รักหมดใจยัยปลาดิบ

ลำดับตอนที่ #1 : คุณยายใจร้ายกะอีตาหลานชายใจหญิง ( เทียม )

สนามบิน

โอ้ย !! ร้อนอบอ้าวจริงๆเลยวุ้ย =[]= นี่รึเมืองไทยที่พ่อฉันอุส่าส่งเด็กสาวน่ารักอย่างฉันมาเยี่ยมคุณยายถึงที่นี่น่ะ  .... ร้อนจนอยากจะแก้ผ้าเดินได้แล้วนะเนี่ย แล้วทำไมผู้คนต้องมามองฉันแปลกๆด้วยหว่า -_- รึว่าเพราะฉันสวยเช้งกระเด๊ะจนมีแมวมองอยากทาบทาม  โฮะๆๆ สาวน้อยน่ารักคิขุจากญี่ปุ่นอย่างฉันมาทั้งทีมันก็ต้องแบบนี้ล่ะนะ  ตอนนี้ฉันยืนเหวออยู่คนเดียวที่สนามบินเพราะพ่อบังเกิดเกล้าได้สั่งเสีย เฮ้ยๆๆ สั่งไว้ว่าให้อยู่แต่ในสนามบินไม่ต้องเถลไถลไปไหนจนกว่าจะมีคนมารับ - - เชอะ .. ฉันไม่ใช่เด็กแล้วนะเนี่ยมาสั่งอะไรขัดใจวัยรุ่นจริงๆ

   และเมื่อสาวสวยอย่างฉันคงทนกับสภาพอากาศที่ร้อนจนแทบย่างให้ตับไตไส้พุงมันลวก    ในที่สาธารณะแบบนี้ไม่ไหวมันก็ต้องมีการไปหาของดื่มย้อมใจ -_- ดับร้อน ฉันเดินไปที่ตู้กดน้ำอัตโนมัติก่อนจะค่อยๆควักเศษตังค์ออกมาเพื่อหยอดโดยที่ไม่รู้เลยว่ามีคนๆนึงกำลังยืนพิงกับด่าตู้กดน้ำอย่างหัวเสียข้างๆฉัน

กึงๆ ตุ้บ !!

ขวดแป๊ปซี่ขนาดพอดีมือหล่นมาที่ช่องรับของอย่างรวดเร็ว .... แต่ทำไมมันมีตั้ง 2 ขวดอ่0_0 ฉันกดไปแค่ขวดเดียวเองนะ

ควับ ๆๆ  ( --  )(  --) ( --  )(  --)

ในเมื่อไม่มีเจ้าของงั้นแป๊ปซี่ 2 ขวดก็เสร็จฉันล่ะนะจ่ะ  ^0^ โชคดีอะไรขนาดนี้เนี่ย หยอดไปแค่ 10 บาทก็ได้มาตั้ง 2 ขวดบุญหล่นทับจริงๆ แต่คงจะไม่ใช่แค่บุญอย่างเดียวที่หล่นทับฉันมันคงจะเป็นบุญที่แฝงมากับความซวยในรอบปีเช่นกัน เมื่อจู่ๆเจ้าของเสียงที่กำลังยืนบ้าด่าตู้กดน้ำอัตโนมัติตรงเข้ามาคว้าข้อมือฉันเอาไว้ซะแน่น  แกจะทำอะไรฉันเนี่ย !!!

" นี่นาย … ทำไรเนี่ยคิดจะแต๊ะอั๊งกันหรอไง  "  ฉันพูดภาษาอังกฤษ ( คิดซะว่าอังกฤษนะลูก ) รัวใส่หน้ามันทันทีกล้าดียังไงมาจับข้อมืออันบอบบางของฉันฟ่ะ เห็นอย่างเนี้ย หลังฉันสักว่า พ่อหวง นะเว้ย  = = ^^

" เธอนั่นแหละคิดจะขโมยของหรอไงห๊ะ !! " ชายตรงหน้าฉันพูดภาษาอังกฤษตอบกลับมาซึ่งมันเป็นสิ่งที่ฉันงงมาก คนไทยนี่ชอบขี้ตู่ว่าคนน่ารักหน้าตามีตระกูลอย่างฉันเป็นขี้ขโมยหรอไงว่ะ

" เฮ่ๆ ฉันไปขโมยอะไรของนายไม่ทราบอย่ามาขี้ตู่หน่อยเล้ย "

              " ขวดแป๊ปซี่ในมือของเธอมันเป็นของฉันขวดนึง เอาคืนมา !! "

" อย่ามาโกหกกันหน่อยเลยฉันเห็นว่านายยืนพูดกะตัวเองอยู่ตั้งนานแระ ถ้าจะโรคจิตก็ไปโรคจิตไกลๆโน่นไป๊ "

" ก็เครื่องมันมีปัญหาฉันยืนกดมันมา 6 นาทีแต่พอใช้การได้ก็กลับมาเจอยัยแมวขโมยอย่างเธอ ซวยชะมัด "

