คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Fate chain
Fate chain
เสียงเรียกข้าวของโทรศัพท์มือถือปลุกเด็กหนุ่มหลุดจากห้วงภวังค์...
ดวงตาคู่สวยเบนจากหนังสือเล่มหนาในมือก่อนจะเอื้อมคว้ามือถือขนาดกะทัดรัด นัยน์ตาเบื้องหลังกรอบแว่นจ้องมองชื่อคนโทรเข้า คิ้วเลิ่กขึ้นน้อยๆด้วยความแปลกใจ
“ฝนตกน้ำท่วมหรือไงเนี่ย คุณชายนารุมิถึงได้โทรมาได้” เขาเอ่ยเย้ากลั้วหัวเราะ ปลายนิ้วเรียวขยับดันกรอบแว่นขึ้นช้าๆ มุมปากปรากฏรอยยิ้มละไม
“พอดีมีเรื่องให้ช่วยนิดหน่อย” น้ำเสียงเครียคขรึมจากอีกฝากสายเรียกให้เขาเบ้หน้า
“ช่วย? มีเรื่องอะไรที่คุณหนูตระกูลคาวามูระทำไม่ได้ด้วยเหรอ?”
เสียงของอีกคนเหมือนมีอะไรติดคอเรียกให้เขาขยับยิ้ม รู้ได้ทันทีว่าหมอนั่นคงพยายามข่มอารมณ์อย่างสุดความสามารถ
“ถ้าทำได้ฉันก็คงไม่โทรมาขอให้นายช่วยหรอก ทาคาโตะ!!”
“ครับ แล้วมีเรื่องอะไรล่ะ?” เขาหัวเราะในลำคอเมื่อเห็นว่าคนอารมณ์แปรปรวนเริ่มสติขาด พยายามปรับน้ำเสียงให้เป็นปกติเพราะกลัวว่าคนเย็นชาไม่จริงนั่นจะบ้าตายไปเสียก่อน “ถ้ายากล่ะก็ คงไม่ช่วยฟรีๆหรอกนะ”
แต่ประโยคที่เอ่ยคราวนี้เขาก็อดที่จะเอ่ยหยอกไปตามความคะนองไม่ได้ แต่ทั้งๆที่เป็นการแกล้งพูด...
“แน่นอน ฉันไม่ให้ช่วยฟรีๆหรอก” หมอนั่นพูดน้ำเสียงราบเรียบ ท่าทางจริงจังราวกับเอ่ยเจรจาทางธุรกิจ “เรื่องที่นายเคยขอให้ช่วย ฉันจะทำให้...”
เขาแย้มรอยยิ้มกว้างพลางเอนกายพิงพนัก นัยน์ตาคู่สวยเบื้องหลังกรอบแว่นเป็นประกายระริกชอบใจ
“งั้นมีอะไรก็ว่ามา ถ้าฉันทำได้จะทำให้...”
หมอนั่นวางสายไปแล้ว...
ทาคาโตะยิ้มกว้างให้กับพนังว่างเปล่า นัยน์ตาพราวระยับขณะยกมือถือขึ้นมาดู
ไม่คาดคิดว่าอะไรมันจะง่ายดายขนาดนี้...
ข้อตกลงที่เขาเสนอไปพักใหญ่แต่ไม่มีทีท่าว่าหมอนั่นจะตอบรับ... แต่วันนี้ทุกอย่างกลับง่ายดาย แถมข้อแลกเปลี่ยนของหมอนั่นก็ไม่มีอะไรยาก แค่ขอกุญแจห้องที่หมอนั่นต้องการ แต่ว่า...
คงไม่ใช่กุญแจห้องธรรมดา…
คิดถึงตรงนี้ใบหน้าก็ประดับด้วยรอยยิ้มกว้างกว่าเก่า มือถือในมือถูกวางลงก่อนที่เจ้าของจะเดินไปยังชั้น 2 ของตัวบ้าน
หมอนั่นต้องสะกดรอยตามใครเข้าไปในโรงแรมเขาแน่ๆ และคนๆนั้นก็ต้องไม่ใช่ธรรมดาถึงได้มีอิทธิพลต่อคุณชายคาวามูระคนนั้นมากขนาดนั้น หรือจะเป็นยูยะ... เด็กซื่อๆ จนบางครั้งเขาว่านารุมิมันลี้ยงมาจนเซื่องเกินไปคนนั้นน่ะเหรอ?
“ถ้าสืบต้องเป็นเรื่องแน่” เขาหัวเราะกับตัวเองเมื่อนึกถึงภาพใบหน้าของคุณชายน้ำแข็งที่คงจะแปรเป็นน้ำแข็งเพลิงในพริบตาถ้าเขาเกิดไปยุ่งกับความลับข้อนี้เข้า เพราะข้อเสนอนี้เหมือนจะเป็นการบอกเลาๆว่า
ห้ามยุ่ง... และถ้าเกิดเขาไปยุ่งกับเรื่องนี้ล่ะก็ ไม่ต้องคำนวณดูก็รู้ว่าผลร้ายมันต้องมากกว่าผลเสีย หมอนั่นขอแค่กุญแจห้อง แต่เขา...
เรื่องที่เขาต้องการเหมือนกับเอาชีวิตไปผูกอยู่กับพายุอารมณ์ของคุณชายน้ำแข็งคนนี้... ถึงจะไม่ใช่ทั้งหมดก็เถอะ... เขารู้ดี คนอย่างนารุมิถ้าเขาไม่ล้ำเส้นหมอนั่นก็จะไม่ก้าวก่าย เพราะอย่างนั้นเขาถึงไว้ใจให้หมอนี่จัดการเรื่องนี้... ไม่สิ ต้องเป็นหมอนี่เท่านั้น....
ทาคาโตะปรายตามองซองสีน้ำตาลเข้มบนโต๊ะด้านหน้า รอยยิ้มเหยียดปรากฏบนริมฝีปาก นัยน์ตาอ่อนโยนเปลี่ยนเป็นลุกโชนด้วยเพลิงอันโหมกระหน่ำ
“วาคาบะ เรียว...” ชื่อที่เรียกรอยยิ้มเยือกเย็นให้ประทับบนใบหน้าได้รูป
เกมส์สนุกๆใกล้เริ่มแล้ว วาคาบะ เรียว...
เอาไปแค่นี้ก่อนค่ะ เดี๋ยวไว้มาลงเพิ่มนะ
ความคิดเห็น