คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Line 07 : บุญคุณต้องทดแทน ความแค้นต้องชำเรา(?)
Line 7 : บุญคุณต้องทดแทน ความแค้นต้องชำเรา(?)
กว่าคชาจะกลับถึงคอนโดก็ 3 ทุ่มเข้าไปแล้ว โดยมีไอ้เจมส์อาสามาส่งและไอ้เฟรมขอติดรถมาด้วยอย่างผิดปกติกันเห็นๆ เขารู้นะว่าพวกมันอยากเห็นห้องเขากับไอ้เต๋า! อ้าปากก็เห็นไส้ติ่ง แต่คชาไม่ยอมง่ายๆ หรอกเว้ย!
หลังจากทั้งด่า ทั้งไล่ และขู่เข็ญก็ไล่ไอ้เพื่อนสองตัวกลับไปได้สำเร็จ มันด่าเขาใหญ่ว่าขี้งก ขอดูแค่นี้ก็ไม่ได้ ก็แล้วพวกมึงอยากดูอะไรคร้าบบบบบบบ ความหายนะเหรอ?!
ทันทีที่เปิดประตูเข้าห้อง ก็เห็นไอ้เต๋ามันนั่งอยู่ที่โซฟาฝั่งมันแล้วกดทีวีดูเรื่อยเปื่อย มันเหลือบมองเขาเล็กน้อยก่อนจะหันไปสนใจหน้าจอทีวีต่อ คชาปิดประตู หยุดคิดพักหนึ่งแล้วเดินไปนั่งที่โซฟาฝั่งตัวเอง มือล้วงนาฬิกาจับเวลาออกมาก่อนจะเริ่มกด
“10นาที กูจับเวลาแล้ว” มาถึงก็เริ่มกวนตีนก่อนเป็นอย่างแรก มันเหลือบมองเขา สีหน้าวันนี้ของมันโคตรเย็นชา
พอครบ 10 นาทีคชาก็ยื่นนาฬิกาไปตรงหน้า อีกฝ่ายก็โยนรีโมทข้ามฝั่งมาเงียบๆ เขาเลยรีบเปลี่ยนไปดู ก่อนจะพบว่า... “แม่มมมมมม โฆษณา!” บัดซบเอ๊ย!
มุมปากเต๋ากระตุกนิดหนึ่งเหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม มันยื่นนาฬิกามาตรงหน้า เหมือนจะบอกว่า ...เริ่มจับเวลาแล้ว เล่นเอาเขายีหัวตัวเองอย่าหงุดหงิด
ฮึ่ยยยยยยยยย ไอ้รายการทีวีนี่ บ้าเอ๊ยยยยย!!!
กว่าโฆษณาจะจบก็ปาไป 5 นาทีแล้ว ได้ดูรายการแค่ 5 นาทีก็ต้องโยนรีโมทกลับไปให้มัน วนเวียนกันไปแบบนี้ 2-3 รอบ ดูไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่แต่ดีกว่าให้มันนั่งดูทีวีสบายใจคนเดียว
“เบนเทน?” เต๋ามองหน้าจอที่เปิดฉายแล้วหัวเราะขึ้นจมูก
ทำไม? กูดูรีรันเบนเทนมันหนักส่วนไหนของมึงครับ???
แล้วจู่ๆ มันก็เลิกสนใจทีวีแล้วมาจ้องหน้าเขาแทน ดวงตาสีดำคู่นั้นมองตั้งแต่หัว ไหล่ เอว ไปจนถึงเท้าแล้วขึ้นๆ ลงๆ อยู่แบบนั้น ก่อนจะแย้มรอยยิ้มมุมปาก เห็นแล้วหนาวสันหลังวาบๆ
“มองกูทำไม มีปัญหาเหรอ?” เงียบมันก็หาว่ากลัวสิครับ!
