คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : Fate chain 4.2 - ไทระ
Fate chain
เรียวไม่ได้รู้สึกไปเองแน่ๆ ว่าเขาตกเป็นเป้าสายตาของทุกคน...หลายคนมองเขาแล้วหันไปซุบซิบอะไรกันสักอย่าง ในขณะที่บางคนมองเขาตั้งแต่หัวจรดท้า แล้วก็เท้าจรดหัวเหมือนประเมินราคา
“แกจะเดินไปถึงไหน” เขาส่งเสียงต่ำอย่างหงุดหงิด ในหัวใจของเด็กหนุ่มกระวนกระวายอย่างบอกไม่ถูก หากชายตรงหน้ายังคงก้าวเท้าต่อไป มีเพียงหางตาที่ตวัดกลับมามองพร้อมกับรอยยิ้มมุมปากที่แสยะขึ้นเท่านั้นที่บอกเป็นนัยว่าเขาต้องเดินตามต่อไปจนถึงจุดหมาย
หมอนั่นพาเขาไปยังชั้นสูงสุดของอาคาร นี่คืออาคารอะไรเขาก็ไม่รู้...อย่างที่บอกไปแล้ว โรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนชายล้วนที่คนมาเรียนแทบทั้งหมดเป็นลูกผู้ดีมีเงิน หรือไม่ก็ฉลาดเข้าขั้นอัจฉริยะ ดังนั้นจึงมีอาณาบริเวณกว้างขวาง ขนาดตึกเรียนยังมีหลายตึกจนเขาจำได้ไม่หมด หมอนั่นพาเขาเดินไปเรื่อยๆ และในช่วงที่ความอดทนของเขาใกล้จะหมดกับการเดินที่ไม่สิ้นสุดนี้ ฝ่ายนั้นก็หยุดยืนอยู่หน้าห้องๆ หนึ่งก่อนจะใช้คีย์การ์ดรูดลงในเครื่องสีเงินข้างประตูแล้วพยักเพยิดให้เรียวเดินเข้าไปภายใน
เรียวก้าวเข้ามาในห้องที่รูดม่านปิดสนิทจนเห็นเพียงแสงสลัวๆ ดวงตาสีน้ำตาลกวาดมองไปรอบๆ ก่อนจะขมวดคิ้วแน่น...ทำไมในโรงเรียนถึงมีห้องแบบนี้?
ห้องนี้เหมาะจะเป็นห้องรับแขกในบ้านคนรวยหรือโรงแรมหรูระยับระดับห้าดาวมากกว่าจะอยู่ที่โรงเรียน เครื่องเรือนทุกชิ้นส่งกลิ่นอายของราคาแพงจนคนจนๆ อย่างเรียวเห็นแล้วรู้สึกไม่อยากจะเข้าใกล้ เขามองภาพเบื้องหน้าอย่างงุนงง นึกสงสัยว่าอีกฝ่ายพาเขาเดินออกมาจากโรงเรียนโดยที่เขาไม่รู้ตัวรึเปล่า?
เรียวสะดุ้งเฮือกหลุดจากภวังค์เมื่อปลายนิ้วเย็นเฉียบราวกับก้อนน้ำแข็งเอื้อมแตะหลังคอ เขากระโดดหนีตามสัญชาตญาณ “ทำอะไรของแกวะ!” เขาตวาดใส่ฝ่ายตรงข้ามที่มองกลับมาทางเขาด้วยดวงตาชั่วร้ายคู่เก่า ท่าทางเหยียดๆ แบบนั้นมันชวนให้อารมณ์ขึ้นชะมัด
“นายนี่...ต้นคอสวยยิ่งกว่าที่เห็นในวิดีโอซะอีก...”
โรคจิต! เรียวนึกหงุดหงิดขณะเอื้อมมือตะปบต้นคอตนเอง ทาคาซึกิก็พูดแบบนี้ แถมหมอนี่ก็บ้าไปอีกคน บอกว่าต้นคอผู้ชายสวย...มันบ้ากันไปหมดแล้วใช่ไหม!
