ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic SJ] ::Oh My Goddess:: [HaeEun , WonKyu]

    ลำดับตอนที่ #3 : :: OH! My Goddess :: III

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 1.43K
      2
      13 มิ.ย. 54

     Oh My Goddess






    - Third -








    เชว



    เงียบไม่มีการตอบรับขากผู้เป็นพี่ชาย ร่างสูงนั่งลงข้างฮยอกแจท่าทางเหมือนเหม่อลอยออกไปนอกหน้าต่างห้องเรียน บางครั้งก็จับริมฝีปากตัวเอง ...จนฮยอกแจหยิกเข้าไปที่ต้นแขนนั่นแหละ ถึงสะดุ้งตกใจ


    เจ็บน่าฮยอกแจ


    อะไร? ทำไมปากแดงช้ำแบบนั้น ไปแอบฟัดกับผู้หญิงที่ไหนมา!


    หะ?”



    มือเรียวจับใบหน้าหล่อ มาจ้องใกล้ๆ ไอ้ตาแป๊วๆนี่ทำเอาซีวอนต้องพยายามเบี่ยงหนี จับผิดเก่งนักแหละ แค่นี้ก็สับสนในตัวเองมากพอแล้ว อย่าเพิ่งมายุ่งตอนนี้จะได้ไหมอีฮยอกแจ - -


    ถ้าไปฟัดกับผู้หญิงอย่างที่ว่าจริงๆก็ดีสิ แต่นี่....บรรลัยเอ๊ยจูบกับผู้ชาย

    กูชอบผู้หญิงนะ ..ชเวซีวอนคนนี้ชอบผู้หญิง




    เอามือตบหัวตัวเองทำไม บ้าไปแล้วหรอเชว?”เสียงใสถามขึ้นก่อนจะจับมือซีวอนเอามาไว้ที่เดิม ก่อนจะฟุบหน้าลงกับโต้เรียนอย่างเบื่อๆ เพราะเป็นวิชาที่ฮยอกแจไม่ค่อยจะชอบเท่าไรนัก ส่วนใหญ่ก็นั่งเล่นเสียมากกว่า เพราะเดี๋ยวตอนสอบเชวก็ต้องมาติวให้เขาอยู่ดี




    อ๊ะ! ร่างเล็กสะดุ้งเบาๆ เมื่อมีคนมากะแทกหนังสือบนโต้ะที่ตนเองกำลังฟุบหน้าอยู่อย่างแรง


    ใบหน้าหวานที่ยังคงก้มหน้าอยู่เม้มปากเข้าหากันอย่างไม่สบอารมณ์พร้อมกับนึก คำด่าไปพลางๆก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองคนข้างๆ พร้อมกับคำด่าที่ถูกกลืนเข้าไปในลำคอ

    หล่อ.....



    นี่มันเวลาเรียน มาฟุบหลับแบบนี้เสียมารยาท



    ฮยอกแจมองคนที่ยืนค้ำอยู่บนหัว ใคร?....ทำไมไม่เคยห็น ชายหนุ่มในเสื้อเชิตสีอ่อน มือถือหนังสือเล่มหนา ใบหน้าดูสุขุม ที่สำคัญหล่อจนอีฮยอกแจตะลึง ร่างเล็กยืนขึ้นเทียบความสูงแล้วยื่นหน้าไปจ้องใกล้ๆ


    นายเป็นใคร?”


    แล้วเราล่ะเป็นใคร มาจ้องหน้าผู้ใหญ่แบบนี้เสียงขรึมถามกลับ ทำเอาฮยอกแจหน้ามุ่ยลงเล็กน้อย


    เราชื่อฮยอกแจ เป็นนักศึกษาที่คณะนี้ เป็นลูกชายคนเล็กของตระกูลอี อ่อ! แล้วก็เป็นรองดือนของคณะนี้ด้วย


    สายตาคมมองจ้องคนที่อวดอ้างสรรพคุณตัวเองอยู่ชั่วขณะ ก่อนจะมีหันหลังเพื่อกลับไปยังหน้าชั้นเรียน แต่ยังไม่ทันได้เดินฮยอกแจก็คว้าแขนไว้ซะก่อน


    นายไม่เห็นบอกชื่อเลย!ฮยอกแจท้วงเสียงเอาแต่ใจ


    “…….”




