คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Line 01 : ไอ้บ้าหน้าขาว!!
Line 1 : ไอ้บ้าหน้าขาว!!
“คชาครับ จะกลับบ้านแล้วเหรอ? ให้พี่ไปส่งไหม?”
ร่างสูงของรุ่นพี่ร่วมคณะหยุดยืนขวางทางอยู่เบื้องหน้าร่างโปร่งบางแล้วส่งยิ้มกว้างให้ ดวงตาคมกริบจ้องมองร่างเล็กที่ช้อนตาขึ้น สีหน้าที่ผสมผสานระหว่างความมึนงงและเขินอายน่ารักจนต้องเผลออมยิ้ม
“เอ่อ...ไม่เป็นไรครับ” คชาส่งยิ้มเขินๆ ใช้นิ้วชี้เกาแก้มเล็กๆ แล้วค้อมตัวลงต่ำ “คือ...ชา....เอ่อ...ชาจะกลับบ้านกับเจมส์น่ะครับ” ท่าทางลนลาน ลุกลี้ลุกลน ดูก็รู้ว่าว่ากำลังพยายามหาข้ออ้างเพื่อไม่ต้องกลับบ้านกับเขา “ชาขอตัวก่อนนะครับพี่...แล้วเจอกันครับ”
คชาก้มหัวปะหลกๆ ก่อนจะกอดกระเป๋าแล้วสาวเท้าไวจนแทบวิ่งจู๊ด “เฮ้ย คชา! รอก่อน!” เขาหลุดยิ้มขำเมื่อได้ยินเสียงเพื่อนรักของคชาอย่างเจมส์ร้องเรียกเสียงหลง
“น้องคชาน่ารักว่ะ...” เพื่อนของเขาที่เห็นเหตุการณ์อยู่ตลอดเอ่ยยิ้มๆ มองร่างเล็กที่วิ่งไปจนลับตาอย่างเอ็นดู
“ใช่ โคตรน่ารักเลย คนอะไรวะ...น่ารัก ใสซื่อ เห็นแล้วมันน่า...”
“น่าอะไร! อย่ามาหื่นตอนกลางวัน น้องเขาอยู่ที่สูงแล้วอย่าไปฉุดน้องเขาลงต่ำเลย” เพื่อนผู้หญิงคนหนึ่งของเขาจิกกัดอย่างหมั่นไส้ “ไปๆ กลับบ้าน...เลิกมองได้แล้ว!”
“มึงนี่ขัดฟินกูจริง!”ชายหนุ่มขยี้หัว แล้วหัวเราะโห่ฮาไปกับเพื่อนที่เกือบครึ่งก็แอบชื่นชมน้องคชาอยู่ห่างๆ ทั้งผู้หญิงและผู้ชาย
ก็น้องคชาน่ะน่ารัก...
ใสซื่อ บริสุทธิ์ สดใส บอบบางเหมือนกลีบกุหลาบ แถมยังเสียงเพราะอีก ใครๆ ก็ชอบน้องคชากันทั้งนั้น...เป็นความชอบผสมๆ ไปกับความชื่นชมและเอ็นดู แต่จะมีสักกี่คนรู้ ว่าตัวจริงของน้องคชา...
...เป็นคนยังไง?
