คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : fate chain 4.1 - school
Fate chain
...เขามาทำอะไรที่นี่?
เรียวก้มลงมองร่างตัวเองในชุดนักเรียนชุดใหม่...ตัดโดยเนื้อผ้าชั้นดีที่ในชีวิตนี้เขาไม่เคยได้สัมผัส มันเป็นเครื่องแบบที่เขารู้จักดี ไม่สิ...ต้องบอกว่าเด็กแทบทุกคนในโตเกียวรู้จัก เครื่องแบบโรงเรียนเอกชนชายล้วนชื่อดังที่สาวๆ ใฝ่ฝันถึง เล่ากันว่าถ้าใส่เครื่องแบบนี้ต่อให้หน้าตาขี้เหร่แค่ไหนก็จะมีสาวๆ มากมายมาให้เลือก จนครั้งหนึ่งเขาเคยทั้งอิจฉาและหมั่นไส้เด็กโรงเรียนนี้
แต่เขาไม่เคยคิดเลยจริงๆ ว่าวันหนึ่งตัวเองจะได้เข้ามาเรียนในโรงเรียนนี้
เด็กหนุ่มถอนหายใจ ใช้หางตาลอบมองคนที่นั่งเบาะฝั่งตรงข้าม หลังจากเหตุการณ์คืนนั้น... ทาคาซึกิก็แทบจะไม่ได้พูดคุยกับเขาอีกเลย หรือพูดให้ถูกก็คือ หมอนั่นไม่ได้อยู่ทรมานเขาเหมือนสองวันแรก
หนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมาหมอนี่จะออกจากบ้านตั้งแต่เช้าก่อนเขาตื่น และกลับมาประมาณ 4 ทุ่มเพื่อ ‘เฝ้าเขาอาบน้ำ’ จนไม่รู้จะบอกว่ามีน้ำใจดีหรือเปล่า เพราะแม้เจ้าตัวจะไม่อยู่ แต่ก็จะส่งคนมาเฝ้าเขาตลอดเวลา ครั้งละหลายๆ คน จนเขากระดิกตัวไปไหนไม่ได้เลย
แต่ที่น่าประหลาดที่สุดคือ หมอนี่ส่งช่างตัดเสื้อมาตัดชุดนักเรียนของเขา...เรียวยอมรับว่าคาดไม่ถึงจริงๆ ที่หมอนี่ให้เขาได้เรียนหนังสืออีกครั้ง
แต่คิดอีกที...เขาว่าการอยู่บ้านเฉยๆ โดยที่หมอนี่มาเรียนอาจจะดีกว่าไปโรงเรียนเดียวกับหมอนี่หลายเท่านัก!
ดวงตาเบื้องหลังกรอบแว่นเปรยมองเขาอย่างเกียจคร้าน มุมปากของทาคาโตะกระตุกยิ้มบางเบาเมื่อสบกับดวงตาแฝงประกายอาฆาตมาดร้ายคู่นั้น
“ดีใจไหมที่ได้กลับมาเรียนอีกครั้ง?” คำถามนั้นบาดลึกลงกลางใจอย่างกับอ่านใจออก เรียวสะบัดหน้าหนี ทำเป็นว่าไม่ได้ยินอะไรทั้งสิ้น
คุณชายทาคาซึกิยักยิ้ม เขาเลิกให้ความสนใจเรียวแล้วเบนสายตาออกไปนอกหน้าต่าง มองต้นซากุระไร้ใบที่เรียงรายสองข้างทางพลางระบายลมหายใจหนักๆ
“วาคาบะ ฉันขอทำความเข้าใจอะไรหน่อยนะ...” คำพูดนั้นดังขึ้นทันทีที่รถยนต์หยุดลงหน้าประตูอาคารเรียน เรียวเบือนใบหน้ากลับมา จ้องตอบใบหน้าราบเรียบของอีกฝ่ายด้วยท่าทางไร้อารมณ์ไม่แพ้กัน
“ตอนอยู่ในโรงเรียน นายก็จะโดนจับตาดูอยู่ตลอดเวลา...ตอนเช้านายมาเรียนกับฉัน พอเลิกเรียนให้ไปหาฉันที่ห้องประธาน เข้าใจไหม?”
