Because everything can’t still.[2min Feat.Kai]

ลำดับตอนที่ #4 : THIRD STEP [NC 2MIN] [แก้ไข-.ลิ้ง NC]

THIRD STEP

MINHO X TAEMIN

RATE : NC

ก๊อก ก๊อก  มือเล็กเคาะเบาๆ ที่ประตูไม้ชั้นดีบนคอนโดหรูใจกลางเมืองของชายผู้ซึ่งเป็นคนรัก ชั่วอึดใจเสียงลูกบิดประตูก็ดังจากด้านในให้รู้ว่าอีกไม่กี่วินาที เขาก็จะได้เจอกับคนรักที่ไม่ได้พบหน้ากันมาหลายวัน

“มาแล้วหรอครับที่รัก ?” ใบหน้าหล่อเหลายิ้มทักทายอย่างอบอุ่นเช่นเคย

“มินโฮอ่า คิดถึงที่สุดเลย” ร่างเล็กของแทมินพุ่งเข้าไปในอ้อมกอดของมินโฮแทบจะทันที ท่าทางออดอ้อนของแทมินมันช่างดูน่ารักเหลือเกินในความคิดของมินโฮ

“คิดถึงแทมินเหมือนกัน มากที่สุดเลยนะ” สองร่างกอดกันจนไม่เหลือช่องว่างให้อากาศลอดผ่าน มีแต่ความรักเท่านั้นที่จะสามารถส่งผ่านภาษากายเหล่านี้ไปได้ มินโฮอยากจะบอกให้คนตัวเล็กตรงหน้านี่รู้เหลือเกินว่า รักมากแค่ไหน

รัก และไม่มีวันที่จะทิ้งไป

“แล้วนี่ตัวหอมฟุ้งเลย กางเกงขาสั้นแบบนี้ห้ามใส่ให้ใครดูรู้มั้ยฮึ ?” มือหนาเริ่มลูบไล้บริเวณต้นขาเรียวเล็กก่อนจะไล้ขึ้นไปที่สะโพกนิ่ม

“ก็ใส่มาให้มินโฮดูคนเดียวนั่นแหละ อ๊ะเกือบลืม นี่ซื้อมาฝาก^^” แทมินชูถุงใบเล็กในมือ พร้อมเอียงคอยิ้มหวานน่ารักอย่างเคย

“หืมอะไรกัน ?”

“เปิดดูสิ คิคิ” เอ... อะไรกันนะที่ทำให้คนตัวเล็กของเขาขำแบบนี้ มือหนาค่อยๆ เปิดถุงออกดูจากแบรนด์ที่สกรีนอยู่ข้างถุงก็พอจะรู้ได้ว่า ของด้านในราคาแพงไม่น้อย หยิบของด้านในออกมาก็พบว่ามันคือ

กางเกงใน

แทมินซื้อกางเกงในให้เขา ? ทะเล้นจริงๆ ลายมันน่ารักมาก จนมินโฮนึกขำในใจ แต่เขาก็พอรู้ว่าตอนนี้สีหน้าเขาคงยิ้มอย่างเป็นสุขแน่นอน

“ชอบมั้ยอะที่รัก ?” แทมินเขย่งปลายเท้าไปกระซิบข้างหูของคนตัวสูง

“ชอบสิ แทมินอ่า...”

“คิคิ นึกแล้วว่ามินโฮต้องชอบแทมินเก่งใช่มั้ยล้า” แขนเรียวเล็กโอบรอบคอคนตัวสูงเอาไว้อย่างที่เคยทำ ไม่รู้ทำไมอยู่กันสองคนทีไร เขาทั้งสองคนไม่อยากที่จะอยู่ห่างกันแม้แต่เซนเดียว

“ใส่ให้หน่อยสิแทมิน...”

