ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ^^เรื่องเกี่ยวกับนักเรียนนอก^^
นักเรียนนอก ............ หาอะไรทำแก้เครียดกันเถอะ
วันนี้วันดีจัง กลับมาบ้านก็ได้ทานของอร่อยค่ะ เมนูจานเด็ดเย็นนี้ก็เป็นอาหารไทยที่เราคุ้นเคยกันดีอีกแล้วค่ะ นั่นคือ ข้าวมันไก่ และทอดมันปลากราย เพื่อนๆอาจจะสงสัยค่ะว่า ทำไมมาอยู่เมืองนอก ได้ทำอาหารไทยบ่อยๆ ก็อยากจะตอบว่าร้านจีนที่ใหญ่มากๆ ตั้งอยู่แถวบ้านค่ะ Loon Fung ร้านเบ้อเริ่ม สาขา Hanger Lane อยากได้อะไร ทำได้หมด
แล้วทราบไหมค๊ะว่า เมื่อคนมาอยู่เมืองนอกเมืองนา จะมีความรู้สึกรักประเทศมากขึ้นกว่าแต่ก่อน แต่ขอปีกกาไว้ว่า {สำหรับบางคน} จากคนที่ทำอะไรไม่เป็น ยามมันหิว มันหมด มันก็ต้องดิ้นรนทำอะไรเพื่อตัวเอง นี่คือสัญชาตญาณของมนุษย์เราน่ะค่ะ เวลาเรามาอยู่ต่างบ้านต่างเมือง ใช้ว่าเราจะสุขขีสโมสร หรือสบาย อย่างที่ใครๆต่างมองในภาพรวมว่า \"โห อยู่เมืองนอกหรอ ภาษาก็เก่งสิ รวยสิ โอ้ ดีจัง \"อะไรเทือกนั้น คนมาเมืองนอก ไม่ได้สบายกันนักหรอกนะคะ ไหนจะดิ้นรนเพื่อหาอะไรให้อิ่มท้องในแต่ละวัน กัดฟันสู้กับค่าเงินแพงๆ แถมยังต้องใช้ภาษากลาง ที่ไม่ใช่ภาษาแม่อย่าง ภาษาอังกฤษอีกด้วย
นอกจากนี้ ใครที่เกิดคนไทย แต่มีเลือดจีน ก็คงต้องเหนื่อยกับการโดนเข้าใจผิด นึกว่าเป็นพวกเดียวกันกับเขาอีกด้วย แต่หากเราหาอะไรผ่อนคลายจิตใจ ยามว่างก็กอบโกยมันไปซะเถอะค่ะ เพราะยามเครียดแล้วเนี่ยะ มันไม่เคยปรานีนักเรียนหน้าไหนเลย ยามต้องมุ่งมั่นกับกองหนังสือหนาๆแล้วล่ะก็ ยามนั้นแหละค่ะ เหนื่อยสายตัวแทบขาดดิ้น เราต้องใช้พลังทั้งหมดเท่าที่มี รวบรวมมันสมอง อ่านหนังสือที่เป็นภาษาต่างประเทศให้เข้าใจ และต้องดำเนินอย่างนี้ต่อไป จนเราสำเร็จการศึกษา โอยยย....เหนื่อยจังค่ะ
จริงๆแล้ว ตัวเองไม่ใช่คนขยันในการท่องตำรามากเท่าไหร่นักหรอกค่ะ เป็นคนเฉยๆ เรื่อยๆ เฉื่อยๆ แต่ assignments หรืองานที่อาจารย์มอบหมายมา ต้องทำให้เสร็จ แต่พวกการบ้านให้ทำก่อนเข้าเรียน หรือให้อ่านก่อนเข้าเรียน จะนานๆทำทีอิอิ แต่ก็ไม่เหลวใหลในเรื่องเรียนนะ การเรียนมันสนุกดีออก บางทีเราก็ฟังไม่ทัน นั่งอ้าปากหวอ และเหวอ อยู่อย่างนั้น เพราะฟังสำนวนไม่ออกน่ะ แต่หากเราว่างๆก็ไปเปิดตำราเรียนอ่านเล่นๆ แล้วก็เปิด dictionary ไปด้วย ก็จะเข้าใจไปเอง ไม่มีอะไรยากเกินความสามารถ หากเราไม่ตั้งใจ
การเข้าเรียน attendant นี่สำคัญต่อนักศึกษามากๆค่ะ หากเราขาดเรียนเกินกว่าที่เขากำหนดไว้ เขาจะให้เพื่อนๆ resit coursework แทน ซัมเมอร์ก็ไม่ต้องได้กลับบ้านนานๆเป็นต้นไป เห็นไหม ทางออกมันก็ยังมี แต่บางมหาลัยมีการสอบซ่อม หากซ่อมไม่ผ่าน ก็ตกน่ะ ...อันนี้ก็ depends on which U you are in.