หนอย … ข้ออ้างแกหรอเนี่ยทำไมมันฟังไม่ขึ้นเลยว่ะ ถึงฉันจะเพิ่งมาเมืองไทยเป็นครั้งแรกแต่ก็ใช่ว่าจะตามเล่ห์เหลี่ยมคนอย่างพวกแกไม่ทันนะเฟ้ยแค่แป๊ปซี่ยังไม่มีปัญญาซื้อเลย แถมยังไม่ปล่อยข้อมืออันบอบบางของฉันอีก อยากโดนตบเดี้ยงคาสุวรรณภูมิหรอไงย่ะ

" แล้วไง ... ในเมื่อฉันเป็นคนเห็นก่อนได้ก่อนมันผิดหรอไงที่จะเป็นเจ้าของน่ะ  "

" พูดงี้เธออยากมีเรื่องหรอไงห๊ะ ยัยผีปากบาน "

" มะ ... เมื่อกี้นายเรียกฉันว่าไรนะ !!! "

" ฉันเรียกผีปากบานมันผิดด้วยหรอ ผู้หญิงอะไรทาปากทียังกะคนบ้าลิปติกเหนอะปากไปหมด น่าเกลียดชะมัด "

"  นี่มันเป็นเทรนรุ่นล่าสุดเชียวนะ คนอย่างนายกล้ามาพูดแบบนี้ได้ไง !!! "

" ก็แค่ขยับปากแล้วก็พูดไม่เห็นยากเลย  "

" ฮ้ายยยยยยย !! >[]< นายต้องขอโทษฉันเดี๋ยวนี้  ขอโทษเดี๋ยวนี้เลยนะ "

" ฉันไม่ได้ทำผิดทำไมต้องขอโทษผีปากบานปัญญาอ่อนแบบเธอด้วยล่ะ  เอาแป๊ปซี่คืนมาได้แล้ว  "

" อยากได้แป๊ปซี่คืนนักใช่ม่ะ งั้นเอาไปเลย >o< "

ขวดแป๊ปซี่ในมือถูกเปิดฝาออกขวดนึงก่อนที่น้ำในขวดจะถูกสาดกระเด็นมาที่ตัวของชายหนุ่มตรงหน้าท่ามกลางความตกตะลึงของผู้โดยสารทั่วไป

ซ่า !!

" เฮ้ย !! เธอทำไรฉันเนี่ยเอามาสาดกันทำไมห๊ะ !!! " ชายหนุ่มตรงหน้าฉันที่ตอนนี้มีสภาพเสื้อสีขาวของเค้ามีรอยน้ำแป๊ปซี่เลอะอยู่เต็มเสื้อแล้วก็ตรงปลายผมที่ถูกซอยยาวมาระต้นคอตะโกนออกมาใส่หน้าฉันก่อนจะกระชากแว่นตาสีน้ำตาลกับหมวกสีดำออกให้เห็นถึงใบหน้าของเค้า

อ้ากกกกกกกกกก !!! นี่มันคนหรือปีศาจว่ะเนี่ย หน้าตาหล่อบาดใจจจจจจจจ  โคตรๆ แถมหน้ายังหวานซะยิ่งกว่าผู้หญิงบางคนซะอีก  นายเป็นผู้หญิงแปลงเป็นเพศชายหรอไงก๊านนนนนนน  >[]<

" ว่าไง ... เงียบทำไมห๊ะเสื้อตัวนี้ราคาไม่ได้ถูกๆที่ขายตามตลาดนัดแถวบ้านเธอนะเฟ้ย "

" นายอยากมากวนประสาทฉันก่อนไมเล่า สมน้ำหน้า !!! "

ฉันเป็นถึงคุณหนูตระกูลผู้ดีเชียวนะย่ะ นายกล้ามาหาเรื่องฉันได้ยังไงสมควรแล้วที่ต้องเจอแบบนี้บอกให้ปล่อยไม่ปล่อย

" งั้นหรอถ้าตัวเธอเปียกก็คงจะเจ๊ากันสินะ "

ชายหนุ่มหน้าหวานยิ้มอย่างมีเลสนัยต์ก่อนจะเอื้อมมือไปคว้าขวดแป๊ปซี่อีกขวดในมือของเด็กสาวแล้วสาดใส่ยัยตัวปัญหาอย่างรวดเร็ว  เธอทำฉันก่อนนะ !!!

" อะ ... ไอบ้ากล้าดียังไงเอาน้ำมาสาดฉันเนี่ย  อี๋ !! เหนียวไปหมดเลย TOT "

ชายหนุ่มยักไหล่ก่อนจะเดินจากไป ทิ้งไว้แต่เด็กสาวที่ยืนอึ้งกับการกระทำของผู้ชายตรงหน้าอย่างฉุนสุดๆ ตังแต่เกิดมาไม่เคยแม้แต่โดนใครทำให้ขายหน้าชาวบ้านขนาดนี้ แล้วนายเป็นใคร .... กล้าดียังไงมาทำกับฉันถึงขนาดนี้