“ตอแหลสัดๆ” เจมส์เจริญพรไปหนึ่งดอกทันทีที่เพื่อนตัวเล็กเข้าประจำที่นั่งข้างคนขับ
คชาช้อนตามอง ทำปากยู่ “เจมส์ว่าชาทำไมอ่ะ?” ยิ่งฟังคำตอบรับ เจมส์ยิ่งทำสีหน้าเอือมระอาก่อนจะบิดกุญแจสตาร์ทรถ แล้วออกตัวอย่างแรงจนคชาที่นั่งอยู่ข้างๆ หัวทิ่มเกือบโขกคอนโซลหน้า
“เชี้ยเจมส์! รีบไปหาพ่องมึงเหรอ” น้องคชาแสนน่ารักสบถลั่น รีบใส่เข็มขัดนิรภัยด้วยหน้าตาบึ้งตึง
“ไม่พูดเพราะๆ แล้วเหรอครับน้องคชา?” เขาจิกกัดด้วยความหมั่นไส้ หัวเราะเบาๆ เมื่อคชาแยกเขี้ยวใส่ก่อนจะสบถด่าไม่รักษามาด
“แซวกูเพื่อ? ขับไปเงียบๆ ก่อนจะโดนตีนเสยยอดหน้า”
“ขาสั้นๆ ของมึงเสยไม่ถึงยอดหน้ากูหรอก” เจมส์สวนเสียงเรียบ คชาเลยด่ากลับอีก 3 ประโยค แถมยังเป็นคำหยาบที่ออกสื่อไม่ได้ทั้งนั้น! น่าอัดเสียงไปให้แฟนคลับมันฟังจริงๆ
“แล้วนี่ตกลงอาทิตย์นี้มึงจะกลับบ้านรึเปล่า?” เขาพาเปลี่ยนเรื่อง คชาพยักหน้ารับ
“กลับดิ่ กูจะกลับไปคุยกับหม่าม๊าเรื่องคอนโด กลัวไม่ทันเดือนหน้า ไม่งั้นกูไม่มีที่ซุกหัวนอนแน่”
เจมส์เออออก่อนจะเงียบไป เขากับคชาเป็นรูมเมทกันมา 1 ปี แต่น้องชายเขาดันเอนท์ติดที่มหาลัยเดียวกัน หม่าม๊าเลยอยากให้น้องเขามาอยู่ห้องเดียวกันกับเขา พอเขาคุยกับคชาว่าอาจต้องย้ายออก มันเลยบอกว่าไม่ต้อง หม่าม๊ามันเปรยว่าจะซื้อคอนโดให้ เดี๋ยวมันจะย้ายออกไปเอง เขาเลยโล่งใจไปเปลาะหนึ่ง ก็แถวนี้น่ะหาหอได้ง่ายที่ไหน... แถมหอพักที่มีที่จอดรถให้ยิ่งหายากกว่า ตอนนี้เขาเลยให้น้องชายไปอาศัยนอนกับเพื่อนก่อน รอจนอาทิตย์หน้าค่อยย้ายเข้า
คชาใส่หูฟัง หลับตานอนนิ่งไปแล้ว เจมส์ที่บ่นอะไรไม่ได้จึงจำใจขับรถให้นิ่มที่สุด เพราะถ้าขืนขับไม่ดีจนทำไอ้เพื่อนรักตื่น มันลุกขึ้นมาแร๊พด่าเขาเป็นชุดแน่ ...เจมส์ขี้เกียจจะฟัง
ยังไม่ทันออกจากรั้วมหาลัยโทรศัพท์ก็ดังขึ้นขัด เขาก้มมองหน้าจอ เห็นชื่อน้องชายเด่นหราก็ขมวดคิ้วมุ่นก่อนกดรับ “ว่าไงบอส มีไร?”