เข้าเรื่องกันไหม ........หาอะไรทำแก้เครียดกัน.......อืมมม ทำอะไรกันบ้าง นอกจากฟังเพลง เล่นเนท แล้วก็ออกไป shopping หรือ dance กระจาย ..... แนนว่านะ หากเรามีเวลาบ้าง แอบจิกเวลาเล็กๆนั้น มาเข้าครัวกันหน่อยนะ มารู้จักครัวกันบ้าง เดี๋ยวมันจะน้อยใจนะ แนนไม่ได้อยากจะให้เพื่อนเบื่อในการทำอาหาร แต่มันมีประโยชน์ และก็สามารถทำให้เราเพลิดเพลิน และก็ยังใช้สมองในการคิดค้นอะไรใหม่ๆ พร้อมกับการเรียนรู้การทำอาหารไปในตัว
ปีที่แล้ว มาอังกฤษ ทำกับข้าวไม่เป็นเลย ก็มั่ว มั่วจนหม้อไหม้ไปหลายใบ แถมไหม้อาหารตัวเอง ทานไม่ได้อีก แถมทำห้องครัวเขาฟุ้งไปด้วยควัน เห็นไหมละค๊ะ มันก็เป๋อๆป๋าๆ ไปแบบนี้แหละค่ะ ต่อๆมา มันก็ดีเองแหละ ตอนนี้ก็ดีใจซู๊ดดดดสุดเลย ที่ทำอาหารเป็นแล้วหลายอย่าง ไม่อดตายแล้วค่ะแม่ !!!! Yippiee!!!
หลังจากที่เราเครียดมาจากการเดินทาง ไปเรียน ไปต่อปากต่อคำกับอาจารย์ หรือ ท่องตำรามากเกินไป แนนก็แนะนำ เวลากลับมาบ้าน ให้ lay down บนที่นอน อย่าเพิ่งหยิบจับอะไรเลยค่ะ อ้อ ก่อนอื่น ล้างหน้า ถอดกางเกง ถอดเสื้อหนาว แต่งตัวสบายๆ แล้วก็นอนหลับตาสัก 20 นาที ตื่นมาหาอะไรดูเช่น ดูโปรแกรมทีวี หรือเช่าหนังวีดีโอมาดู แล้วก็ sit back ...see it your way :)
อย่าเพิ่งเริ่มต้นหักโหมตัวเองในการอ่านหนังสือ หรือว่าใช้สายตากับหน้าจอมากเลยค่ะ เดี๋ยวจะปวดหัว แล้วเหนื่อยกว่าเดิม ไม่มีใครมาดูแล จะแย่นะจ๊ะ ^^
วันก่อนคุณพ่อโทรมาค่ะ ดีใจมาก ได้ยินเสียงพ่อท่านดูหายเหนื่อยดีจัง ไม่เหมือนเรา เหนื่อยใจเอา เหนื่อยใจเอา เรื่องเรียน ก็มันเซ็งๆ แล้วก็เบื่อๆ เพราะอยากกลับบ้านมากๆ เรียนก็พยายามทำงานให้เสร็จ ส่ง แล้วก็หาหนังสืออ่านบ้างยามว่าง ก็เท่านั้นแหละ แต่พ่อโทรมาบอกว่า พ่อสบายดี ตั้งแต่ย้ายบ้านใหม่อยู่ในหมู่บ้านแถวม.ธุรกิจ มันมีสระน้ำให้ด้วย ใหญ่ดี แล้วก็ติดกับบ้านพ่อเลย พ่อเลยไปว่ายน้ำบ่อยๆ พลอยทำให้พ่อสุขภาพแข็งแรงขึ้นมาก และก็พุงลดไปเยอะ ฮิๆๆ พ่อบอกนะ