“บอกเรื่องแม่ฉันมาได้แล้ว!” เรียวเปลี่ยนประเด็น เขาส่งสายตามุ่งร้ายให้ฝ่ายตรงข้าม หากหมอนั่นเพียงยักไหล่ ก่อนจะก้าวเท้าเข้ามาใกล้ยิ่งขึ้น
“ใจเย็นสิ...ยังมีเวลาอีกเยอะ...”
“แต่ฉันไม่มี!” ท่าทางของหมอนี่กวนประสาทไม่แพ้ทาคาซึกิเลย ให้ตายเถอะ! “บอกมาว่าแม่ฉันอยู่ที่ไหน”
“ก็ได้ๆ” ฝ่ายนั้นพูดพลางสาวเท้าเข้ามาใกล้เรียวที่หยุดยืนนิ่งอย่างไม่นึกกลัว ดวงตาของหมอนั่นเป็นประกายวาววาม ก่อนจะใช้มือสัมผัสเส้นผมเขาช้าๆ
“หายากนะ...คนที่เข้ากับผมสีแดงจัดขนาดนี้”
พูดจบหมอนั่นก็กระชากผมเขา ดึงรั้งให้เงยหน้าขึ้น เรียวมองกลับด้วยแววตาวาวโรจน์ นับ 1-10 ในใจระงับอารมณ์เดือดดาลซึ่งพลุ่งพล่านขึ้นมา
“นายมีอะไรกับทาคาซึกิไปรึยัง?”
“ฉันไม่ใช่แกนี่...” เรียวขบกรามกรอด “แล้วฉันก็เป็นผู้ชาย...ดูไม่ออกรึไง?”
“หืม? นายไม่รู้รึไงว่าทาคาซึกิน่ะเป็นไบ...ดูก็รู้ว่าหมอนั่นน่ะอยากกินนายจะแย่อยู่แล้ว ถ้าไม่ติดว่าศักดิ์ศรีมันค้ำคอทาคาซึกิอยู่ นายไม่รอดมาจนถึงป่านนี้หรอก”
เรียวโมโหจนไม่อยากจะใส่ใจไอ้คนตรงหน้าอีกต่อไป ลำพังแค่เอ่ยชื่อของทาคาซึกิ ทาคาโตะ ก็ชวนให้เขาอารมณ์เสียมากพอแล้ว นี่ยัง...นี่มันเรื่องไร้สาระสุดๆ! ทำไมประเด็นเรื่องแม่เขาถึงได้กลายเป็นเรื่องบนเตียงไปซะได้ เขาไม่สนใจหรอกว่าเจ้าบ้าทาคาซึกินั่นจะเป็นไบเป็นเกย์ก็ช่างหัวมันสิ เขาแค่อยากรู้ว่าแม่อยู่ที่ไหนไม่ได้อยากเป็นคู่นอนของมันสักหน่อย!
เรียวตะปบต้นแขนที่บังอาจดึงผมเขาก่อนจะปัดทิ้ง หมดอารมณ์จะนึกเจรจางี่เง่านี้อีกแล้ว เขากำลังคิดว่าหมอนี่มันก็แค่ไปได้ยินเรื่องเขามาจากปากทาคาซึกิ แล้วก็เลยเอามาแกล้งปั่นหัวเขาเท่านั้นล่ะ เจ้าพวกจิตว่าง!
“ในเมื่อนายไม่มีข้อมูลที่ฉันต้องการ ฉันก็กลับล่ะ”
เด็กหนุ่มเดินไปที่ประตูก่อนจะกระชากลูกบิด...แต่มันกลับไม่ขยับ
“ถ้าจะออกไป...ก็ต้องใช้การ์ดรูดออก นายมีไหมล่ะ?” คำถามนั้นกระซิบอยู่ข้างหู
เรียวขนลุกด้วยความขยะแขยง ลมหายใจที่รดอยู่ข้างแก้มน่ารังเกียจพอๆ กับคำพูด เรียวสุดจะทนแล้ว เขาหันกลับไปเผชิญหน้าพร้อมๆ กับหมัดขวาที่พุ่งตรงไป แต่หมอนั่นกลับรับไว้ทัน...ประกายวาววาบในดวงตายิ่งทวีความอวดดีขึ้นไปอีก
“ไม่สงสารแม่บ้างรึไง? แม่นายน่ะนอนร้องไห้ทุกคืน พูดแต่ว่า ‘เพราะฉันทำให้เรียวต้องเจออะไรแบบนี้’ ”
“แกโหก!”