ไอ้เต๋าเลิ่กคิ้วไม่ตอบคำถามพร้อมกับลุกพรวดขึ้น เล่นเอาคชาสะดุ้ง ถอยกรูดซะเกือบจะตกโซฟาอีกฝั่ง พอมันเห็นท่าทางเขาเท่านั้น ก็ยิ้มเลวกว่าเดิม
“กลัวอะไรครับพี่คชา?” ดูมันล้อเลียน! สงสัยจะยังฝังใจเจ็บกับเรื่องเมื่อกลางวัน
“พี่ต้องกลัวอะไรครับ? อ้อ...ลืมไป ก็น้องเต๋าเป็นพวกโรคจิตช่างตื๊อนี่เนอะ พี่คงต้องกลัวน้องใช่ไหมครับ?” ได้ทีไม่ขี่แพะไล่ก็ไม่ใช่นนทนันท์ล่ะ!
ไอ้เต๋าไม่ตอบแต่หัวเราะในลำคอแล้วก็เดินเข้าห้องนอนไปซะอย่างนั้น สงสัยจะไปอาบน้ำ พอดูนาฬิกา มันก็เพิ่งจะ 4 ทุ่มนิดๆ จะอาบน้ำนอนแล้วเหรอ?
คชาดูเบนเทนต่อจนจบก็ปิดทีวี เดินเข้าห้องนอนจะไปอาบน้ำ สิ่งแรกที่เห็นหลังจากเปิดประตูคือไอ้เต๋าที่อาบน้ำใส่ชุดนอนเรียบร้อยนอนเล่นโน๊ตบุ๊คอยู่บนเตียง เขาแบะปากเล็กๆ ก่อนจะเดินเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำอย่างสบายใจ
พออาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อย เดินออกมาก็เห็นว่า ไอ้เต๋าเข้านอนแล้ว? เขารีบมองนาฬิกาแล้วขมวดคิ้ว เพิ่งจะ 4 ทุ่มครึ่งมันรีบนอนไปไหนของมัน?
คชาเลิกสนใจอีกคน เขาหยิบไดอารี่จากลิ้นชักข้างเตียงแล้วทิ้งตัวลงบนเตียงนอนนุ่ม เหลือบมองคนข้างตัวเล็กน้อย...มันคลุมโปงนอนนิ่งสนิท อะไรจะนอนเร็วปานนั้น?
กำลังจะหันไปเขียนไดอารี่ แต่หางตาเหลือบเห็นนิ้วขาวๆ ที่โผล่พ้นจากผ้าห่ม คชาขมวดคิ้ว มือขาวซีดนั่นเลยข้ามเขตแดนมาเล็กน้อยแล้ววางแปะบนเบนเทนของเขาพอดิบพอดี นี่เป็นโอกาสงามๆ....แต่ทำไมคิ้วขวามันกระตุกยิกๆ แบบนี้วะ?
คชาตัดสินใจปัดเรื่องกังวลบ้าบอทิ้งไปแล้ววางแผนทำโทษไอ้คนผิดกฎ เขาดูให้แน่ใจว่ามันหลับแล้วจริงๆ จังหวะลมหายใจสม่ำเสมอ...มือเล็กจึงเอื้อมไปยังมือขาวที่วางพาดมายังเขตตน ตั้งใจว่าจะกระชากมันเข้ามาเขตเขา แล้วตีฆ้องร้องป่าวจะทำโทษมันสักหน่อย แต่ทันทีที่วางมือลงไป อุ้งมือนั้นกลับกระชับมือเขาแน่นแล้วกระชากพรวด!
เขาโดนดึงจนถลาไปทั้งตัว นั่นยังไม่แย่เท่ากับว่า...ไอ้คนที่เขาคิดว่านอนหลับสนิทมันตื่นแล้วเรียบร้อย และกำลังคร่อมอยู่เหนือตัวเขาพร้อมกับรอยยิ้มชั่วร้าย…
ชิหายยยยยย กูตกหลุมพรางไอ้เต๋า!!
