คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 4
“ไอ้เค ไปกินข้าวกัน”เปียร์โร่
“เออ”
“แล้วน้องออร์แกนอ่ะ ไม่มาเหรอว่ะ”แวมไพร์
“ไม่อ่ะ”
“อ้าว ทำไมว่ะ ปกติไม่เคยห่าง”แวมไพร์
“นี่เมิงยังไม่รู้เหรอว่าไอ้เค หักอกน้องออร์แกนไปเรียบร้อยแล้วอ่ะ”ดูเร็กส์
“ห๋า เลิกกันแล้วเหรอ”แวมไพร์
“เออ”ดูเร็กส์
“แล้วเลิกกันเมื่อไรว่ะ ไม่เห็นรู้เรื่องเลย”แวมไพร์
“เมื่อวาน มันเพิ่งบอกเลิกน้องเขาตอนเย็นหลังเลิกเรียนอ่ะ”ดูเร็กส์
“เลิกกันเรื่องไรว่ะ ดูน้องเขาก็รักไอ้เคดีไม่ใช่เหรอ”แวมไพร์
“เมิงก็น่าจะรู้ไอ้เคมันเคยคบใครจริงจังด้วยเหรอ แปบเดี๋ยวเลิก แล้วมันก็ไม่ชอบให้มาตามวุ่นวาย เกาะแกะเป็นตัวอะไรก็ไม่รู้ ถึงน้องเขาจะรักมันมาก แต่ก็น่ะ ขึ้นชื่อว่า เควินน์ ชื่อนี้ได้ยินแล้วกรูยังขยาดเลย"ดูเร็กส์
“ขยาดอะไร”
“เปล่าคร้าบคุณเพื่อน”ดูเร็กส์
“แล้วจะคุยกันอีกนานไหม ไม่ไปกินใช่ม่ะข้าวอ่ะ”
“เออ ๆ ไป ๆ แม่งดุว่ะ”ดูเร็กส์
“แง่ง”
ณ โรงอาหาร ม.ปลาย K
“เฮ้ย โต๊ะนั่นวางว่ะ”เปียร์โร่
“เออไป”ดูเร็กส์
แล้วพวกผมก็เดินมาที่โต๊ะที่ไอ้เปียร์โร่เห็นว่าว่าง
“อืมนั่งโต๊ะนี่แหล่ะ”
“เฮ้ย ฉันเห็นโต๊ะก่อนนะ”เสียงหนึ่งดังขึ้น ทำให้พวกผมต้องหันไปมองทางต้นเสียงแล้วก็พบกับไอ้เด็กประถมกับพักพวก
“เห็นก่อน เห็นหลังไม่สำคัญ แต่พวกฉันถึงโต๊ะก่อน และ ก็กำลังจะนั่งก่อนด้วย มีปัญหามั้ย”
“เฮ้ย อย่างนี้ได้ยังไง”เทียร์
“อย่างนี้ นี่อย่างไหนเหรอ”ผมกวนประสาท
“ก็พวกฉันเห็นก่อนอ่ะ”เทียร์
“แล้วไง”
“นี่แก”เทียร์
“ฉันเป็นรุ่นพี่ พูดดี ๆ หน่อยสิ”
“คนอย่างนายฉันไม่เสียเวลาพูดดีด้วยหรอก”เทียร์
“คนอย่างฉัน คนอย่างฉันทำไม”
“เฮ้ยไอ้เคไม่เอาน่า”ทรีโอ
“เมิงไม่เห็นเหรอ มันกวนประสาทกรูอ่ะ”
“เทียร์ไม่เอาน่า เราไปนั่งที่อื่นกันก็ได้”ออร์แกน
“ได้ไงอ่ะ เราเห็นก่อนนะ”เทียร์
“เทียร์ถ้าไม่ไป เราไปเองก็ได้”ออร์แกนพูดจบก็เดินออกไป
“แกน แกน ชิ รอด้วยสิ”เทียร์
“เหอะในที่สุดก็พ่ายแพ้ไป นี่ ไอ้เด็กประถม”
“ฉันไม่ใช่เด็กประถมนะเว้ย ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องหรือไง อ้อ ลืมไป นายไม่ใช่”เทียร์
“นี่ ชิ ช่างเถอะ ฉันสังเกตดูแล้ว นายน่ะ ชอบออร์แกนใช่ไหม”
“ใช่แล้วทำไม เลิกกันแล้วไม่ใช่เหรอ”เทียร์
“ใช้เลิกแล้ว แต่ฉันว่าแกนนะเขาคงไม่สนใจนายหรอกไอ้เด็กประถม”
“สนไม่สนก็เรื่องของฉัน ไอ้-หน้า-หมา”เทียร์พูดจบก็เดินออกไปทันที
“เฮ้ย นี่ โธ่ โว้ย”ผมสย่บลั่นโรงอาหาร
“นี่เธอ พี่เคเขาเป็นอะไรอ่ะ ปกติเขาไม่เห็นเป็นแบบนี้นิ”เสียงพูดคุยเบา ๆ (นินทรานั่นเอง -_-*)
“ซุบซิบอะไรกัน ไม่เคยเห็นคนหรือไง นินทรากันอยู่ได้”ผมพาลไปเรื่อย
“เฮ้ยไอ้เคใจเย็นดิ พวกน้องเขาไม่เกี่ยวอะไรด้วยนะ”ทรีโอ
“ไม่เกี่ยวอะไร ยื่นนินทราระยะประชิดเลย ไม่เกี่ยวก็อย่ามายุ่งดิ”
“พอเหอะไอ้เค ไปกินข้าวกันได้แล้ว”ทรีโอ
“ไม่กงไม่กินแล้ว ไม่มีอารมณ์”
“กินข้าวต้องมีอารมณ์ด้วยเหรอว่ะ”ดูเร็สก์
“แง่ง”
“55 ดุเป็นหมาอีกแล้ว แล้วนั่นเมิงจะไปไหนว่ะ”ดูเร็กส์
“ไปหาที่สงบอารมณ์ก่อน”
“เออ ๆ แล้วเจอกันตอนบ่าย”เปียร์โร่
“แล้วอย่าไปกัดใครเขาน่าไอ้เค”ดูเร็กส์
“แง่ง เดี๋ยวกรูก็กัดเมิงคนแรกซะเลยนิ”
ความคิดเห็น