เรียวพ่นลมออกจมูกด้วยท่าทางขบขัน เขาไหวไหล่ก่อนเอ่ยถาม “นายเป็นประธานนักเรียนงั้นเหรอ?”
“ใช่”
“งั้นก็คงเป็นจุดจบของโรงเรียนนี้แล้วล่ะ”
น่าแปลก เขาคิดว่าทาคาซึกิจะมาโมโหอาละวาดใส่เขา แต่ไม่ใช่...หมอนั่นเพียงแค่ยิ้ม เป็นรอยยิ้มที่ไม่ว่าจะมองกี่ครั้งก็ทำใจให้ชอบไม่ลง
“ฉันขอเตือนนายด้วยความหวังดี...เวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่นอย่าพูดจาว่าร้ายฉันดีกว่า ไม่งั้นนายเองนั่นล่ะที่จะต้องเสียใจ!”
...เสียใจงั้นเหรอ?
เรียวเท้าคางมองอย่างปราศจากจุดหมายออกไปนอกหน้าต่าง เขาไม่สนใจสายตาสอดรู้ที่ยิงมาจากรอบห้อง ไม่สนใจเสียงพึมพำที่ดังอยู่รอบกาย ไม่สนใจอาจารย์ที่ลากปากกาไปตามกระดาน เขาเริ่มชินชาเสียแล้วกับการตกเป็นเป้าสนใจ อย่างน้อย...ถ้าคนเฝ้าไม่ใช่หมอนั่นอะไรๆ ก็มักจะดูดีกว่าปกติทั้งนั้น
เสียงกริ่งพักกลางวันดังขึ้นจนได้... เรียวล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงอย่างลืมตัว และเพิ่งสำนึกได้ว่าเขาไม่มีเงินติดตัวเลยสักเยนเดียว หรือนี่จะเป็นวิธีทรมานแบบใหม่ของทาคาซึกิ? แกล้งให้เขาหิวข้าวจนเป็นลมตาย? แต่ไม่ใช่นี่...จำได้รางๆ ว่าฝ่ายนั้นเหมือนจะบอกให้เขาไปกินข้าวตอนพักเที่ยงด้วยกัน แต่ขอโทษเถอะ เขายอมหิวตายดีกว่าเจอหน้าหมอนั่น!
“นี่...นายเป็นอะไรกับทาคาซึกิซังเหรอ?” คำถามจู่โจมมาพร้อมกับใบหน้าเล็กๆ ที่ยื่นมาจนชิด เรียวตกใจจนสะดุ้ง และเมื่อมีคนถามเปิด ฝูงชนโดยรอบก็โถมเข้ามาล้อมเรียวไว้อย่างรวดเร็ว
เรียวขมวดคิ้ว หงุดหงิดกับเสียงหึ่งๆ ที่วนเวียนอยู่รอบตัวเหมืองเสียงแมลงบิน คำถามวนอยู่แค่ ทาคาซึกิๆๆๆๆ หมอนั่นมันวิเศษอะไรนัก! ก็แค่ไอ้คนโรคจิต เจ้าคิดเจ้าแค้นแล้วก็ไม่มีเหตุผลเอาซะเลย!จริงๆ เลย นี่มันโรงเรียนชายล้วนหรืออะไรกันแน่ ท่าทางตอนถามเรื่องหมอนั่นถึงได้ระริกระรี้กันขนาดนี้? เฮ้อออ ทำราวกับว่าหมอนั่นเป็นเทวดางั้นแหละ
ปัง!
เรียวตบโต๊ะเสียงดังสนั่น และหยุดทุกคำถามไว้แค่นั้น “ถ้าอยากรู้ไม่ไปถามหมอนั่นเองล่ะ!”
