คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Line 02 : อยู่ร่วมโลกยังไม่ได้ อยู่ร่วมห้องยิ่งไม่ไหว!!
Line 2 : อยู่ร่วมโลกยังไม่ได้ อยู่ร่วมห้องยิ่งไม่ไหว!!
“หม่าม๊าคร้าบบบบบบบบ” คชาส่งเสียงเรียกออกไปก่อน
เขายิ้มแป้นแล้วโผเข้าสู่อ้อมกอดมารดา ได้รับจูบซ้ายขวาที่สองแก้มเป็นรางวัล “ม๊านึกว่าน้องชาจะไม่กลับอาทิตย์นี้ซะแล้ว” แม่เขายิ้มหวานให้ เขาเลยยิ้มตอบ แล้วถูแก้มเข้ากับไหล่อย่างออดอ้อน
“ต้องกลับสิหม่าม๊า ก็ชาคิดถึงม๊าจะแย่”
“ไปอาบน้ำก่อนนะน้องชา เดี๋ยวลงมากินข้าว วันนี้มีแขกมาด้วยนะ”คชาเลิ่กคิ้ว มองสีหน้าเต็มไปด้วยความสุขของมารดาก็ชวนให้สงสัย
“ใครเหรอหม่าม๊า??”
“ม๊ายังไม่บอก แต่รับรอง...ชาต้องแปลกใจแน่ ไปอาบน้ำก่อนนะคะ แต่งตัวหล่อๆ ด้วยนะน้องชา”
แต่งตัวหล่อๆ?
เขาจะอ้าปากถามแต่หม่าม๊าก็รีบผลุนผลันเข้าห้องครัวไปแล้ว คชาเลยเกาหัวเล็กน้อยก่อนจะตัดใจ แบกกระเป๋าเสื้อผ้าขึ้นไปบนห้องนอน
...เขาเก็บเสื้อผ้าออกจากหอพักหมดแล้ว น้องบอสก็ย้ายเข้าไปแทนเขาเรียบร้อย หม่าม๊าก็คอนเฟิร์มเรื่องคอนโดใหม่เรียบร้อยแล้วด้วย แต่เรื่องนี้ก็น่าแปลก...
ทั้งที่กำลังจะเข้าไปอยู่ แต่พูดตามตรง คชายังไม่เคยเห็นห้องพักเลย รู้แต่ว่าอยู่ใกล้มหาลัย มีห้องนอนแยกจากห้องนั่งเล่น ห้องใหญ่ ราคาค่อนข้างสูง...แล้วหม่าม๊าเขาไปเอาเงินจากไหนมาซื้อ??? จริงๆ ตอนแรกเขานึกภาพแค่คอนโดเล็กๆ ขนาดพออยู่ แต่พอหม่าม๊าบอกสเปคห้อง เขาเลยงุนงงไปอึดใจ แล้วพอรบเร้าอยากดูสถานที่จริง หม่าม๊าก็บอกว่า ให้ย้ายเข้าไปอยู่เลย จะได้ลุ้นทีเดียว
เห็นด้วยไหม...ว่ามันมีอะไรทะแม่งๆ??
หลังจากอาบน้ำเสร็จคชาก็มายืนส่องกระจกบานใหญ่ในห้องนอนพลางยิ้มให้กับเงาสะท้อน หมุนซ้าย หมุนขวา แล้วยิ้มให้กับตัวเองเล็กๆ
“หล่อเป๊ะ” อวยเล็กน้อยแต่พองาม นี่ถือว่าคชาถ่อมตัวแล้วนะ...เพราะถ้าคนอื่นในมหาลัยมาเห็น คงจะชมไม่หยุดปากว่าน้องคชาหลังอาบน้ำน่ารักอย่างนั้น น่ารักอย่างนี้ บางทีเขาก็ขี้เกียจปฎิเสธความจริงอ่ะนะ หึหึ
แม้อยู่มหาลัยจะอึดอัดนิดหน่อยที่ต้องแอ๊บใส น่ารัก แต่เขาว่ามันก็สนุกดี...โดยเฉพาะตรงจุดที่ได้กินของฟรี เดี๋ยวคนก็ซื้อนี่มาให้ ซื้อนี่มาให้ ทำอะไรผิดก็มีคนออกโรงปกป้อง สบายจะตาย! แล้วที่สำคัญ....
ผู้หญิงยังชอบอีก!!!
