คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 3 - แรกพบสบตา[1]
ก่อนจะเริ่มตอนใหม่ผมมีคำถามค้างคาใจอยากจะถามท่านผู้อ่านสักข้อ...ผมขี้เหร่รึเปล่าครับ?
คงไม่เนอะ เท่าที่ผมส่องกระจกดูผมก็หล่อเป็นปกติ หน้าตาหยั่งกับเทพบุตรลงมาจุติให้ชาวโลกแซ่ซ้องสรรเสริญในความใจดีที่สวรรค์ให้ผมได้เกิดมา เอ่อ...
ความคิดผมหยุดชะงักเมื่อเห็นรูมเมทของเยซอง...ผมหันกลับไปที่กระจกอีกครั้ง ...เริ่มรู้สึกแล้วล่ะว่าปัญหามันไม่ได้อยู่ที่หน้าของผมหรอก
ปัญหามันอยู่ที่ระดับมาตรฐานหน้าตาของไอ้เด็กโรงเรียนนี้ต่างหาก!
เกิดมาผมมั่นใจมาตลอดว่าผมหน้าตาดีหาใดเปรียบ(อาจจะเปรียบกับไอ้จุนซูบ้าง แต่มันคนละแนว) แต่พอเข้าโซลมาอาทิตย์เดียว ความมั่นใจผมก็พินาศย่อยยับ! คิดดูสิ ขนาดเจ้าปลาคู่ปรับผมมันยังหล่อพอๆ กับผมเลย(ผมจะไม่ยอมรับหรอกว่ามันหล่อกว่าผม เราหน้าตาคนละแนว) แล้วยิ่ง...
ความคิดของผมหยุดชะงัก หน้าร้อนวูบขึ้นมาดื้อๆ
...ดันเผลอคิดถึง บุคคลต้องห้าม ซะได้ หัวใจของผมเต้นไม่เป็นจังหวะอย่างไม่น่าให้อภัย!
“เป็นอะไรของนาย?” เยซองเลิ่กคิ้ว มองผมที่ยืนหน้าแดงอยู่หน้ากระจก
ผมสลัดหัวก่อนจะผละออกมาแล้วนั่งบนโซฟาข้างเยซองแทน “ไม่มีอะไรหรอก” ผมเลี่ยงคำตอบก่อนจะตวัดมองรูมเมททั้งสองของเยซอง
ห้องของเยซองเป็นห้องที่อยู่กันเพียงสามคนจึงมีห้องนอนแค่ห้องเดียว เล็กกว่าห้องของผมนิดหน่อยแต่การตกแต่งคล้ายคลึงกัน แถมที่สำคัญ...เมทของเยซองก็ดูเป็นมิตรน่าคบหา เอิ่ม...อย่างน้อยก็คนนึงล่ะ
ชินดง เป็นอีกคนที่ผมรู้สึกได้ทันทีว่าสัญญาณคลื่นเราน่าจะตรงกัน หมอนั่นค่อนข้างท้วมแต่ดูไม่น่าเกลียด ตรงข้าม ผมว่าเขาดูเป็นผู้ชายที่ให้ความรู้สึกอบอุ่นน่าเข้าใกล้ ไม่บ่อยนักหรอกที่ผมจะชมผู้ชายด้วยกัน แต่ผมรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ หลังจากที่หมอนั่นยื่นนมสตรอเบอร์รี่ให้ผมอย่างเป็นกันเอง
ผมได้ยินนะ...ใครว่าผมว่าเห็นแก่กิน?
ส่วนเมทอีกคนของเยซอง...ผมขมวดคิ้ว รู้สึกเหม็นเบื่อหน้าหล่อๆ กับแก้มอูมๆ ของหมอนี่ขึ้นมาทันตาคล้ายๆ กับที่ผมเหม็นหน้าเจ้าคยูฮยอนห้องผมนั่นล่ะ
หมอนั่นแนะนำตัวกับผมสั้นๆ ง่ายๆ ว่าชื่อ คิบอม ก่อนจะกลับไปเงียบเป็นเป่าสากเหมือนกลัวว่าพูดแล้วจะทำให้อะไมเลสในปากมันบูด และตอนนี้ผมก็ไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะผูกมิตรกับใครหน้าไหนที่ทำหน้าเหมือนเหม็นตดใส่ผมหมือนกัน จะว่ากันจริงๆ ผมไม่พร้อมจะผูกมิตรกับใครทั้งนั้นล่ะที่มัน ‘หล่อกว่าผมเกินครึ่งเท่า’ แล้วไม่ใช่ว่าเยซองไม่หล่อ... แต่มันหล่ออยู่ในระดับที่ผมพอรับได้ อีกอย่าง...หมอนี่ก็เป็นเพื่อนคนแรกของผมในโรงเรียนบ้าๆ นี่ด้วย ผมไม่อยากจะเผชิญชะตากรรมคนเดียวนักหรอก มันต้องไม่สนุกแน่ๆ
พวกเราคุยกันอยู่นานจนค่อนคืน... คนคุยก็มีแค่พวกผมสามคนส่วนคิบอมหายเข้าห้องไปตั้งแต่เย็นๆ แล้ว พอถึงสี่ทุ่มนั่นล่ะ เยซองถึงได้ฤกษ์ปิดประโยคสนทนาและอัปเปหิผมออกไป
ตอนแรกผมอยากจะขอค้างห้องเยซองใจแทบขาด หมอนั่นก็ชวนๆ อยู่แต่ผมกลับปฏิเสธ เหตุผลน่ะเหรอ? เดี๋ยวดงเฮจะหาว่าผมไม่แน่จริง ด่าแล้วชิ่งมันเสียเชิงชายครับ!
