คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 3.2 - แรกพบสบตา[2]
Hey you! คุณชายไฮโซกับนายจิ๊กโก๋บ้านนอก!
“เยซอง!” ผมแหกปากตะโกนแล้วทุบห้องเพื่อนใหม่อย่างเอาเป็นเอาตาย
ผมว่าตอนนี้ผมดูเหมือนคนบ้า แต่ผมไม่มีอารมณ์จะมารักษามาดแล้วล่ะครับ ผมแค่อยากจะหาทางไปให้พ้นๆ จากห้องบ้านั่น!
แกร๊ก!
เสียงประตูเปิด ...เยี่ยม เยี่ยมมาก! มันจะฟังเพราะมากถ้ามันเปิดจากห้องของเยซอง แต่ไม่ใช่ มันเปิดจากห้องที่ผมเพิ่งวิ่งโกยแน่บจากมาต่างหาก!
หลังจากนั้นไม่กี่วินาที หน้าหล่อๆ ของใครคนหนึ่งก็ยื่นออกมา ใจผมหล่นวูบ...มือที่เคาะอยู่บนประตูห้องเยซองชะงักกึก หน้าผมคงดูงี่เง่ามาก ไม่ต้องเดาหรอกครับ...เพราะผมรู้สึกว่าตัวเองงี่เง่าจริงๆ
“เยซองงงงงงงงงง” ผมโหยหวน ถ้าคุณเคยดูหนังผีหน้าตาผมตอนนี้ก็ดูเหมือนคนที่โดนผีหลอกจนเป็นบ้า ใครคนนั้นเดินออกมาจากประตูก่อนจะสาวเท้าเข้ามาใกล้ผม เขาหยุดนิ่ง ท่าทางเหมือนไม่แน่ใจว่าควรพูดอะไรดี
“เอ่อ...ขอโทษครับ ผม...ทำอะไรให้คุณไม่สบายใจรึเปล่า?”
น้ำเสียงทุ้มนุ่มนั้น...ผมคิดว่ามันเพราะที่สุดเท่าที่เคยได้ยินมา ใจผมสั่น รู้สึกหวิวๆ วูบวาบไปทั้งตัวราวกับอยู่บนไวกิ้งที่ดิ่งลงพื้นทำมุมเก้าสิบองศา
“ม...ไม่หรอก” ผมตอบตะกุกตะกัก ให้ตายเถอะ! ผมเป็นบ้าอะไรเนี่ย! ผมโกรธตัวเองชะมัด!
ผมเงยหน้ามองคู่สนทนาอย่างกล้าๆ กลัวๆ และเห็นว่าใบหน้าเขาฉาบไปด้วยความงุนงง ไม่แปลกใจหรอกครับ...ถ้าเป็นผม ผมก็คงงงไม่น้อยเหมือนกันที่จู่ๆ รูมเมทที่ยังไม่ทันได้คุยกันสักคำก็วิ่งแน่บออกมาจากห้อง แถมยังพยายามขังเขาไว้ในห้องอีก
ผมยังรู้สึกว่าเขาใจดีด้วยซ้ำที่ไม่ต่อว่าอะไรผมสักคำ เพราะถ้าเป็นผม...มีใครมาทำแบบนี้มันจะต้องไม่ได้นอนเพราะโดนผมด่ามาราธอน
ผมสังเกตว่าเขาขมวดคิ้วนิดหน่อยก่อนจะปรับสีหน้าให้ผ่อนคลายลง ตาคมคู่นั้นมองผมนิ่งๆ ก่อนจะส่งยิ้มมาให้...ซึ่งเขาไม่ควรทำแบบนั้นเลย เพราะแค่นี้ผมก็จะตายอยู่แล้ว
“โล่งอกไปที ผมนึกว่าผมเคยไปทำอะไรคุณไว้ซะอีก” เขาพูดอย่างเป็นกันเอง จริงๆ แล้วเขาก็ทำอะไรไว้บางอย่างนั่นล่ะ...แต่ให้ตายผมก็ไม่พูดหรอก
“ผม...ชเวซีวอนครับ” ซีวอน...