นี่คือประเด็นหลักเลย แค่เขายิ้มหน่อยสาวๆ ก็วิ่งเข้าหาแล้ว ต่อให้ลวนลามนิด ลวนลามหน่อย พวกเธอก็จะมองว่าเขาน่าเอ็นดู๊ น่าเอ็นดู แถมชอบมาแตะเนื้อต้องตัวคชาอีก ที่พูดนี่ไม่ใช่ไรนะ ...แต่ชอบ!! ตอนแรกว่าจะแอ๊บเล่นๆ ขำๆ แต่พอยิ่งทำ ยิ่งสนุก พอทำมากๆ คนเลยคิดว่านิสัยจริงๆ เขาเป็นแบบนี้ จนป่านนี้แล้ว คนที่รู้ความจริงยังมีแค่ไอ้เจมส์กับไอ้เฟรมอยู่เลย!
“หม่าม๊า มีไรให้ชากินบ้าง??”
คชาวิ่งตรงดิ่งไปยังโต๊ะกินข้าวก่อนนั่งลงประจำที่ เงยหน้ายิ้มแป้นให้มารดาที่วางจาน ช้อน ส้อม ประจำที่ แต่พอเห็นจาน 4 ใบ เขาก็ขมวดคิ้วมุ่น “มีแขก 2 คนเหรอหม่าม๊า?”
“ใช่แล้วจ้ะ” ม๊าดูอารมณ์ดีแบบพูดไม่ถูก ฮัมเพลงตลอดเวลา
“ใครอ่ะหม่าม๊า บอกชาหน่อย ชาไม่ชอบลุ้น” เขาอ้อน
ยังไม่ทันที่หม่าม๊าจะตอบ เสียงกดออดที่ประตูหน้าก็ดังขึ้นขัด หม่าม๊าเขายิ่งตื่นเต้นเข้าไปใหญ่ บอกเขารีบๆ ว่า “น้องชา ไปเปิดประตูให้หน่อยสิคะ เดี๋ยวหม่าม๊าไปยกกับข้าวมาก่อน”
เขาเลยเดินไปเปิดประตูอย่างอยากรู้เต็มที่ พอวางมือที่ลูกบิด คิ้วขวาก็กระตุกหงึกๆ หืม....???
“น้องโค้ก...ไม่เจอกันนานนะลูก” พอเปิดประตูและประจันหน้า คำทักทายก็ส่งตรงมาจากผู้หญิงอายุร่นราวคราวเดียวกับแม่เขา ใบหน้านั้นคุ้นตา คลับคล้ายว่าเคยเจอที่ไหนมาก่อน แถมยังเรียกเขาด้วยชื่อเล่นเก่าทั้งๆ ที่เขาเปลี่ยนมาใช้ชื่อคชาตั้งนานแล้ว
“สวัสดีครับ” เขายกมือไหว้เอาไว้ก่อน อีกฝ่ายยกมือขึ้นรับไหว้ มองเขาด้วยดวงตาเป็นประกาย
“ไม่ได้เจอตั้งนาน โตขึ้นแล้วน่ารักเชียว จำอาได้มั้ยลูก?”
เขาส่ายหน้าแล้วยิ้มอย่างเกรงใจ แต่ผู้หญิงตรงหน้าไม่ถือสา หัวเราะพร้อมบอกต่ออย่างอารมณ์ดี “อาเป็นเพื่อนคุณแม่ของน้องโค้ก เป็นแม่ของน้องเต๋าไงคะ น้องโค้กจำน้องเต๋าได้ใช่มั้ยลูก?”
หืม.....เต๋า??????????
ชื่อนี้มันจะหลอนเขาไปถึงไหนเนี่ย! แต่เดี๋ยว.....
คชาเริ่มจำได้ละ ไอ้เต๋าเผือก ไอ้หน้าเอ๋อ เด็กขี้แยขี้มูกโป่งที่โดนเขาแกล้งมาตั้งแต่ตีนเท่าฝาหอย ...แต่ไอ้คนเมื่อวานก็ชื่อเต๋า ตัวมันก็เผือก หน้าก็เอ๋อ แค่ตัวโตกว่า....มันคงจะไม่ใช่....
“อ้าววววว น้องเต๋า มาเร็วลูก ดูสิๆ น้องโค้กโตขึ้นแล้วน่ารักมากเลย”
เสียงนั้นเรียกให้เขาชะงักแล้วมองตาม...
ผู้ชายที่หยุดยืนอยู่ตรงหน้ามีเค้าของอดีตอยู่เล็กน้อย...เล็กน้อยมากๆ ‘เต๋า’ ที่เขาจำได้เป็นไอ้เผือกขี้แพ้ ไม่ใช่แบบตรงหน้านี่...ร่างสูงที่สูงกว่าเขาหลายเซ็นต์ ผิวขาวซีด ตากลมโตรับกับจมูกโด่งเป็นสันนูน ริมฝีปากสีแดงสดส่งยิ้มกว้างมาให้เขา ...ซึ่งมันเป้นรอยยิ้มที่น่ากระทืบมาก!!