“วาคาบะ นาเดชิโกะ...ขนาดอายุสี่สิบแล้วยังสวยไม่สร่าง...เคยมีคนบอกไหมว่าดวงตาของนายน่ะเหมือนแม่” อาการตกตะลึงของเรียวสร้างความเพลิดเพลินให้คนพูด “...ยิ่งไอ้ท่าทางตกใจแบบนี้ ‘น่าทำลาย’ เหมือนกันไม่มีผิด”
“แก!! ห้ามทำอะไรแม่ฉันเด็ดขาด!”
“วางใจเถอะน่า...” หมอนั่นลากเสียงยาว ลากปลายจมูกผ่านเรือนผมสีแดงสดที่เจ้าของนั้นสะบัดหนี “ฉันไม่มีรสนิยมกินป้าแก่ๆ หรอกน่า...ในเมื่อลูกชายน่ากินกว่ากัน...มากขนาดนี้”
เรียวขนลุกเกรียว เขาเกลียดสายตาของฝ่ายตรงข้าม เกลียดมือเย็นเฉียบเหมือนคนตายที่กำลังสัมผัสใบหน้าเขาอยู่นี่ด้วย “รู้ตัวรึเปล่า วาคาบะ เรียว...ตัวนายน่ะมีกลิ่นของตัวเมียฟุ้งเชียว แค่อยู่ใกล้ก็ทำให้ผู้ชายรู้สึก ‘อยาก’ ได้แล้ว...”
“แกอยู่ในช่วงติดสัดหรือไง!” เรียวผลักอีกฝ่ายเต็มแรง ผลก็คือนอกจากจะสลัดไม่หลุดเขายังถูกโยนลงบนโซฟา เด็กหนุ่มพยายามตะกายหนีแต่อีกฝ่ายสามารถลากเขากลับมาที่เดิมได้อย่างง่ายดาย แล้วปลดเนกไทด์รัดข้อมือทั้งสองของเขาไพล่หลัง
หมอนั่นคงจะเชี่ยวชาญด้านศิลปะการต่อสู้อยู่ไม่มากก็น้อย นี่ถ้าเขาไปเข้าชมรมคาราเต้กับสึโยชิตั้งแต่ตอน ม.ต้นตอนนี้อาจจะรอดก็ได้...บ้าชะมัด คิดได้ตอนนี้ก็สายไปแล้ว!
สัมผัสอุ่นชื้นที่หลังคอทำให้ความขยะแขยงแล่นริ้ว หมอนั่นพลิกร่างเขากลับมาเผชิญหน้า หน้าตาท่าทางอวดดีชั่วร้ายแบบนี้...แม้จะหน้าตาดีแค่ไหนก็ทำใจให้ชอบไม่ลง
มือหนาแหวกเสื้อนักเรียนที่กระดุมหลุดลุ่ยของเขาให้แยกออกจากกัน ไล่สัมผัสตั้งแต่ปลายคาง ลากไปข้างลำคอแล้วหยุดลงยังปลายยอดของหน้าอกแบนราบ
“วาคาบะ เรียว” น้ำเสียงที่เอ่ยทุ้มต่ำและแหบพร่า “ถ้านายยอมเป็นของฉัน...ฉันจะพานายไปหาแม่ ตกลงไหม?”
...กริ๊ก...
