คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : :: OH! My Gyuhyun :: II
:: OH! My Gyuhyun :: II
"จูบหน่อย" ชวนกันดื้อๆ แล้วก็เหมือนทุกครั้งดวงตานั่นเบิกโตขึ้นมาทันที ก่อนจะค่อยๆปิดลงเมื่อเขาเลื่อนริมฝีปากเข้าไปใกล้จนแนบสนิทกลีบปากบาง
จูบที่ไม่ได้เร่าร้อนแต่เต็มไปด้วยความอ่อนโยนของซีวอนกลับทำให้คยูฮยอนรู้สึกราวกับจะหลอมละลายเสียให้ได้
เวลาผ่านไปนานอยู่พักใหญ่ใบหน้าคมของซีวอนค่อยๆละออกมาจากกลีบปากนุ่มนั้น เมื่อรู้สึกถึงมือของคยูฮยอนกำลังกำเสื้อเขาเอาไว้แน่น ก็แน่ล่ะถ้าอีกฝ่ายไม่หมดลมหายใจไปเสียก่อนเขาก็ลงไม่ยอมละออกมาง่ายแน่นอน ซีวอนมองคนตรงที่หน้าที่เสหน้าไปอีกทาง
ถ้าเป็นคนอื่นเขาคงคิดไปว่ารสจูบของเขามันคงห่วยแตกเสียจนอีกฝ่ายต้องเมิน หน้าหนี แต่กับคยูฮยอนเขารูดีว่าเป็นเพราะอะไร ใบหน้าหล่อระบายยิ้มออกมาบางๆก่อนจะลุกขึ้น
เตรียมเก็บโต๊ะญี่ปุ่นเพื่อปูฟุกที่นอน หากแต่เสียงทักที่ดังขึ้นมาทำเอาการกระทำของซีวอนหยุดลงทันที
“ผมขอโทษ”
“หืม ว่าไงนะ”
“ก็ทั้งที่ ผมน่ะ...ทำอะไรก็ไม่ได้เรื่องสักอย่าง”
“นายเป็นอะไร”
“กับเพื่อนเองก็ไม่ค่อยจะมี”
“.................”
“ทั้งที่....คุณซีวอนอุตส่าห์... ลดตัวมาเป็นเพื่อนกับคนอย่างผมที่ไม่เอาไหน....”
“แต่ว่า..บางทีผมน่ะ ก็เป็นได้แค่ไอ้งั่งคนหนึ่งเท่านั้น”
“นายต้องการจะพูดอะไร” ร่างสูงถามเสียงห้วนเล็กน้อย อยู่ๆก็มาต่อว่าตัวเองให้เขาฟัง แล้วยังก้มหน้าก้มตา
หลบเขาอีก ....มือแกร่งยื่นไปเชยคางเรียวขึ้นมาให้มองหน้าเขา
"ผมแค่อยากขอโทษ"
"โจว คยูฮยอนอย่าอ้อมค้อมได้ไหม หรือนายไม่พอใจที่ฉันมายุ่งกับนายแบบนี้"
"ไม่นะครับ.."
รีบปฏิเสธก่อนจะเผลอไปเกาะที่แขนแกร่ง ใบหน้าหงอยลง ทุกอยางตกอยู่ในความเงียบเมื่อซีวอนเองก็ใช้เพียงสายตามอง อะไรบางอย่างที่สื่อถึงกันโดยไม่ต้องใช้คำพูด จนกระทั่ง..มือเรียวถูกเกาะกุมไว้แทน
"นอนเถอะ จะห่มผ้าให้"
........
...............
เช้าวันนี้ร่างสูงมีใบหน้าอิดโรยลงเล็กน้อย เมื่อคืนพอส่งคยูฮยอนเข้านอน ตัวเขาเองก็ไม่ได้หลับจนกระทั่งช่วงเช้าก็ต้องขับรถไปรับฮยอกแจมาจากคอนโด ทงเฮ เจ้าตัวเล็กก็คุยโน่น ซักนี่ โม้สรรพคุณอันสุดยอดของอีทงเฮให้ฟัง ซีวอนเองก็ฟังบ้างไม่ฟังบ้าง
"เมื่อคืนนอนน้อยหรอเชว"
"นิดหน่อย"
"ทำอะไรกับคยูฮยอนอ่ะ"
"หะ?"
"เราไม่ว่าหรอกนะ ไม่หวงด้วย แต่ปกติแล้วตอนที่เราทำกับอาจารย์ ตอนเช้ามาอาจารย์หน้าตายิ้มแย้มมีความสุขมาก แล้วเชวทำไมหน้าบึ้ง หรือว่าทำไม่เสร็จ?"
"แก่แดดน่าฮยอกแจ" อยากเขกหัวน้องชายโทษฐานมาเดาสุ่มมั่วไปหมด แต่กลัวจะโดนอาละวาดตอนเช้าซะก่อน - -
เขากับคยูฮยอนเป็นอะไรกัน? นั่นซินะ...เป็นอะไรกัน?? เป็นคนที่เขาไปหาทุกวัน จูบเมื่ออยากจะจูบ กินข้าวด้วยกันเมื่อว่าง แล้วความสัมพันธ์จริงๆของเขากับคยูฮยอนมันเรียกว่าอะไรล่ะ
…..
