ลำดับตอนที่ #15
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : Nor Like 14 - Cold
| Nor Like by HS Black Ranger 14 Cold ดวงตาคมเรียวปรือเปิดขึ้นเชื่องช้า แต่ต้องหรุบต่ำแทบจะทันทีเมื่อแสงไฟจากเพดานส่องกระทบนัยน์ตาจนพร่ามัว แพขนตาหนากระพริบซ้ำๆเพื่อปรับให้ชินกับแสงสว่าง เด็กหนุ่มยังรู้สึกมึนๆหัวและง่วงงุนอยู่บ้าง แต่สติที่พยายามรวบรวมช้าๆร้องบอกให้ตวัดมองไปโดยรอบเพื่อสำรวจสถานที่ที่ตนเองอยู่... สิ่งแรกที่สะดุดตานารุมิคือบุคคลที่นั่งนิ่งอยู่ปลายเตียงและไม่ทันสังเกตเห็นว่าเขารู้สึกตัวแล้ว... ร่างผอมขาวนั่นนั่งก้มหน้านิ่ง หอบหายใจหนักๆราวกับคนสิ้นแรง แก้มใสขึ้นสีเลือดฝาดจนแดงก่ำกว่าทุกครั้ง แววตาปรือปรอยเหม่อลอยเหมือนสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว... ภาพที่เห็นทำให้นารุมิต้องข่มความรู้สึกไว้ลึกๆ แม้จะสงสัยกับอาการแปลกๆของอีกฝ่ายแต่การเอาตัวเองให้รอดย่อมสำคัญที่สุด เด็กหนุ่มลองขยับข้อมือเบาๆพยายามไม่ให้เกิดเสียง และมันก็โดนล็อคติดไว้กับหัวเตียงอย่างที่คิด แต่ทว่า... เงื่อนที่ใช้กลับหลวมเกินคาด? นารุมิค่อยๆขยับข้อมือบิดไปมาอย่างใจเย็น แต่เนื่องจากร่างกายของเขาอยู่ห่างจากเงื่อนสุดแขน ขาที่ราบขนาบไปกับฟูกเตียงจึงเริ่มกดตรึงตรงปลายเท้า ออกแรงส่งร่างให้ขยับขึ้นไปด้านบนเนิบช้า ...แม้จะพยายามทำให้เงียบเชียบเท่าใด แต่ในที่สุด... ฝ่ายตรงข้ามก็รับรู้จนได้ว่าเขารู้สึกตัวแล้ว... “ตื่นแล้วเหรอ?”เสียงลากยาวที่นารุมิฟังแล้วต้องกลืนน้ำลายอึกใหญ่ ลอบคิดอยู่ในใจ มันเมาเหรอวะ? นารุมิทำทีเป็นร่นกายหนีคนที่ขยับเข้ามาใกล้ ดวงตาคมเรียวจ้องร่างเบื้องหน้าขณะที่ข้อมือก็ยังคงทำหน้าที่ต่อไปโดยไม่ให้มีพิรุธ ดวงตาของสึโยชินั้นดูมึนเบลอกว่าที่เคย นัยน์ตาหรี่ปรือแลดูฉ่ำหวานยามไล่มองร่างกายของเขา ดวงหน้าซับสีเลือดฝาดแม้เรียวปากบางนั่นจะซีดขาว เหงื่อเม็ดน้อยผุดพรายขึ้นตามลำคอและตามเนื้อตัวแม้แต่ใต้เสื้อเชิ้ตนักเรียนตัวบางจนมันเปียกชุ่มแนบเนื้อนวล อาการอย่างนี้ตีความได้สองอย่าง... คือสึโยชิเมายาหรือไม่ก็มีอารมณ์เกินพิกัด!!! และเขาก็ภาวนาขอให้เป็นอย่างแรก “แกจับฉันมาทำไม วาคาบายาชิ”นารุมิหาเรื่องพูดคุยเบี่ยงเบนความสนใจของอีกฝ่าย เขาจงใจใช้ชื่อสกุลเรียกอย่างประชดประชัน แม้ในใจจะลนลานกลัวว่าอีกฝ่ายจะเห็นสิ่งที่เขาพยายามกระทำอยู่ “ทำไมงั้นเหรอ?”