ลูกบิดลั่นเบาๆ ก่อนจะถูกผลักเปิดออก หมอนั่นตวัดสายตาไปทางประตู ดวงตาเจ้าเล่ห์คู่นั้นฉายประกายเกลียดชังปนๆ กับความหงุดหงิด
“โอ๊ะ! ฉันมาขัดจังหวะอะไรรึเปล่า?” ประโยคนั้นไม่ได้เข้ากับน้ำเสียงรื่นรมย์เลยแม้แต่น้อย
เรียวสบโอกาส เขาเงื้อขาขึ้นยันร่างที่ทาบทับจนกระเด็นไปติดอีกฝากของโซฟาก่อนจะพยายามดันตัวลุกขึ้นอย่างทุลักทุเล
เด็กหนุ่มพุ่งไปที่ประตูที่มีผู้มาใหม่ยืนกั้นทางออกไว้ เขาพยายามจะพุ่งสวนออกไปแต่มือของฝ่ายนั้นกลับผลักประตูให้ปิดสนิทตามเดิม
“เปิดเดี๋ยวนี้!” เรียวตะคอก เขาเงยหน้าขึ้นสบตากับอีกฝ่าย ใบหน้าหล่อเหลานั้นยิ้มยียวน ก่อนจะส่ายหน้าด้วยท่าทางที่ชวนให้โมโหอย่างถึงที่สุด
“จะเปิดให้ก็ได้...แต่นายต้องแต่งตัวให้เรียบร้อยซะก่อน” ทันทีที่พูดจบ หมอนั่นก็ก้มลงแก้เนกไทด์ที่ข้อมือของเรียว ชวนให้อารมณ์โมโหเมื่อครู่เปลี่ยนเป็นงุนงงจนถึงที่สุด
คนแก้ยื่นเนกไทด์คืนมาให้เรียวที่รับด้วยท่าทางมึนงง หมอนั่นก้มลงจัดเสื้อเชิ้ตของเขาให้เข้าที่เข้าทาง แต่พอเห็นแผงกระดุมที่ขาดลุ่ยไปจนหมด เจ้าตัวก็ถอดเสื้อนอกให้เรียวพร้อมกับรอยยิ้มนุ่มนวล
“ใส่ทับไปสิ คนจะได้ไม่สงสัย” หมอนั่ยิ้มหวานให้เขาอีกหนึ่งยกก่อนจะหันหลังไปรูดการ์ดเปิดประตูให้พร้อมสรรพ
เรียวได้แต่อึ้ง เขามองประตูที่ค่อยๆ แง้มเปิดออกด้วยความรู้สึกกระอักกระอ่วนใจ “เอ่อ...ขอบคุณ”
เด็กหนุ่มสรรหาคำพูดได้แค่นั้นก่อนจะรีบผลุนผลันออกจากห้องแล้วปิดประตูไล่หลัง
“แกนี่มันตัวมารจริงๆ โทชิ!” หนุ่มหางตาเฉียงสบถอย่างหงุดหงิดก่อนจะโยนเสื้อนอกใส่หน้าอีกฝ่าย “ทั้งที่อีกนิดเดียวก็จะได้เรื่องแล้วเชียว”
“จุ๊ๆ บังคับขืนใจคนอื่นแบบนี้มันไม่ดีเลยนะพี่ชาย” โทชิโยนเสื้อนอกคืนพร้อมกับเดินไปนั่งที่โซฟาด้วยรอยยิ้มกวนๆ อย่างเคยนิสัย
ฝ่ายนั้นระบายลมหายใจหนักๆ นัยน์ตาคมหรี่มองน้องชายอย่างไม่สบอารมณ์มากขึ้น “แกจะเรียกฉันว่าพี่ก็ต่อเมื่ออยากกวนประสาทเท่านั้นล่ะ หุบปากไปซะ” น้ำเสียงที่เอ่ยกลับเรียบเรื่อยคาดเดาอารมณ์ไม่ถูกตรงข้ามกับความหมายที่แฝงมาในประโยค
โทชิใช้หางตาปรายมองคู่สนทนา เขายักไหล่เล็กน้อย “ฉันไม่กวนนายก็ได้ไทระ แต่ขอถามหน่อย...ว่าทำไมถึงไปยุ่งกับ วาคาบะ เรียวล่ะ ก็รู้ทั้งรู้ว่าหมอนั่น...”
