(Fic nct) =You are my reason♡= Markmin ft.Jeno

INTRO

Jaemin part
       
          คุณชอบออกมาเดินเล่นตอนกลางคืนรึเปล่าครับผมชอบช่วงเวลานี้มากเลยนะมันเป็นเวลาที่ผมชอบที่สุดเลยล่ะ เป็นเวลาที่ผมไม่ต้องอยู่นในห้องสี่เหลี่ยมที่เหมือนกรงขังที่ดูหรูหรา เป็นเวลาที่ผมหนีออกมาจากคนที่ใส่หน้ากากเข้าหากันตลอดเวลา เวลานี้เป็นเวลาที่ผมจะทำอะไรก็ได้ จะเป็นยังไงก็ได้โดยที่ไม่ต้องมีคนมาบังคับ ผมรู้สึกว่าช่วงนี้ผมเป็นตัวของตัวเองที่สุดแล้วล่ะ ผมชอบเวลานี้นะมันทำให้ผมได้คิดทบทวนอะไรหลายๆอย่างวันนึงผมทำอะไรลงไปบ้าง วันนึงมีใครเข้ามาในชีวิตผมบ้าง แล้ววันนึงมีใครหายไปจากชีวิตผมบ้างฟังดูแล้วน่าหดหู่ดีนะครับ แต่ผมชินแล้วล่ะผมหน่ะเคยมีเพื่อนเยอะมากๆ เคยเป็นคนที่สดใสมากๆมาก่อนชีวิตผมตอนนั้นหน่ะมีความสุขมากๆเลยคุณรู้มั้ยครับ ผมคิดว่าเพื่อสำคัญกับผมมากที่สุด คิดว่าเขาห่วงผมแต่คุณรู้อะไรมั้ย พวกเขาหน่ะห่วงเงินที่ผมมีมากกว่าตัวผมซะอีก ผมรู้สึกแย่จนต้องขอให้ป๊าย้ายโรงเรียนให้ผมกระทันหัน ผมแคร์อะไรที่มันไม่น่าสนใจเลยสักนิด แต่ถึงเป็นแบบนี้ผมก็มีเพื่อนที่ดีกับผมมากๆคนนึงนะครับ เขาดีกับผมจนผมไม่รู้จะตอบแทนเขายังไง ถ้าผมเสียเขาไปอีกคนผมคงจะเสียใจน่าดูนะครับ ผมพาร่างตัวเองเดินมาเรื่อยๆจนถึงเก้าอี้ตัวเดิมที่ผมเคยนั่ง โอ๊ะโออมีดอกไม้วางไว้ด้วยครับ ดอกอะไรอ่ะทำไมผมไม่รู้จัก ผมควรเก็บมันไว้รึเปล่าครับหรือควรจะวางมันไว้ตรงนั้น แต่มันสวยดีนะครับผมขอเก็บไว้ละกันฮ่ะๆ เห้ออผมเหนื่อยอ่ะขอพักสายตาสักพักนะครับ

   "น้องครับ...น้อง"

  ใครมากวนผมตอนนี้เนี่ยอะไรวะคนจะพักสายตาพี่ไม่เข้าใจรึไงวะ
   
   "อือออ ครับ?"

   "มานอนอะไรตรงนี้ครับ"

  พอตาผมเริ่มปรับโฟกัสก็เห็นหน้าเขาเต็มๆเลยครับ ทำไมหล่อแบบนี้ล่ะครับพี่ครับ ที่บ้านให้กินอะไนเป็นอาหารครับ หล่อแมนแฮนซั่มมากครับ

   "เอ่ออ น้องครับ"

   "ห้ะครับพี่พูดว่าอะไรนะครับ"

   "พี่ถามว่า ทำ ไม เรา มา นอน ตรง นี้"
 
   "อ๋อ ผมมาเดินเล่นครับไม่ได้นอนนะครับแค่พักสายตาเอง"

   "ฮ่าๆๆๆ ครับๆแต่ออกมาเดินคนเดียวไม่กลัวเจอโรคจิตหรอครับ"

   "ถ้าโรคจิตหล่อเหมือนพี่ผมก็อยากเจอนะครับ :) "

________________________

 Mark Lee part

       สวัสดีครับผมก็เป็นอีกคนที่ชอบออกมาเดินข้างข้างนอกตอนกลางคืนเหมือนกันนะครับ ตอนนี้อากาศดีมากๆเลยคู่รักนิยมมาเดินเล่นแถวนี้นะครับ อากาศดีแถมบรรยากาศดีมากๆเลย ตอนนี้ดาวสวยมากเลยนะครับอยากให้มาดูด้วยกันจัง แต่ที่ผมเล่ามาทั้งหมดก็ไม่ใช่เหตุผลที่ผมออกมาหรอกครับ ที่ผมออกมามันไม่ค่อยจะมีเหตุผลหรอกแค่อยากจะออกมาเดินเงียบๆ หนีจากความวุ่ยวายภายในบ้านแค่นั้นเอง แหน่ะผมไม่ใช่เด็กครอบครัวมีปัญหานะแต่พ่อกับพี่ผมหน่ะสิ่เชียร์บอลกันซะเสียงดังเลย คนที่ชอบความเงียบแบบผมก็คงอยู่ไม่ได้นั่นแหละครับฮ่าๆๆๆเลยต้องหนีจากบ้านตัวเองมา ผมเดินมาตรงเก้าอี้ที่ผมชอบนั่งประจำ ก็เห็นเด็กคนนึงนอนหลับอยู่ตอนแรกก็ว่าจะปลุกน้องเขานะครับ แต่พอมองไปนานๆน้องเขาน่ารักจังยังไม่อยากปลุกเลยขอมองสักนิดนะครับฮ่ะๆ น้องครับเวลานอนจำเป็นต้องน่ารักขนาดนี้มั้ยครับพี่รู้สึกใจไม่ดีเลย แต่นี่ดึกแล้วนี่ผมควรปลุกน้องเขาหน่ะจะได้กลับบ้าน น้องเขามาทุกวันมั้ยอ่ะพี่มาร์คอยากรู้จักอ่ะ.___.  เห้ยน้องเขาตื่นแล้วอ่ะเขาคุยกับผมด้วยเขาหยอดผมด้วยอ่ะโอ้ยพี่มาร์คจะบ้า

   "น้องครับขอเฟสได้มั้ยอ่ะ"

   "ได้สิ่ครับ เฟสผม Jaemin Naaa อาาาาแต่ผมไม่ค่อยเล่นนะครับ(.___. )"

   "ไม่เป็นไรครับพี่รอได้ :)"

   ที่บอกผมไม่มีเหตุผลที่เดินออกมาผมขอเปลี่ยนคำพูดครับ ตอนนี้ผมมีเหตุผลแล้วครับ น้องเขาไงครับคือเหตุผลของผม :)


















        ฮือออออออสวัสดีค่ะเรื่องแรกเลยที่เขียนฝากไว้ในอ้อมจิตอ้อมใจด้วยนะคะฮรึกกกกกกกก.____. ติชมได้นะคะขอบคุณค่ะก้มกราบ-/\- ถ้าชอบอย่าลืมติดแท็ก #ฟิคเหตุผลมาร์คมิน ด้วยนะคะขอบคุณอีกรอบค่ะงือออออ