//เฮียยยยยยยยยยย มาช่วยผมด่วน! ที่สนามบาส!//
“เฮ้ย! เกิดอะไรขึ้น!” ผมกระทืบเบรกอย่างแรง ได้ยินเสียงคชา ร้องว๊าก! คงตกใจตื่น แต่ผมไม่มีอารมณ์จะไปสนมันแล้ว
//มีคนมาหาเรื่องแย่งที่ มันจะต่อยกับไอ้เบนอยู่แล้ว!//
“เออ เดี๋ยวเฮียรีบไป อย่าเพิ่งมีเรื่องกันนะ”
เจมส์รีบวางสายแล้วเหยียบคันเร่ง หักพวงมาลัยจนรถตีโค้งกลับ คชาร้องตะโกนไม่ได้ศัพท์ “มึงจะไปไหนไอ้เจมส์!!!!!! ขับเบาๆ หน่อยยยยยยยยยย”
“น้องกูมีเรื่อง” ผมตอบสั้นๆ แล้วเหยียบคันเร่งซะเต็มแรง นักศึกษาที่อยู่ในมหาลัยร้องกรี๊ดกันอย่างตกใจเมื่อผมแว๊นซ์ผ่าน
“อร๊ากกกกกกกกกกกกก ปล่อยกูลงก่อนนนนนนนนนนน” คชาโวยวาย หน้ามันซีดเผือด ผมเหลือบมองมันเล็กน้อยแล้วเหยียดยิ้ม
“ปล่อยมึงลงได้ไง ยังไงกูก็ต้องเอามึงไปด้วย” มีมันเหมือนมีเทพีเสรีภาพ แม้ไอ้คชาจะแอ๊บจนน่ากระทืบ แต่ก็ต้องยอมรับว่าใครเห็นมันก็ต้องใจอ่อน
กูขอโทษมึงล่วงหน้านะคชา...มึงเสือกฮอททำไม ถ้ากูช่วยน้องไม่ได้กูจะเอามึงทิ้งไว้เป็นเหยื่อสังเวย….
*************
ตอนที่รถหยุด คชารู้สึกเหมือนตัวเองได้ขึ้นสวรรค์...
เขาถลึงตาคาดโทษไอ้เพื่อนหน้าหมี แต่มันดันยิ้มตอบเขาด้วยสีหน้ากวนๆ ก่อนจะเดินออกจากรถ กระแทกประตูปิดดังลั่นจนรถสั่น
“มึงลงมาด่วน!” เขาที่ยังอึ้งไม่หายโดนไอ้เจมส์คว้าออกมาจากรถ มันดึงแขนเขาลากถูลู่ถูกังตรงดิ่งไปสนามบาส พอหรี่ตามอง... ก็เห็นกลุ่มเด็กปีหนึ่ง 2 กลุ่มประจันหน้ากันอยู่ คลับคล้ายคลับคลาว่าจะมีบอส น้องชายไอ้เจมส์ปะปนอยู่ในกลุ่มด้วย ดูจากบรรยากาศมาคุ... ไม่ว่าใครก็ต้องเดาออกว่าไอ้สองกลุ่มนี้กำลังจะมีเรื่องกัน
เวรแล้ว..............มึงลากกูมาเพื่อออออออ??????
“บอส!!!” ไอ้เจมส์ตะโกน เสียงมันกร่างมาก ตัวมันก็ใหญ่ หน้ามันก็โหด แต่ที่มึงทำคือโง่มากกกกก มึงจะตะโกนเรียกร้องความสนใจทำม๊ายยยย!!!
ทุกสายตาในสนามหันขวับ คชารีบหลบไปอยู่หลังเจมส์โดยอัตโนมัติ ‘ไอ้เจมส์ มึงลากกูมาด้วยทำไม?’ เขากระซิบกับหลังไอ้เจมส์เบาๆ พอให้ได้ยินกัน 2 คน
เจมส์ไม่ยอมตอบ แต่มันลากเขาเข้าไป ‘กลางวง’ ถ้าอยู่กัน 2 คนเขาคงยันมันหน้าทิ่ม แต่ตอนนี้อยู่ท่ามกลางสายตาคนนับร้อย คชาเลยทำได้แค่ยิ้มชืดๆ หลบตาต่ำ
“เฮีย.... พาพี่คชามาด้วยทำไม?” น้องบอสมองเขาแล้วหันไปมองเจมส์ ท่าทางลนลานทำอะไรไม่ถูก
“โทษที...เฮียลืมไป เลยเผลอลากติดมือมาด้วย” ห๊า!! ลืม??? ได้ข่าวว่ามึงจงใจลากกูมาเพื่อการนี้โดยเฉพาะ ไม่ถามอะไรก็สักคำด้วย!
