คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : vmin
“บทสัมภาษณ์”
พิธีกร = “จีมิน นายสนิทกับใครมากที่สุด”
จีมิน = “อ่า…ที่สนิทมากที่สุดคง
เป็นจองกุกครับ”
“วันนี้พวกนายตอบคำถามได้ดีมาก”
พี่ผู้จัดการชมพวกเราที่พึ่งจบการสัมภาษณ์ของวันนี้เสร็จ
“โอ้ย!! แทฮยอง
เบาๆหน่อยสิเราเจ็บนะ”
จู่ๆผมถูกแทฮยองหรือที่แฟนคลับทั่วไปเรียกว่าวี
ลากออกมาหลังจากพี่ผู้จัดการพูดจบแล้วบอกให้เราไปหักผ่อนแทฮยองก็ลากผมขึ้นห้องมาอย่างไม่สนใจเสียงเรียกของเมมเบอร์คนอื่นเลยที่ส่งเสียงเรียกเพราะความตกใจที่จู่ๆแทฮยองก็ลากผมออกมา
‘ปั้ง’
เสียงปิดประตูอย่างแรง
ทำให้ร่างเล็กสะดุ้งด้วยความตกใจ
“แทฮยองนายเป็นอะไรของนายเนี้ย”
“หึหึ นายก็น่าจะรู้นะ”
แรงบีบที่ข้อมือ
ทำให้ร่างเล็กยูหน้าด้วยความเจ็บ ร่างเล็กพยายามแกะมือของร่างหนาที่ออกแรงบีบอย่างไม่สนใจว่าร่างเล็กจะเจ็บแค่ไหน
“รู้??..รู้อะไรเราไม่เข้าใจ
ว่าแทฮยองกำลังพูดถึงเรื่องอะไร โอ้ย!!แทฮยองเราเจ็บนะ
ปล่อยมือเราเถอะนะ”
ร่างเล็กที่พยายามคิดอยู่ว่าแทฮยองกำลังพูดถึงเรื่องอะไร
แต่แรงบีบที่ข้อมือก็แรงขึ้นจนตอนี้ข้อมือของร่างเล็กแดงจนจะช้ำ
เพราะแรงบีบของร่างหนา จนคร่างเล็กกลั้นน้ำตาเอาไว้ไมอยู่เพราะความเจ็บที่มากขึ้น
“ฮึก..ฮึก”
“อย่ามาทำเป็นสำออย”
“เราเราไม่ได้สำออยนะ เราเจ็บจริงๆ
ปล่อยมืมเราเถอะ”
“โถ้!! เว้ยยยย.”
ร่างหนาสะบัดข้อมือของร่างเล็กอย่างแรง
“ฮึก..นายเป็นอะไร..ฮึก..ของนายกันแน่ทฮยอง”
ร่างหนาหันมามองหน้าคนตัวเล็กอย่างหมดความอดทนอีกต่อไป
“ทำไมนายต้องพูดแบบนั้นด้วย จีมิน”
“พูดอะไร เราพูดอะไร”
ร่างเล็กงงยิ่งกว่าเดิมว่าเค้าพูดอะไรถึงทำให้แทฮยองไม่พอใจแบบนี้
“ทำไมนายถึงพูดให้สัมภาษณ์ว่านายสนิทมากที่สุด”
ร่างเล็กที่ฟังประโยคที่ร่างหนาพูดก็ถึงกับหันไปมองหน้าร่างหนาอย่างไม่เข้าใจ
เรื่องแค่นี้ทำไม่ถึงไม่พอใจขนาดนี้ด้วย
“เรื่องแค่นี้ทำไมถึงต้องทำกับเราแบบนี้ด้วย”
ร่างเล็กพูดและจับข้อมือของตัวเองที่ตอนนี้ทั้งแดงและช้ำมาก
“ทำไมนายถึงตอบแบบนั้น ทั้งๆที่เราคบกัน”
“อย่ามาว่าคนอื่นเลย นายเองต่างหาก”
“ฉัน!”
ร่างหนาที่ฟังประโยคที่ร่างเล็กพูด
ก็ยกนิ้วชี้หน้าตัวเองด้วยความไม่เข้าใจ
“ใช่
ตอนที่พิธีกรถามว่านายอยากไปเดทกับใครนายยังตอบเป็นพี่ยุนกิเลย
เรายังไม่โกรธนายเลย”
“ขอโทษ”
ร่างหนาฟังร่างเล็กพูด
ก็รู้สึกผิดที่ตัวเองทำรุนแรงกับคนตัวเล็กเกินไป
“อืม เราไม่โกรธนายหรอก แต่ที่หลังมีอะไรบอกกันดีๆ
นะอย่าทำแบบนี้อีก”
“ครับผมจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว”
ร่างหนาพูดจบก็กอดร่างเล็ก
แต่ลืมไปว่าร่างเล็กเจ็บข้อมืออยู่
“โอ้ย!!”
“อ่ะ ขอโทษนะ นายเจ็บมากหรือเปล่า”
“อืม”
ร่างเล็กยุหน้าเล็กน้อย
“ขอโทษน่ะ”
ร่างหนายื้นมือออกไปเช็ดน้ำตาที่ตาของร่างเล็กที่ไหลออกมาเล็กน้อย
“มานี้”
แทฮยองดึงมือข้างที่ไม่เจ็บของจีมิน
มานั่งที่เก้าอี้ ข้างเตียง และขุกเข่าลงทำให้ร่จีมินมองหน้าด้วยความไม่เข้าใจ
“ไหนเอามือมาดูสิ”
จีมินที่งงกับอารมณ์และการกระทำของแทฮยองจึงยื้นมีอออกไปแบบงง
“ช้ำขนาดนี้เลยหรอ”
“อ่ะ..แทฮยองนายจะทำอไรน่ะ”
จีมินส่งเสียงร้องอย่างตกใจ
ที่จู่ๆแทฮยองก็ก้มลงมาจูบที่ข้อมือของตัวเอง
“ก็ทายาให้ไง”
“บ้า”
ร่างเล็กที่ตอนนี้หน้าขึ้นสีแดงด้วยความเขิน
“ยังเจ็บอยู่ไม”
“เจ็บสิ ช้ำขนาดนี้จะให้หายไวขนาดนั้นได้ไง”
“งั้นต้องทายาวิเศษสะ แล้วจะได้หายไวๆ”
“ฮ่ะ..อึม”
พูดจบร่างหนาก็กดทายทอยของร่างเล็กลงมา
ประกบจูบอย่างดูดดืม ร้อนรงหนักหน่วง
ปล.ที่เหลือก็คิดเอานะค่ะว่าจะเกิดอะไรต่อจากนี้ไป 5555+++
ความคิดเห็น