" มีอะไรให้ช่วยมั้ยครับ " ร.ป.ภ วิ่งมาที่เด็กสาวเมื่อเผอิญเดินผ่านเห็นเด็กสาวใส่ชุดแปลกตาซึ่งดูแวบเดียวก็รู้ว่าเป็นคนต่างชาติแน่ๆ กำลังยืนกำหมัดเม้มปากแน่นเหมือนสะกดกลั้นความโกรธเต็มประดา เนื้อตัวเปียกปอนแถมฟุ้งไปด้วยกลิ่นน้ำอัดลมปรอยๆ

ฉันเดินเลี่ยงไปอีกทางโดยที่ยังไม่ได้ตอบคำถามของร.ป.ภเลยด้วยซ้ำ เมื่อไหร่คนที่พ่อบอกว่ายายให้มารับจะมารับฉันซะทีว่ะเนี่ย ... ฉันไม่อยากอยู่เป็นเป้าสายตาของใครๆที่นี่นะ  เปียกไปหมดเลยอ่ะ

30 นาทีผ่านไป

      ฉันไปห้องน้ำเพื่อล้างตัวก่อนจะเดินออกมานั้งที่เก้าอี้รอ น่าเบื่อชะมัดวันนี้เจอเรื่องคนโรคจิตแถมยังต้องมานั้งรากงอกรอใครก็ไม่รู้อีกต่างหากเบอร์บ้านคุณยายฉันก็ไม่มี โทรหาคุณพ่อก็ปิดเครื่องทำไมวันนี้พระเจ้าใจร้ายกับฉันจริงๆเลยว่ะเนี่ย  เฮ้อ …….. ไปๆมาๆก็ชักหิวแล้วแฮะ

" เอ่อ ... คุณหนู  ฮิเดกะ หรือเปล่าครับ "  ลุงหัวล้านคนนึงวิ่งมาทางฉันที่ตอนนี้กำลังเดินสาละวนหาร้านขนม -__- รึว่าคนนี้จะเป็นคนที่บ้านของคุณยาย

" ค่ะ คุณ ... คือ ... " ฉันพยายามพูดภาษาไทยที่รู้แค่งูๆปลาๆ ออกมาอย่างยากลำบากแต่ท่าทางลุงแกจะเข้าใจว่าฉันพูดไม่ค่อยเก่ง

" ขอโทษนะครับความจริงคุณท่านให้หลานชายมารับแต่เผอิญมันมีอุบัติเหตุนิดหน่อยจู่ๆคุณชายก็ฉุนเฉียวกลับมาบ้านซะงั้น  ^ ^ ผมเลยต้องมารับแทนขอโทษจริงๆนะครับ 

หลานชาย ? คุณยายมีหลานชายกับเค้าด้วยหรอเนี่ย อยากเห็นหน้าชะมัดบังอาจทิ้งสาวน้อยน่ารักอย่างฉันให้มาเผชิญโชคคนเดียวในนี้น่ะ ... คิดแล้วอยากจะเอามาจับทุ่มให้เหมือนพวกซูโม่ที่ญี่ปุ่นจริงๆ ไม่มารับก็ไม่รู้จักบอก ชิชะ !! แล้วคุณลุงก็ขนกระเป๋าใบใหญ่ของฉันขึ้นรถรวมทั้งฉันที่นั้งรถกลับบ้านคุณยายอย่างอ่อนเพลีย ฉันไม่รู้ตัวว่าเผลอหลับไปตอนไหนแต่พอลืมตามาอีกทีก็มาอยู่หน้าบ้านหลังใหญ่สีขาวรอบๆข้างตัวบ้านเต็มไปด้วยต้นไม้สีเขียวๆรอบทิศไปหมด นี่มันบ้านหรือป่าชายเลนว่ะเนี่ย  =_= รถยนต์เทียบตัวจอดที่หน้าประตูเข้าบ้านข้างในก่อนจะค่อยๆดับเครื่องลงอย่างช้า คุณลุงเดินลงไปตามเด็กมาขนกระเป๋าให้ฉันก่อนจะมาบอกให้ฉันเข้าบ้านไปพักผ่อน

" คุณหนูเชิญตามสบายนะครับเดี๋ยวผมจะให้เด็กๆเอากระเป๋าไปไว้ที่ห้องนอนคุณหนูเองครับ  "

"  เอ่อ ... หองนอน ..อยุไนข่ะ  ( ห้องนอนอยู่ไหนค่ะ ) " ฉันคิดว่าลุงแกคงจะงงกับสิ่งที่ฉันพูดกับแกแน่ๆ ฉันคงเหมือนพวกต่างด้าวที่พูดภาษาไทยไม่ชัดน่ะสินะฟังได้แต่พูดไม่คล่อง  ขายหน้าชะมัดเลย

" อ๋อๆ อยู่ชั้น 2 ครับห้องถัดไปทางขวาของห้องคุณชายน่ะครับ " ลุงใจดีพูดขึ้นแถมชี้ให้เป็นเชิงบอกทางให้กับฉัน

