คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 5
“ฮัลโหล ฮ่ะ แม่ ฮ่ะ ฮ่ะ เทียร์จะรีบกลับนะฮ่ะ ครับรักแม่ที่สุดในโลกเลยครับ”เทียร์
“โธ่ เราก็นึกว่าไอ้ลูกแหง่ที่ไหน แต่ที้แท้ก็ลูกแหง่เด็กประถมนี้เอง เซ็ง”
“นี่นายแอบฟังฉันเหรอ มารยาทน่ะ สะกดเป็นไหม”เทียร์
“ไม่ได้แอบฟัง แต่นายพูดให้ฉันได้ยินเองต่างหาก”
“ฉันไม่ได้พูดให้นายฟัง”เทียร์
“ก็ฉันได้ยินอ่ะ”
“นี่นาย ช่างเหอะพูดไปก็เท่านั่น ไปดีกว่าน่ารำคาญ”เทียร์
“ฉันน่ารำคาญตรงไหน”
“ตรงไหน หึ ตรงไหนก็น่ารำคาญ”เทียร์ถาม พร้อมย้ำกระแทรกเสียง
“นี้ถ้าฉันน่ารำคาญ พวกผู้หญิงเขาคงไม่แห่มาชอบฉันหรอก”
“จะไปรู้เหรอ ก็ฉันไม่ใช่ผู้หญิง”เทียร์
“เหรอ แต่ก็เหมือนอยู่นะ”^^
“นี้ ชิ”เทียร์ว่าผมเสร็จก็เดินหนี้ไปเลย
“อ้าวจะรีบไปไหนล่ะ โธ่นึกว่าจะแน่ แล้วนี้เป็นไรว่ะเนี้ย ปกติใจเย็นนิหว่า สงสัยวันนี้ไม่ปกติ”
เวลาผ่านไป 4 วัน เหมือนโกหก(ก็โกหกนิหว่า -_-!!)
**ฉันคงมีแค่ชีวิตกลางคืน คนเขาตื่นเรานอนจะเรียกร้องอะไร ที่จะหวังเจอใคร คนที่เขาจริงใจ**
-แวมไพร์-
“ไอ้แวมโทรมาทำไมว่ะ…ไง”
(ทำไรว่ะเค)
“คุยโทรศัพท์ไงไอ้นี้”
(คุยกับใครว่ะ)
“คุยกับใคร กรูก็คุยกับเมิงอยู่ไง”
(อ้าวเหรอ นึกว่าคุยกับสาว ๆ)
“ไม่มีโว้ย ช่วงนี้โสด แล้วเมิงมีอะไร”
(ไปเที่ยวกันไหมว่ะ)
“ที่ไหน”
(ไปว่ายน้ำกัน ไปดูสาว ๆ ใส่บิกินี)
“โอ้โห้ไอ้นี้ ไม่ค่อยเลย แล้วใครไปบ้าง”
(ก็ไปหมดยกเว้นไอ้ทรี)
“ทำไมไอ้ทรีไม่ไปว่ะ”
(ไม่รู้)
“เออ กรูก็ไม่ไป”
(เฮ้ยได้ไงว่ะ)
“ก็กรูขี้เกียจไปอ่ะ”
(ไปเหอะ เมิงไปสาว ๆ เข้าหาเมิงเยอะดี)
“เออ ๆ”
แล้วผมก็แต่งตัวออกไปข้างนอก
“เอารถอะไรไปดีฟร่ะ เอามอ’ไซค์แล้วกัน”แล้วผมก็ขี่รถออกไปข้างนอกสักพักก็เห็นใครบางคนกำลังหลบ เหมือนจะหลบใครสักคน
“เฮ้ยนั่นมันไอ้เด็กประถมนิหว่า แวะหน่อยดีกว่า ^^”เย้ ได้เวลาแกล้งคนอีกแล้วซิ แล้วผมก็ขี่รถไปจอดไว้ข้างหน้า แล้วผมก็เดินย้อนกลับไปตามหาหมอนั่น
“นั่นไง เจอแล้ว ไงไอ้เด็กประถม”
“เฮ้ยมาไงเนี้ย”เทียร์ตะโกนปนตกใจเล็กน้อย
“ก็เดินมาดิว่ะ”
“นี่กวนปะ…เฮ้ยเงียบก่อน”เทียร์
“เฮ้ยเมื่อกี้ได้ยินเสียงแถวนี้ ไปไหนว่ะ เร็วเป็นบ้า อย่าให้เจอนะเมิงพ่อจะเตะให้ไส้ในไหลเลย”เสียงที่ 1
“นั่นสิ ผมก็ได้ยินนะ”เสียงที่ 2
“พวกนั่นใครอ่ะ”
“บอกให้เงียบก่อนไง”เทียร์
หมอนี่เอามือมาปิดปากผมไว้ ทั้งที่ตัวเตี้ยกว่าผมตั้งเยอะ แถมยืนซะเบียดผมเลย แต่ว่าตัวหมอนี้หอมชะมัด นี้ผมเป็นโรคจิตเหรอ -*-!!