พอผมเดินเข้าห้องก็เห็นว่าคยูฮยอนกับดงเฮนั่งดูทีวีกันอยู่ เจ้าปลานั่นใช้หางตามองจิกผมทีหนึ่งก่อนจะหันไปสนใจโทรทัศน์ต่อ เลยเป็นหน้าที่ของคยูฮยอนที่ยิ้มรับผม
“กินข้าวรึยังฮยอกแจ มีเค้กอยู่ในตู้เย็นน่ะ” ไม่รู้ว่าหมอนั่นพูดตามมรรยาทหรือยังไง ...แต่ผมรู้สึกซาบซึ้งจนเพิ่มคะแนนให้หมอนี่จากติดลบมาอยู่ที่ 0 พอดี
“อืม เรียบร้อยแล้ว ขอบคุณมาก”
คยูฮยอนแจกยิ้มอีกรอบก่อนจะพยักเพยิดไปที่ประตูห้องนอน “ซีวอนมาแล้วนะ เก็บของอยู่ในห้อง”
สงสัยหมอนี่จะกลัวว่าผมเข้าไปแล้วจะตกใจ ผมเลยแค่พยักหน้ารับก่อนจะยิ้มตอบ และจงใจละเลยดงเฮไปอย่างสิ้นเชิง
ผมเปิดประตูเข้าไปในห้อง และเห็นผู้ชายคนหนึ่งกำลังก้มลงรื้อของออกมาจากกระเป๋าเดินทาง เนื่องจากผมมาก่อนเลยจองเตียงริมใน เตียงริมนอกเลยเป็นของหมอนี่ไปโดยปริยาย
หมอนั่นหันหลังให้ผม ผมเลยไม่รู้ว่าหน้าตาเป็นยังไงกันแน่...แต่ว่าแปลก... หัวใจของผมเต้นระรัวอย่างบ้าคลั่ง ผมยืนนิ่งค้างอยู่อย่างนั้น งุนงงกับตัวเองอย่างถึงที่สุด
“อ
เอ่อ” ผมทักเสียงตะกุกตะกัก หมอนั่นชะงัก ก่อนจะ...
...หันหน้ามาทางผม
โครม!!
ไม่ต้องตกใจครับ มันเป็นเสียงปิดประตูของผมเอง ขนาดผมเองยังตกใจเลย!
ผมปิดประตูโดยไม่ต้องคิดเมื่อสบเข้ากับดวงตาคมสวยคู่นั้น ก้อนเนื้อที่อกด้านซ้ายของผมเต้นอย่างบ้าคลั่ง ผมเหงื่อแตก หน้าซีด ปากสั่น ช็อคจนเหมือนจะเป็นลม
...ผมกำลังจะตายอีกแล้ว
“มีอะไรเหรอ?” คยูฮยอนถามผมที่ยืนหน้าไม่สู้ดีอยู่หน้าห้องนอนที่ผมเพิ่งเดินเข้าไปไม่ถึงสิบวินาที ผมพยายามรวบรวมสติ แต่หัวสมองผมขาวโพลนไปหมด
แล้วเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น...เมื่อมือที่ค้างอยู่บนลูกบิดของผมรู้สึกว่าคนข้างในพยายามจะหมุนเปิด!
ผมช็อค!