    คนถูกถามดึงมือฮยอกแจออกแล้วเดินหนีไปโดยไม่ได้ตอบคำถามใดใดนอกจากสายตา ตำหนิที่ถูกส่งออกมา ปล่อยให้ร่างเล็กกัดปากระงับอาการโดนขัดใจก่อนจะกระแทกตัวนั่งลง มองไปทางเชวซีวอน


    หมอนั่นไม่ยอมบอกชื่อเรา


    เขาเป็นอาจารย์ใหม่เดี๋ยวก็รู้เองว่าเขาชื่ออะไรซีวอนตอบ


    แต่เราอยากรู้นี่! แล้วเชวรู้ได้ไงว่าเขาเป็นอาจารย์ใหม่พอเอาเรื่องกับใครไม่ได้ก็ต้องหันมาเอาแต่ใจกับเชวซีวอน ส่งสายตาจิกใส่ร่างสูง


    ก็เขาพูดแนะนำตัวอยู่นั่นไง ฟังสิ



    ฮยอกแจมองไปยังหน้าชั้น ร่างสูงที่ตำหนิฮยอกแจอยู่เมื่อกี้กำลังพูดแนะนำกับนักศึกษา ..มาเป็นอาจารยืใหม่จริงๆด้วย ที่สำคัญชื่อ ..อีทงเฮ


    เชว


    หืม


    เราชอบคนนี้...หล่อดี



    ห๊ะ?” ซีวอนขึ้นเสียงสูงอย่างไม่เชื่อหู หากแต่คนตัวเล็กไม่ได้สนใจที่เขาพูดแม้แต่น้อยมัวแต่นั่งสนใจคลาสเรียนด้าน หน้าอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนเสียอีกด้วยแถมยิ้มหวานอีกด้วย ซีวอนไม่ได้สาวความต่อเพราะเป็นช่วงเวลาเรียน เอาไว้เดียวกลับบ้านค่อยว่ากันใหม่ อีกอย่างฮยอกแจคงไม่ได้จริงจังอะไรขนาดนั้นหรอก





    คาบเรียนเศรษฐศาสตร์วันนี้จบลงแล้ว ซีวอนยืนขึ้นเก็บของเข้าของบะโต้ะแลคเชอร์และก็ไม่ลืมที่จะเก็บของฮยอกแจเอา ไว้ด้วเหมือนเช่นทุกครั้ง



    เชว จะเอาของเราไปไหน!เสียงใสถามขึ้นพลางตหวัดหางตาดุให้อีกที


    ก็เก็บให้ไง


    วันนี้เราถือเอง เราจะไปถามหมอนั่น ไม่เข้าใจตั้งเยอะแหนะ


    ห๊ะ!ซีวอนอุทานขึ้นตาโตเป็นครั้งที่สองของวันก็จะไม่ให้ตกใจได้ไงก็ในเมื่อ ตั้งแต่เรียนมา มีสักครั้งที่ไหนที่อี ฮยอกแจจะปถามอาจารย์หลังคลาสเหมือนคนทั่วไปน่ะ เพื้ยนไปแล้วจริงๆ ฮยอกแจของเขาเพี้ยนไปแล้วแน่ๆ


    ถามฉันก็ได้นี้


    เชวจะไปรู้เรื่องอะไรล่ะแหน่ ยังมาดูถูกเขาอีก นี่เขา เชว ซีวอนเชียวนะ วิชาง่ายๆแค่นี้เขาไม่พลาดเอด้วยซ้ำ ไม่รอให้ซีวอนพูดอะไรต่อมือเรียวก็แย่งหนังสือกลับไปทันทีก่อนจะทิ้งเขาเอา ไว้กับที่ อย่างไม่ใยดี สายตาคมมองตามแผ่นหลังเล็กนั้นไปใบหน้าหล่อส่ายหัวไปมาน้อยๆแล้วเดินออกจาก ห้องไปบ้าง

    วันนี้อารมณ์ของเชว ซีวอนมันไปไหนนะรู้สึกโหวงๆแหะ....


    .

    .

    .