ฉันก้มหัวเป็นการขอบคุณคุณลุงแสนใจดีก่อนจะวิ่งเข้าบ้านไป บ้านของที่นี่แตกต่างจากที่ญี่ปุ่นสุดๆ แถมห้องก็ยังตกแต่งซะจนคิดว่าที่นี่เป็นวัดหรือบ้านกันแน่  - - ถึงฉันจะไม่เคยเที่ยวในเมืองไทยแต่ก็เคยเห็นรูปวัดไทยตามนิตยสารบ้างล่ะน่า  ฉันเดินขึ้นไปชั้น 2 ของบ้านเพื่อหาห้องที่คุณลุงบอกกับฉันซึ่งมันคือห้องถัดไปทางขวาของคุณชาย  ว่าแต่ ?? ไอคุณชายนี่มันอยู่ห้องไหนหว่ามีตั้ง  5  ห้องแล้วมันจะขวาของห้องที่เท่าไหร่ล่ะ ลุงนี่ก็ไม่บอกให้หมดนะ  แล้วสายตาของฉันก็ไปสะดุดกับห้องๆหนึ่งที่มีสีประตูของสีเบจน้ำตาลกว่าห้องอื่นๆที่เป็นไม้เบจสีน้ำตาลอ่อนๆ ห้องนี้ล่ะ !!! ไม่ผิดแน่ๆ ฉันตัดสินใจเปิดประตูเข้าไปทันทีโดยที่ไม่ลังเลอีกแล้ว

แอ๊ดดดดดดด !!

ภายในห้องตกแต่งไปด้วยภาพนักร้องวงร็อคของอังกฤษเต็มไปหมด ยายไม่รู้หรอไงว่าฉันไม่ได้ชอบนักร้องของอังกฤษ  -__-   ฉันชอบของเกาหลีต่างหากล่ะ  wooo !! เซ็ง แล้วจะยังที่โต๊ะเรียนซึ่งมันเต็มไปด้วยสมุดหนังสือมากมายเต็มไปหมด มีเพียงโน้ตบุ๊ค  1 เครื่องแล้วก็จานใส่สปาเก็ตตี้ที่ถูกกินค้างเอาไว้ส้อมยังมีเส้นสปาเก็ตตี้พันอยู่เลยอ่ะ  =[]=  ที่โต๊ะเครื่องแป้งแทนที่จะมีของกุ๊กกิ๊กน่ารักๆแต่มันกลับเต็มไปด้วยยานวด โคโลนของผู้ชายแล้วก็ที่โกนหนวดน้ำหอมเยลแต่งผมนี่มันอะไรกันว่ะ  .... ยายเค้าคิดว่าฉันเป็นผู้ชายหรอไงรอบห้องนี้นอกจากที่บรรยายมาก็ยังมีที่เตียงนอนที่เป็นเตียงคลาสสิคอย่างดีผ้าสีน้ำตาลอมทองหน่อยๆยัยยู่ยี่เหมือนกับมีการต่อสู้ขึ้นบนเตียงมาก่อนจะถึงเช้าของวันนี้  เท้าของฉันเดินเข้าไปใกล้เตียงนอนแล้วต้องชะงักเมื่อปลายเท้าเหมือนสะกิดโดนของบางอย่างเป็นคล้ายๆกล่องเล็กๆสีชมพูถูกเปิดอ้าออกอยู่  ตัวหนังสือที่กล่องเป็นไทยกับอังกฤษปนกันไปมา

รสสตอเบอรี่   NEW ConDomS โฉมใหม่เอาใจวัยเก๋าทุกวัยเรื่องแบบนี้อย่า

ห้ามให้หยุดเก๋าเลย

ใช้รสสตอเบอรี่ของเรา  ไม่ผิดหวังหรอกเพ่ !!!

คอนดอมหรอ ? …ชื่อนี้คุ้นๆนะ -__- ฉันใช้มือลอดหยิบของในกล่องออกมาเป็นถุงพลาสติกหุ้มห่วงยางใสๆคล้ายๆกรวยแต่อันเล็กกว่า

" เฮ้ย !!! เธอเป็นใครเนี่ย "

" ว้ายยยยย !!! "

เสียงแหบพร่าของผู้ชายอุทานตกใจเสียงดังเมื่อพบเห็นคนที่อยู่ในห้องของเค้าแถมตอนนี้เธอก็ดูตกใจอย่างมากที่มีเสียงของผู้ชายตะโกนขึ้นท่ามกลางความเงียบ เธอหันหลังมามองหน้ากับชายหนุ่มและแล้วก็ต้องจ้องตากันไม่กระพริบเมื่อ ...

" ยัยผีปากบาน !!! " ชายหนุ่มผมซอยยาวระต้นคออยู่ในสภาพนุ่งผ้าเช็ดตัวที่บั้นเอวแบบหลวมๆชนิดที่ว่าโดนกระตุกทีมีรึจะรอดเงื้อมมือ  ^ ^ ตามตัวยังมีน้ำติดตัวอยู่ตามแผงอกขาวๆเนียนๆและผมของเค้ามันก็เปียกแนบชิดกับแก้มใสๆของเค้าอีก แม้จะแค่นี้แต่สภาพของผู้ชายที่อยู่ในห้องงกับผู้หญิง 2 ต่อ 2  แถมยังกึ่งเปลือยแบบนี้มันจะไม่ชวนให้นางเอกเราต่อมอายทำงานหรอจ่ะ

" อะ ... ไอโรคจิต " ฉันเผลอพูดภาษาอังกฤษออกไปเมื่อพบว่าคนตรงหน้ามันคือคนที่ฉันเพิ่งจะเอาน้ำสาดใส่หน้าแถมยังโดนแต๊ะอั๊งข้อมืออีก  >////<  ตอนนี้มันยังมายืนอยู่ในสภาพที่ฉันรับไม่ได้อย่างรุนแรง นี่แกมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงว่ะ ??

