คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : นวแอบรักใสๆ วัยมัธยม มุมิ งุงิ ตอน 2
สาระยังคงไม่มี
แต่งเพื่อความฟินล้วนๆ ค่ะ ฮืออออออออออออ
นี่พูดเลยว่าชอบทั้งโอม ทั้งแม็คเลย มุ้งมิ้ง งุงงิมากกกกก
//ห้ามใครถามถึงเรื่องอื่นนะคะ จะถือว่าหยาบคายมาก =_=!
//แต่งได้ไวมาก อารมณ์มโนล้วนๆ
:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
ผม เกลียด ไอ้ เชี้ย จอม
ไม่คิดเลยว่าจะมีวันที่ผมเกลียดใครเข้าสุดๆ ขนาดนี้มาก่อน ปกติผมเป็นคนใจเย็นและใจอ่อน แต่เรื่องบางเรื่องนี่มันเกินกว่าจะให้อภัยกันได้จริงๆ
“พี่แม็ค หนูดูคลิปพี่แล้วนะคะ พี่แอบชอบใครคะบอกหน่อยสิ” สาวน้อยคนหนึ่งวิ่งมาดักหน้าผมพลางหัวเราะคิกคัก ผมหน้าบึ้ง แต่ก็ไม่แย่พอที่จะด่าผู้หญิง
“เพื่อนหนูวิเคราะห์กันใหญ่เลย พี่แม๊คใช้ ‘เขา’ แสดงว่าคนที่พี่แม็คชอบนี่ไม่ใช่ผู้หญิงใช่ไหมคะ?” เมื่อสาวน้อยเบอร์หนึ่งหาญกล้าเข้ามา มันก็ตามมาด้วยสาวน้อยเบอร์สองและเบอร์สามที่สอดหน้าเข้ามาอย่างอยากรู้อยากเห็น
“ว้ายๆ เขาลือกนว่าเป็นพี่น้ำ ม.หกใช่ไหมคะ ฮิๆ”
เข้าใจผิดกันไปใหญ่แล้ว!
ผมทำสีหน้าไม่ถูก แค่ก้าวแรกที่ผมย่างเท้าเข้ามาในโรงเรียนก็โดนคำถามจำพวกนี้จนตั้งตัวไม่ทัน เมื่อคืนผมว่ามองโลกในแง่ร้ายสุดๆ ไปแล้วนะ แต่ความเป็นจริงมันหายนะชัดๆ!
เรื่องของเรื่องมันเกิดจากการที่ไอ้เพื่อนนรกของผมอย่างไอ้จอมไปเล่นที่บ้านเมื่อคืนวันศุกร์ที่ผ่านมา แล้วมันดันไปเจอโฟลเดอร์ลับของผมเข้า...
ตอนนั้นผมไม่ทันเฉลียวใจเลยว่ามันแอบขโมยคลิปในโฟลเดอร์ของผมใส่ external hard disk ของตัวมันเองที่เอามาเซฟเกมส์กลับไป จนเมื่อคืนผมเปิดเข้าเฟซบุ๊คตามปกติ เห็นหน้าไทม์ไลน์ผมมีคนแชร์คลิปอะไรไม่รู้เต็มไปหมด ไอ้คนในคลิป...ทำไมมันหน้าเหมือนผมชะมัด
‘วันนี้ผมได้สบตากับเขาด้วยล่ะครับ โชคดีชะมัด ดีจังที่เราได้อยู่สีเดียวกัน ตอนที่นั่งทำงานอยู่โต๊ะตรงข้ามกัน ผมสบตากับเขาตั้งหลายครั้ง กลัวเขาจะรู้ตัวจัง’
ไอ้ผู้ชายหน้าระรื่นทำตัวพร่ำเพ้อในยูทูปนี่มันเขาชัดๆ!