“ม....มึงจะทำอะไรเนี่ย!” คชาทำใจดีสู้เสือ เห็นลูกตาวิบวับที่ลอยอยู่ด้านบนก็ลอบกลืนน้ำลายเอื๊อก ท่าตอนนี้โคตรหมิ่นเหม่ มันตรึงแขนสองข้างของคชาไว้บนเตียง เหมือนนางเอกหนังไทยตอนกำลังจะโดนพระเอกปล้ำ...เฮ้ย!! มึงอย่านะไอ้เต๋า! กูร้องจริงๆ นะ ก....กูฟ้องแม่ด้วยนะถ้ามึงทำอะไรกูอ่ะ!!
ไอ้เต๋ายิ้มมุมปาก ดูร้ายกาจจนอยากจะเอานิ้วจิ้มลูกตา “ใครข้ามเขต...ต้องถูกลงโทษ...
”
ก็แล้วทำไมต้องก้มลงมากระซิบข้างหู! กูขนลุกกกกกก!!!
ริมฝีปากได้รูปโน้มลงมาแตะซอกคอเนิบนาบ เล่นเอาคชาสะดุ้งเฮือก ดิ้นรนเหมือนปลาถูกน้ำร้อน พยายามสุดชีวิตที่จะหลบเลี่ยง พอเขาสะบัดหนี ปลายจมูกก็เปลี่ยนเป้าหมายมาที่แก้ม ลากไล้ไปเรื่อยจนหยุดอยู่ที่ติ่งหูแล้วงับเบาๆ
“อึก...” พอหลุดเสียงร้องประหลาดๆ ออกไปเขาก็เห็นไอ้เต๋ายิ้มกริ่ม คชาอยากจะกัดลิ้นตายให้มันพ้นๆ ไปซะเลย
“มะ... มะ... มะ....มึง...จะ....จะ.....ทำอะไร!” เขาตะกุกตะกักไม่เป็นคำเมื่อมือขาวซีดสอดไปใต้เสื้อนอนผ้าฝ้ายเนื้อบาง
“ไม่รู้จริงๆ เหรอ?” เสียงกระซิบข้างหูทุ้มนุ่มยิ่งทำให้คชาดิ้นหนักขึ้น ริมฝีปากอุ่นชื้นไล่ไปตามลำคอ แล้วงับเบาๆ ที่ปลายคาง
“อะ...ไอ้เต๋า! ไอ้หื่นกาม ปล่อยกูนะ!” ด่าได้หยาบสุดแค่นี้เพราะนึกคำด่าอื่นไม่ออก แล้วยิ่งสติแตกหนักเมื่อมือขาวๆ ไล่ต่ำ ...ก่อนหายไปใต้กางเกงผ้า
ช....ชิบหายแล้วววววว กูฟ้องแม่จริงๆ นะมึ๊งงงงงง
“...เล็ก” นอกจากมันจะลวนลามแล้วมันยังประณามอีก!
