คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ตอนที่ 7 เริ่มกิจการ
ผ่านมา ได้เกือบสองอาทิตย์แล้ว การปรับปรุงหน้าร้านก็ผ่านไปด้วยดี การขนส่งถ่าน ผ่านบริษัทเจิ้งเทียนนั้นผ่านไปได้ด้วยดี ตอนนี้ ได้มีถ่านมากองเอาไว้ สูงกว่า ตึกหนึ่งชั้น มากกว่า 5 กอง รอให้คนงานบรรจุใส่ถุงกระสอบ สำหรับขายแล้ว
พนักงานที่เขารับมา สรุปแล้วนอกจาก 5 คนที่ผ่านการสัมภาษณ์ เขาก็รับแรงงานชายเพิ่มเติมจากประกาศ เป็น 10 คนแทน และคนงานเย็บปากถุง อีก 15 คน คนงานทั้งหมด30คน ก็ได้รับการอบรมการให้บริการ และการทำงานเพื่อความรวดเร็วและเป็นระบบ ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา และวันนี้ก็จะเป็นวันเริ่มงานของ ทั้ง 25 คนเเล้ว และอีก 5วันให้หลัง ก็จะทำการเริ่มกิจการ อย่างเป็นทางการ
เหยียจิ้งนั้นได้ทำการขึ้นทะเบียนการค้า ถ่าน เรียบร้อยแล้ว เพื่อป้องกันการลอกเลียนแบบ และง่ายต่อรัฐ ที่จะตรวจสอบและเก็บภาษี
หลายเดือนที่เขาได้อยู่ที่นี่ ก็คอยเขียนจดหมายส่งให้กับเเม่เหลียน ที่อยู่บ้านกับสาวใช้ทั้งหลาย และดูแลความเรียบร้อยของการเผ่าถ่านและปลูกต้นไม้ทดแทน เพื่อที่อนาคตจะได้ยังมีไม้มาคอยเติมเต็มเรื่อยๆ แม้ว่าแต่ละต้นจะใช้เวลานานในการเจริญเติบโต ก็ตามที แต่ในอนาคตคนจะเริ่มหันไปใช้เตาแก๊สกันมากขึ้น มีการสร้างบ้านที่ไม่จำเป็นต้องจุดไฟอุ่นเตียงเพื่อเพิ่มความอบอุ่นในหน้าหนาว อีกต่อไป แต่ถ่านก็จะยังเป็นที่นิยมอยู่ดี ในวงการอุตสาหกรรม ซึ่งถ่านก้อนใหญ่ เขาก็จะขายเป็นคันรถบรรทุกแทนในอนาคต ให้กับอุตสาหกรรม อย่างทางการรถไฟ หรือโรงงานไฟฟ้า ที่กำลังเริ่มก่อสร้างโดยใช้พลังงานความร้อน แต่ในปัจจุบัน จะขายเป็นตู้ขนส่งรถไฟ หนึ่งตู้จะราคามากกว่า 50 000 หยวน เพราะเป็นก้อนใหญ่ใช้ไม้เยอะและเวลานาน
อย่างไรก็ตาม ทั้งสองคนก็ไม่ได้ขาดการติดต่อไปเสียทีเดียว
“นายท่าน” เสียงเรียกของ ป้านหลาง หัวหน้าคนงานที่เหยียจิ้งแต่งตั้งขึ้นมาเพราะมีความสามารถในการจัดการปัญหา และด้วยที่มีประสบการณ์ในการเป็นหัวหน้ามาก่อนด้วยเช่นกัน
“มีอะไรหรือเปล่า” เขาก็ถามกลับ
“ผมได้ติดป้ายประกาศเปิดร้านแล้ว ทำให้ตอนนี้มีคนสั่งยอดจองเข้ามาแล้วครับ”
“เร็วขนาดนี้”
“ตอนนี้ใกล้หน้าหนาวแล้ว คนที่นี่ก็อยากได้ถ่านไปกักตุนไว้ และอีกอย่างถ่านของนายท่านถูกกว่าของรัฐ ทำให้บ้านของตระกูลใหญ่ๆ พวกพ่อค้าคหบดี ส่งคนมาสั่งจองเอาไว้”
“เข้าใจแล้ว แบบนั้น คุณก็ให้คนงานทำตามรายการจองได้เลย ส่วนของสำหรับขายก็ให้แบ่งคนเตรียมแล้วกัน”