โทชิหยุดพูดไปดื้อๆ หากคู่สนทนาของเขากลับไม่สนใจ ไทระคว้าเสื้อนอกก่อนจะลุกขึ้น ใบหน้าได้รูปแทบไม่มีเค้าโครงเหมือนน้องชายเป็นประกายเฉยชา “ก็น่าสนุกดีไม่ใช่เหรอ...ทาคาซึกิมันไม่ว่าอะไรหรอก”
“ตามใจนายเถอะ” โทชิตอบกลับด้วยรอยยิ้ม เขามองพี่ชายที่อายุเท่ากันเดินลับออกไปทางประตูแล้วยกยิ้ม
“วาคาบะ เรียว...นายนี่มันดวงซวยชะมัดเลย ให้ตายเถอะ”
TBC
ดีจ้า^^ กว่าจะมาอัพที ต้องผ่านตัวขี้เกียจที่จับเราไปประมาณสามชั้น ฮ่าๆๆๆ
มาพาร์ทใหม่กับความเซอร์ไพรส์^^ กับพ่อหนุ่ม ฟูมิโนะซาโตะ ไทระ แถมพ่วงด้วยโทชิขวัญใจแม่ยกออกแว่บๆมาขโมยซีนอีกต่างหาก แต่แอบบอก ว่าแต่งตอนนี้แล้วเขาเทใจให้ไประไปเต็มๆ อร้างงงง โฉดดดดดดดด โฉด ชั่ว เท่ห์ แมนโคดคร้าบบบบบ
ยิ่งไอ้ตอนพูดกับเรียวนี่เลวได้ใจไปเลย>< ใครมีความเห็นว่าไงมาพูดคุยกันได้นะจ้ะ ฮ่าๆๆๆๆ ตอน 4 ยังไม่จบนะ พ่อพระเอกเขายังแทบไม่ได้ออกเลย
ตอนหน้าจะเริ่มเข้มข้นแล้วจ้ะ เด่วใกล้ความลับเผิดเผยแล้ว อดใจรอกันอีกนิ้ดดดดดดดดด
มาตอบจดหมายต่อ
153 fannan - ค่า ตอนร้อนๆมาเสิร์ฟแล้ว แต่ยังยืนยันเขาหมั่นไส้นายเอกมากกก
154 ตะวันแห่งราตรี - ทาคาโตะมันไม่ได้ใจดีแบบนั้นหรอกค่ะ-*-
155 frem - โรงเรียนนี่ล่ะได้ใจ อร้างงงง ไทระ(บ้าอีกรอบ)
156 joyni - นี่ไงจ้ะ ออกมาแค่ชื่อ ฮ่าๆๆๆ อีกชาติเลยจ้ะกว่าสึโยะจะออก
157 มิน - จ้า ขอบคุณค่า
158 archmness - ค่า มาต่อแล้วค่า^^
159 defla - ก่อนที่จะโดนแฟนคลับพระเอกรุมสกรัม ท่าทางพระเอกน่ะแหละจะโดนก่อนจ้ะ เพราะท่าทางแฟนนายเอกจะเยอะกว่า 555+
160 arina - แม่นมาก! แม่นมากค่ะอ่านเม้นท์แล้วแอบตกใจ รู้ได้ไงว่าเราจะเซอร์ไพรส์ ฮ่าๆๆๆๆ แต่ทาคาโตะเขาหล่อ แรงค่ะ อิหนูเยอะ แต่ภรรยาหลวงนี่คงต้องยกให้เรียว ส่วนชื่อ หาดทรายสีชมพู นี่คุ้นมากเลยจ้ะ เอ...
162 butajang - สวัสดีปีใหม่ย้อนหลังนานเลยจ้ะ อิอิ ไปเที่ยวแค่วันสุดท้ายของวันหยุด แต่ก็สนุกจ้า
164 Au_ming - โหดแบบ อร้างงง นะ
165 ... - ขอบคุณมากค่ะที่ให้กำลังใจ
175 nice_time - มาต่อแล้วค่าาา
177 sa_i - มาต่อแล้วค้าบบบ อ่านให้สนุกนะคะ^^
ความคิดเห็น