ทั้งที่ไม่ได้พิศวาสมันสักนิด แต่พออุ้งมือร้อนกอบกุมส่วนอ่อนไหว ...ก็พาให้อารมณ์เตลิดอย่างช่วยไม่ได้ ยิ่งผสมกับลมหายใจร้อนและริมฝีปากนุ่มนวลที่สัมผัสไปทั่วทั้งแก้ม ซอกคอ จนถึงลาดไหล่ ...ทั่วทั้งร่างก็ร้อนรุ่มจนไม่อาจควบคุม
เพียงไม่นานส่วนนั้นก็แข็งขึง คชาอับอายจนแก้มร้อนผ่าว บอกกับตัวเองว่าที่เขารู้สึกได้ง่ายเป็นเพราะไม่ได้ทำนาน ...ไม่ใช่เพราะการปลุกเร้าของคนเบื้องบน
เขาเม้มริมฝีปากแน่น สติเริ่มเตลิดเปิดโปงเมื่อฝ่ามืออุ่นร้อนนั้นขยับเร็วขึ้น ลมหายใจหอบหนัก ได้ยินเสียงหัวเราะแผ่วผิวอยู่ตรงริมหู ก่อนสัมผัสชุ่มชื้นจะหยอกเย้าเล่นกับใบหูพาให้ร่างกายร้อนไปหมด ความรู้สึกที่ตื่นตัวคล้ายจะร้อนรุ่มยิ่งขึ้น ร่างบิดเร้า เหมือนจะหายใจไม่ทันจนต้องอ้าปากงับอากาศอย่างตระกรุมตระกราม แต่พอขยับปาก...เสียงที่ออกมากลับเป็นเสียงครางลึกจนต้องขบริมฝีปากแน่นดังเดิม
ความรู้สึกทั้งมวลไปรวมอยู่ที่จุดกลางลำตัว เหมือนโดนจุดไฟจนร่างกายแทบมอดไหม้ เขาหลับตาแน่น เผลอปล่อยตัวปล่อยใจไปกับสัมผัสอุ่นๆ ที่ลงมาเล่นกับซอกคอ สะดุ้งเล็กน้อยเมื่ออีกฝ่ายงับลงไป กำลังจะร้องประท้วง แต่สติกลับยิ่งเตลิดเมื่อมือร้อนนั้นขยับเร็วขึ้น...
“อื้อ...” เขาเชิดลำคอขึ้นแล้วร้องอย่างลืมตัวเมื่อทุกสิ่งมาถึงจุดหมายปลายทาง กล้ามเนื้อเหยียดเกร็งไปทุกสัดส่วน
คชาทิ้งตัวลงบนเตียงแล้วหอบหายใจอย่างสิ้นท่า และเมื่อลืมตา... ภาพแรกที่เห็นคือร่างสูงที่ยืดตัวขึ้นแล้วยิ้มกว้าง พร้อมจ้องมองฝ่ามือตนเองซึ่งมีคราบขาวขุ่นเปรอะเต็มไปหมด... หน้าเขาร้อนวาบด้วยความอับอาย ยิ่งเมื่อประสานสายตากัน ก็พาลลนลานทำอะไรไม่ถูกไปซะเฉยๆ
“เยอะเชียว” เต๋าล้อเลียน ก่อนจะคว้าทิชชู่ข้างเตียงเช็ดมือลวกๆ แล้วโยนทิ้งไว้ข้างๆ
คชาฉวยจังหวะนั้นลนลานดึงกางเกงที่ร่นไปถึงสะโพกมาสวมตามเดิม ตะเกียกตะกายจะมุดลงจากเตียงแต่อีกฝ่ายไวกว่า จับข้อมือเขาแล้วดึงลงไปที่เดิม
“จะไปไหน...” เสียงมันเลวและหื่นมาก คชาขอบอก!
“อย่าเข้ามานะมึง! กู....กูฟ้องแม่นะ! ถ้ามึงทำอะไรกู...กะ....กู...กูฟ้องแม่จริงๆ ด้วย!” ทั้งที่ขู่อยู่ แต่คชากลับถอยร่นจนติดหัวเตียง เต๋าคืบเข้ามาอย่างไม่รีบร้อน ใบหน้าหล่อเหลาโน้มต่ำ ปลายจมูกวนเวียนอยู่ที่แก้มเขาที่ตัวสั่นเป็นเจ้าเข้า
ขอสารภาพตรงนี้เลยว่ากลัว...กลัวมาก...ยิ่งตอนนี้มือนั้นแตะเบาๆ ที่เรือนแก้มก่อนจะไล้ไปที่ริมฝีปาก เขายิ่งสั่นกว่าเดิม ...กลัวจนแทบจะร้องไห้ออกมาอยู่แล้ว
ดวงตาสีดำสนิทคู่นั้นมองเขานิ่ง มุมปากของอีกฝ่ายวาดเป็นรอยยิ้มก่อนจะโน้มใบหน้าลงมา คชาหลับตาตัวสั่นระริก มันใกล้จนปลายจมูกสัมผัสกัน ใกล้จนรู้สึกถึงลมหายใจร้อนผ่าว แล้วใกล้ขึ้น...ใกล้ขึ้นอีก... เพียงนิดเดียวก่อนที่ริมฝีปากจะแตะกัน ...เต๋าก็เปลี่ยนเป้าหมายไปงับที่ปลายจมูกเขาเสียแทน
“บุญคุณต้องทดแทน แค้นต้องชำระ...” เต๋าพูดก่อนจะแลบลิ้นใส่คชาที่ยังงงเป็นเป็ดตาแตก หมอนั่นใช้ช่วงที่เผลอช้อนตัวเขาจากที่นอนก่อนจะทุ่มกลับไปฝั่งเดิม
“โอ๊ย!” เขาร้องลั่นด้วยอารมณ์ตกใจ พอตั้งสติได้ก็ลุกพรวด แล้วชี้หน้าไอ้เต๋าที่ยังคงยิ้มระรื่น “มึงแกล้งกู! มึง...มึง...มึง...”