ผมเผลอเคลิ้มไปหนึ่งวินาทีก่อนจะพยายามคืนสติอย่างรวดเร็ว “อ เอ่อ ฉันฮยอกแจนะ”
เขายิ้มรับ มันยิ่งทำให้ผมคิดว่าหมอนี่หล่อเป็นบ้า...แต่คนเป็นบ้าคงเป็นคนมองอย่างผม “นาย...ไม่ต้องพูดสุภาพขนาดนั้นก็ได้” เพราะการพูดสุภาพของเขาทำให้ใจผมสั่นเพิ่มขึ้นอีก 2 ริกเตอร์
แล้วการสนทนาก็ถูกขัดจังหวะด้วยเยซองที่เปิดประตูด้วยใบหน้าเหม็นบูด เยซองในสภาพหัวยุ่ง หน้าง่วง มองผมกับซีวอนสลับกันไปมา แล้วทิ้งสายตามาที่ผมด้วยท่าทางหงุดหงิด “มีอะไรฮยอกแจ?”
“เอ่อ เปล่า...จะมาชวนกินรามยอน” คำตอบผมงี่เง่าใช่ไหมครับ? แต่ดูท่าเยซองจะไม่คิดว่ามันงี่เง่า หมอนั่นเลิ่กคิ้ว
“อะไรคือรามยอน?” คำถามนี้ไม่ได้มากจากเยซองแต่มาจากคุณชายหล่อเทพ หน้าตาดี ลักยิ้มมีเสน่ห์ ท่าทางสุภาพน่ารัก...เอ่อ ผมอย่าชมมากกว่านี้ดีกว่าเดี๋ยวความเพ้อของผมจะกู่ไม่กลับ สรุปว่าซีวอนทำหน้างุนงง คล้ายกับผมพูดถึงอาหารต่างดาว
“นาย...ไม่รู้จักรามยอนเหรอ?” ซีวอนส่ายหน้าพรืด พอหันไปมองเยซอง หมอนั่นกลับยิ้มนิดๆ อย่างถูกใจ
“ฉันก็แค่เคยได้ยิน แต่ไม่เคยกินสักที คุณป้าแม่บ้านบอกว่ามันไม่ดีต่อสุขภาพ”
โหยยยย ผมเพิ่งรู้สึกถึงออร่าคุณหนูของเยซองก็ตอนนี้ล่ะ!
แล้วสถานการณ์ก็กลับตาลปัตร ซีวอนที่ไม่สืบสาวเอาความกระตือรือร้นมองผมที่กำลังต้มรามยอนเหมือนเด็กเจอของเล่นถูกใจ ไม่เว้นแม้แต่คยูฮยอนที่ทิ้งเจ้าปลาให้นั่งหง่าวอยู่ที่ห้องคนเดียวแล้วตามพวกผมมานั่งกินรามยอนที่ห้องของเยซองด้วยกัน
ผมมองวงกินรามยอนที่นั่งมองผมตาแป๋วก็จำใจแกะรามยอนครึ่งโหลที่เตรียมมากินทั้งอาทิตย์อย่างช่วยไม่ได้ ขนาดเจ้าคิบอมที่ดูไม่ชอบสุงสิงกับชาวบ้านยังดูตื่นเต้นเหมือนผู้ปกครองจะพาไปเที่ยวสวนสนุกยังไงยังงั้นล่ะ เลยกลายเป็นผมคนเดียวที่ต้องต้มรามยอนทั้งที่ปกติแทบไม่เคยเข้าครัว
ผมใส่รามยอนทั้งหกห่อลงในหม้อต้มพร้อมกัน ก่อนจะโกยกิมจิเกือบทั้งถาดตามลงไป...ใจจริงอยากใส่หมู ไข่ เต้าหู้ แล้วก็เครื่องอย่างอื่นลงไปอยู่หรอก แต่ผมก็มีแค่นี้ แล้วในตู้เย็นก็ไม่มีของอื่นที่จะใส่ได้เลยนอกจากผมจะยัดเค้กวานิลลาและน้ำอัดลมลงไปต้มรวมด้วย
รอไปสักสี่นาทีผมก็ยกหม้อมหึมานั่นลงมาจากเตาแล้วเอาไปวางกลางโต๊ะ แต่ละคนมองรามยอนสีแดงๆ ส้มๆ นั่นอย่างตื่นเต้น ผมก็มองมันเหมือนกัน...และคิดได้อย่างเดียวว่ามันสมกับเป็นอาหารของลูกผู้ชายจริงๆ!!