คชาคันปากอยากด่า แต่ในสถานการณ์ที่มีคนอยู่เป็นล้าน เขาก็ทำได้แค่พูดว่า “พี่เป็นห่วงน้องบอสเลยตามเจมส์มาเอง เกิดอะไรขึ้นเหรอครับ?” พ่อพระ น้ำใจงาม เข้าสิงร่างนนทนันท์เป็นที่เรียบร้อย
น้องบอสทำหน้าซาบซึ้ง ยิ้มให้เขาเล็กๆ “ไม่มีอะไรหรอกครับพี่คชา พี่มาหลบอยู่หลังพวกผมดีกว่า”
เขาแทบจะถลาไปตามคำเชิญ แต่ยังไม่ทันได้ทำตามใจปรารถนา ไอ้หมีบ้าไม่ดูสถานการณ์ก็โวยวายขึ้นขัดตาทัพ “ไอ้ตัวไหนมันมาหาเรื่องน้องกู?” ไอ้เจมส์โยนระเบิดลงกลางวง เปลี่ยนจากสถานการณ์สับสนวุ่นวายให้กลายเป็นระอุได้ภายในประโยคเดียว
มึงจะหาเรื่องเพื่ออออออ?????????? กลัวไม่โดนตีนรึไง๊งงงงงงงงงงงง!!!!!!
“พูดหมาๆ น้องมึงนั่นแหละที่มาหาเรื่องพวกกู!” อีกกลุ่มคงชักของขึ้นเหมือนกัน ผู้ชายที่อยู่หน้าสุดถลกแขนเสื้อ จ้องกลุ่มบอสด้วยสายตาอาฆาตมาดร้าย “พวกกูเล่นกันอยู่ดีๆ หมาที่ไหนก็ไม่รู้! หาเรื่องโวยวายว่าพวกกูยึดสนาม!”
“ก็พวกมึงยึดสนามจริงๆ นี่ สัด! พ่องมึงสร้างสนามรึไง! ถึงไม่ให้พวกกูเล่น!”
“พวกมึงมาทีหลังก็ต่อคิวสิวะ!”
“ต่อคิวพ่องงงงงง เมื่อวานพวกมึงก็เล่นถึงค่ำ ไม่ยึดสนามแล้วเรียกเชี้ยไร! พอพวกกูขอเล่น 5-5 พวกมึงก็ป๊อด ไม่ยอม เชี้ยยยยยย!”
“ป๊อดพ่องมึงเหรอ!! พวกมึงกากจนพวกกูไม่อยากเล่นด้วยต่างหายโว้ย!”
พวกมึงยกสวนสัตว์ออกไปไกลๆ หูกูเลยยยยยยยย แสดดดดดดดดดดดดดด!!!!!
จะทะเลาะกันก็ทะเลาะไกลๆ กูหน่อยได้ไหม! ไม่ใช่ไร กูกลัวโดนลูกหลง!
สถานการณ์ตอนนี้ย่ำแย่ถึงขีดสุด สองกลุ่มพร้อมจะลงไม้ลงมือกันตลอดเวลา คชาจะไม่สนใจเลยถ้าไม่ใช่ว่าเขายืนอยู่ตรงกลาง... ล้อมรอบด้วยสองกลุ่มที่ฮึ่มแฮ่ใส่กัน คำสบถลอยข้ามหัวเขาไปมา นี่ถ้าเกิดมีใครลงมือขึ้นมาก่อน คชาเนี่ยล่ะจะจมไปอยู่ใต้กองตีนคนแรก
พอจะหันไปขอความช่วยเหลือจากไอ้เจมส์ ก็เห็นมันยืนยิ้มกริ่มอยู่วงนอก ไม่รู้ออกไปตั้งแต่เมื่อไหร่ มันยิ้มหวานให้เขา แล้วพูดโดยไม่มีเสียง ‘จัด การ ให้ เรียบ ร้อย’
จัดการพ่องงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง!!!!!
