถอนหายใ่อนะพูออมา “ ระูลนายร่ำรวยมาถึนาเอาวัถุิบปรุยามาปาเล่นเลยเหรอ ริฟฟินอร์” ทายาทอมมารหันไปมอนัเรียนบ้านสิห์ที่ใพยายามทำให้หม้อปรุยาอเธอระเบิ้วยารลอบใส่ส่วนผสมผิสูรลไปั้แ่เธอเริ่มปรุยา
“อย่ามาล่าวหาัน รินเวลวัล์” อีฝ่ายใเน้นย้ำนามสุลอเธอเสียันรอบ้าหันมามอ “เิอะไระ— โอ้ ยอเยี่ยม มิสรินเวลวัล์” ศาสราารย์ลัฮอร์นผู้สอนวิาปรุยาเินเ้ามา่อนะหันมาสนใหม้อปรุยาอเ็ผู้หินัเรียนสลิธีริน “เป็นยาแ้พิษที่ยอเยี่ยมมา ๆ 5 ะแนนสำหรับมิสรินเวลวัล์”
พีโอนีพยัหน้ารับ่อนะพูึ้น “อบุ่ะ ศาสราารย์ แ่หนู้ออท้ววามเป็นธรรมให้ัวเอในอนนี้” เธอผายมือไปทาริฟฟินอร์ู่รีทันที “ริฟฟินอร์นนี้ พยายามที่ะโยนส่วนผสมอย่าหนัาใส่ลหม้อปรุยาอหนูลอารปรุยา่ะ”
“เฮ้! อย่ามาใส่ร้ายันนะ” นัเรียนปีหนึ่บ้านริฟฟินอร์พูึ้นอย่าไม่ยอมรับผิ “ไหนหลัานที่เธอหาว่าันทำอย่าที่เธอพู”
ลัฮอร์นยมือห้ามปราบเ็ทั้สอ่อนะหันมาทานัเรียนสลิธีริน แม้เาะรู้แล้วว่าใรผิในเรื่อนี้ แ่เา็อยาะทสอบอะไรหน่อย “มิสรินเวลวัล์ ุมีหลัานไหมว่า มิสเอร์เรย์ ทำอย่าทีุ่พูริ?”
พีโอนีหันไปมอนัเรียนบ้านสิห์พร้อมับยมือออัวเอ “เมือาเ็มเียนายนานั้น ยัไม่รวมที่มืออนายยัมีราบาอยู่้วย” เธอเินเ้าไปใล้เาอี้าว “ส่วนผสมในารทำยาแ้พิษือ บีัวร์ 1 ้อน สมุนไพรมารานในารปรุยา 2 หยิบมือ เายูนิอร์น ิ้นเล็ 1 ิ้น และ ผลมิสเิลโท 2 ผล แหาและแหสมอลว ๆ อนายูบนระาษ้วยว่า มันมีหนัา หรือ เมือาไหม” เธอใพูเสียัให้ทุนไ้ยิน “และที่ันโรธมาที่สุือ ารระทำที่เห็นแ่ัวอนายเพื่อที่ะแล้ัน นายรู้ไหมถ้านายโยนหนัา หรือ เมือาลไป หม้อปรุยาอาะระเบิไ้ึ่มันอาะ่อให้เิอันราย่อนอื่นไ้ และ ยัไม่รวมถึารผลาวัถุิบโยเปล่าประโยน์อี้วย สำหรับนัปรุยาถือเป็นารระทำที่แย่มา”
พีโอนีถูสอนมาารินเวลวัล์มาว่า ให้ใ้ทุสิ่ทุอย่ารอบัวให้เิประโยน์ แม้ะเป็นเพียเรื่อเล็ ๆ น้อย ๆ ็ใ้มันให้เิผลี่อัวเรา
พีโอนี รู้ว่า้วยสถานะอัวเอที่มีนามสุลอรินเวลวัล์อยู่ ย่อมมีพวเรลัว และ อยาลออ มาท้าทายแบบเ็ ๆ เพื่อทำัวเป็นฮีโร่ในวามิอัวเอแบบริฟฟินอร์นนี้
มันือ ารระทำที่โ่มา และ มีประโยน์สำหรับเธอ