“นายทำอาหารเก่งนะฮยอกแจ” ทันทีที่ซีวอนกินไปคำแรกหมอนั่นก็ชมเปาะ ผมอมยิ้ม นี่ถ้าเป็นคนอื่นชมผมด่าเปิงไปแล้วว่ารามยอนใครทำก็เหมือนกัน
แต่ยกประโยชน์ให้ซีวอนโทษฐานที่เคยกินเป็นครั้งแรก
“ใส่กิมจิด้วย อร่อยดี” คราวนี้คยูฮยอนชมบ้าง แต่ผมเลิกคิ้ว นึกไปถึงกล่องพลาสติกเปล่าๆ ที่เคยมีกิมจิอัดแน่นแล้วละเหี่ยใจ คำชมฟังแล้วระคายหูขึ้นมาตะหงิดๆ
“ไม่อร่อยได้ไง กิมจิฉันเกลี้ยงเลย” ผมเหวี่ยง ก่อนจะยัดรามยอนเข้าปาก ไม่ใส่ใจหน้าเหวอๆ ของคยูฮยอนสักนิด “ถ้าใส่หมูย่างจะอร่อยกว่านี้อีก”
แล้วประเด็นก็วกกลับไปกลับมาที่รามยอน...นอกจากชินดงทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าเคยกินเป็นครั้งแรก ไม่น่าเชื่อว่าของกินเรียบง่ายแบบนี้จะสามารถทำให้ความสัมพันธ์ของห้องสองห้องแน่นแฟ้นขึ้นมาทันตา พอได้กินข้าวเหมือนทุกคนจะอารมณ์ดี แม้แต่คิบอมที่พูดน้อยยังออกความเห็นเป็นระยะ แถมยังยิ้มน้อยๆ เมื่อชินดงปล่อยมุขตลกฝืดๆ ออกไป
คยูฮยอนเป็นตัวตั้งตัวตีว่าจะซื้อวัตถุดิบมาเตรียมให้ผมทำอาหาร ผมค้อนหมอนั่นวงใหญ่ เกือบจะเอาตะเกียบจิ้มตาโทษฐานหาเรื่องใส่ผม นอกจากรามยอนผมทำอะไรเป็นที่ไหนเล่า?
แต่น่าแปลกกว่าที่ว่าคิบอมทำอาหารเป็น...หมอนั่นเล่าว่าไปเรียนอเมริกามาตั้งแต่เด็กๆ เลยได้เข้าครัวเองบ่อยๆ แต่พอช่วงม.ปลายที่บ้านอยากให้กลับมาต่อที่โรงเรียนนี้ น่าแปลกใจไหมล่ะครับ?
“น่าเสียดาย ดงเฮน่าจะมานั่งกินด้วยกัน” คยูฮยอนเปรยหลังจากฟาดรามยอนของผมไปจนหมดหม้อ
ผมเลิ่กคิ้ว ก่อนจะอ้าปากตอบแบบที่ลืมไปว่าต้องรักษามาด “นายอยากกินรามยอนเลือดรึไง?”
“พวกนายญาติดีกันดีกว่าน่า ต้องอยู่ด้วยกันไปอีกตั้งสามปี แล้วพวกนายยังเป็นญาติกันอีกต่างหาก” หมอนั่นยังพยายามสงบศึก สงสัยอยากได้รางวัลเทพีเสรีภาพ
“นายไปบอกหมอนั่นสิ คนที่ชวนตีน่ะดงเฮต่างหาก ไม่ใช่ฉัน!” แม้ผมจะกวนตีนบางครั้งก็เถอะ แต่ส่วนใหญ่แล้วมันไม่ใช่ผมที่หาเรื่องนะครับ! คุณผู้อ่านก็น่าจะรู้
คยูฮยอนคงเห็นท่าว่าจะโน้มน้าวยากเลยได้แต่ยักไหล่แล้วหันไปคุยกับคิบอมแทน ผมที่อารมณ์เหมือนประจุไฟฟ้าไม่เสถียรเลยจำใจยกหม้อรามยอนว่างเปล่าเอาไปล้างที่ซิงค์ เพราะดูสภาพหน้าแต่ละคนคงล้างจานไม่เป็นหรอกครับ ผมเลยหยวนๆ ยอมล้างจานให้ก็ได้ แต่นี่จะเป็นครั้งเดียวเท่านั้น! ถ้าผมยังต้องทำรามยอนแล้วล้างเองอีกผมจะอาละวาดมันกลางโต๊ะนั่นล่ะ!