จริงๆ แล้วผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำแบบนั้นทำไมแต่ผมขืนลูกบิดสุดแรง ทั้งใช้เท้ายันผนัง ทั้งใช้สองแขนดึง ขืนแรงสุดชีวิตจนดงเฮกับคยูฮยอนมองผมเหมือนมองคนเสียสติ
“นายขังซีวอนทำไมเนี่ย!” ดงเฮถามได้ตรงประเด็น แต่ผมไม่สน ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าผมขังหมอนั่นเพราะอะไร
แต่ตอนนี้ผมยังไม่พร้อมจะเจอหน้านี่!
แล้วผมก็สู้แรงไม่ได้... มันไม่แปลกหรอกครับ ดูจากขนาดตัวมันก็คนไซส์แล้ว แต่ผมแค่อยากจะถ่วงเวลาไว้อีกหน่อย และทันทีที่ผมรู้ตัวว่ายังไงก็ยื้อไว้ไม่รอด ผมก็ตัดสินใจปล่อยมือก่อนจะหันหลังเผ่นแน่บโกยออกจากห้องแบบไม่หันหลังกลับ! อ๊ากกกกก!!!!
TBC กับอีกครึ่งตอนจ้ะ^^
เอามาให้อ่านกันก่อนค่ะ แบบว่า อยากรู้ว่าคนอ่านชอบรึเปล่า ฮ่าๆๆๆ แต่ไรท์เตอร์ชอบเรื่องนี้มากเลย แต่งแล้วสบายใจดี ไม่ต้องคิดอะไรให้ปวดหัวปวดตับ ไปเรื่อยๆ ชิวๆ
ในที่สุดวอนฮยอกก็เจอกัน! บอกแล้วใช่ไหมคะว่าเรื่องนี้วอนฮยอกชัวร์ๆ เหอๆๆๆ แต่อาจจะแหวกแนวไปสักหน่อย
ลงไปสามตอนแล้วยังไม่เคยพูดถึงคอนเซปต์ของเรื่องเลย ถ้าใครดูหน้าแรกให้ดีก็จะพบว่าไรท์เตอร์ลงดค้ดเพลง "ให้ฉันดูแลเธอ" ไว้อยู่(ซึ่งเป็นโค้ดแบบเดียวที่ไรท์เตอร์ทำเป็น บอกแล้วว่าขนาดลงรูปยังเป็นชั่วโมง) คอนเซปต์ก็จิ้นตามเพลงเลยค่ะ แต่อาจจะกลับกันสักหน่อย ว่าให้มองในมุมฮยอกนะคะเพราะเรื่องนี้
นายเอกจะจีบพระเอก
อยากให้เป้นอารมณ์ประมาณ อยู่ห่างๆอย่างห่วงๆ เพื่อสวัสดิภาพในความเป้นชายของฮยอกค่ะ อิอิ มารอดูกันต่อว่าจะน่ารักกิ๊บก้าวแค่ไหน
ปล.สุดท้ายแล้ว ช่วยกันเข็นไรท์เตอร์หน่อยนะคะ ไรท์เตอร์ล่ะกลัวใจตัวเองว่าจะเปลี่ยนเป็นเฮอึนเหลือเกิน(แต่คงไม่มีทางอึนเฮเพราะตอนนี้ด๊องกล้ามจะเท่าต้นขาฮยอกแล้ว)
ปลล.ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นท์นะคะ^^ แค่นี้ก็ปลื้มแล้ววววว
มาตอบคอมเม้นท์ดีกว่า^^#6 : ความคิดเห็นที่ 15 ฮยอกแจจจจ น่ารักมากเลยอะ ซ่าจริงๆเลย
แล้วนี่เจอดงเฮยังขนาดนี้ แล้วถ้าซิวอนกลับมา ไม่ดิ้นตายเลยหรอนั่น
โดนเสน่ห์ชเวเข้าให้ซะแล้ววววว แต่ฮยอกดื้อได้น่ารักมากอะ ชอบจริงๆ
อยากจะอ่านตอนต่อไปมากๆเลย อยากจะรู้จริงๆจะเป็นยังไง ติดตามๆ
ชอบฮยอกสไตล์นี้เหมือนกันค่ะ^^ แต่ไก่กับปลานี่ตบตีกันทั้งเรื่อง ตอนนี้เจอชายชเวแล้ว ฮยอกชิ่งไวหยั่งกับแมลงสาบ มารอลุ้นตอนหน้าว่าจะเกิดอะไรขึ้น
PS. เราไม่ได้ใช้เมลล์นี้ [ยืมเพื่อนมาใช้] ไม่ต้องแอดมานะคะ ^^ Name : กูไม่รู้...กูเมา< My.iD > [ IP : 183.89.77.38 ] #5 : ความคิดเห็นที่ 14
ความน่ารักมากับปากร้ายๆ แล้วมีเสน่มากๆ เลย ไก่กับปลาเถี่ยงกันได้เมามันมากๆ
อ่านไปขำไป หัวเราะท้องแตกท้องแข็ง ไรท์เตอร์แต่งได้ถูกใจมากๆ
เจ้าปลานี้ก็ขยันหาเรืองไก่นะ คิดอะไรกัยไก่หรือเปล่าเนี่ยยย ระหวังความอดทนไก่จะหมดเอาซักวันนะ
กลัวหน้าสวยๆ จะมีสีเขียวซ่ำไปประดับละซิ 55555+++
ไก่เอ๊ยยยย รูมเมทมาเมื่อไรแกจะรอดไมเนี่ยยย
วันนั้นแค่เห็นหน้ายังสติแตกเลยยย
แล้วนี่ต้องมานอนด้วยกันอีก
อ๊ากกกกก!! ......ไก่คงคลั้งตายยยยย
ไรท์เตอร์สู้ๆ นะคะ
รีดเดอรยังคงรออ่าน
และจะเม้นเป็นกำลังใจให้ไรท์เตอร์คะ
ไรท์เตอร์สุดยอด!!!!!