น้ำเสียงแหบหวานกว่าปกติเอ่ยทวน นัยน์ตาเรียวรีปรือปรอยจับจ้องใบหน้าของเขาอย่างผู้เหนือกว่า “ทำไมน่ะเหรอ ทำไม?... นารุมิจังน่าจะตอบได้ไม่ใช่เหรอว่าทำไม?”คำถามยียวนกวนประสาทที่นารุมิฟังแล้วต้องข่มอารมณ์ลึก เด็กหนุ่มแค่นยิ้มมุมปากก่อนจะเอ่ยเสียงเรียบ “ก็แล้วถ้าฉันตอบไม่ได้ล่ะ?” คราวนี้ไม่มีคำตอบอย่างที่เคย แววตาของสึโยชิไหวระริกขณะโน้มกายลงมารวดเร็วจนนารุมิใจหายวาบ ริมฝีปากบางเฉียบก้มประทับแผ่วเบาแล้วผละออกอย่างลองลิ้ม ก่อนจะกดแนบหนักอีกครั้งและพยายามรุกล้ำกว่าครั้งก่อน นารุมิรู้สึกถึงความร้อนจากร่างที่อยู่เบื้องบนผ่านทางลมหายใจ... ความรุ่มร้อนกว่าปกติที่นารุมิติดใจสงสัยจนเลือกที่จะไม่ขัดขืน ...เด็กหนุ่มตอบแทนความร้อนแรงของอีกฝ่ายโดยเกี่ยวกระหวัดปลายลิ้นร้อนที่ล่วงล้ำ... พัวพันล่อหลอกสะกดลมหายใจของอีกฝ่ายรวมถึงตนเอง ...แล้วเสียงครางในลำคอของสึโยชิที่นารุมิได้ยินชัดยิ่งเน้นย้ำความมั่นใจลึกๆ ...ว่าร่างกายของคนเบื้องบนไม่เป็นปกติถึงได้รู้สึกกับจูบของเขาง่ายกว่าเคย... ดังนั้น มือหนาจึงรีบทำหน้าที่เป็นพัลวันเมื่อสบโอกาสงามๆ ...และดูเหมือนมันใกล้จะสำเร็จเต็มที... . สึโยชิหอบหายใจหนักกว่าเก่าเมื่อตอนที่ถอนริมฝีปากออกมา มือขาวซีดที่สัมผัสกับใบหน้าของเขาสั่นระริกและร้อนผ่าว แต่เพราะความดื้อดึง... ดวงหน้าขาวที่ขึ้นสีก่ำเลือกที่จะไล้เรียวปากร้อนไปตามลำคอ แล้วลากลงต่ำจนนารุมิขนลุกซู่!!! “ทำไมไม่ขัดขืน?”คำถามของสึโยชิคล้ายมึนเมา ดวงตาวาวฉ่ำจับจ้องคนเบื้องล่างด้วยความสงสัย เด็กหนุ่มเหลือบมองดวงหน้าสงบนิ่งแล้วไล่เรื่อยไปตามแขนเรียว ก่อนจะสะดุดค้างที่ข้อมือหนาที่เงื่อนที่มัดไว้ใกล้จะหลุด!! เวรแล้วไงล่ะ!!! นารุมิสบถในใจเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายจ้องที่ข้อมือของเขานิ่งคล้ายจะช็อค ในเมื่อสึโยชิเห็นแล้วก็ไม่มีอะไรจะต้องปิดบัง เขาขยับเปลี่ยนมุมข้อมือเร็วๆให้มันหลุดทันเวลาก่อนที่ไอ้บ้านั่นจะได้ทำอะไรเขามากไปกว่านี้ ดวงตาคมจ้องที่ข้อมือสลับกับเหลือบมองสึโยชิเป็นระยะๆ “เฮ้ย!!!”นารุมิร้องลั่นเมื่อจู่ๆสึโยชิก็ร่วงตุบลงบนร่างกายขอบเขาอย่างไม่คาดฝัน เด็กหนุ่มแทบจะตั้งสติไม่อยู่เมื่อลมหายใจร้อนๆเป่ารดที่ใบหู ...