“ฉันช่วยนะ” เสียงทุ้มนุ่มที่ดังขึ้นข้างหลังเกือบทำให้หม้อในมือหล่น ไม่ต้องเดาหรอกครับว่าเป็นเสียงใคร...คนทำให้ผมจิตหลุดได้ ในห้องนี้ก็มีคนเดียวนั่นล่ะ
คุณชายชเวยิ้มแป้นก่อนจะคว้าหม้อเปื้อนฟองจากมือผมมาล้างน้ำอย่างงกๆ เงิ่นๆ ท่าทางเหมือนไม่เคยแต่ดูท่าว่ากำลังสนุก ...ผมเลยได้แต่ก้มหน้าลงขัดช้อนในมือด้วยรอยยิ้ม คุณดูสิครับ...ชเวซีวอนนอกจากจะหล่อไม่แคร์สื่อแล้วยังน้ำใจงามอีก เป็นเทวดาลงมาจุติรึไงกัน?
“ไม่ต้องหรอก นายไปนั่งคุยเถอะ แค่นี้เอง” ผมสวมบทบาทนางงามเกาหลีแบบไม่มีสติทันที มันเป็นคำพูดที่ผมในเวลาปกติคงไม่พูด แต่ตอนนี้ผมว่าผมไม่ค่อยปกติเพราะโดนดวงตาสวยๆ คู่นั้นสะกดจิตไปแล้ว
“เกรงใจนายออก จะให้คนทำเป็นคนล้างด้วยได้ยังไง” โอยยยยย พ่อพระน้ำใจงาม หัวใจผมแกว่งเป็นลูกตุ้มแล้วครับคุณชายชเว><
แต่เอ๊ะ...ไม่ๆ ผมต้องตั้งสติ ผมไม่ได้เป็นเกย์นี่!! ผมจะมาหวั่นไหว บ้า...บ...
ความคิดของผมอุดตันเมื่อเจอฤทธิ์รอยยิ้มพิฆาตมารเข้าให้อีกหนึ่งดอก
อย่ายิ้มแบบนั้น! ผมจะเป็นลมแล้วคร้าบบบบบบ help meeeeee!!!!
“เป็นอะไรรึเปล่าฮยอกแจ?” คุณชายชเวหน้าโคตรหล่อเอียงคอมองผมที่ยืนเหวอจ้องหน้าเขา ผมรวบรวมสติหลบสายตาก่อนจะล้างช้อนที่เหลือด้วยความไวแสงแล้ววิ่งจู๊ดไปนั่งรวมกับพวกเยซอง ชินดงมองหน้าผมงงๆ หน้าผมคงดูโง่มากแต่หมอนั่นก็ไม่ได้พูดอะไร ...เพราะคนพูดคือเยซอง
“นายเป็นอะไร?” ผมกลับรู้สึกว่าคำถามธรรมดาแบบนี้มันฟังดุน่าหงุดหงิดชะมัด! เพราะผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองเป็นอะไร แต่คงจะใกล้ๆ เป็นบ้าแล้วล่ะครับ! ฮือๆ
“ง่วง” ผมเลือกคำตอบเบสิกแล้วทำเป็นเงยหน้ามองนาฬิกา “พวกนายไม่รีบนอนกันรึไง พรุ่งนี้ต้องตื่นไปเรียนไม่ใช่เหรอ”