" เธอมาอยู่นี่ได้ไงเนี่ย ... นี่เธออาฆาตฉันจนต้องตามมาถึงบ้านเลยหรอไง " เค้าขมวดคิ้วก่อนจะเริ่มพูดภาษาอังกฤษกับฉันเหมือนตอนที่อยู่สนามบิน แต่นี่มันน่าจะเป็นคำถามของฉันมากกว่านะเฟ้ย !!!!

" นายนั่นแหละ !!! ที่นี่มันบ้านคุณยายของฉันแล้วนายถือดียังไงมาใช้ห้องของฉันซะรกขนาดนี้ ห๊ะ  " ฉันเท้าสะเอวเอียงคอถามหมอนี่เหมือนพวกนักเลงเวลาหาเรื่องชาวบ้านในหนังนั่นแหละ แต่ฉันทำเพราะต้องการขู่เฉยๆล่ะนะ

" ห้องของเธอ ... เธอเข้าใจไรผิดป่ะ " นายหน้าใสเสยผมที่เปียกชื้นปรกหน้าให้พ้นไปจากบริเวณตาของเค้ามันเผยให้เห็นดวงตาสีน้ำตาลคมกริบ  เท่ห์โว้ยยยยยยยยย !!! อย่ามาทำตัวเท่ห์แบบนี้ดิว่ะ

" นายหมายความว่าไง "

" ฉันอยู่นอนที่ห้องนี้มา 18 ปีแล้วมันจะเป็นห้องของเธอได้ไงยัยปากบาน "

" อย่าบอกนะว่านายเป็นหลานชายอีกคนของคุณยายน่ะ ....  0w0 "

" ใช่ !!! ฉันเป็นหลานชายคนเดียวของตระกูลนี้แล้วก็อยู่ที่นี่มา 18 ปีแล้วมีอะไรข้องใจอีกม่ะ "

เป็นไปไม่ได้โลกมันจะกลมเกินพิกัดแล้วเส้นลองจิจูดหรือละจิจูดอะไรซักเส้นต้องขาดจากกันแน่ๆ =w= ทำไมฉันต้องโคจรมาพบกับนายหน้าใส ( แต่โรคจิตเขมือบ ) แบบนี้ด้วยฟ่ะ  ระหว่างที่ฉันกำลังอึ้งทึ่งอีตาหน้าใสก็เดินเข้ามาคว้ากล่องสีชมพูไปจากมือฉันแถมยังทำหน้าทะเล้นใส่

" นี่มันของฉันยังใช้ไม่หมดเลยเธอนี่นอกจากจะปากบานแล้วยังโรคจิตแอบขึ้นบ้านผู้ชายด้วยนะ .. "

" 0[]0 "

" เห็นทีต้องโทรไปบอกคนให้มาลากเธอออกไปซะแระ "

" 0x0 ยกกำลัง 2 "

นายหน้าใสเอาโทรศัพท์มือถือมากดๆไม่เกิน 2 ครั้งแล้วเอาแนบหูพลางหันมามองฉันมือข้างซ้ายยังถือกล่องสีชมพูไม่ปล่อยมันมีความสำคัญอะไรขนาดนั้นห๊ะ

" ลุงบุญเลิศเหรอฮะ ... ลุงตามเด็กมาจับคนบ้าออกไปจากห้องผมทีนะฮ่ะ  !!! "

ฉันเหลียวมองไปซ้ายขวาซึ่งมันก็มีแค่ฉันกับมันในห้องนี้แล้วแกจะตามคนมาจับใครว่ะ แล้วทำไมแกต้องจ้องหน้าฉันขนาดนั้นด้วยอ่ะ ... หน้าฉันเหมือน เคียวโกะ ฟูคาดะ หรอไงมองได้มองเอาและไม่นานประตูห้องก็ถูกเปิดออกพร้อมพรรคพวกของคุณลุงใจดีและพวกหน้าเหี้ยมอีก 3 คนด้านหลัง

ปัง !!!!!!!