ร่างเบื้องบนนั้นสั่นระริกแถมยังร้อนรุมด้วยพิษไข้ เหงื่ออาบใบหน้าขาวซีดแต่แก้มนั้นกลับขึ้นสีก่ำ ดูเย้ายวนอย่างประหลาดจนนารุมิแทบจะเพ่งสมาธิไปที่เชือกไม่ได้... . ฟืดดด... เสียงแปลกๆตรงไหล่ซ้ายบริเวณที่คนเป็นไข้ซุกอยู่... นารุมิรู้สึกว่ามีอะไรเหนอะๆไหลเปื้อนบริเวณเสื้อจนทำให้เขาชะงักค้าง... ลอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่ไม่กล้าจะเหลือบไปมองว่ามันเกิดอะไรขึ้น... ฟืดดดด... เสียงแปลกๆครั้งที่สองพร้อมกับที่มือร้อนๆนั่นขยุ้มเสื้อเชิ้ตของเขามาป้ายจมูกตนเอง... สภาพการณ์ที่เด็กหนุ่มหน้าซีดเหลือสองนิ้ว สยองยิ่งกว่าตอนโดนจูบ มันเอาเสื้อเขาไปเช็ดน้ำมูก!!!! ความแขยงแล่นริ้วทั่วร่างจนนารุมิแทบจะกระชากเชือกขาดคามือ เด็กหนุ่มกระตุกเงื่อนเร็วๆร้อนรนกว่าที่เคย ภาวนาอย่าให้สึโยชิเห็นเสื้อเขาเป็นทิชชู่อีกรอบ “หลุดแล้ว”เจ้าของใบหน้าเย็นชาแย้มรอยยิ้มกว้าง ขยับจะลุกขึ้นแต่แขนผอมกลับเริ่มกอดก่ายแล้วกระตุกร่างของเขาแนบชิดยิ่งกว่าเดิม ขาขาวพาดร่างเด็กหนุ่มราวกับเป็นหมอนข้างเล่นเอานารุมิกระดุกกระดิกแทบไม่ได้ “สึโยชิ ปล่อย”เสียงที่แค่นจากลำคอพร้อมกับใช้มือเรียวยันหน้าผากคนเป็นไข้โดยไม่มีความอาทร เขาดันสุดแรงแต่อีกฝ่ายกลับกอดแน่นยิ่งกว่าเดิมเหมือนดื้อดึง หน้าขาวซีดขยับขึ้นสูง ซุกใบหน้าลงกับคอเสื้อของเขาก่อนจะใช้มือกดเนื้อผ้าแนบจมูกที่มีของเหลวสีขาวขุ่นไหลย้อย!!! “ปล่อย!!!”นารุมิร้องเสียงหลงหมดฟอร์ม และดูเหมือนนั่นจะสร้างความรำคาญต่อสึโยชิขึ้นมากระทันหัน ขาเรียวขาวจึงดันพรวดเดียวจนหมอนข้างจำเป็นกลิ้งตกเตียงแล้วลงมานอนสิ้นท่าอยู่ตรงพื้นพร้อมหายใจหอบหนัก... เผลอคิดว่ามันตอนเป็นหวัดเซ็กซี่ได้ไงวะ!!! โว้ยยยย จะบ้าตาย!!! นารุมิก่นด่าตนเองขณะรีบวิ่งไปห้องน้ำด้วยความเร็วแสง นึกคาดโทษคนที่นอนหอบหายใจรวยรินในใจ... ฝากไว้ก่อนเหอะสึโยชิ ทีใครทีมัน!!! | |||
สวัสดีจ้า^^
คราวนี้มาต่อเร็วอย่าเพิ่งตกใจกันไป อิอิ จะแอบมาบอกว่าตอนนี้กำลังรักหลงกับที่รักคนใหม่ สายไปรึเปล่าที่ไรเตอร์จะบ้านักร้องเกาหลี? 555+ ไรทฺเตอร์โดนล้างสมองโดยสิ้นเชิง หลังจากเพื่อนพยายามปลูกฝัง ไรเตอร์ก็ติดกับเรียบร้อย
ใครอยากอ่านแฟนฟิคเกาหลีก็เตรียมรอกันนะคะ แอบมาบอกว่าชอบ ยูซูกับ วอนฮยอก ใครมีเรื่องสนุกๆแนะนำก็ทิ้งไว้เลยจ้ะ อิอิ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น