เป๊ะเลย! นี่มันไอ้คนที่มันมากวนตีนเขาเมื่อวานนี่หว่า!!
“เปลี่ยนชื่อเป็นคชาแล้วเหรอจ้ะ...ชื่อน่ารักสมตัวจังเลย”
เพื่อนคุณแม่เอยชมเขาด้วยความเอ็นดูหลังจบมื้ออาหารที่...กร่อยสนิท!! มันจะอร่อยไหมล่ะถ้าต้องมานั่งประจันหน้ากับคู่ปรับเก่า แถมยังเป็นคู่ปรับปัจจุบันสดๆ ร้อนๆ คชาว่าแล้วว่าทำไมรู้สึกเหม็นหน้าตั้งแต่แว่บแรกที่เจอ เพราะเป็นไอ้เต๋านี่เอง!!
“แต่เต๋าโตขึ้นแล้วหล่อจังเลยลูก....” หม่าม๊าเขาชมด้วยสีหน้าเคลิ้มๆ เล่นเอาคชาอารมณ์ขึ้นกว่าเดิม
ทีกับเขาล่ะหม่าม๊าไม่เห็นจะชมว่าหล่อบ้างเลย!!!
“ขอบคุณครับคุณน้า” เต๋ายิ้มหวานให้แม่เขา ก่อนจะแอบเลิ่กคิ้วให้เขากวนๆ มั่น ฮึ่ยยยยยยย เห็นแล้วขึ้น!!
“น้องเต๋าเข้าเรียนมหาลัยช้ากว่าน้องชาปีนึงเลยเพิ่งเข้าปีนี้...น้องชาเคยเจอน้องเต๋าที่มหาลัยไหมลูก?” แม่ของเต๋าถามเขาที่ยิ้มแล้วส่ายหน้า
“ไม่เคยเจอเลยครับ” เขาแหลสด แต่แถไปได้นิดก็โดนตัดมุข
“แต่ผมเคยเจอครับ” เต๋าเอ่ยขัด ยิ้มกว้างให้เขาที่มุมปากชักกระตุก “ที่มหาลัย ใครๆ ก็รู้จัก น้องคชา”เสียงนั้นแฝงแววล้อเลียนอยู่เต็มเปี่ยม
“เต๋าก็พูดเกินไป” เขากัดฟันตอบ พยายามทำให้น้ำเสียงฟังดูเป็นมิตรที่สุดเท่าที่จะทำได้
เต๋ายิ้มกริ่ม “ไม่ต้องเกรงใจหรอกชา...” ฟังมันตีซี้! สนิทกันถึงขนาดจะเรียกชื่อเล่นเลยเหรอเฮ้ย! “ใครๆ ก็รู้กันทั้งนั้นแหละว่าคชาน่ะ...น่ารัก ใสซื่อ” คำพูดสุดท้ายนี่โคตรจะไม่จริงใจเลย!
“บ้า! ชมเกินไปแล้ว!” เขาแสร้งก้มหน้าต่ำแบบเขินๆ ทั้งที่อยากจะยกจานข้าวเขวี้ยงใส่หน้าขาวๆ ของคนที่นั่งฝั่งตรงข้าม!
โอ๊ยยยยยยย!! อยากกระทืบคนโว้ยยยยย!!!!
“สนิทกันดีจังเลยนะจ้ะ...” เอ่อ... หม่าม๊า ชาไม่อยากหยาบคายนะ แต่หม่าม๊าเอาตรงไหนดูคร้าบบบบ!!!
“งั้นก็ดีเลย...” พอแม่เต๋าเกริ่นมางี้ คิ้วขวาคชากระตุกหงึกๆ เลย เขามองหน้าหม่าม๊าสลับกับแม่เต๋า สังหรณ์ร้ายจู่โจมหนักข้อขึ้นเมื่อเห็นทั้งสองยิ้มกว้างให้ฟัง
“น้องชา น้องเต๋า แม่มีอะไรจะบอก...” หม่าม๊าเขาเกริ่น ท่าทางเหมือนกำลังจะประกาศงานแต่งของลูกสาว หม่าม๊ามองเขาที มองเต๋าที แล้วเอ่ยยิ้มๆ
“แม่จะให้ชากับเต๋าไปอยู่คอนโดเดียวกัน ....เซอร์ไพรส์!!!!”
เซอร์ไพรส์?
เดี๋ยว...ให้เขา กับ ไอ้เต๋า?
อยู่คอนโดเดียวกัน????
อื้อหือออออออออออออออ เซอร์ไพรส์มากกกกกกกกกกกก!!!!!
แม่เตรียมเก็บศพมันได้เลยคร้าบบบบบบ!!!!!
TBC
มาแบบสั้นๆ เบาๆ
ความคิดเห็น