……
……..
วันนี้หมดคาบเรียนช่วงเช้าก็ไม่มีเรียนต่อเพราะใกล้ช่วงสอบ ซีวอนเดินออกมาจากห้องเลคเชอร์เตรียมกลับบ้าน ส่วนเจ้าตัวเล็กที่ค่อยเกาะเขาเป็นลูกลิงเมื่อก่อนไม่ต้องพูดถึงพอเลิกเรียน ก็รีบไปหาทงเฮทันที
“ซีวอน!รอฉันด้วยค่ะ” เสียง หญิงสาวเอ่ยเรียก ซีวอนหันกลับไปมองแล้วก็พบว่าเป็นซูยอนที่กำลังวิ่งมาทางเขา ร่างสูงหยุดเดิน เช่นเดียวกับซูยอนที่มาถึงพอ ใบหน้าสวยยิ้มหวานพลางหอบ
“วันนี้ฉันขอติดรถกลับบ้านด้วยนะคะ พอดีรถฉันเสีย”
“ได้สิ เดี๋ยวฉันไปส่ง” ว่าพลางช่วยซูยอนถือหนังกองโตในมือ แม้จะเคยเป็นคู่ควงของเขาแต่ก็ใช่ว่าจะเป็นเพื่อนกันไม่ได้ กับซูยอนเองตอนนี้ก็นับว่าเป็นเพื่อนที่ดีของเขาคนหนึ่งเสียด้วยซ้ำ
“ไม่กลัวเจอฮยอกแจไล่ลงรถเหมือนเมื่อคราวก่อนรึไง” ซีวอนว่าขำๆเมื่อนึกไปถึงเมื่อคราก่อนที่เขาพาซูยอนขึ้นรถแต่ยังไม่ทันที่จะ ได้นั่ง ฮยอกแจก็วิ่งโล่มาอาละวาดเสียจนซูยอนลงจากรถแทบไม่ทัน
....ก็เบาะหน้าน่ะ ฮยอกแจหวงที่ของตัวเองอย่างกับอะไรดี
“เห็นไปกับอาจารย์ทงเฮตั้งแต่เลิกเรียนแล้วนี่นา ไม่งั้นฉันก็แย่ซิ” ซูยอนว่ายิ้มๆอย่างรู้ทัน
“กลับบ้านเลยใช่ไหม”
“หรือซีวอนอยากไปไหนต่อล่ะ” คำถามที่มีความนัยนั่น ทำเอาซีวอนยกยิ้มมุมปาก ก็คนมันเคยๆกันอยู่พูดออกมาแบบนี้ตีความได้อย่างเดียวเท่านั้นแหละ
ร่างสูงจอดรถลงชิดข้างทางก่อนเอนตัวไปมอบจูบแสนหวานเป็นรางวัล แต่เพียงแค่ได้บดขยี้ริมฝีปากเย้ายวนนั่น เจ้าลิ้นซนๆมันก็ดันสอดแทรกเข้าไปจนกลายเป็นรัวรันพันตรู แทบเอาร่างไปเกยกัน
นานนับหลายนาทีกว่าจะถอนริมฝีปากออกมาได้ แต่ก็ยังอาลัยอาวรณ์ด้วยการเก็บกลิ่นความหอมทั่วใบหน้าสวย ดววงตาคมมองหญิงสาวที่กำลังอ่อนระทวยไปกับรสจูบเขาด้วยความรอยยิ้มแห่งความ สุข
ก่อนสายตาจะเหลือบมองไปยังนอกตัวรถ..........
ฉิบหายแล้ว!!
โจคยูฮยอนกำลังยืนกอดหนังสือมองเข้ามาในรถ!
“...ซีวอนอ่าชอบทำประเจิดประเจ้อ นี่มันในมหาลัยอยู่เลยนะ”ซูยอนแอบพ้อหน้าแดง ออกจะพอใจด้วยซ้ำที่โดนร่างสูงกระทำแบบนี้
แต่ซีวอนนี่สิอึ้งเเดกไปเรียบร้อย แม้ว่าจะถอนริมฝีปากออกมาแล้วแต่ดวงตากลมโตของคยูฮยอนยังจ้องมองซีวอนไม่กระพริบ ...