“โอ๊ยยย!!” ล้มจริง เจ็บจริง ไม่ต้องใช้แสตนอิน คชาที่มัวแต่ทะเลาะกับเจมส์ทางสายตาโดนมือมืดที่ไหนก็ไม่รู้ผลักเบาๆ เขาเลยใช้จังหวะงามๆ นี้ม้วนตัวสามตลบแล้วลงไปกองกับพื้น ...พอเขาล้มปุ๊บ ฝ่ายน้องบอสก็เลือดขึ้นหน้าปั๊บ
“พวกมึงผลักพี่คชาทำไม!!” เบนตะโกนลั่น แต่เอ่อ...น้องครับ พี่ว่าน้องจัดลำดับความสำคัญผิดไปแล้ว มาช่วยประคองพี่ลุกขึ้นเซ่! กระทืบกันตอนนี้พี่ตายคากองตีนคนแรกเลยนะ!
“พวกมึงนั่นแหละผลักพี่เขา! อย่ามาใส่ความพวกกูนะ!”
“อย่าทะเลาะกันเลย...พี่ไม่เป็นไรครับ” คชารีบพูดเรียกร้องความสนใจ พอสองฝ่ายหยุดพูดแล้วหันมามองเขาปุ๊บ...ร่างโปร่งเลยก้มหน้านิดหน่อย ก่อนค่อยๆ ช้อนตาขึ้น แล้วคลี่ยิ้มอบอุ่น อ่อนโยน เหมือนพระโพธิสัตว์โปรดหมู่มาร “เรื่องเล็กแค่นี้เอง...”
เขาพยายามประคองตัวขึ้น สะดีดสะดิ้งทำเป็นลุกไม่ไหวเล็กน้อยไอ้คน 2 กลุ่มที่ตั้งท่าจะงับหัวกันก็ยื้อแย่งเข้ามาประคอง “ขอบคุณมากครับ...” เขายิ้มกว้าง แล้วหลุบตาต่ำอีกที เม้มริมฝีปากแน่นแบบคนที่ลำบากใจเหลือแสน
“น้องครับ...ถ้าพี่จะขอร้อง...จะยอมฟังพี่ไหมครับ?” คชาไม่พูดเปล่า...เขาวางมือลงบนท่อนแขนของบอสข้างนึง ส่วนอีกข้างนึงวางบนแขนของคนที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้าอีกกลุ่มแล้วคลี่ยิ้มอ่อน ...ทั้งสองก็มีสีหน้าสงบผ่อนคลายเหมือนโดนวางยา
“พี่รู้ครับว่าน้องๆ ต้องใช้สนามบาสซ้อมแข่งกีฬาเฟรชชี่ทั้งคู่ แล้วสนามมันก็มีอยู่ไม่กี่ที่...พี่ว่า...” เขาแสร้งวรรคช่วง ขบริมฝีปากล่างเล็กน้อยแล้วทำสีหน้าลำบากลังเลใจ สไตล์น่าปกป้องกระตุ้นสัญชาตญาณเพศแม่ ไม้นี้ไม่ว่าใช้กับผู้หญิงหรือผู้ชายก็เห็นอ่อนเป็นขี้ผึ้งลนไฟกันทั้งนั้น “แข่งตัดสินกันเป็นยังไงครับ? แข่งแบบ 5-5 ใครแพ้ก็ห้ามใช้สนามวันนั้น แฟร์ๆ มีน้ำใจนักกีฬา แล้วก็ถือว่าอุ่นเครื่องก่อนแข่งจริงด้วย”
“ตกลงครับ...” ทั้งสองฝ่ายตอบตกลงทั้งที่หน้าตาดูไม่ค่อยมีสติกันสักเท่าไหร่
คชาพยายามเก็บรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของตัวเองให้มิดชิด ...มันแน่นอนอยู่แล้ว! ถ้าเขาออกโรงเองไม่ตกลงก็บ้าแล้ว ฮ่าๆๆๆๆๆ ก็คนมันมีเสน่ห์ มีความเป็นผู้นำสูง ไม่ว่าใครก็ต้องตกหลุมพรางนนทนันท์คนนี้!!