“ทาคาซึกิซังบอกว่านายเป็น...ทาส” เสียงๆ หนึ่งลอยขึ้นมาแผ่วเบา ฝูงชนโดยรอบแตกฮือ เปิดทางให้ชายหนุ่มร่างสูงผมสีน้ำตาลไหม้เดินตรงมาทางเรียว ใบหน้านั้นมีแววเย้ยหยันไม่น่าคบเอาเสียเลย
หมอนั่นยักยิ้มมุมปาก หางตาที่เฉียงขึ้นนั้นฉายแววเจ้าเล่ห์ระคนมาดร้าย “นายเป็นทาสทาคาซึกิซังจริงรึเปล่า?”
“แล้วนายเป็นอีหนูของหมอนั่นรึไงถึงได้ซอกแซ่กเรื่องชาวบ้านขนาดนี้” เรียวเอ่ยตอบอย่างหงุดหงิด
คำตอบของเขาเรียกให้ใบหน้าอีกฝ่ายเปลี่ยนสี มุมปากที่ยกยิ้มบิดลง แล้วก่อนที่เรียวจะได้ทันตั้งตัว ฝ่ายนั้นก็เอื้อมมือมากระชากคอเสื้อเรียวให้เข้าไปใกล้ กระดุมเสื้อนักเรียนหลุดไปไปหลายเม็ด “ปากดีเหลือเกินนะ...เป็นแค่ทาสแท้ๆ แกไม่อยากรู้รึไงว่าฉันไปได้ข่าวว่าแกเป็นทาสมาจากไหน?”
“จากพ่อแกมั้ง!” เรียวตอบโต้อย่างไม่ยอมแพ้
“จากแม่แกไง...” คำตอบที่กระซิบข้างหูเรียกให้กำปั้นที่เงื้อขึ้นของเรียวหยุดค้างอยู่กลางอากาศ “จากวิดีโอของแก...ทีนี้แกรู้รึยัง ว่าควรจะทำยังไง?”
“ก...แก”
“ถ้าอยากรู้รายละเอียดเพิ่ม...ก็ตามฉันมา” คำเชื้อเชิญนั้นไม่น่าไว้ใจเลยสักนิด
แต่หมอนั่นก็ไม่รอให้เรียวปฎิเสธ ร่างสูงเดินแทรกผ่านฝูงชนที่มุงดูด้วยความงุนงง ดวงตาที่ทอดมองมาแฝงด้วยความคุกคามและเป็นต่อแบบคนที่มีอำนาจเหนือกว่า
เรียวฝืนใจลุกขึ้น สองขาของเขาก้าวตามร่างที่เดินนำไปเบื้องหน้าอย่างมั่นคง สัญชาตญาณร่ำร้องเตือนว่าอันตรายอยู่ข้างหน้า แต่เขาเคยบอกแล้วว่า ...ถึงจะมีกับดักขวางทาง เขาก็พร้อมจะกระโจนลงไป...
TBC
-----------------------------------------------------
สวัสดีค่ะ^^ Merry Christmas นะคะ โฮะๆๆๆๆๆๆ
คือแต่งไปได้ไม่เยอะแต่อยากเอามาให้อ่านฉลองกันก่อนค่ะ แถมตั้งแต่ตอนนี้ไปเราจะปรับเปลี่ยนใหม่ นั่นคือจะตอบทุกคอมมเม้นท์ที่ลงไว้ในตอนก่อนหน้า นั่นคือตอนที่ 9 ก็อยากจะตอบทุกตอนนะคะแต่ขุดไม่ไหว-*-
เพราะรุ้สึกสำนึกผิดเล็กน้อยที่นอกจากจะดองแล้วยังไม่มีปฎิสัมพันท์กับท่านผุ้อ่านอีก แม้อ่านคอมเม้นท์แล้วชื่อนใจแต่คนอ่านคงเซ้งว่าคนเขียนมันช่างงี่เง่าหายต๋อม เพราะงั้นจะพยายามแก้ไขค่ะ แต่งานมันรัดตัวT^T
129 fannan - จำเทอได้เลยค่ะเป็นแฟนเหนียวแน่นจากนอร์ไลค์แม้เราจะแต่งบ้างดองบ้างก็ยังไม่ทิ้งกัน ซึ้งใจจังT^T ส่วนเรียว...วิบากกรมยังอีกยาวค่ะ เหอๆๆ
131 Hina_Chan - เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า เรื่องเล็กของเรา อาจไม่ใช่เรื่องเล็กของคนอื่น^^ แต่บ้านทาคาโตะมันก็บ้าจริงๆน่ะล่ะแอบยอมรับ (แต่สุดหล่อเราไม่บ้านะ!) ส่วนโทชิ เฉลยตอนหน้าค่ะ ไม่ใช่โจทก์เก่าหรอกค่ะ แต่สถานะอะไรอุบไว้ก่อน แต่เรื่องใกล้คลายปมแล้ว พอตอนห้าจบก็จะได้รู้กัน
132 aukuzt - ชื่อนี้ก็คนอ่านที่คุ้นเคย>< ขอบคุณที่ติดตามมาตลอดนะคะ ซึ้งใจมากมาย คุณชายจะโหดถึงตอนห้าค่ะ หลังจากนั้นก็...