ผมรู้สึกว่าอารมณ์ตัวเองแปรปรวนเหมือนผู้หญิงที่ประจำเดือนมาไม่ปกติ ยิ่งพอเงยหน้าขึ้นมองแล้วเห็นผู้ชายหน้าหล่อมีออร่าที่ส่งยิ้มกระชากใจมาให้ผมยิ่งแล้วใหญ่ หัวใจผมเต้นแรงจนแทบกระเด้งออกจากปาก เผลอยิ้มตอบเหมือนคนไม่มีสติ
“กลับห้องกันเถอะ คยูฮยอน ฮยอกแจ” ผมเหมือนคนโดนสะกดจิต พยักหน้ารับแล้วเดินตามซีวอนต๊อกๆ เหมือนหมาตามเจ้าของ
ผมไม่ทันเห็นว่าคยูฮยอนมองผมกับซีวอนสลับไปมาอย่างใช้ความคิด ไม่ทันเห็นคิบอมที่กลั้นยิ้มนิดๆ ทั้งที่ปกติแทบไม่เคยยิ้ม
บอกแล้วว่าผมไม่ค่อยมีสติ....แล้วผมก็ไม่รู้ด้วยว่าจะมีสติตอนไหน
เฮ้อ แล้วผมจะทำยังไงกับชีวิตดีล่ะครับ ท่านผู้อ่านบอกผมทีได้ไหมT^T
TBC
จบตอนสามแบบไม่ค่อยมีสติ 555+ เรื่องนี้สาระมันอยู่ตรงไหนเนี่ย-*-
แต่งเอามันส์แท้ๆ อิอิ แต่ชอบคาแรคเตอร์ฮยอกแจ ดูมึนๆ เหวี่ยงๆ กวนๆ แต่กลายเป้นไก่หงอเมื่อเจอคุณชายสุดหล่อ
เรื่องนี้คาแรคเตอร์คุณชายจะค่อนข้างอบอุ่น อ่อนโยน เห็นเรื่องอื่นชายชเวโหดๆ ร้ายๆ ซึนๆ มาเยอะละ เอาแบบไปเรื่อยๆ น่ารักๆ บ้างอะไรบ้าง อยากได้สไตล์น้ำกระเซาะหินผา โฮะๆๆๆ ให้หลงน้องไก่ไปทีละนิดคงจะน่ารักไม่เบาเนอะคะ
ตอนหน้าน้องไก่ไม่มีสติต่อ ผุ้ชายน่ารักคนนี้ที่ไม่ยอมรับว่าตัวเองหลงรักเพศชายด้วยกันมันจะฮาแค่ไหน แล้วเมื่อไหร่น้องไก่จะเริ่มจีบ^^ ขอบอกว่าการจีบของฮยอกแจของเราทุ่มทุนสร้างไม่เบา ไม่ชัดเจน รักนะแต่ไม่แสดงออก
ถ้าไม่มองว่าส่วนสูงมีผลในแนวราบ และกล้ามมีผลต่อการกดคนอ่านคงจะคิดว่าอยอกเป็นเมะแน่ๆ
ว่าแต่...อยากถามคนอ่านสักข้อว่าชื่อเรื่องมันแปลกๆไหมคะ? -*-สารภาพว่าไรท์เตอร์ไร้ความสามารถในการใส่ชื่อเรื่อง เป้นอะไรที่เมาตลอดเวลา ดงนั้น ใครใจบุญช่วยไรท์เตอรืคิดทีเถอะค่ะ เหอๆ หรือใครว่าชื่อนี้ดีแล้วก็บอกกันด้วยนะคะ ไรท์เตอร์โดนคุณเพื่อนด่ามาว่าชื่อเรื่องนรกมาก!