" ไหนครับคุณชาย ไอบ้าที่ไหนกล้ามาลูบคมถึงถิ่นพวกเราครับ !!!!!!!!!!!!! "

" อยู่ตรงหน้าลุงนี่ไง " นายหน้าใสพูดพลางสะบัดหน้ามาที่ฉัน นี่นายว่าฉันเป็นคนบ้าหรอว่ะเนี่ย ความหล่อแกหมดไปแล้ว  หมดๆๆๆๆๆๆๆ

" นี่มันคุณฮิเดกะนี่ครับ  0_0 "

" ฮิเดกะ ?? คนที่ฉันต้องไปรับที่สนามบินน่ะนะ "

" เอ่อ จะว่าอย่างนั้นก็ได้ครับว่าแต่คุณฮิเดกะเข้ามาทำอะไรในห้องคุณชายหรอครับ "

ลุงแกนี่ยิงคำถามได้โดนใจจอร์ซสุดๆ ฉันเข้าห้องผิดแถมยังบุกห้องผู้ชายอีก ชื่อเสียงของตระกูลฉันป่นปี้หมดแล้ว ถ้ามันเป็นหลานชายของคุณยายจริงงั้นมันก็เป็นลูกพี่ลูกน้องฉันอ่ะดิ  พระเจ้า !!!! นี่มันอะไรกัน

" คือว่า ... คือ "

" แล้วในมือคุณชาย ... แว้กกกกกกก !!! อย่าบอกนะครับว่า .... "

คุณลุงเหลียวมองกล่องสีชมพูในมือของนายหน้าใสแวบนึงก่อนจะหน้าถอดสีหันมาทางฉัน ลุงแกลมบ้าหมูขึ้นหรอไงฟะ

" ทามมัยหรอค่ะ ... มีอารายหรอ " พอเจอลุงแกก็ต้องมาพูดภาษาไทย  Y[]Y รู้ๆกันดีว่ามันห่วยขนาดไหนถ้าออกจากปากฉันที  ยานซะ

" ในมือคุณชายมันถุงยางอนามัยนี่ครับใช้ยี่ห้อเดียวกะลุงเลย  !!! "

" หา !!! 0[]0 ลุวววว ... ว่างายนะคา  "

" คุณชายเติบโตถึงขนาดใช้ถุงยางได้เองแล้วหรอครับ ... ลุงปลื้มใจจริงๆ  TT[]TT " ลุงแกไม่ได้มีการฟังที่ฉันถามไปเลยหรือมันยานจนฟังไม่รู้เรื่อง ถ้ามันเป็นถุงยางอนามัยงั้นมือฉันก็จับถุงยางของผู้ชายแล้วหรอเนี่ย  TTwTT ความบริสุทธ์ที่มือโดนคราบถุงยางแอ้มไปแล้ว  แงๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

" หนวกหูน่า !!!! ฉันใช้เป็นตั้งแต่ 14 แล้วไม่ใช่เพิ่งจะมาใช้ซะหน่อย  "  มันยังตอบหน้าตาเฉยแกไม่มียางอายเลยใช่ม่ะห๊ะ

" โห คุณชายของลุง TT[]TT "

" แล้วคุณยายจะกลับมาเมื่อไหร่  "

" คุณท่านจะกลับมาภายใน  10 นาทีนี้ครับ "

นายหน้าใสเดินไปคว้าเสื้อยืดสีขาวมาใส่อย่างรวดเร็วผมที่เปียกชื้นของเค้ามันเริ่มแห้งและชี้ฟูไม่เป็นทรงแต่มันก็ยังคงเพิ่มดีกรีความเท่ห์ให้กับเค้ามากขึ้นไปอีกส่วนท่อนล่างเค้าก็ยังไม่คิดจะหาอะไรมาใส่แทนเจ้าผ้าขนหนูที่พันลวกๆบริเวณบั้นเอว ทำไมแกไม่หากางเกงใส่ห๊ะ  >[]<

กริ๊งงงงงงงงง !!!!!! เสียงโทรศัพท์ด้านล่างดังขึ้นจนแม่บ้านในห้องครัวรีบวิ่งออกมารับแทบไม่ทันแล้วค่อยวางสายก่อนจะวิ่งมาบอกคนอื่นๆในห้องของนายหน้าใสที่ตอนนี้กำลังงงกับเหตุการณ์ต่างๆ

" ทุกคนค่ะ ... คุณท่านกลับมาแล้วค่ะ " สาวใช้หอบสังขารวิ่งมาหยุดพูดอยู่หน้าห้องนายหน้าใส ... คุณยายมาแล้วสินะ ฉันปลอดภัยแล้วใช่มั้ย  TT0TT เรื่องที่เกิดขึ้นรอบตัวฉันมันกำลังจะหายไปใช่มั้ย ??

+++++++++++++++++++++++++

ภายในห้องโถงอันโอ่อ่าของบ้านหลังใหญ่ที่ดูแล้วมันจะคล้ายวัดไปซะทุกทีๆ -__- ผู้หญิงผมสีแดงดัดลอนยาวมาถึงกลางหลังยายฉันช่างอินเทรนในแฟชั่นจริงๆ >__< กำลังนั้งอยู่ที่โซฟาประดับไปด้วยคริสตันแสนหรูหราโดยที่สายตาของคุณยายก็จ้องมาที่ตัวฉันตั้งแต่หัวจรดเท้านี่คุณยายคิดจะมองลึกลงไปถึงไส้ติ่งหนูเลยหรอค่ะแล้วทำไมต้องมามองสลับไปกับนายหน้าใสด้วยล่ะ ....