“บะบ้า หรอ มินโฮพูดอะไรก็ไม่รู้” หน้าหวานขึ้นสีแดงจัดด้วยความเขินอาย แทมินไม่ได้รู้เลยว่าทำแบบนี้ก็ยิ่งเหมือนปลุกอารมณ์ของมินโฮให้มีความต้องการในตัวเองมากขึ้น หรือแทมินอาจจะรู้อยู่แล้วก็เป็นได้

“แต่ ... จะใส่ให้ก็ได้นะ ว่าแต่คุณน่ะกล้ารึเปล่า ชเวมินโฮ หึหึ” แววตาที่ท้าทายกึ่งยั่วยวนถูกส่งไปให้มินโฮโดยตรง

“ชเวมินโฮไม่เคยไม่กล้าอยู่แล้วครับ ลีแทมิน” 

NC << Click




 

 

กลิ่นหอมหวนของอาหารเช้าที่มินโฮและแทมินช่วยกันทำในวันนี้ อบอวลไปด้วยความรัก โต๊ะอาหารถูกจัดแต่งสำหรับสองคน ขนมปัง ไส้กรอก แฮม และไข่ดาวรูปหัวใจ อาหารมื้อนี้คงเป็นอาหารที่อร่อยที่สุดของทั้งคู่

“มินโฮงานยุ่งมากเลยหรอ แทมินน่ะคิดถึงมินโฮจะแย่” ร่างเล็กเอ่ยออกมาอย่างออดอ้อนระหว่างการทานอาหาร

“มินโฮคิดถึงแทมินมากกว่าอีก แต่งานยุ่งมากจริงๆ นี่ก็ยังไม่เสร็จเลยนะ แอบซุกงานไว้เต็มเลยเพราะกลัวไม่มีเวลาให้ภรรยาสุดสวย”

“บะบ้า ใครเขาไปเป็นภรรยามินโฮกัน” แทมินหน้าแดงอีกแล้ว อยู่กับมินโฮทีไรไม่มีตอนไหนที่เขาไม่เขินอายเลย

“ก็แทมินไง เราน่ะเป็นสามีภรรยากันแล้ว ฮ่าๆดูสิ หน้าแดงหมดเลย”

“ไม่ต้องมาหัวเราะเยาะเลยนะ แทมินไม่ยอมเป็นภรรยามินโฮหรอก เชอะ” ใบหน้าหวานสะบัดน่ารักด้วยความงอน

“ไม่ยอมอะไรกัน แล้วเมื่อคืนใครกันนะที่บอกต้องการฉันอย่างโน้นอย่างนี้”

“มินโฮ !”

“โอ๋ ล้อเล่นนะครับ อย่าโกรธเลยนะ ทานอาหารดีกว่าจะได้อ้วนๆกับเขาบ้าง ผอมไปแล้วแทมินอ่า ผอมไปก็ไม่ดีนะ เดี๋ยวจะป่วยเอา เป็นห่วงนะครับ”

“ก็ได้ แต่แทมินก็เป็นห่วงมินโฮเหมือนกันนะ ไม่เห็นต้องทำงานหนักมากมายขนาดนี้เลย ชเวกรุ๊ปก็ยิ่งใหญ่ขนาดนี้ แทมินว่ามินโฮอยู่เฉยๆยังได้เลย”

“จะทำอย่างนั้นได้ยังไงกันล่ะแทมิน คุณพ่อจะได้ฆ่าตายสิ ถึงชเวกรุ๊ปจะยิ่งใหญ่แค่ไหนแต่ก็ยังมีบริษัทในเครือให้ต้องดูแลอีกมากมายนะ”

“โหย แต่แทมินอยากเจอมินโฮบ่อยๆนี่ รู้มั้ยแทมินคิดถึงแต่มินโฮทั้งวัน คิดว่ามินโฮจะทำอะไรอยู่ จะทานข้าวหรือยัง จะคิดถึงแทมินบ้างหรือเปล่า เฮ้อ” ร่างเล็กเอ่ยออกไปตามที่ตัวเองคิด ถึงแม้มินโฮกับแทมินจะอายุเท่ากัน แต่ความคิดและนิสัยของแทมินยังถือว่าเป็นเด็กอยู่มากนัก ในขณะที่มินโฮมีความมินโฮมีความเป็นผู้ใหญ่มากจนไม่น่าเชื่อว่าทั้งคู่อายุเท่ากัน

“จริงหรอ แทมินนี่น่ารักจัง มินโฮก็คิดถึงแทมินเหมือนกันนะ” ร่างสูงยิ้มอย่างอ่อนโยนดีใจเหลือเกินที่มีคนรักคอยคิดถึง คอยเป็นห่วงเป็นใยแบบนี้ ก่อนจะเอ่ยถามออกไปอีกว่า

“ทำไมแทมินไม่มาทำงานด้วยกันล่ะ เป็นเลขาฯฉันก็ได้นะ เราจะได้อยู่ใกล้ๆกันไง”