“มึง...มึง...มึงอะไรครับ?” มันแกล้งทำเสียงตะกุกตะกักล้อเลียน ดูมันทำสิครับท่านผู้ชม!!
เขาได้แต่ชี้หน้า อ้าปากพะงาบๆ แต่นึกคำด่าดีๆ ไม่ออก...ก็แหงล่ะ ไอ้เหตุการณ์น่าอับอายนั่นเพิ่งผ่านมาสดๆ ร้อนๆ ร่างกายยังจำสัมผัสนั้นได้อยู่เลย คิดแล้วมัน....ฮึ่ยยยยย!!!!
“แน่จริงข้ามมาดิ่” ดูมันท้า! ไอ้เต๋าเลิ่กคิ้วยิ้มๆ พลางกระดิกนิ้ว “อยากแก้แค้นก็ข้ามมา เอาเลย ...แต่ไม่รับประกันความปลอดภัยนะ”
“มึงงงงง!!!”
“ทำไมครับ? ผมทำไม?”
มึงมันเลว! มึงมันชั่ว! มึงมันบ้ากาม โรคจิต วิปริต ชอบลวมลามผู้ชาย!!
เขาก็คิดได้แค่นั้นล่ะ สถานการณ์ตอนนี้พูดไปได้ซะที่ไหน! ขืนมันหน้ามืดกระโจนมาปล้ำเขา เขาสู้แรงควายไบซันของมันได้ยังไงเล่า ฮึ่ยยย!! บ้าเอ๊ยยยย!!!
“ฝากไว้ก่อนเหอะ!” คชาชี้หน้าก่อนจะคว้าผ้านวมแล้วนอนคลุมโปงหันหลังให้ ยังไม่วายมีเสียงหัวเราะล้อเลียนลอยมาให้เจ็บใจ
“อย่าลืมมาเอาคืนนะครับพี่คชา อย่าให้ผมรอนาน เดี๋ยวจะลืมไปซะก่อน”
ไอ้บ้าเอ๊ย!!! ฝากไว้ก่อนเหอะ!!!
อย่าให้ถึงทีของเขาบ้างแล้วกัน เขาจะเล่นงานกลับให้เจ็บแสบเลย!!!
TBC
NC เล็กๆ น้อยๆ ครุคริๆ ตอนแรกก็ไม่ได้ตั้งใจจะมี แต่ว่า...เห็นแผ่นหลังขาวๆของคชาในมินิคอนแล้วหื่นแตก ขอสักหน่อย แอร้ยยยยยยยยยยยย
ไปแล้วคร้าบบบ เจอกันตอนหน้า เม้นท์กันเยอะๆนะ ม๊วบบบบ >3<
ปล.ลืมบอกไปว่าชื่อตอน ได้มาจากการอ่านคอมเม้นท์ของคนอ่านคนนึง มันฟินมว้ากกก จำไม่ได้ว่าใครแต่ขอขอบคุณไว้ณที่นี้นะคะ เลิฟๆ
ความคิดเห็น