ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    รักนายไอ้ผู้ชายวุ่นวาย(yaoi)

    ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 6

    • อัปเดตล่าสุด 28 ธ.ค. 54


     **ฉันคงมีแค่ชีวิตกลางคืน คนเขาตื่นเรานอน จะเรียกร้องอะไรที่จะหวังเจอใคร คนที่เขาจริงใจ**

                -แวมไพร์-

                “เวรเอ๋ยลืมไอ้แวมไปซะสนิทเลยกรู แปบนะ”ผมพูดกับตัวเองแล้วหันไปบอกเทียร์

                “อืม”เทียร์

                “ไง”

                (ไงอะไรของเมิง อยู่ไหนแล้วเนี้ย)

                “เอ่อ คือกรูไปไม่ได้แล้วว่ะ”

                (ทำไมว่ะ)

                “เออคือกรูติดธุระอ่ะ”

                (ธุระอะไรว่ะ ตอนนี้)

                “ธุระด่วน เออน่า แค่นี้นะ”

                (เฮ้ย เดี๋ยวไอ้เค)ผมไม่สนใจกดตัดสายทันที

                “เพื่อนโทรมานะ”

                “แล้วมาบอกฉันทำไม”เทียร์ไม่สนใจผมเลยง่า

                “เออนั่นดิ บอกทำไม เอาถึงแล้ว”ผมพาหมอนี่เดินมาถึงรถโดยปลอดภัย

                “มอไซค์เหรอ”เทียร์

                “อือ ทำไม”

                “เปล่า แค่คิดว่านายไม่น่าขี่มอไซค์น่ะ”เทียร์ทำหน้าไม่อยากจะเชื่อสักเท่าไหร่

                “ทำไม ไม่เหมาะเหรอ”

                “เปล่า”เทียร์

                “งั้นขึ้นมาสิ”

                “อืม”เทียร์

                “เกาะแน่น ๆ นะน้อง พี่จะซิ่งล่ะนะ”

                “อ้ากกก ไอ้บ้า จะซิ่งทำไม จะตกแล้ว”เทียร์กอดซะแน่น คนมันกลัวตกง่า

                “5555”ผมสะใจเป็นบ้า ก็หมอนี้กอดผมซะแน่นเลย แต่ไม่รู้ทำไมมีความสุขจัง เฮ้อ............

                “นี่แล้วบ้านนายอยู่ไหน ไม่บอกแล้วฉันจะตรัสรู้มั้ย”

                “อ้าวก็นายไม่ถามนิ”เทียร์

                “ไม่บอกแล้วจะไปถูกมั้ยล่ะ ฉันไม่ใช่พระเจ้านะ จะได้ตรัสรู้ได้ด้วยตัวเองนะ”

                “แหม แค่นี้ทำเป็นบ่น ชิ หมูบ้าน.......................นะไปถูกม่ะ”เทียร์

                “อ้อหมู่บ้าน......................เฮ้ย!! งั้นก็คนละทางกับที่ฉันขี่มาเลยอ่ะดิ”

                “อือ ใช่”เทียร์สตอบหน้าเฉยเมยมาก 

                “อือใช่ งั้นเหรอ”

                “อืม”เทียร์

                “โธ่โว้ย ทำไมตอนที่ฉันขี่มาทางนี้นายไม่บอกล่ะ ว่ามาผิดทางอ่ะ เสียเวลา”

                “อ้าวใครจะไปรู้ล่ะ ก็นึกว่านานพามานั่งรถเล่น ลมเย็นดีจังเนอะ”เทียร์

                “ขี่รถเล่นเหรอ”

                “ช่าย ฉันนะชอบมาก ๆ เลยนะ อากาศสดชื่นดี ซู๊ดดดด”เทียร์สูดกลิ่นอากาศเต็ม ๆ ปอด

                “ชอบเหรอ”

                “อืมชอบมาก”เทียร์^^

                “งั้นก็ขี่เล่นไปก่อนล่ะกัน แล้วค่อยกลับนะ”

                “อือ”เทียร์

    แล้วผมก็ขี่รถพาเทียร์นั่งไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งเย็นนิด ๆ

                “นี้แล้วขี่รถเล่นแบบนี้บ่อยมั้ย”แอบลอบถามอะไรหน่อยดีกว่า คิกคิก OoO

                “ก็ไม่ค่อยบ่อยหรอก ส่วนใหญ่จะซ้อนท้ายเพื่อนนะ บ้านฉันไม่มีมอไซค์หรอก”เทียร์

                “งั้นเหรอ แล้วเคยชมวิวตอนกลางคืนม่ะ”

                “วิวตอนกลางคืนเหรอ ไม่อ่ะ หลัง 1 ทุ่มฉันก็ไม่ค่อยได้ออกจากบ้านหรอก”เทียร์

                “วิวตอนกลางคืนสวยมากเลยนะ ฉันรู้จักที่ดี ๆ หลายทีเลย ไปมั้ย”

                “เอ๊ะ.....คือ ไม่อ่ะ”เทียร์

                “ทำไมล่ะ สวยมากเลยนะ นายเห็นแล้วต้องชอบแน่ ๆ”

                “ไม่ ฉันไม่อยากไปกับนาย พาฉันกลับบ้านได้แล้ว เย็นมากแล้ว”เทียร์เหมือนเพิ่งนึกได้ว่าอยู่กับศัตรูมานานพอสมควรแล้ว