ขอบคุณค่า^^ เหมือนสำนวนที่ว่า เคะสองตัวอยู่ถ้ำเดียวกันไม่ได้(ใช่รึเปล่า?)
ฮยอกเขาต้องห่วงหล่อไว้ก่อน ยิ่งหลังๆยิ่งห่วงเดี๋ยวตำแหน่งคุณนายชเวจะไม่ว่าง 555+
รูมเมทมาแล้วนะคะ อยอกชิ่งไปเรียบร้อย เยี่ยมมาก-*-
และก็ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ
PS. ♡ ♥♡ Super Junior Belive in Only 13 Forever!!~ I ♥ U[Super Junior] Name : Bïngchá~< My.iD > [ IP : 180.180.92.159 ] #3 : ความคิดเห็นที่ 9 โฮกกกกกกกกก
ไรท์เตอร์ขาาาาา ต่อโดยไวเลยค่ะ ชอบที่สุดในโลกกว้างงงงงงงงง
เราชอบอ่านฟิกแบบนี้ยุแล้วด้วยแหละ(ที่จริงมันให้กลินอายเหมือนอ่านนิยายแจ่มใสไรงี้ อิอิ)
มุขแต่ละมุข ความรั่วแต่ละคนนี่แบบ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ฮาไม่ทนค่ะ
คุณชเวโผล่มาเมื่อไหร่ คูณอึนเตรียมตัวค้างเลยนะเคอะ ฮี่ๆๆๆๆ
เหมือนนิยายแจ่มใสเหรอคะ-*- เงิ่ม...ไรท์เตอร์ไม่เคยอ่านนิยายแจ่มใสแต่ได้ข่าวว่ามันเป็นแนวกุ๊กกิ๊กสะกิดต่อม ขอบคุณที่ชมนะคะ^^
ส่วนมุขนี่ยังแค่เริ่มค่ะ แต่ละคนปากจัดซะ ตัวละครยังมาไม่ครบเลยด้วย อิอิ
พอคุณชเวมา คุณอึนชิ่งอย่างกันเห็นผี -*-คนหล่อเสียเซลฟ์Name : fragile_21< My.iD > [ IP : 202.12.97.124 ] #2 : ความคิดเห็นที่ 7 ชอบ กรี๊ดดดด ชอบจริงๆนะเรื่องนี้
น่ารัก ชอบคนน่ารักที่ปากเก่ง อิมเมจแบบนี้โดนใจสุดๆๆ
รักน้องไก่เหมือนกัน ~~~~
รีบๆเข็นวอนมาเลยน๊า! วอนฮยอก วอนฮยอก ^^
มาต่อเร็วๆนะค่ะ
ปากคุณอึนนี่น่าตบด้วยเม้าท์นะคะ โฮกกกกกกกกก เราก็ชอบแนวเคะแมนๆล่ะค่ะ มีสีสันดี เป้นผู้ชายมันต้องห้าว!
วอนมาแล้วนะคะ แต่สงสัยต้องเข็นฮยอกเข้าห้องไอซียู สภาพกู่ไม่กลับไปซะแล้วววววName : SumMer Cool [ IP : 58.9.31.96 ] #1 : ความคิดเห็นที่ 5 555+ กวนทั้งปลาทั้งไก่เลย
รออ่านต่อ..สู้สู้จ้า
แล้วเขาจะกวนกันกว่านี้อีก อิอิ ขอบคุณที่อ่านนะคะName : sline< My.iD > [ IP : 124.120.22.72 ]
ความคิดเห็น