ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ทักษิณายัน [BAEKDO]

    ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 74
      7
      24 ธ.ค. 62

    บทนำ

    “ดรีม...” ในค่ำคืนที่ฟ้าร้องฝนกระหน่ำ ขณะที่ชายหนุ่มร่างเล็กกำลังหลับสนิทพร้อมกับขดตัวอยู่ภายใต้ผ้าห่ม เขากลับได้ยินเสียงเหมือนใครสักคนกำลังเรียกหาเขาจากที่ห่างไกล เสียงที่คุ้นเคย แต่ความเหนื่อยล้าจากการจัดงานวันนี้ทำให้เขาเหนื่อยเกินกว่าจะลืมตาสนใจดู

    “ดรีม ช่วยพี่ด้วย” เสียงเพรียกหาที่เริ่มดังเข้ามาใกล้ ประกอบกับเสียงฝนตกกระทบหลังคาบ้าน อีกทั้งเสียงฟ้าร้อง ชวนให้สยองขวัญอยู่ไม่น้อย แต่ก็ยังไม่สามารถปลุกคนตัวขาวที่นอนขดตัวเป็นกุ้งให้ลืมตาตื่นมาสนใจได้

    “ดรีม!” ร่างเล็กที่ขดตัวพลิกตัวสลับท่านอนเท่านั้น

    “ดรีม กรี๊ด! เสียงนั้นเหมือนกับหมดความอดทนที่จะเรียกคนที่นอนขดตัวเป็นก้อนกลมแล้ว จึงได้กรี๊ดร้องออกมาสุดเสียง ปลุกคนที่นอนขี้เซาขดเป็นก้อนกลมให้สะดุ้งตื่นขึ้นฉับพลัน ชายหนุ่มร่างเล็กลุกขึ้นอย่างสะลึมสะลือ เมื่อเขาเพ่งมองไปในความมืด สิ่งที่ปรากฎแก่สายทำให้ชายหนุ่มตัวขาวถึงกับเอามือลูบหน้าพร้อมถอนหายใจอย่างเหนื่อยอกเหนื่อยใจ

    “พี่อีกแล้วเหรอครับ”

    “ก็ใช่น่ะสิ คืนที่ 3 แล้วนะเมื่อไหร่จะใจอ่อนสักที” ผู้หญิงในชุดเดรสสีขาว ที่มีหน้าตาละม้ายคล้ายอีกคนที่นอนอยู่บนเตียง ผิดก็แต่คนหนึ่งเป็นชาย อีกหนึ่งเป็นหญิง หญิงสาวที่มีหน้าซีดเผือดทำหน้างอง้ำอย่างขัดใจ

    “นะ ช่วยพี่หน่อย” พูดพร้อมกับนั่งลงข้างเตียงอย่างถือวิสาสะ

    “พี่อย่ามากวน ผมได้มั้ยครับ ผมช่วยพี่ไม่ได้หรอก”

    “ฉันเป็นพี่แกนะ แกคลานตามฉันมาไม่กี่นาที ทำไมแค่นี้ช่วยฉันไม่ได้” ใช่แล้ว ผู้หญิงที่มาปลุกชายหนุ่มตัวขาวตอนตี 3 คนนี้คือดิว พี่สาวฝาแฝดของเขาเอง 

    “พี่ครับ 3 วันที่ผ่านมากับการจัดการงานศพพี่ ผมก็เหนื่อยมากแล้วนะ ให้ผมได้พักผ่อนนอนหลับเต็มอิ่มบ้างได้มั้ย” ชายหนุ่มตัวขาวพูดอย่างอ่อนอกอ่อนใจ เพราะนี้เป็นคืนที่ 3 แล้วตั้งแต่พี่เขาตาย ที่พี่เขามารบกวนขอร้องให้เขาช่วยในเรื่องที่เขาช่วยไม่ได้หรือยากที่จะช่วย

    “ถ้าแกไม่ช่วยพี่ พี่ก็จะกวนแกทั้งวันทั้งคืนไปเรื่อยๆ”

    “ไม่เป็นไร ถึงไม่มีพี่มากวนผม ก็มีผีตัวอื่นมากวนผมอยู่ดี” ชายหนุ่มพูดอย่างขอไปที เพราะถึงไม่มี(ผี)พี่สาวมากวนเขา ก็มีผีตนอื่นมากวนอยู่ดี

    “...”

    “อย่างน้อยผมก็สนิทกับพี่ เริ่มชินที่มีพี่มาหาทุกคืนแล้วด้วย” อย่าให้เอ่ยถึงวันแรกที่เขาตกใจแทบตาย ถึงแม้ชีวิตเขาจะเห็นอะไรแบบนี้มาทั้งชีวิต แต่เรื่องจะให้ชินคงทำไม่ได้หรอก ส่วนนี่เป็นพี่สาวเขาเองมาหาบ่อยๆก็เริ่มชินละ

    “ได้ ถ้าแกไม่ช่วย ฉันจะพาผีตัวอื่นมาหาแกด้วย จะประกาศให้ผีทุกตัวรู้เลยว่าแกเห็นผีได้ ทีนี้ล่ะผีก็จะมารุมขอให้แกช่วย” ชายหนุ่มถึงกับหันขวับอย่างตกใจกับประโยคของพี่สาว

    “พี่!