“วันนี้กลับเองนะ งานเข้าชิ้นใหญ่แล้ว” เสียงทุ้มรีบเอ่ยบอกหญิงสาว ซูยอนมองตามใบหน้าคมที่มองออกไปนอกรถแล้วก็พบใครอีกคนที่ยืนอยู่ ซูยอนหัวเราะออกมาเบาๆอย่างเข้าใจก่อนจะหยิบกระเป๋าสพายขึ้นมา
ตบท้ายด้วยการหอมแก้มร่างสูงไปฟอดใหญ่แล้วเปิดประตูออกจากรถไปอย่างสบายใจ ผิดกับอีกคนที่ราวกับโดนสายตาภายใต้กรอบแว่นนั้นสะกดให้ชาไปทั้งตัว
ไม่รอช้าซีวอนก็รีบลงจากรถก่อนจะข้ามไปยังอีกฝากถนนที่คยูฮยอนยืนอยู่
“คยูฮยอนอยู่ตรงนั้นก่อน!”เสียง ของซีวอนตะโกนบอกอีคนที่อยู่อีกฝั่งเมื่อตนเองไม่สามารถข้ามไปได้เพราะรถที่ วิ่งผ่านไปมา คยูฮยอนเองก็ไม่ได้หนีไปไหนกลับกันเขายังคงยืนนิ่งอยู่กับที่ ซีวอนที่ดูรนรานสุดท้ายก็สามารถวิ่งข้ามถนนไปจนได้
“มันไม่ใช่อย่างที่นายคิดนะ” อธิบายทันทีที่วิ่งมาหาอีกคนได้
“ผมเอาหนังสือเล็คเชอร์มาคืนครับ”
“ว่าไงนะ”
“เมื่อวานคุณชีวอนลืมไว้ที่ห้อง ..ผม..เอ่อ คิดว่าคุณชีวอนอาจจำเป็นต้องใช้” ว่าพลางยื่นสมุดไปตรงหน้า โดยไม่ได้สนใจประโยคที่ซีวอนพูดก่อนหน้านั้นแม้แต่น้อย
ใบหน้าคมมองสมุดที่คยูฮยอนยื่นให้มาก่อนจะเงยหน้ากรอกตาขึ้นฟ้าอย่างผิดหวัง
ดูคยูฮยอนไม่ได้สนใจกับการที่เขาไปจูบคนอื่นเลยสักนิด
เห่อ! แกมันหวังอะไรอยู่ เชว ซีวอน
เมื่อเห็นว่าอีกคนไม่ยอมยื่นมือออกมารับ มือเรียวก็จัดการคว้ามือของซีวอนออกมาก่อนจะวางสมุดเล็คเชอร์ให้แล้วรีบละมือมาออกทันที
“งั้น...ผมขอตัวก่อนนะครับ” คยูฮยอนพูดขึ้นเมื่อซีวอนยังคงยืนเงียบ ตอนนี้คยูฮยอนทำตัวไม่ถูกเอาซะเลยไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างเลยเพราะในเมื่อเขา เองก็อยากที่จะยิ้มออกมาให้คนตรงหน้าแต่ที่ดวงตาของเขามันกลับรู้สึกร้อน ผ่าวไปหมด
“ไปขึ้นรถ จะไปส่ง” ไม่รู้ตัวเลยว่าเอ่ยเสียงห้วนแค่ไหน แต่คยูฮยอนก็ยังหันหลังให้ พร้อมจะเดินห่างออกไปจนซีวอนต้องคว้าไหล่นั่นไว้ ..ทำไมตัวสั่น พอพลิกให้อีกคนหันมาสำเร็จ ก็เจอแต่ศีรษะที่ก้มใบหน้างุด
“ขึ้นรถเถอะ”
คยูฮยอนยื้อมือตัวเองไว้ไม่ยอมเดินไปตามแรงดึง ..ทำไมทำไมถึงต่อต้านไม่เข้าใจเหมือนกันทั้งที่ปกติแล้วใครบอกให้ทำอะไรคยู ฮยอนก็ทำทุกอย่าง ..ทำไมในหัวมีแต่ภาพจูบภายในรถนั่น
“ผมจะกลับเอง”
“ให้ตายเถอะ รังเกียจกันรึไง”
“ผมต้องถามประโยคนั้นมากกว่า..”
จบประโยคที่คยูฮยอนพูดทุกสิ่งสรรพก็ต้องตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง ตั้งแต่เกิดมานี่จะคงเป็นครั้งแรกที่เขากล้าที่จะโต้ตอบในในสิ่งที่ตนเองคิด ออกไป ประโยคที่ซีวอนได้ยินแล้วก็ต้องส่ายศีรษะเบาอย่างเหนื่อยใจ
เขายอมรับว่าเขาผิดที่ไปจูบกับซูยอน แต่สิ่งที่เขาต้องการจะอธิบายให้คยูฮยอนเข้าใจคนตรงเขากับคิดเป็นอย่างอื่น
ถ้าเขารังเกียจคยูฮยอนจริง เขาไม่จำเป็นต้องร้อนใจรีบมาแก้ตัวให้ฟังหรอก
เเต่ในเมื่ออีกคนทำเเบบนี้ เขาก็จะทำเหมือนกัน..
ทำไมเขาตอ้งอธิบายให้คนที่ไม่รู้ว่าเป็นอะไรกันฟังด้วย
“รู้อะไรไหมคยูฮยอน” เสียงทุ้มเอยขึ้นทำให้คนที่เอาแต่ก้มหน้าอยู่ค่อยๆเงยขึ้นมองใบหน้าหล่ออย่างไม่เข้าใจ
“..............”
“จูบกับซูยอนน่ะดีกว่าจูบกับนายเยอะเลย..”
TBC.
ความคิดเห็น