“จริงด้วย ! ลืมนึกไปเลย ตั้งแต่เรียนจบมาก็ยังไม่ได้ลองทำงานเลยแฮะ ไปฝึกงานกับคุณชเวมินโฮก็คงจะดีเหมือนกัน ฮิฮิ” แทมินเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม เขาจะได้เจอหน้ามินโฮทุกวันแล้ว

“เห็นมั้ยล่ะไปทำด้วยกันน่ะดีแล้ว พร้อมเมื่อไหร่ก็บอกเลยนะ จะรีบจัดที่นั่งสุดพิเศษให้คุณลีแทมินเลขาฯคนสวยเลย ^^” ทั้งคู่สนทนา ยิ้ม และหัวเราะอย่างมีความสุขตลอดการทานอาหารเช้า ความรักที่สมบูรณ์แบบเช่นนี้มันช่างสร้างความสุขมากมายจนเอ่อล้น แค่พวกเขามีกันและกันก็คงไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว

นึกย้อนไปเมื่อ 4 ปีที่แล้ว ชเวมินโฮในฐานะน้องใหม่ของคณะบริหารฯ และพ่วงด้วยตำแหน่งเดือนมหา’ลัย ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเขาช่างเหมาะสมกับตำแหน่งนี้จริงๆ ส่วนลีแทมินก็ไม่น้อยหน้าเขาได้ตำแหน่งดาวมหา’ลัยไปทั้งที่เป็นผู้ชาย แต่ด้วยความเพียบพร้อมทางด้านคุณสมบัติประกอบด้วยสติปัญญา รูปร่าง หน้าตา ฐานะ ทำให้นักศึกษาทั้งมหา’ลัย พร้อมใจกันเทคะแนนให้กับเขา รวมทั้ง ชเวมินโฮผู้นี้ด้วย เขาตกหลุมรักแทมินตั้งแต่แรกเจอ ไม่ว่าจะเป็นใบหน้าที่อ่อนหวานราวกับผู้หญิง ทุกกริยาท่าทางของแทมินถูกจดจ้องด้วยสายตาของมินโฮเสมอ

             เมื่อเวลาล่วงเลยผ่านไปเขากลายเป็นนักศึกษาชั้นปีสุดท้าย ส่วนเรื่องของแทมิน ก็ยังคงไม่คืบหน้า สามปีกว่าที่ชเวมินโฮผู้เพียบพร้อมไปยอมคบหากับใครเลย นั่นก็เพราะทั้งหัวใจของเขามีแต่ผู้ชายที่ชื่อ   ลีแทมิน  จนเขาตัดสินใจรวบรวมความกล้าที่มีทั้งหมด

“ลีแทมิน ฉันชอบนาย” เสียงทุ้มต่ำถูกส่งออกไปพร้อมใบหน้าที่ขึ้นสีจัดด้วยความอาย

“ฮะ ?”

“ฉัน ... แอบชอบนายตั้งแต่ปี1แล้ว” เขากล่าวออกไปด้วยความสัตย์จริง และถ้าเขาไม่ได้คิดไปเองร่างเล็กตรงหน้าก็มีท่าทีเขินอายเช่นกัน

“ทำไมเพิ่งมาบอกล่ะมินโฮ”

“หืม ?”

“ฉันก็ชอบมินโฮเหมือนกัน ชอบมาก^^” ก็ในเมื่อเขาทั้งสองคนมีหัวใจที่ตรงกัน ทำไมจะต้องปิดบังความรู้สึกเหล่านี้ต่อไปด้วยละ ?

          “ถ้างั้น คบกับฉันได้มั้ย ?” ตาคมของผู้ที่ตัวสูงแสดงความหวังออกไปอย่างชัดเจน

“ไม่...”

“...” อะไรกัน นี่เขาโดนปฏิเสธหรอ ?

“ไม่คบไม่ได้หรอก ก็ในเมื่อฉันชอบนายขนาดนี้ คิกๆ”

ความรักในฐานะคู่รักของมินโฮและแทมินเริ่มต้นตั้งแต่วันนั้น จนถึงวันนี้ .. .

 

_________________________________________________________________________________________________
 

ตอนนี้ NC ไม่ต้องทิ้งเมลล์แล้วนะคะ 
จิ้มๆ ที่ตัวแดงๆ นั่นเลย 
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