ผมมือสั่น อ้าปากค้าง กะพริบตาปริบๆ มองไอ้คนในจอร้องเพลง อย่ามองมาได้ไหม ด้วยท่าทางเขินอายแล้วปวดประสาทตุบๆ ผมเลื่อนลงมาดูคอมเม้นท์ด้านล่างด้วยความรู้สึกเหมือนโลกกำลังจะแตกอยู่รอมร่อ
AAAAAA 1 ชั่วโมงที่ผ่านมา
น่ารว้ากอ่า >//////////< อร้ายยยยยยยยย หน้าอย่างนี้ยังต้องแอบรักอีกเหรอคะ โถๆ มาหาป้ามา เดี๋ยวป้าจะกอดปลอบ
BBBBB 1 ชั่วโมงที่ผ่านมา
นี่มันพี่แม็คนี่! พี่แม็คคคคคคคคคค ร้องเพลงเพราะมากเลยค่ะ ว่าแต่พี่ชอบใครคะ?
CCCCCCC 3 ชั่วโมงที่ผ่านมา
หืม....ใช้เขานี่ ผู้ชายรึเปล่าคะ????
อ่านถึงเท่านั้นผมก็รีบกดปิดอย่างรวดเร็ว เท่าที่กวาดดูด้วยสายตามีคลิปเขาไม่ต่ำกว่าสิบคลิป ตอนแรกผมนึกว่าไม่ออกว่าใครเป็นคนลงมือ แต่พอคิดไปคิดมา ผู้ร้ายมีคนเดียวที่สามารถเข้าถึงคอมผมได้...
ไอ้ เชี้ย จอม
“ว่าไงครับเทพบุตร ขอบคุณกามเทพอย่างกูซะสิ” มันกรอกเสียงระรื่นทันทีที่รับสายของผม
“กามเทพพ่อง! มึง! ไอ้...มึง...” ผมด่าไม่ถูก โมโหสุดๆ จนหูร้อน “ไอ้จอม! ไอ้เชี้ย!”
“ด่ากูทำม้ายยยยยย โธ่ๆ นี่กูสารภาพเลยนะ ตอนเห็นคลิปมึง กูก็อึ้งไปเหมือนกัน ใครจะไปคิดว่าพ่อเทพบุตรสุดหล่ออย่างมึงจะแอบรักชาวบ้านตั้งหลายปีดีดัก เอาน่า...คลิปที่ลงนี่กูคัดแล้วว่ามึงหล่อ เลิศ เท่ห์สาดอย่าบอกใคร รับรอง...” มันวรรคช่วงพลางหัวเราะเจ้าเล่ห์ “น้ำต้องชอบมึงแน่”
“...หา? น้ำเกี่ยวอะไรด้วย?” ผมลืมคำด่ามันไปชั่วคราว
“มึงอย่ามาทำเนียน กูรู้หน่ามึงชอบน้ำ!” ไอ้จอมพูดอย่างเป็นต่อ “กูสนิทกับมึงมาตั้งแต่หมายังเลียหัวถึง แต่ละอีเว้นท์ที่มึงพูดในคลิปนี่กล่าวถึงน้ำชัดๆ โดยเฉพาะไอ้อันล่าสุดที่ไปแดกข้าวกัน น้ำนั่งตรงข้ามมึง! แล้วตอนกีฬาสี กูอุตส่าห์ไปย้อนรูปเก่าๆ ดูเลยนะ ตอนนั้นมึงนั่งตรงข้ามน้ำ ไอ้แม็ค ทำมาพูดว่าน้ำปากหมา! ที่แท้มึงแค่กันท่ากูนี่หว่า!” มันพูดจบก็หัวเราะร่า
ผมใช้เวลาในการประมวลผลอยู่ห้าวินาทีเต็มๆ ถึงเข้าใจว่ามันพูดถึงอะไร ผมอ้ำอึ้ง ไม่กล้าแม้แต่จะปฏิเสธ ขืนบอกไปว่าไม่ใช่...เกิดมันจับได้ว่าจริงๆ ผมชอบใครแล้ว...