“เฮ้อ ไปซะที”เทียร์ถอนหายใจ
“ใครอ่ะ”
“ฉันแค่เซ็งนิดหน่อย แล้วเผลอเตะกระป๋องใส่หัวพวกมันอ่ะดิ”เทียร์
“อ้อ ลนหาเรื่องเอง ว่างั้น”
“เงียบไปเลย รำคาญ โอ้ย…”เทียร์
“เป็นไร”
“หกล้มเมื่อกี้ขาก็เลยแผลง แล้วก็เข้ามาหลบพวกนั่นอยู่ในนี้ไง ไม่งั้นก็วิ่งหนี้ไปแล้วดิ แต่นายก็ยังอุตสาเจอฉันจนได้เนอะ”เทียร์
“หึ ขาแผลงงั้นเหรอ แล้วเดินไหวไหมอ่ะ”
“ไหวไม่ไหวก็เรื่องของฉัน ไม่เกี่ยวกับนายอย่ามายุ่ง”เทียร์
“ไม่คิดจะยุ่ง แต่เดินไหวหรือไง”
“เอ๊ะ ก็บอกว่าอย่ายุ่งไง เรื่องของฉัน”เทียร์
“งั้นเหรอ ฉันว่าฉันไปเรียกพวกนั่นมาช่วยนายดีไหมนะ”
“อย่านะ”เทียร์
“หึ ถามอีกที เดินไหวไหม”
“......”เทียร์เงียบ
“OK งั้นฉันไปเรียกพวกนั่นก่อนนะ”
“เฮ้ย ชิ ไม่ไหว แล้วไง ถ้าไหวแล้วจะเข้ามาหลบทำบ้าอะไร”เทียร์
“ก็แค่เนี้ย มานี้”
“นี้นายจะทำอะไรเนี้ย”เทียร์
“ก็จะพานายที่รถไง”
“รถเหรอ รถใคร”เทียร์
“รถฉัน”
“ไม่ไป”เทียร์ตอบทันที
“งั้นฉันไปเรียกพวกนั้นพาไปล่ะกัน”
“เอ๊ะ...”เทียร์
“ฮะ ฮ่ะ ฮะ ฮ่ะ ฮ่า ฮา อืม มานี้ จะให้ประคองหรือจะให้อุ้ม”
“ชิ ประคองก็พอ แต่ไม่ต้องโดนตัวฉันนะ รังเกียจ”เทียร์
“เฮ้ย ไม่โดนตัวแล้วจะให้ประคองยังไงว่ะ”
“ไม่รู้”เทียร์
“ชิ ไอ้เด็กแสบ งั้นฉันไปเรียกพวกนั่นก่อน”
“ก็ได้ จะทำอะไรก็เชิญ”เทียร์
“หึ น่ารัก”
“อะไรน่ะ”เทียร์
“ห่ะ ปะ เปล่านิ”
“แต่เมื่อกี้ ช่างเถอะไปดิ”เทียร์
“โห้ จะให้ฉันช่วยยังตะคอกใส่อีก พูดดี ๆ เป็นไหม ลองพูดดี ๆ ดิ”
“ไม่”เทียร์
“งั้นไม่ช่วย”
“ไม่ช่วยก็ไม่ต้องช่วยไม่ง้อ ฉันไม่ได้หวังให้นายช่วยตั่งแต่แรกแล้ว เชอะ”เทียร์
“จริงอ่ะ”
“จริง”เทียร์
“ก็ดี งั้นฉันไปก่อนนะ โชคดี”
“...................”เทียร์
แล้วผมก็ตั้งท่าเดินออกมา ไม่สนใจก็ไม่ง้อโว้ย เพราะผมไม่สนผู้ชายอยู่แล้ว แต่ก็ได้ยิน คิก คิก คิก
“เดี๋ยว”เทียร์
“อะไร”แกล้งฟร์อมสักหน่อย
“ไอ้บ้านี่นายจะทิ้งฉันจริง ๆ หรือไง”เทียร์
“หึ ไหนว่าไม่ง้อไง”
“ก็ไม่ได้อยากง้อหรอก แต่ฉันเจ็บขาหรอก”เทียร์
“ก็แค่เนี้ย มานี้”
“นี้นายจับอะไรเนี้ย”เทียร์โวยวาย
“อะไรว่ะ ก็แค่เอว หวงอะไรหนักหนาผู้หญิงก็ไม่ใช่ เดินเร็ว ๆ ดิ เดี๋ยวไอ้พวกนั่นก็มาเห็นหรอก แล้วฉันก็จะซวยไปด้วย”
“ก็ดี แล้วก็ฉันเดินเร็วได้แค่นี้แหล่ะ คนมันเจ็บขานะ จะให้วิ่งหรือไง”เทียร์
“ให้ฉันอุ้มซะก็สิ้นเรื่อง”
“สิ้นชีวิตนายอ่ะดิ แล้วรถนายอยู่ไหนเนี้ย ไกลจัง”เทียร์
“ข้างหน้านี้แหล่ะ”
ความคิดเห็น