    นี่!เสียงใสเอ่ยขึ้นทักเมื่อเห็นอีกคนกำลังก้มหน้าก้มตาเก็บของบนโต้ะแล้ว ก็ได้ผลเมื่อ ใบหน้าหล่อของคนที่ขึ้นว่าเป็นอาจารย์เงยหน้าขึ้นมามองพลางเลิกคิ้วเป็นเชิง ถาม


    เราไม่เข้าใจ สอนเราอีกรอบสิ


    ก็ไม่ตั้งใจเรียนแล้วจะเข้าใจได้ไง


    ก็เราไม่เข้าใจ เราถามก็ต้องตอบสิ ตรงนี้ ตรงนี้ อ่อ ตรงนี้ด้วย นั่นด้วยตรงนั้นด้วย ไม่เห็นจะเข้าใจร่างเล็กเปิดหนังสือแล้วชี้ ชี้ ชี้ ให้ทงเฮดู แต่ร่างสูงก็ส่ายหน้าด้วยท่าทางเรียบเฉย


    หมดเวลาแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมจะทวนให้ในวิชา


    ไม่เอานะ! เราจะเอาตอนนี้!


    นักศึกษาไม่มีสิทธิสั่งอาจารย์ กลับไปได้แล้วเสียงทุ้มเอ่ยเน้นย้ำทุกคำให้เด็กอย่างอีฮยอกแจเข้าใจ เก็บหนังสือบนโต๊ะมาถือไว้ มองหน้าคนดื้อรั้นที่จ้องเขายังกับเขาเป็นลูกน้องที่ต้องทำตามคำบัญชา

    ..
    เป็นลูกคุณหนูมาจากไหนทงเฮไม่สนหรอก ในเมื่อมาเป็นลูกศิษย์เขาก็ต้องเชื่อฟังเขา


    อยากโดนเราอาละวาดรึไง


    ก็เอาสิ


    ร่างเล็กกัดปากแน่น มีคนกล้าหือกับอีฮยอกแจ แถมยังทำฮยอกแจเหมือนกับฮยอกแจเป็นเด็กนิสัยไม่ดีอีก รู้ฤทธิ์เขาน้อยเกินไปแล้ว มือเรียวทิ้งหนังสือลงบนโต๊ะ ก่อนจะคว่ำเก้าอี้ของทงเฮจนล้มลงไปกองกับพื้น

    พอเสร็จแล้วก็ทำท่าจะหยิบแจกันดอกไม้ที่ประดับบนโต๊ะขึ้นมาทำท่าจะปาทิ้ง แต่ยังไม่ทันได้ปาก็ถูกมือแกร่งฉวยไว้ก่อน


    อย่ามีปัญหาได้ไหมอีฮยอกแจ นี่มันของมหาลัย ไม่ใช่จะให้ใครมาทำลายง่ายๆ


    ก็เราจะทำ เรามีปัญญาจ่าย จะทำพังทั้งมหาลัยเราก็มีปัญญาจ่าย!



    หึ..งั้นก็เอาเลย เอาให้ทั่วทั้งมหาลัยนะ ฉันกลับก่อนล่ะพรุ่งนี้จะมาดูผลงานแล้วกันว่าทำได้จริงไหม ..ถ้าทำไม่ได้แสดงว่า................ไม่แน่จริง




    ทงเฮสะบัดข้อมือเรียวออกแล้วหันหลังเดินออกจากห้องเรียนไป ปล่อยให้ร่างเล็กยืนอ้าปากค้างพร้อมกับสายตาของนักศึกษาหลายคนที่แอบยืนมอง แจกันร่วงลงไปกระแทกพื้นมือกำเข้าหากันแน่น ..ดูถูกอีฮยอกแจคนนี้ได้ยังไง!



    เอ่อ ..ฮยอกแจซีวอนเดินมากระซิบเรียกใกล้ๆ แต่ไม่เข้าหูร่างเล็กสักนิด


    เราจะพังให้หมดเลย! ได้ยินไหมเชวเราจะพังให้หมดทั้งมหาลัยเลย!!





    ซีวอนแทบอุดหูเมื่อถูกตะเบ็งเสียงใส่ แถมพูดเสร็จก็วิ่งหนีออกจากห้องไปอีก เชวซีวอนจำต้องวิ่งตามเพื่อหยุดยั้งอารมณ์เหวี่ยงของฮยอกแจที่เกิดขึ้นเพราะ อาจารย์คนนั้น ดันเข้าไปหาเขาก่อนพอเขาไม่เล่นด้วยก็อาละวาด