133 frem - ถ้าไม่ลึกลับคนอ่านก็ลุ้นไม่สนุกสิคะ ปมเยอะๆจะได้นั่งเดากัน มันส์ดี
134 Poly_Party - คนนี้แฟนเหนียวแน่นเลย ซึ้งใจสุดๆเลยค่ะ ว่าจะลองไปโพสในมายไอดีเทอด้วยค่ะแต่ประสบปัญหาว่าเราใช้มายไอดีแบบใหม่ไม่เป็น-*- โลเทคขั้นสุดท้ายค่ะ(อีกระยะจะกลายเปนโง่) ส่วนนอร์ไลค์อก็...-*-
136 ตะวันแห่งราตรี - ร้ายแรงถึงขนาดที่ว่าทำให้คนอ่อนโยนใจดีอย่างทาคาโตะเป้นได้ขนาดนี้เลยล่ะค่ะ
137 Noami_Tra - มาต่อแล้วค่ะ! ลุกขึ้นมาอ่านก่อนนนน
138 butajang - ดูแลสุขภพเช่นกันค่ะ
139 defla - คนนี้ขาประจำอีกราย 555+ เรียวสุดที่รักเลยเหรอคะ-*- งั้นทาคาโตะก็เป็นสุดที่รักที่เราเทคะแนนสงสารให้ด้วย อดใจรออีกนิด น่าจะเปิดเผยกันสัก ตอน5 ล่ะค่ะ ถ้าไม่มีอะไรคลาดเคลื่อน
140 - ไม่เป็นไรจ้าหนูมุก ขอบคุณที่ฟังพี่บ่นมาตลอดนะ
141 Bung - พี่บุ้งเหมาหมดอ่ะ ฮ่าๆๆๆๆจิ้นไปหนายยยย กลับมา เขายังไม่ได้ใส่เรทเลยยยยยย อดใจรอหน่อย
142 Tip_karat - คร่าาาาาาา จะเฉลยแล้ว อดใจรอ ฮึดๆๆ
143 Sacho- อีกนิดเดวค่ะ
145Sherlock - มาต่อแล้วค่ะ
149 อายะตัน - มาลุ้นค่ะ...แต่ว่าขอนอกเรื่อง ชื่ออายะตันนี่มันกระตุ้นต่อมจิ้นจริงๆ ไม่รุอายะตันจากเรื่องไรคะ? ใช่ 07 ghostรึเปล่า ถ้าใช่นี่ขอกรี๊ดด้วย เขาแพ้หนุ่มโฉดในเครื่องแบบ อร้างงง
150 Kudou_Kazahaya - คร่าาา หายไปนานไม่เปนไรแต่อย่าลืมกันเป็นพอ^^
152 ... - จะพยายามนะคะ เพราะตอนนี้อยู่ในช่วงหมดมุก เรื่องมันสุมจนฮาไม่ออก
ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามเรื่อยมานะคะ ตอนย่อยหน้าพบกับโทชิคุงแน่ๆ!!! วิบากกรมของเรียวไม่จบ แอบสปอยล์ว่าเรียวจะโดนไอ้หื่นเรียกออกไปลวนลาม! มาลุ้นกันตอนหน้าค่ะ^^
ความคิดเห็น