“กูไม่ได้ชอบน้ำ แต่มึงไม่ต้องรู้หรอกว่ากูชอบใคร”
“ไอ้ปากแข็งเอ๊ย!” มันว่าผมมาตามสาย ผมขี้เกียจต่อล้อต่อเถียงกับมัน ผมพูดความจริงไปแล้ว มันจะเชื่อหรือไม่เชื่อก็เรื่ององมันสิ
“ไอ้จอม...กูพูดตรงๆ เลยนะ กูโกรธมึงชิบหายที่มึงลงคลิปกูในยูทูปโดยที่กูไม่ได้อนุญาต” ผมสูดหายใจ พยายามควบคุมสติ “กูรู้ว่ามึงสนุก แต่กูไม่สนุก มึงคิดบ้างไหมว่าถ้าเขาเห็นคลิปกู แล้วเขารู้ว่ากูชอบ เกิดเขารังเกียจกู ไม่คุยกับกู มึงจะให้กูทำยังไง...”
“เฮ้ยแม็ค มึงคิดมาก...”
“มึงต่างหากที่คิดน้อย ไอ้เชี้ย!” ผมด่าอย่างอดไม่อยู่ “ลบคลิปเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นมึงกับกูตัดขาดกัน!”
ผมวางสาย ขยี้หัวตัวเองอย่างงุ่นง่าน กำลังจะไปปิดคอมอยู่แล้วแต่ความอยากรู้บางอย่างกลับเอาชนะ ผมเม้มปากแน่น ใจนึงอยากรู้ว่าเขาเห็นคลิปไหม เขาจะรู้ไหมว่าผมหมายถึงเขา อีกใจก็ไม่อยาก...ผมชั่งใจอยู่นาน และความอยากรู้อยากเห็นก็เป็นฝ่ายชนะ
ผมกดเข้าเฟซของโอม อยากรู้ว่าเขาจะว่าอย่างไรกับเรื่องนี้บ้าง...แต่เมื่อเห็นหน้าวอลล์ของเขาผมก็มีอันใบ้กิน
โอม ญาณัช
ครับ ผมทราบแล้ว
ข้างใต้ข้อความมีคลิปวิดีโอคลิปหนึ่งโพสต์ประกอบ พอผมกดเข้าไปดู ก็เป็นคลิปวิดีโอของผมตามคาด เป็นเพลง ที่รัก(เธอ) ที่ผมร้องล่าสุด แต่ผมไม่เข้าใจ ผมทราบแล้วมันหมายความว่ายังไง! โดยเฉพาะใต้คลิปมีน้ำมากดไลค์ พร้อมกับคอมเม้นท์ว่า...
Nam Saichon
Nam Saichon มึงทราบอะไร?
โอม ญาณัช ...เรื่องของกู
Nam Saichon อย่าเยอะนะครับ ผมขอร้อง
คอมเม้นท์ใต้คลิปขาดห้วนไปเท่านี้ ผมหน้าซีด ตัวสั่น หน้ามืด ตาลาย คล้ายจะเป็นลม มาได้สติอีกรอบตอนไอ้จอมโทรมา ผมเหรอหรา ทำอะไรไม่ถูก มือที่ถือเม้าท์อยู่คลิกอะไรสะเปะสะปะและเกือบจะหยิบมันมาแนบหูแทนโทรศัพท์อยู่แล้ว เสียงรอสายดังอยู่อย่างอดทนจนผมมีสติพอจะเห็นว่าโทรศัพท์มันวางอยู่ข้างๆ คีย์บอร์ดนี่เอง
“ไอ้แม็ค! มึงเห็นหน้าเฟซโอมไหม!” แค่คำแรกที่ไอ้จอมพ่นมาหน้าผมก็หดเหลือสองนิ้ว ผมอ้าปากพะงาบ แต่ไอ้จอมพ่นต่อไม่เปิดโอกาสให้ผมได้ตอบโต้ “มึงงงงง ชิบหาย! กูว่าที่เขาลือกันว่าน้ำเป็นแฟนกับไอ้โอมนี่มีมูล มึงดู! น้ำถึงขั้นมาขอแทนมึงว่าอย่าให้ไอ้โอมเยอะ!”