" เนี่ยน่ะหรอ ... ฮิเดกะลูกสาวของโทยะคุงที่ไปเกิดที่ญี่ปุ่นสินะ "

" เอ่อ ... ค่ะ " ฉันพูดภาษาอังกฤษอย่างที่เคยชินยังไงคุณยายก็น่าจะฟังรู้เรื่องนะ เพราะขืนพูดภาษาญี่ปุ่นมีหวังไม่ต้องไปไหนกันพอดี

" ฟังภาษาไทยรู้เรื่องมั้ย "

" เอ่อ ... ค่ะ ฉันฟังรู้เรื่อง "

" แล้วทำไมไม่พูดภาษาไทย !!! มาพูดภาษาของคนต่างชาติในตัวเธอเองก็มีเชื้อไทยอยู่ไม่ใช่หรอไงห๊ะ "

" คือว่า .... หนู ...หนู  "

" ไหนลองพูดภาษาไทยให้ฉันฟังสิ " เสียงของคุณยายเด็ดขาดและเฉียบคมทำเอาพวกคนงานอื่นๆในบ้านต่างก้มหน้าไม่กล้าเงยหน้ามามองฉันหรือใครๆเลยยกเว้นแต่นายหน้าใสที่กำลังยืนยิ้มกริ่มๆอยู่ที่มุมปากนี่แกเห็นความทุกข์ของฉันเป็นเรื่องน่าขำหรอไงว่ะ

" คือว่าหนู .... "

" ภาษาไทย !!!! " คุณยายทำเสียงเหี้ยมและเพิ่มดีกรีความดังใส่ฉัน  TTOTT พระเจ้าช่วยลูกด้วยนึกว่าจะปลอดภัยหายห่วงเมื่อเจอยาย แต่เหมือนตายทั้งเป็นจริงๆเลย

" หา..นู พุด ม่ายยยยย ข่อง ข่ะ  ( หนูพูดไม่คล่องค่ะ ) " ฉันก้มหน้าพูดออกไปโดยที่ฉาบปูนไว้แล้วซักร้อยถุง >__< อายๆๆๆ

" เธอ .. พูดว่าอะไรนะ ?? "

"หา..นู พุด ม่ายยยยย ข่อง ข่ะ   TT[]TT " ฉันพูดย้ำอีกครั้งเพื่อให้คุณยายได้ยินชัดๆเต็ม 2 รูหูท่าทางคุณยายจะช็อคไม่น้อยที่หลานสาวคนที่ไม่ได้เจอกันมานานหลาย 10 ปีจะพูดไทยไม่คล่องเลย  ท่ามกลางความเงียบฉันได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆของนายหน้าใสด้วย ฉันไม่ได้มาเล่นเป็นตลกให้นายดูนะเฟ้ย  อยากจับมันมาทุ่มเหมือนเทศกาลซู่โม่จริงๆเลยโว้ยยยย !!!!

" คุณพระช่วย !!! นี่เธอเป็นถึงขนาดนี้เลยหรอเนี่ย " คุณยายเอามือทั้ง 2 ข้างกุมขมับตัวเองอย่างหนักใจ ตอนนี้หน้าฉันมันแดงซ่านไปหมดเพราะทั้งโกรธทั้งอายเลย  แค่พูดไทยไม่ได้นี่มันแปลกมากนักหรอไงกัน !!!  >/////<^^

" TT^TT "

" แล้วดูสิเสื้อผ้าหน้าผมแต่งออกมาแบบนี้ได้ยังไงโชว์หน้าโชว์หลังปากก็แดงอย่างกะพวกงิ้วกางเกงนี่ก็เหมือนกันอย่างกะใส่ตัวในออกมาเดินกลางถนน สะดือก็ไปเจาะใช่มั้ยเนี่ย ..... ผมเผ้าอย่างเธอทำไปจะเอาไปแข่งกับพวกไม้ถูบ้านหรอไง ฉันเห็นแล้วขัดลูกตาจริงๆเล้ย  "

" คุณยายฮะ ... พวกคนญี่ปุ่นก็แบบนี้ทั้นนั้นแหละฮะเรื่องธรรมดาจะตาย  " นายหน้าใสพูดขึ้นหลังจากที่หัวเราะฉันอยู่นาน  สะใจมากนักใช่ม่ะ  TT^TT ++

" แต่นี่มันประเทศไทยนะ ยังไงๆฉันก็จะต้องทำให้เธอเป็นหลานสาวที่รู้ลึกแก่นแท้ในวัฒนธรรมและภาษาไทยเป็นถึงหลานของตระกูลผู้ดีมียศอย่างฉันน่ะจะมาทำเป็นรู้ภาษาไทยงูๆปลาๆได้ยังไงล่ะ "

" Y[]Y " ฉันคิดผิดจริงๆที่อยากเจอคุณยาย

" ฉันจะส่งเธอไปเรียนที่โรงเรียนหญิงล้วนของเพื่อนสนิทฉันเธอต้องอยู่ในคอร์สติวเข้มภาคพิเศษด้วย !!! "

" โรงเรียน !!! คุณยายจะส่งหนูไปเรียนที่โรงเรียนในเมืองไทยหรอ " ฉันรีบปาดน้ำตาแล้วรัวภาษาอังกฤษขึ้นมาอีกครั้งแถมยังเป็นโรงเรียนหญิงล้วนภาคติวเข้มอีก  จะส่งฉันไปตายหรอไงห๊ะ   0[]0