“มึงรับปากได้ไงไอ้เบียร์!!!!” ดูเหมือนเพื่อนๆ ของน้องเบียร์ที่รับปากไปจะไม่ค่อยพอใจ คชาเลยหันขวับไปมองหน้า แล้วส่งสายตาอ้อนวอนออดอ้อน แบบที่ป้าร้านขายข้าวแกงเห็นยังต้องแถมข้าวแกงให้เขาเพิ่มอีกชาม
“อย่ามีเรื่องกันเลยนะครับ...พี่คชาขอนะ”
“ค...ครับพี่คชา!”
ดีมาก! เขาส่งยิ้มกว้างไปรอบตัว 360 องศา แม้ดูเหมือนจะมีบางคนยังงุนงง ไม่พอใจ แต่ไม่มีใครกล้าโต้แย้งแล้ว เยี่ยม! คราวนี้คชาก็ไปคิดบัญชีกับไอ้....
“เดี๋ยว! ขอพูดอะไรหน่อย...”
เสียงๆ หนึ่งพูดขึ้นมาและเรียกให้ทั้งวงเงียบกริบ คชาตวัดมองก่อนขมวดคิ้ว เขาว่าเขาไม่เคยเห็นหน้าไอ้หมอนี่มาก่อน แต่ทำไม.......มันคุ้นจังวะ????
อีกฝ่ายเดินมาหยุดยืนอยู่เบื้องหน้าเขา ผิวขาวเผือกตัดกับเสื้อกล้ามลายแมนยู...เล่นบาสแต่ใส่เสื้อลายแมนยู??? ไอ้นี่ท่าจะบ้า! เสี่ยวแดกไม่ปรึกษาเพื่อนฝูงเลยนะมึง…
“เมื่อกี้....ผมเห็นนะว่าคุณแกล้งล้ม...”
ห๊ะ!!!!!
คชาเหวอไปเลย เขามองหน้าไอ้บ้าที่ไหนไม่รู้ที่กล้ามาปรักปรำเขา(ด้วยเรื่องจริง) ขอเมมหน้ามันลงไปในสมองหน่อย ...บอกไว้ก่อนเผื่อใครจะไม่รู้ เห็นคชาแอ๊บใสแบบนี้ แต่ใครมีความแค้นกับเขา...เขากัดไม่ปล่อยนะครับ ขอบอก!!
“น้องบอกว่าพี่แกล้งล้มเหรอครับ?” คชาตีหน้างุนงง มองไอ้หน้าขาวที่ทำท่าหมั่นไส้เขาเต็มประดาอย่างหงุดหงิดพอกัน
คิดว่าตัวเองเป็นใครคร้าบบบบ? กล้าเล่นกับคุณคชา เร็วไปล้านปีแสงโว้ยไอ้น้อง!!
“พี่จะแกล้งล้มไปทำไมครับ...” เขาแสร้งทำเป็นฝืนยิ้มด้วยดวงตาเจ็บปวดรวดร้าว ดวงตาของเขาน่ะร้าวรานมาก....น่าสงสารยิ่งกว่าลูกแมวถูกทิ้งไว้ข้างถังขยะซะอีก! “แต่ถ้าน้องคิดแบบนั้น...มันก็เป็นสิทธิ์ของน้อง พี่ก็....ขอโทษด้วยครับ...”
คชาสูดจมูกฟุดฟิด ก้มหน้าเหมือนน้ำตาจะหยด เท่านั้นล่ะ น้องเบียร์รีบเข้ามาคว้าคอเพื่อนร่วมกลุ่มทันที “มึงไปปรักปรำพี่เขาทำไมวะไอ้เต๋า!!!!”
หืม.....เต๋า?????
ชื่อนี้...เขาว่ามันคุ้นๆ นะ?
“กูพูดความจริงต่างหาก...พวกมึงน่ะตาถั่ว ดูไม่ออกว่าไอ้นี่น่ะมันแอ๊บ”
อื้อหือ....นินทาไม่เกรงใจกูเลยนะมึ๊งงงงงงงง!!!!!!