แล้วเคยบอกไปรึยังว่าเรื่องนี้คู่รองคือเย่เรียว>< พอดีมันใส่หัวไม่พอ(ชื่อมันยาวเกิน) เห็นคนแต่งคิเฮ คยูมินเยอะแล้ว แถมไรท์เตอร์ก็รักเฮียเย่กับซองมินนี่รองจากไก่จ๋า เพราะงั้นคู่รองเลยเป้นเฮียเย่เลยละกัน สไตล์การจีบของเฮียเย่ก็น่ารักน่าหยิกไม่แพ้วอนฮยอกหรอกค่า แต่อุคกี้ยังไม่ออก เพราะงั้นรอหน่อยนะจ้ะ
555+ ไม่พูดมากล่ะค่า อ่านกันไปชิวๆ เหมือนจะอ่านกันอยู่แค่ไม่กี่คนแต่ไม่เป้นไร คอมเม้นท์กันยาวๆ อ่านแล้วสนุกก็พอใจแล้วจ้า^^
#7 : ความคิดเห็นที่ 28 
อ่านเรื่องนี้แล้วฮาได้ใจไปเลยคะ
อ่านไปยิ้มไป ฮยอกฮามาก น่ารักที่สุด
โรคหลงตัวเองกำลังสั่นคลอน
เนื่องจากซีวอนท่านหล่อกว่า
มาต่อเร็ว ๆ นะคะ ชอบมาก
ไรเตอร์แต่งเก่งมาก ลื่นไหลมาก
และเราชอบเรื่องนี้มากคะ
รีบ ๆ มาต่อนะคะ
ขอบคุณมากเลยค่ะ^^เรื่องนี้รั่วแบบไม่ค่อยมีสติเพราะไรท์เตอร์ไม่มีสติยิ่งกว่าน้องไก่ซะอีก
ซีวอนของเราหล่อเทพ หล่อระยะสุดท้ายน้องไก่เลยใจสั่น แต่เธอยังคงพยายามหลงตัวเองต่อไปแม้ตอนนี้จะหลงชเวไปด้วยก็ตาม
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ^^
Name : Kun [ IP : 125.24.130.94 ] 
#6 : ความคิดเห็นที่ 27 กร๊ากกกก ฮยอกก
คุณเธอจะหนีไปไหน
รุกฆาตตาวอนไปเล้ยยย
ใจเย็น อย่าเพิ่งรุกฆาตค่ะ ให้เวลาคนหล่อ(?)ทำใจพักหนึ่งแล้วค่อยลุย
โฮะๆๆๆ ของแบบนี้มันต้องมีการเตรียมตัวค่ะ
Name : PiNokChiO< My.iD > 
[ IP : 110.49.13.248 ] 
ส่งข้อความลับ
#5 : ความคิดเห็นที่ 21 กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ~!
ฮยอกฮามากก
จะตกใจอะไรขนาดนั้นคะ อีฮยอกแจ
แหม ยอมรับเถอะว่าตัวเองเคะ
สนุกมากเลยค่ะ
อ่านไปขำไป ชอบๆ
ยังไงก็รีบมาอัพนะคะ รออยู่ๆ
ด็อง เมื่อไหร่แกจะญาติดีกับฮยอกซะที
ทะเลาะกันอยู่นั่นแหละ
เดี๋ยวก็เรียกบอมมาจัดการซะเลยหนิ อิอิ.
รีบมาอัพนะคะไรเตอร์ !! ^^
ฮยอกยังรับที่ตัวเองชอบผุ้ชายไม่ได้เลยค่ะ สงสัยยังหลงอยู่ในวังวนเซเมะของตนเองไปอีกพักหนึ่ง(ต้องให้เวลาทำใจ)
เรื่องนี้ฮาไม่มีสติ แต่ละคนเริ่มรั่ว ส่วนด๊อง หุๆๆๆ เรื่องนี้คะเฮล่ะจ้า แต่ว่าก่อนจะคิเฮมันจะเฮอึนกันซะก่อน(เฮ้ย!)