“...เหรอวะ” ตอนนี้สมองผมประมวลอะไรไม่ออกทั้งสิ้น ได้แต่เออออ
“แต่อาจไม่ถึงขั้นเป็นแฟนกันหรอกมั้ง” เห็นได้ชัดว่ามันพยายามปลอบผม “โอมมันคงแค่หวงก้าง ตอนแรกกูก็ได้ยินข่าวลือมานะว่าใครเข้าใกล้น้ำเกินไปจะโดนไอ้โอมจัดการ แต่ไม่เชื่อว่าจริง ไอ้โอมแม่งดูไม่ใช่เกย์เลย...แต่อย่างว่า ใครๆ เข้าใกล้ไอ้น้ำก็อยากเป็นเกย์กันทั้งนั้น ดูอย่างมึงสิ”
“กูไม่ได้ชอบน้ำ” ผมย้ำ
“เออๆ กูเชื่อ” มันบอกปัดๆ อย่างขอไปที ก่อนจะเงียบไปสักพักแล้วร้องออกมาอย่างตกใจ “ไอ้เชี้ยแม็ค! มึงจะประกาศศึกเหรอวะ! มึงไปกดไลค์สเตตัสไอ้โอมทำไม!”
ผมหน้าเหวอ หันขวับไปมองหน้าจอก็เห็นมันโชว์หราว่าผมเพิ่งกดถูกใจสเตตัสที่โอมโพสต์คลิปวิดีโอผมไว้ สันนิษฐานว่าตอนที่ผมมัวแต่ควานหามือถือตะกี้คงไปเผลอกดไลค์เขาเข้า แต่อะไรก็ไม่หายนะเท่า...
กล่องข้อความมุมขวามือมีชื่อของใครคนหนึ่งทักแชทมา ผมอ้าปากค้าง เสียงไอ้จอมลอยมาเข้าหูแต่ผมไม่สามารถประมวลผลได้อีกต่อไป
โอม ญาณัช
มาส่องเฟซผมทำไมครับ?
ผมนิ่งอึ้ง นึกคำพูดดีๆ ไม่ออก สมองเหมือนได้ยินเสียงวิ้งๆ อยากจะร้องไห้ขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก
โอมไม่ปล่อยช่วงให้ผมคิด เขาส่งข้อความต่อเนื่องมา และนั่นทำให้ผมสูดลมหายใจลึก รู้สึกเหมือนจะร้องไห้อยู่รอมร่อ
โอม ญาณัช
พรุ่งนี้คุณว่างไหม ผมขอคุยด้วยหน่อย เจอกันที่หลังตึกกลางตอนเที่ยงครึ่งนะครับ ผมจะรอ
ผมอ้าปาก หุบปาก อ้าปาก แล้วก็หุบปากอยู่แบบนั้นเหมือนปลาขาดน้ำ แถมเดี๋ยวหน้าก็แดง แล้วซีด แล้วก็แดงซ้ำๆ อยู่แบบนั้น มือที่กำโทรศัพท์กระชับแน่น เหงื่อไหลซึมมาตามฝ่ามือ ผมตื่นตกใจจนเกือบจะเป็นลม
“ไอ้แม็ค! มึงงงงงง ยังมีชีวิตอยู่ไหมตอบกูหน่อยยย!!” เสียงไอ้จอมทะลุมาเข้าประสาทผมในที่สุด ผมยกมือสั่นเทาขึ้นลูบหน้า
“อือ” ผมตอบเสียงแหบ ปากสั่น
“เกิดอะไรขึ้น มึงช็อคเรื่องโมกับน้ำเหรอวะ? เฮ้ย มึงอย่าเพิ่งคิดมาก เขาอาจจะไม่ได้เป็นอะไรกันก็ได้ เอางี้...กูจะไถ่โทษให้มึง กูไปถามไอ้โอมให้ไหม? เออ...แต่เดี๋ยวมันจะสงสัยรึเปล่าว่ามึงกะตีท้ายครัวมัน เอาไงดีวะ...”