“ครับ จะรีบจัดการ”
การเปิดกิจการนั้นไม่ได้ง่ายเลย ในการเตรียมการ เขานั้นต้องหาคณะดนตรีที่แสดงหัวมังกร ซึ่งเป็นสัญลักษณ์มงคลและการแสดงความยินดี มา ไหนจะพลุที่ต้องซื้อและจุดให้ดังไปทั่ว แต่เหยียจิ้งก็แทบจะไม่ต้องจัดการเรื่องพวกนี้เพราะเขาได้จ้างคนไว้จัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ก็แค่เพียงตรวจสอบในถูกต้องในช่วงแรก อย่างบัญชีหรือแม้แต่การต้อนรับลูกค้า ดีลงานต่างๆ ที่เขาจะต้องทำเอง โดยที่มีเลขาทั้งสองคนในการช่วยเหลือ
ในที่สุดงานเปิดร้านก็มาถึง ชื่อร้านคือ หยวนเฮย โดยที่หยวนคือนามสกุลของเขา และเฮยที่แปลว่าดำตามสีของถ่าน เสียงปะทัดดังไปทั่วเมืองเลยทีเดียวเชียว ทำให้มีคนสนใจเป็นอย่างมาก ไหนจะการที่ทางร้านได้เปิดโรงทานเพื่อเป็นกุศล โดยการนำถ่านของร้านมาใช้ให้ดูเป็นตัวอย่าง ถือว่าเป็นการโฆษณาไปในตัว
“ยินดีด้วย น้องเหยีย ในที่สุดก็เปิดกิจการนี้สำเร็จสักที ขอให้เจริญๆ กำไรๆ นะน้อง” เจิ้งเทียน อวยพรพร้อมกับของขวัญชิ้นโตให้กับ น้องชายแล้วไหนจะคู่ค้าทางธุรกิจอย่าง หยวน เหยียจิ้ง คนนี้
“ขอบคุณมาก พี่ทานข้าวก่อน สูตรพวกนี้ผมคิดเองเลย” เหยียจิ้งก็เชิญเจิ้งเทียนให้หาที่นั่งทานข้าวก่อนที่เขา จะไปรับแขกอย่าง เจ้าเมืองที่เขาเชิญมาให้เปิดงานให้เป็นเกียรติกับร้านของเขา
ถ้าถามว่าไปรู้จักกันได้อย่างไง ก็คงต้องบอกว่าเพราะการตรวจสอบที่มาที่ไปของถ่านทำให้เขาได้ทำข้อตกลงสุดสำคัญกับทางรัฐได้เพราะ เจ้าเมืองตงฉิน อย่าง เฟ่ย เป่ยเปี้ยน คนนี้นี่แหละ
“ท่านเฟ่ย เชิญรับอาหารก่อนครับ ผมให้คนเตรียมโต๊ะไว้ให้ท่านกับครอบครัวเรียบร้อย” เหยียจิ้งบอก
“โอ้ ขอบใจๆ หลินเออร์ พาแม่ไปนั่งก่อน พ่อจะคุยงานเล็กน้อยแล้วจะตามไป” เป่ยเปี้ยนพูด
“เชิญด้านนี้ครับ คุณหนู คุณนาย” พนักงานต้อนรับชาย เดินนำทางไปยังที่นั่งวีไอพี ด้านบนที่จะทำให้เห็นพื้นที่งานทั้งหมดได้ โดยที่จะมี เหยียจิ้ง เจิ้งเทียน และครอบครัวของท่านเจ้าเมืองเท่านั้นที่ได้รับสิทธิ์ในการนั่งทานข้าวด้านบน
ไรท์หายไปนานอีกละ 555
มาต่อให้ก่อนประมาณหนึ่งนะคะ
ไรท์ติดธุระเรื่องเรียนเรื่องงาน ไหนจะฝึกงานอีก ทำให้ต่อให้อยากเขียนก็จะหมดแรงประจำเลย เห็นว่ามีคนมาเมนต์กันเยอะมาก เพื่อขอบคุณ ก็ขออนุญาตมาน้อยๆ แต่มานะ ก่อนนะคะ
อ้อแล้วไรท์ก็กำลังพยายามไล่แก้ ในตอนแรกๆ เพื่อให้ครอบครุมและชัดเจนถึงที่มาที่ไปให้มากขึ้นอยู่
เรื่องนี้เราอยู่กันไปยาวๆ อีกสองสามปีเลยนะคะ
(ไม่ใช่ตอนเยอะนะ ไรท์อัพช้า)
ความคิดเห็น