ล้อเล่นค่า ยังไงก็วอนฮยอก ฟอเรย์เวอร์^^Name : WH0704 [ IP : 183.89.39.5 ] #4 : ความคิดเห็นที่ 20 ฮยอกน่ารักจังเลยอ่า แบบว่า นึกว่าตัวเองหล่้อมากหรือไง
อยากจะเข้าไปตะโกนใส่หน้า ว่า เมิงอ่ะ น่ารักกกกกกกกกกกกก(ไปถึงโลกที่สาม)
แต่ไม่ดีกว่า ปล่อยให้คุณชายชเวบอกเองแล้วกัน 5555
ฮยอกคิดว่าตัวเองหล่อบรรเจิดสุดในสามโลกแล้วล่ะค่ะ(เพราะที่ๆจากมาตัวเองหล่อสุด หมู่บ้านมีไม่กี่คน)
ส่วนน่ารักนี่เห้นด้วยค่ะ อีอยอกแจน่ารักที่สุดในโลก! โฮกกก ผุ้ชายคนนี้น่ากอด น่าหอม อร้ายยยยยย(เริ่มเพ้อ)
สงสัยจะหลงว่าตัวเองหล่อไปอีกพักหนึ่ง เพราะถ้าเริ่มมองคุณชายชเวมากๆจะเริ่มมองสิ่งรอบข้างไม่หล่อแล้ว(เพราะคุณชายหล่อเกินไป)Name : SumMer Cool [ IP : 61.90.75.97 ] #3 : ความคิดเห็นที่ 19 คุนคนแต่งแต่งดีเกินไปปะ แบบว่า เยอะแค่ไหน แต่อ่านแปปเดียวมันก็จบแล้วอะ
แต่ฮยอกแจ จะหนีสามีไปไหนนนน คู่กันแล้ว หนีไม่รอดหรอกกกก ฮ่าฮ่าฮ่า
ตลกฮยอกจริงๆ แล้วหนีไปแบบนี้ กลับมาอีกที จะบอกเขาว่าไร ?? หรือจะไม่ยอมกลับมาอีก
อยากอ่านตอนต่อไปมากๆ ติดตามๆ
ปล.เราเห็นด้วย เดี๋ยวนี้ ดงเฮ เขาเรมโบ้มากๆ ขนาดฮยอกฟิตก่อน เฮมาทีหลังยังแรงแซงโค้งสุดๆ
ปล้ำชเวได้สบายเลยทีเดียว ฮ่าฮ่าฮ่า
ปล.ปล. เราเพิ่งรู้ว่าคุณคนแต่งก็ชอบเอสเจด้วยเหมือนกัน และที่ำสำคัญชอบฮยอกเหมือนกันอีก
หลังจากที่เคยตาม nor like มานาน ^^ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ ฮยอกแจน่ารักเนอะ ^^
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ^^ แบบว่า ต้องให้เวลาไก่ทำใจนิ้ดดดดดนึงงงงงงงง คุณนายต้องซึนเล็กน้อยแต่พองาม หุหุ
คุณสามียังเป้นสุภาพบุรุษแกว่งหัวใจไก่น้อยไปอีกนานล่ะค่า เรื่องนี้คุณชายชเวจะนิ่งๆ หล่อๆ ให้ไก่น้อยตายใจเล่น
รู้ตัวอีกที ไก่อาจมีสามีเป็นสิงโตไปซะแล้ว อิอิ
โชคดีที่ฮยอกกล้ามไม่ค่อยขึ้น(หรือคุณชายชเวห้ามไว้ก็ไม่รู้-*-) แต่สามสาวตระกูลอีนี่ทำไมกล้ามบึ้มเอาๆ ป้าทึกอีกคน เหอๆ เห้นแล้วเครียด เอวบางๆ ตัวผอมๆ หายเรียบบบบบบบบบบ ด๊องเอ๊ย ตอนนี้มันไม่คิเฮแล้วล่ะค่ะ เฮคิแน่ๆ-*-
ส่วนSJเราโดนล้างสมองมาอย่างสิ้นเชิงเลยค่ะ หุหุ เราเมนฮยอกนะคะ แต่คู่ฮยอกกับคนอื่นเรากลับไม่ค่อยอ่าน จะอ่านแต่วอนฮยอก (บอมฮยอกพอประมาณ) แต่ชอบหึงคุณชายให้ไก่ค่ะ อ่านคุณชายคุ่กับคนอื่นไม่ได้เลย หวงมาก เราบ้าไปแล้ว
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ คุณนายน่ารักที่สุดในสามโลก!