“มึงกล้าว่าพี่คชาเหรอ!!” น้องบอสครับ...fc เบอร์หนึ่งของพี่ ออกโรงปกป้องได้สมศักดิ์ศรี fc มากๆ
น้องบอสที่ตัวเล็กกว่าไอ้บ้าหน้าขาวอยู่ไซส์ครึ่งทำท่าจะกระโจนเข้าไปหาเรื่อง เขาในฐานะพี่ชายที่แสนดีเลยวิ่งเข้าไปห้าม เขายังไม่อยากเห็นแฟนคลับที่จงรักภักดีโดนกระทืบไส้ไหลคาสนามบาสหรอกนะ “อย่ามีเรื่องเลยครับ พี่ไม่เป็นไร...”
“ไอ้ต๋าวววว มึงขอโทษพี่คชาเลยนะมึงงงง” เพื่อนในกลุ่มมันพยายามจะลากมันมาขอโทษเขาให้ได้ แต่ไอ้นั่นยังตีหน้ามึน มองเขาเรียบๆ พลางยักไหล่
“ขอโทษทำไม ก็กูพูดความจริง”
“ช่างเถอะครับ...เรื่องเล็กแค่นี้เอง ไม่เป็นไรหรอก อย่าเอามาใส่ใจเลยนะ” คชาหัวเราะฝืนๆ เขาพยายามข่มอารมณ์ บอกตัวเองว่าเขาคือพี่คชาผู้แสนดี อ่อนโยน ใสซื่อ และพี่คชาผู้อ่อนโยนจะกระทืบคนอื่นก่อนไม่ได้!
“พี่คชาอย่าสนใจไอ้เต๋ามันเลยนะครับ...” น้องเบียร์พยายามไกล่เกลี่ย ดูเหมือนจะยื่นใบสมัครเป็น fc เขาเรียบร้อยแล้ว คชาเลยจัดรอยยิ้มเป็นรางวัลให้หนึ่งดอก
“ครับ พี่โอเค อย่าคิดมากเลยนะครับ...พี่ต้องขอตัวก่อน เพื่อนรอแล้ว” ว่าแล้วเขาก็ยิ้มหวานๆ ไปรอบตัว มองสีหน้าอิ่มเอิบของเหล่ารุ่นน้องอย่างพึงพอใจ...โอเค ยกเว้นไอ้บ้าหน้าขาวไว้คนหนึ่ง ทำไมไม่รู้! แต่คชาเห็นหน้ามันแล้วรู้สึกหงุดหงิดเป็นบ้า!
ฮึ่ยยยยยยยยย!!!!
ฝากไว้ก่อนเหอะไอ้เต๋า! แม้แค้นนี้จะเท่าขี้เล็บ แต่กูต้องกลับมาชำระแน่นอน!!
TBC
เปิดเรื่องใหม่ เย้ๆๆๆๆๆๆๆ //จุดพลุ
ใครชอบสไตล์ คู่กัด ก็ลองอ่านเรื่องนี้ดูนะคะ อาจเป็นมือใหม่สำหรับฟิคเต๋าคชา (โค้งงงงง) ฝากเนื้อฝากตัวด้วยจ้า ^______^
เรื่องนี้จะเป็นแนวเล่นเส้น(ห๊า???) มาลุ้นดีกว่าว่าผุ้ชายที่เห็มนขี้หน้ากันสุดๆ สองคนโดนบังคับไปอยู่ห้องเดียวกัน ต่างคนต่างเกรียนใส่กัน มันจะออกมาเป็นอีท่าไหร่ ใครนึกความเกรียนไม่ออก ก็รอลุ้นตอนหน้าเนอะ อิอิ
ส่วนความเกรียนของน้องคชา ถูกบดบังด้วยความแบ๊วใสๆ ฮ่าๆๆๆ อยากแต่งคชาแนวนี้มานานละ อิอิ ชอบให้คชา แม๊นนน แมนนนน แต่แบบแบ๊วก็ชอบอยู่ลึกๆ เอามิกซ์กันซะเลย อั้ยยะ!!
สุดท้าย คอมเม้นท์เป็นกำลังใจหน่อยนะคะ //ทำหน้าอ้อน >w<
ความคิดเห็น