    ซวยกูอีกแล้ว = =





    ร่างสูงรีบวิ่งไปคว้าร่างเล็กไว้พยายามจับตัวให้ได้ พอจับได้ก็พยศดิ้น ต้องอธิบายต่างๆนานาว่าข้าวของมหาลัยฮยอกแจไม่ควรทำลาย ทำไปก็ไม่ได้ประโยชน์ คนจะมองไม่ดี สารพัดจะพูดแต่อีฮอยกแจยังยืนกรานว่าจะทำเพราะกลัวอาจารย์ทงเฮคนนั้นจะหาว่า ไม่แน่


    ..
    สุดท้ายพอทำอะไรไม่ได้ซีวอนจึงจำต้องละทิ้งความอายก้มลงแบกร่างเล็กขึ้น บ่าพาไปยัดไว้ในรถ ..ให้อาละวาดกับตัวเองดีกว่าทำของสาธารณะพังล่ะวะ





    เชวอย่าทำอย่างนี้นะ ไม่งั้นกลับบ้านไปนายตายแน่


    ตายก็ตาย ฉันไม่ยอมทำลายข้าวของหรอก กลับบ้านไปจะยอมให้ตบสิบทีร่างสูงหันมาตอบขณะเหยียบคันเร่ง ออกจามหาลัย


    แต่อาจารย์นั่นจะมาดูถูกเรา


    เขาแค่พูดเล่น เขาเป็นอาจารย์นะ เขาจะให้ทำทำไม


    ก็เขาพูด!....โอ๊ย!!หัวฮยอกแจ แทบคะมำเมื่อร่างสูงเบรกรถกะทันหัน สายตาคมมองไปยังหน้าคณะวิศวะที่เห็นใครบางคนใส่แว่นนั่งอ่านหนังสืออยู่ รอบตัวไม่มีใครเลยนั่งเด่นอยู่คนเดียว...โจวคยูฮยอน




    เบรกรถทำไมเนี่ย!




    ร่างเล็กหันมาโวยใส่ คลำหัวปอยๆ แต่เหมือนจิตใจเชวซีวอนจะพุ่งไปยังนอกรถมากกว่าตัวเอง ฮยอกแจจำต้องมองตาม ..แต่อีฮยอกแจกลับมองไม่เห็นโจวคยูฮยอน เหมือนไม่ได้สายตาที่ต้องมอง เลยหันมาจัดการกับผู้เป็นพี่ชายด้วยการตีไปที่กล้ามแกร่งแรงๆ




    โอ๊ย


    เหม่ออีก ทำเราเจ็บนะ!


    อ่า..โทษที ไม่ได้ตั้งใจ



    ซีวอนเรียกสติให้ตัวเองแล้วมองไปทางคนที่นั่งอ่านหนังสือคนเดียวเพื่อชั่งใจ ความคิดเดิมก็คือการทำให้ฮยอกแจไปให้พ้นตัว มันก็ต้องคงความคิดนั้นไว้สิ จะมาหวั่นไหว สับสันอะไรได้อีก ร่างสูงหันมามองฮยอกแจอึกอักอยู่ชั่วครู่ก็เอ่ยบอกน้องชาย



    ฮยอกแจ ฉันต้องกลับไปที่คณะแปบนึง


    อ้าว? ก็กลับไปสิ


    อืมม ฮยอกแจรออยู่แถวนี้ก่อนไหม ฉันขับรถย้อนกลับไปแปบเดียว ถ้าพาฮยอกแจไปด้วยเดี๋ยวหงุดหงิดอีก


    ไม่เอา เราจะไปกับเชวร่างเล็กยืนกราน กอดอก มองหน้าหล่อ


    แต่ฉันอาจต้องคุยอาจารย์ไม่รู้จะเสร็จเมื่อไหร่ รอแถวนี้แหละน่า




    ไม่รอพูดจบ มือแกร่งปลดเข็มขัดนิรภัย เปิดประตูอีกฝั่งแล้วดันตัวฮยอกแจออกไป แล้วร่างเล็กน่ะสู้แรงซีวอนไม่ได้หรอก พอถูกดันมากๆก็กระเด็นหลุดออกมาจากรถ ประตูปิดลงอย่างรวดเร็วก่อนร่างสูงจะเหยียบคันเร่งขับหนีไปทาง..ประตูทางออก






    เฮ่ย! เชว! ไอ้บ้า ไหนว่าไปหาอาจารย์ที่คณะแล้วออกประตูใหญ่ทำไม!!
    กลับมารับเราเดี๋ยวนี้เลยนะ!
    เชว!!!






    TBC

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×