PS. เราไม่ได้ใช้เมลล์นี้ [ยืมเพื่อนมาใช้] ไม่ต้องแอดมานะคะ ^^ 
Name : กูไม่รู้...กูเมา< My.iD > [ IP : 183.89.233.230 ] ส่งข้อความลับ#2 : ความคิดเห็นที่ 18 กร๊ากกกกกกกกกกกกกกก
เป็นไงล้ะคุณอึนนนนนนนน ไม่ค้างนะ แต่หนีอย่างเดียว คริคริ
อยากบอกคุณอึนว่า....อย่าได้ห่วงความเป็นชายต่อไปเลยค่ะ ไม่งั้นคงไม่มีทางจีบคุณชเวติด
คุณชเวก็นะ....หล่อไม่เกรงใจคัยจิงๆ คริคริ(ช่วงนี้บ้าวอนเพราะโอ้มายเลดี้แท้ๆ)
แล้ววว เรื่องนี้คุณอึนต้องดูแลคุณชเวหรอคะ.....แว๊ยยยยยยย อยากรุแล้วล่ะสิว่าจะเป็นยังไงต่อไป
แต่ไรท์เตอร์คะ ห้ามเปลี่ยนเปนเฮอึนเลยนะ...ถ้าเปลี่ยนนะ เค้าจะ...จะ จะ จะเคืองไรท์เตอร์ให้ดู(ทำไรไม่ได้TT)
สู้ๆนะคะไรท์เตอร์
ม้าปล้ำไก่ :: นิยายแจ่มใสก้อเป็นแนวกุ๊กกิ๊กๆ วัยรุ่นใสๆไรงี้แหละค่ะ แต่ก่อนเราชอบอ่าน แต่พอมาเจอฟิควอนฮยอก เลยพักการอ่านนิยายไปเลย คริคริ แต่ขอบอกว่า สนุกมากคร่าาา
คุณอึนยังห่วงความเป้นชายอยุ่บ้าง แต่มันจะลดน้อยถอยลงตามจำนวนตอนและออร่าความหล่อของชายชเวค่ะ หุหุ
คนอะไรหล่อไม่บันยะบันยัง หล่อเอาโล่ห์รึไงก็ไม่รู้-*-
เรื่องนี้บอกไปแล้วค่าว่านายเอกจีบแน่ๆ อยากรัก อยากดูแล ก็คงต้องทุ่มกันหน่อย จะใสๆ น่ารักๆ สบายๆ ไม่เครียดหรอกค่ะ
คงไม่เปลี่ยนเป้นเฮอึนแน่ๆ(แต่อาจมีจิ้นบ้างเล็กน้อยเพราะเฮอึนเขาเป้นเพื่อนสนิท) หุหุ
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
Name : fragile_21< My.iD > [ IP : 202.12.97.124 ] ส่งข้อความลับ#1 : ความคิดเห็นที่ 17 5555++
รูมเมทมาแล้ว ฮยอกชิ่งไปซะงั้น! เยี่ยมมาก!
หนี่ไปไหนละนั้น คงไม่พนห้องเย่ใช่มะ
กลับมาโดนด๊องล่อแน่
เสียเชิงชายหมดเลยฮยอก 555+
ขอบคุณไรท์เตอร์นะคะที่ตอบเม้น
ไรท์เตอร์น่ารักจัง
ชอบเรื่องนี้มากๆ เลย
อ่านแล้วสบายใจดี ไม่เครียดๆ
ว่าแต่...เรื่องนี้จะคิเฮ / อึนเฮคะเนี่ยยย
แต่ที่แน่ๆ รีดเดอร์ว่า....วอนฮยอกชัวๆ
ตอนนี้ฮยอกจะไม่มีเชิงชายให้เสียแล้วจ้า อิอิ ชายวอนก็เนียน ไม่รู้ไม่ชี้อะไรก็ได้ไก่มากินสบายๆ
น้องไก่ต้องจีบกันอีกนานนนนนนนนน แถมจีบแบบคนไม่ค่อยมีสติอีกต่างหาก
ขอบคุณที่เม้นท์ยาวๆด้วยนะคะ อ่านแล้วสนุกดี เหมือนมีคนมาช่วยเรากรี๊ด มีอารมณ์ร่วม มีกำลังใจ^^
แต่เรื่องนี้วอนฮยอก คุ่รองเย่เรียวจ้า(แต่เขียนหัวไม่พอ ชื่อเรื่องมันยาวเกิน) ส่วนเฮนี่ เรามาเฮคิกันดีกว่า เอิ้กๆๆ ดูกล้ามด๊องแล้วแทบจะคิเฮไม่ลง เฮ้ออออออออ
PS. ♡ ♥♡ Super Junior Belive in Only 13 Forever!!~ I ♥ U[Super Junior]
Name : Bïngchá~< My.iD > [ IP : 118.172.243.210 ] ส่งข้อความลับหน้าที่ 1
ความคิดเห็น