                “อ้าวทำไมล่ะ ไม่ไปต่อเหรอ”ผมพยายามหว่านล้อม

                “ไม่ จะกลับบ้าน”เทียร์ก็ไม่สนใจ

                “ตามใจ”หมดทางสู้

    แล้วผมก็ขี่รถไปส่งหมอนี้ที่บ้าน

                “หลังไหนอ่ะ”

                “ข้างหน้านั่นไง”เทียร์

                “นี้เหรอ”

                “อือ”เทียร์

                “อยู่คนเดียวเหรอ”

                “อยู่กับแม่ จะถามทำไม”เทียร์

                “แค่อยากรู้”

                “ไม่จำเป็นต้องรู้อะไรเกี่ยวกับฉันไอ้หน้าภาชนะหุ่งต้ม”เทียร์

                “โห้ เมื่อกี้ยังพูดดี ๆ กันอยู่เลย”

                “เมื่อกี้ฉันแค่เคลิ้มไปต่างหาก”เทียร์

                “แล้วทำไมไม่เคลิ้มต่อล่ะ”

                “ไม่มีทาง ต่อจากนี้ไปไม่มีทางเด็ดขาด”เทียร์

                “ทำไม เกลียดฉันมากขนาดนั่นเลยหรือไง”

                “ใช่อาจมากกว่าที่นายคิดไว้ด้วย”เทียร์

                “นายเกลียดฉันเพราะอะไร”

                “เกลียดก็เพราะนายทิ้งออร์แกนนะสิ”เทียร์

                “น้องออร์แกนนะเหรอ”

                “ใช่”เทียร์

                “แค่นี้เนี้ยนะ เหตุผลที่นายเกลียดฉัน”

                “ใช่ แล้วนายรู้บ้างไหมว่าแกนนะเขารักนายมากแค่ไหน ฉันเห็นเขาร้องไห้ทุกวัน ฉันสงสารแกนมาก แกนเป็นผู้หญิงที่น่ารัก น่าทิ้งเธอลงได้ยังไงห่ะ”เทียร์

                “ฉันรู้ว่าแกนนะเขารักฉัน แต่ฉันไม่ได้รักเขานิ”

                “ไม่รัก ไม่รักแล้วนายคบแกนทำไม”เทียร์เริ่มโมโห

                “ฉันก็คบไปเรื่อย ๆ”

                “คบไปเรื่อย ๆ ไอ้เลว นายมันเลวจริง ๆ วันนี้ฉันไม่น่าคิดดี ๆ กับนายเลยจริง ๆ”เทียร์โมโหเข้าขั้นหนักนิดนึง

                “เลว ฉันเหรอเลว ฉันแค่คบเพื่อว่าเขาคนนั้นจะดีพอสำหรับฉันหรือเปล่า ก็เท่านั่น”

                “ดีพอเหรอ ชาตินี้นายก็คงหาคนที่ดีพอสำหรับนายไม่ได้หรอก ถ้านายไม่ได้คิดจะหยุดแล้วคิดว่านายจะประเมินพวกเธอยังไงว่าพวกเธอนั่นดีพอสำหรับนาย คำว่าดีพอสำหรับนายมันหมายถึงอะไร สำหรับฉันไม่เคยต้องการให้แกนหันมารักฉันมามอง มาสนใจ ฉันเลยด้วยซ้ำ แค่ได้เป็นที่ปรึกษาก็พอแล้ว สำหรับเขานะไม่ใช่คนที่ดีพอสำหรับใคร แต่เขาก็เป็นคนที่พอดีกับใครบางคนอย่างฉัน นายนะแยกออกมั้ยคำว่า ดีพอ กับ พอดี มันคล้ายกันนะ แต่ความหมายของมันช่างแตกต่างกันเหลือเกิน ลองคิดดูดี ๆ”เทียร์

    “พอดี ฉันไม่รู้จักคำ ๆ นั่นหรอก ไม่มีใครดีพอและพอดีสำหรับฉัน”

    “มีสิ ถ้านายได้รู้จักกับคน ๆ จริง ๆ นายหยุดได้แน่ ๆ ฉันเชื่อ นายไม่ใช่คนเลวร้าย”เทียร์

    “แต่ฉันไม่.............”

    “ไม่มีแต่ถ้านายคบแกนต่อไปเรื่อย ๆ แกนอาจจะเป็นคน ๆ นั่นของนายก็ได้ จริงมั้ย”เทียร์^^

    “นายชอบแกนไม่ใช่เหรอแล้วนายส่งแกนให้ฉันทำไม”

    “ฉันไม่ได้ส่ง แค่ฉันได้เห็นแกนมีความสุขฉันก็ดีใจแล้ว”เทียร์^^

    พอหมอนั่นพูดจบก็เดินเข้ามาหาผมแล้วเอามือลูบที่หน้าผมแล้วพูดต่อว่า

    “ฉันเชื่อว่าแกนต้องเป็นคนที่ดีพอสำหรับนายแน่ ๆ เชื่อฉันสิ”เทียร์^^


         ปล. ตัดตอนไม่เป็นจริง ๆ ขอโทษทีนะ อ่านแบบงง ๆ ไปก่อน แล้วจะมาต่อให้โดยไว้ TOT
         ปล2.ขอโทษอีกครั้งครับกระผม ผิดไปแล้ว จริง ๆ YOY

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×