“ไม่ต้อง” ผมพูดเสียงแหบ กลั้นใจอยู่นานว่าจะบอกดีหรือไม่ แต่สุดท้ายผมก็บอกมันไป “มึง...โอมนัดเจอกูพรุ่งนี้ตอนเที่ยง”
“.........เฮ้ย!!!” ไอ้จอมเงียบไปนานมากก่อนจะร้องออกมา “เชี้ยยยยยย โอมแม่งออกตัวแรงว่ะ ชิบหายแล้ว ทำไงดีวะ มึงงงงงง แม่งมีซัมติงกับน้ำชัวร์ เฮ้ย แม็ค มึงอย่ายอมแพ้นะเว้ย มึงแอบชอบมาเกือบสิบปี หล่อแล้วรักจริงอย่างมึงใครก็หวั่นไหวทั้งนั้นแหละ มึงอย่ายอมแพ้ ไปเคลียร์กับมันเลย บอกให้สู้กันแฟร์ๆ”
“นี่ทำไมทุกคนถึงคิดว่ากูชอบน้ำวะ?” ผมสงสัยจริงๆ ไม่เห็นมีใครสงสัยว่าผมชอบโอมบ้าง โอมก็น่ารักจะตาย น่ารักกว่าน้ำอีกในสายตาของผม
หากไอ้จอมหัวเราะระรื่น “ไอ้ห่า มึงไปดูในเฟซรุ่นพี่รุ่นน้องโรงเรียนเรา เขาวิเคราะห์กันเป็นล่ำเป็นสันว่ามึงชอบน้ำแน่ ถึงขั้นมีคนสร้างแฟนเพจมึงสองคนแล้ว เร็วชิบหาย”
“หา?”
“คือทุกคนรอดูรักสามเส้าระหว่างมึง น้ำ โอม กันอย่างใจจดใจจ่อ”
“แต่น้ำอาจไม่ใช่แฟนโอมก็ได้” ผมพยายามเถียง
“ตอนแรกกูก็ไม่แน่ใจ แต่ลองโอมนัดมึงคุยตัวต่อตัวงี้นะ...ยากว่ะที่จะไม่ใช่” ไอ้จอมวิเคราะห์เป็นฉาก “มึง หน้าแบบมึงยังแอบชอบเขามาเกือบสิบปี ไม่มีใครไม่หวั่นไหวหรอกวะ ไอ้เทพบุตร”
“มึงกำลังยุให้กูแย่งแฟนชาวบ้านนะ” ในกรณีผมคือ...ผมจะแย่งแฟนน้ำ ไม่ใช่แย่งแฟนโอมอย่างที่ใครเข้าใจ หากไอ้จอมยังหัวเราะ ส่งเสียงตื่นเต้นเหมือนเชียร์มวย
“ใครดีใครได้สิวะ ของแบบนี้!” คำพูดคำจามันสารเลวอย่างที่ผมคาดไว้ไม่ผิด “มึงเพื่อนกู! กูเชียร์มึงเต็มที่!”
“งั้นพรุ่งนี้กูจะสารภาพรัก...”
“มึงแม่งแน่!” ไอ้จอมทำเสียงตื่นเต้น “กูซัพพอร์ทมึงเต็มที่ เพื่อนยาก! ให้กูช่วยอะไรไหม? ให้กูกันโอมออกไปรึเปล่า?”
“ไม่ต้อง” มันกันโอมออกไปผมจะสารภาพยังไง “แต่กูมีเรื่องอื่นให้มึงช่วย...”
ในเมื่อเรื่องมันดำเนินมาขนาดนี้แล้ว เขาก็ท่าจะเข้าใจความรู้สึกของผมผิดไปไกลอย่างสุดกู่แล้ว ตอนนี้ทำอะไรไม่ได้นอกจาก...
ดับเครื่องชน ตายเป็นตาย!