" ใช่ ... แถมที่นั่นยังเป็นหอพักด้วยเธอต้องไปอยู่หอจะได้ซึมซับบรรยากาศเผื่อจะเรียนรู้อะไรได้เร็วขึ้นก่อนเธอจะกลับไปญี่ปุ่น  ใช้ได้ที่ไหนเป็นคนมีเชื้อไทยแต่กลับพูดภาษาไทยไม่ได้  "

" แต่หนู ... หนู  "

" อ้อไม่ต้องเป็นห่วงว่าจะไม่มีคนไปดูแลเธอหรอกนะเพราะ ... "

คุณยายเริ่มทำให้ฉันได้กลิ่นอายความหายนะอยู่ไม่ไกล และแล้วมันก็เกิดขึ้นเมื่อคำพูดคำนั้นหลุดออกมาจากปากที่แดงๆของคุณยาย

" ยูจิ ... เธอเป็นหลานชายที่ทำให้ฉันภูมิใจที่สุดเพราะฉะนั้นเธอต้องไปดูแลยัยฮิเดกะเป็นเวลา 3 เดือนที่อยู่หอไม่ว่าจะเรียนหรือจะไปไหนเธอจะต้องไม่ปล่อยให้คลาดสายตาเข้าใจมั้ย !!! "

" คุณยาย ... ผมเป็นผู้ชายนะฮะจะให้ไปตามดูแลถึงในหอได้ไงกันผมทำไม่ได้หรอก เอาคนอื่นไปแทนผมก็ได้นิ "

นายหน้าใสพูดพลางแย้งออกมาซะจนสุดความสามารถแต่ก็จริงของมันโรงเรียนที่จะไปมันเป็นหญิงล้วนไม่ใช่หรอ ?? แล้วทำไมคุณยายถึงจะส่งนายหน้าใสไปดูแลฉันล่ะ  งงนะเนี่ย

" ยายเชื่อใจเธอว่าเธอจะไม่ทำเรื่องที่เสื่อมเสียอย่างนั้นงานนี้นอกจากคนอื่นยายมองไม่เห็นใครจะช่วยดัดนิสัยของฮิเดกะได้เลยซักคน ตัวยายเองก็แก่แล้วถือว่าช่วยยายได้มั้ยลูก "

คุณยายเดินเข้าไปลูบที่แขนของนายหน้าใสเบาๆซึ่งฉันไม่อยากจะบรรยายหน้าของมันตอนนี้เลยมันเหมือนพวกใบหน้าคนผ่านทุกข์มาซัก 10 ปีและฉันก็เชื่อว่ามันจะต้องไม่ตกลงแน่นอน  ไม่มีผู้ชายคนไหนยอมมาใส่กระโปรงพูดจีบปากจีบคอเหมือนผู้หญิงได้หรอก ถึงหน้าตานายจะหวานยิ่งกว่าน้ำตาลผสมน้ำหวานก็เหอะ

" ตกลงฮะ "

ฮิๆๆมันไม่ตกลงหรอก  ............ แว้กกกกกกก >[]< !!!! ฉันฟังผิดใช่มั้ยภาษาไทยฉันไม่แตกฉานพอมันบอกว่าตกลงงั้นหรอ  ทะ ... ทำไม

" ผมขอสัญญากับคุณยายว่าผมจะดูแลยัยปากบานนี่ทุกฝีก้าวเลย  ^ ^ " นายหน้าใสพูดพลางเดินเข้ามาโอบไหล่ฉันเอาไว้ นี่มันอะไรกันเมื่อ 10 นาทีก่อนแกยังเกียจขี้หน้าฉันอยู่เลยนะเว้ยแล้วนี่แกมาญาติดีกับฉันเพื่อ .... ??

" ดีมากจ่ะ พรุ่งนี้เธอทั้ง 2 คนเตรียมตื่นเช้าได้เลยเพราะทุกอย่างจะเริ่มพรุ่งนี้เย็นนี้ไปจัดกระเป๋าได้แล้ว "

" ตะ .. แต่คุณยายค่ะ หนูว่า ......... "

" คำพูดฉันไม่เคยเปลี่ยนแปลงอย่ามาเสียเวลาอยู่เลยรีบไปจัดของเดี๋ยวนี้  "

      " คุณย๊ายยยยยยยย  TT[]TT "

      " เดี๋ยวนี้ !!! "

      " ค่ะ  TT^TT "

วันพรุ่งนี้ชีวิตฉันก็จะเปลี่ยนไปในรั้วโรงเรียนหญิงล้วนของประเทศไทยโดยมีหญิงเทียมอย่างนายหน้าใสยูจิตามไปคุมเข้มทุกระเบียบนิ้ว  ฉันไม่ไว้ใจมันขนาดขึ้นห้องมันไปยังเห็นถุงยางอนามัยตกที่พื้นอยู่เลย แค่นี้ก็รู้แล้วว่ามันเป็นยังไง คุณยายส่งฉันเข้าโรงฆ่าคนสวยหรอไงกัน  TT[]TT ++++++