โ่ที่ลืมิถึผลที่ามมาว่า เธอือ พีโอนี รินเวลวัล์-ัมเบิลอร์ นั่นย่อมหมายวามว่า ารระทำอเาะส่ผลเสีย่อัวเอและระูลในารระทำในรั้นี้ เพราะ ถ้าหม้อปรุยาระเบิแล้วเธอไ้รีบบาเ็บึ้นมาทาฮอวอส์ะ้อสืบหาเรื่อราวอย่าแน่นอน เพราะ เรลัว รินเวลวัล์ ที่อาะบุเ้ามาในฮอวอส์ โยที่รั้นี้ัมเบิลอร์อาะไม่่วยเหลือ้วยในวามิอนส่วนให่ เพราะ ัมเบิลอร์ ประาศออมาเอว่า พีโอนี รินเวลวัล์-ัมเบิลอร์ ือลูสาวอเา ยัไม่รวมหนัสือพิมพ์ทุบับอโลเวทย์มนร์ที่ีพิมพ์่าวเมื่อเ้าอี
ในวามิอสมอเล็ ๆ อนัเรียนอายุ 11-13 ปี เธอ็ือ ัวร้าย ส่วนเา็ือ ฮีโร่ ผุวามยุิธรรม ที่ิว่าเธอะมายึรอโรเรียนแห่นี้
แ่ถ้าเธอพลิสถานาร์าัวร้าย เป็นผู้ถูระทำแทนละ ระแสรอบ้า็ะยิ่พลิลับทันที นัเรียนริฟฟินอร์ะลายเป็นัวร้าย ส่วนเธอ็ะเป็นผู้ถูระทำทันที
ฝ่ายไหนที่เริ่มใ้วามรุนแร่อน ฝ่ายนั้นย่อมผิเสมอ ่อให้เราะเป็นฝ่ายถู แ่ถ้าอบโ้ลับ้วยวามรุนแร เราะลายเป็นฝ่ายที่ถูราหน้าว่าผิทันที…. นั้นือ ำสอนที่ รินเวลวัล์ สอนเธอั้แ่เ็
¨°o.O O.o *.:｡ ✿*ﾟ‘ﾟ･✿.｡.:* *.:｡✿*ﾟ’ﾟ･✿.｡.:* *.:｡✿¨°o.O O.o *.:｡ ✿*ﾟ‘ﾟ･✿.｡.:* *.:｡✿*ﾟ’ﾟ･✿.｡.:* *.:｡✿
วิาประวัิศาสร์เวทย์มนร์ ที่ศาสราารย์เล่าเรื่อราวเี่ยวับ็อบลิน่อารบ พีโอนียมือเท้าาะเนื้อหาามที่ผู้สอนบรรยาย ่อนที่เธอะเปลื่ยนใยับมือไปทาแผ่นระาษโน๊เล็ ๆ ที่้าไว้้าัวแล้วันออไป้าน้าัวเอ
โอไรออน แบล็ ำเลือมอแผ่นระาษโน๊ที่ถูส่มาให้ัวเอ่อนะใ้ปลายนิ้วมือเลื่อนระาษมาใล้ ๆ เพื่ออ่านเนื้อหาให้ั ๆ
‘ันเห็นอนาอนาย’
ทายาทแบล็เลิิ้ว่อนะเียน้อวามสสัยลับ
‘ไร้สาระ’
พีโอนีเลื่อนระาษมาอ่าน่อนะเียนอบลับไป
‘ไร้สาระ เหมือนับสิ่ที่นายำลัทำ หรือ ถูสั่ให้ทำอยู่ละ’
โอไรออนหลุบสายาล่ำเพื่อทบทวนสิ่ที่ัวเอำลัทำอยู่ เาือ ทายาทแบล็ึถูเลี้ยู้วยวามาหวัอรอบรัว และ วามันารอบ้า ทำให้ไม่สามารถใ้ีวิไ้อย่าที่้อาร เพราะ ภาระที่แบไว้บนบ่าอัวเอ
แ่… ารลอเล่นอะไรไร้สาระูใน่วเวลาสั้น ๆ ็ไม่เสียหาย
ปาานนรัวอัษรบนระาษอย่าบรร
‘เธอเห็นอะไร’
พีโอนียมือปิปาหาว่อนะเียนอบลับ
‘ันเห็น…ลุ่มาวนายพรานที่ถูบบันมอับล’
โอไรออนมวิ้วเาำลัะเียน้อวามลับไปแ่็หมเวลาวิาาบประวัิศาสร์พอีทำให้พวเา้อเ็บอเพื่อไปทานอาหารลาวัน
¨°o.O O.o *.:｡ ✿*ﾟ‘ﾟ･✿.｡.:* *.:｡✿*ﾟ’ﾟ･✿.｡.:* *.:｡✿¨°o.O O.o *.:｡ ✿*ﾟ‘ﾟ･✿.｡.:* *.:｡✿*ﾟ’ﾟ･✿.｡.:* *.:｡✿
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น