“อะแฮ่ม วันนี้เป็นวันพิเศษสักหน่อย” ผมนั่งอยู่ปลายเตียง หันหน้าเข้าหากล้อง ในจอภาพปรากฏผู้ชายในชุดเสื้อยืดกางเกงขาสั้นทำสีหน้าประหม่า ผมยิ้มน้อยๆ อย่างไม่มั่นใจ “ผม...คงจะไม่พูดอะไรมาก นอกจากบอกว่า ผมจะ ‘เสี่ยง’ แล้วนะครับ”
เมื่อเจอเธอ บังเอิญเรานั้นได้มาพบกัน เราเจอกัน บังเอิญว่า ฉันเองยังคงไม่มีใคร
อยากจะบอกรัก อยากจะอยู่ข้างเธอ อยากเป็นคนนั้น ฉันต้องทำยังไง
ผมนึกถึงหน้าเขาแล้วยิ้มออกมาบางๆ สายตาที่มันจะประหม่าของผมดูมุ่งมั่นกว่าปกติ...ในเมื่อมันคงไม่มีอะไรแย่ไปกว่านี้ ในเมื่อข้าใจผิดไปว่าผมจะแย่งแฟนเขาผมก็ไม่มีอะไรจะเสียแล้ว!
ก็คงต้องเสี่ยงแล้ว เสี่ยงให้มันรู้ไป คงต้องเปิดใจ บอกเธอให้รู้กัน เก็บอีกไม่ไหว เพราะใจมันก็ยังพร่ำเพ้อ
ถึงแต่เธอ แต่เธอ ก็คงต้องลองต้องเสี่ยงแล้ว
ก็คงต้องเสี่ยงแล้ว เสี่ยงให้มันรู้ไป คงต้องเปิดใจ บอกเธอให้รู้กัน
เก็บอีกไม่ไหว เพราะใจมันก็ยังพร่ำเพ้อ ถึงแต่เธอ แต่เธอ ก็คงต้องลองดูสักที
ผมร้องไปจนจบเพลงก่อนจะยิ้มบางๆ แล้วเอื้อมมือไปกดหยุด ระหว่างที่อัพไฟล์ลงเครื่องก็ออกไปตะโกนเรียกไอ้จอมเข้ามา มันหัวเราะร่า รีบกดเปิดยูทูปของมันเตรียมอัพไฟล์ผมลงอินเตอร์เนท
“โวะ ด้วยเสน่ห์จากหนังหน้าของมึง ผ่านไปสองวันคนดูเกือบแสน ฮอทสาดดดดดด”
“รีบลงไป อย่าพูดมาก” ไอ้จอมหัวเราะหึหึก่อนจะเงียบไปพักใหญ่รอไฟล์อัพเสร็จ
ผมนอนฟังเพลงบนเตียงแต่สมาธินี่ไม่ได้อยู่ที่เพลงแม้แต่น้อย ไอ้จอมอัพเสร็จมันก็เรียกผมมาดู ผมยิ้ม กัดริมฝีปากแน่นก่อนจะบอกให้มันลุกออกไปก่อน
มันทำท่างงๆ แต่ก็ลุกออกจากคอมผม ผมเปิดเฟซบุ๊ค แล้วชั่งใจอยู่นาน...นานมากก่อนจะตัดสินใจเปิดหน้าเฟซของใครคนหนึ่งขึ้นมา
“เฮ้ยยยยยย!”
ไอ้จอมร้องลั่นเมื่อเห็นผมแปะหน้ายูทูปลงบนหน้าวอลล์ของ ‘เขา’ พร้อมข้อความ
Mc Marudech
ผมจะ ‘เสี่ยง’ แล้วนะครับ
พอผมลงไปไม่นานก็มีเพื่อนมากมายทั้งของผมและของเขามากดไลค์ ไม่รู้ว่าชาวบ้านจะตีความไปแบบไหน แต่ผมรู้ใจของตัวเองดีว่าผมรู้สึก ‘กับใคร’ และ ‘ยังไง’
ไม่นานเจ้าของเฟซบุ๊คที่ผมโพสต์ลงหน้าวอล์ลก็มาตอบ เขากดไลค์ ก่อนจะพิมพ์สั้นๆ ว่า
โอม ญาณัช ครับ ผมจะรอ
ได้เวลาดับเครื่องชนแล้วไอ้แม็ค!
TBC สักวันหนึ่ง
ความคิดเห็น