    “แล้วต่อให้เสร็จงานศพฉัน ฉันก็จะไม่ไปผุดไปเกิด แกไม่สงสารพี่เหรอ ที่ต้องเป็นผีเร่รอนอยู่แบบนี้ ช่วยพี่แค่นี้เอง” อันว่าสงสารก็สงสารอยู่หรอก แต่เรื่องที่ขอให้ช่วยน่ะมันช่วยได้ที่ไหนล่ะ

    “พี่ขอให้ผมปลอมเป็นพี่ไปสืบหาความจริงนี่นะ” ถึงเขาสองคนหน้าตาเหมือนกันจนแทบแยกไม่ออกก็เถอะ แต่จะให้เขาปลอมตัวเป็นผู้หญิงน่ะเหรอ นี่ชีวิตจริงไม่ใช่ละครหลังข่าวสักหน่อย ที่นางเอกปลอมตัวไปแสนจะไม่เนียนแต่พระเอกก็ยังมองไม่ออก

    “ก็ฉันอยากรู้ความจริงว่าฉันตายยังไง”

    “เรื่องนั้นผมจะช่วยพี่หาความจริงแน่นอน แต่ไม่ใช่การให้ผมปลอมตัวเป็นพี่ไปสืบ”

    “แต่ถ้าแกปลอมตัวเป็นฉันเรื่องมันจะง่ายกว่า แกจะเข้าไปที่บ้านนั้นสืบหาความจริงได้เร็วกว่ารอตำรวจแน่นอน”

    “ทำไมพี่มั่นใจจัง จำก็ยังจำไม่ได้ว่าตัวเองตายยังไง” เป็นเรื่องที่เขาแปลกใจมาก ทุกทีผีที่เข้ามาขอความช่วยเหลือจากเขาจะจำได้ทุกอย่างว่าตัวเองตายยังไง แค่มาขอให้เขาไปบอกครอบครัวพร้อมกับบอกที่ซ่อนหลักฐาน แต่นี่พี่สาวเขาจำอะไรไม่ได้เลยว่าตัวเองตายยังไง

    “ฉันสัมผัสได้ว่าเรื่องมันจะง่ายขึ้น”

    “...มั่วมั้ยหนิ”

    “สัมผัสที่หกรู้จักป่าว”

    “ผีมีสัมผัสที่หกด้วยเหรอ”

    “ไม่รู้แหละ ถ้าแกไม่ช่วยฉัน ฉันจะพาเพื่อนผีมากวนแกจนไม่เป็นอันหลับอันนอน ไม่เป็นอันทำอะไรเลยจริงด้วย สาบาน” ผีหญิงสาวหน้าซีดพูดอย่างมาดมั่นตั้งใจอีกทั้งชูนิ้ว 3 นิ้วขึ้นยืนยันความตั้งใจของตน

    “สาบานอะไรล่ะพี่ตายก็ตายไปแล้ว สาบานอะไรอีก”

    “แกอย่าตอกย้ำว่าฉันตายได้มั้ย แค่ตายตั้งแต่ยังสาวก็เศร้าพอแล้ว นี่ยังไม่รู้ว่าตัวเองตายยังไงอีก ตายละยังความจำเสื่อมมันยิ่งเศร้านะรู้มั้ย” ผีสาวพูดให้น่าเวทนาเข้าไว้พร้อมกับทำหน้าเศร้าเรียกร้องความสงสารจากผู้เป็นน้อง

    “...”

    “ตกลงจะช่วยมั้ย”

    “ขอคิดก่อนแล้วกัน คืนนี้ขอนอนก่อนนะครับพี่” ถึงแม้ในยามปกติเขาจะไม่นอนตอนกลางคืนแต่เพราะช่วงนี้ต้องจัดการธุระเกี่ยวกับงานศพของพี่สาวทำให้เขาไม่มีเวลาพักผ่อนเลยในช่วงเวลากลางวัน ได้แต่อาศัยนอนเอากับเวลากลางคืน แล้วก็นอนได้น้อยนิดเพราะมี(ผี)พี่สาวมาก่อกวน ที่ปกติเขาไม่นอนตอนกลางคืนเพราะหากเขาหลับหรือขาดสติไม่รู้ตัว เช่นเวลาเมาเป็นต้น จะทำให้เขาถูกพี่สิง แต่จะไม่เป็นแบบนั้นในเวลากลางวัน ในช่วงพระอาทิตย์ประดับอยู่บนผืนฟ้าเขาสามารถนอนหลับได้ปกติ เมาก็ได้โดยไม่ถูกผีสิง อีกทั้งไม่มีผีมาให้เห็นสักตัวในเวลากลางวัน

    "ฉันให้เวลาแก 3 วันนะ แล้วจะมาเอาคำตอบ"

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×