แนนอยากจะให้ความหวัง และการรอคอยของพ่อมาถึงเร็วเหลือเกิน นับวันนี้ พ่อหวังอยากจะให้กลับไปช่วยสืบทอดกิจการต่อจากท่าน พ่อหวังว่า เราจะทำได้ดี แล้วพ่อจะวางมือ อยากปลดภาระที่มี อยากพักผ่อน อันนี้เราเองก็เข้าใจ และสงสารพ่อ หยาดเหงื่อของพ่อทุกหยด มันทำให้มีแรงใจในการไปเรียนทุกๆวัน มีแรงใจผลักดันให้เราไปถึงจุดหมายโดยเร็ว แม้มันจะไม่ใช่วันนี้ พรุ่งนี้ก็ตาม แต่มันเป็นอีก 3 ปีข้างหน้า \"ไม่เป็นไร พ่อจะรอ\"
พ่อค๊ะ ทุกครั้งที่หนูไปเรียน หนูอาจจะไม่เก่ง ฟังเขาไม่ทันบ้าง บางทีหนูก็ฟังไม่ทัน นั่งอ้าปากหวอ และเหวอ อยู่อย่างนั้น เพราะฟังสำนวนไม่ออกน่ะค่ะ แต่หนูก็พยายามไปเรียนทุกวิชา ตั้งใจเรียน ตั้งใจทำงาน และการบ้าน เพื่อให้งานมันออกมาดี
แนนเองยังต้องปรับปรุงตัวอีกเยอะ ในเรื่องความรอบคอบ และ อาการประหม่า หากส้มยังปรับปรุงด้านนี้ไม่ได้ แล้วจะเป็นเจ้านายที่ดี ต่อลูกน้องเหมือนพ่อได้อย่างไร ...... หนูขอโทษ ที่หนูยังไม่ได้พัฒนาดีมากพอเท่าที่พ่อหวัง แต่หนูจะพยายามทำให้ดีที่สุดค่ะ
พ่อเคยบอกเสมอว่า หากกลับมา พ่ออยากจะ ไปเที่ยวคนเดียว ไปพักผ่อน สิ่งสำคัญในชีวิตของพ่อ คือ การที่พ่อได้เห็นลูกๆอยู่สบายๆ อยู่ดีมีสุข แล้วก็ไม่เดือดร้อนเรื่องต่างๆ พ่ออุ้มลูกมามากแล้ว ถึงเวลาที่พ่อจะปล่อยให้ลูกเดินด้วยสองเท้าของลูกเอง แนนดีใจค่ะ ที่พ่อกับแม่ ดูแลมาอย่างดี แม้สมัยเด็กๆอาจจะไม่เชื่อฟังพ่อ แม่ เยอะไปหน่อย แต่ตอนนี้ ถือว่ามันยังไม่สายที่จะกลับมาดำเนินชีวิตต่อเหมือนเดิม แต่เพิ่มความรู้สึกดีๆให้กันและกัน ในเมื่อไว้ใจหนูมากขนาดนี้ หนูจะพยายามทำให้ดีที่สุด
แนนอยากรอคอยให้วันนั้น วันที่เรียนจบ กลับบ้านพร้อมใบปริญญาให้พ่อได้ชื่นใจ อีก 3 ปี ที่หวังจะให้มันมาถึง อยากให้มันมาถึงเร็วๆ อยากให้พ่อ แม่ สบายใจ หายห่วง และ ถึงครานั้น ท่านทั้งสอง จะได้พักผ่อนกันอย่างไร้กังวลค่ะ
ทราบไหมค๊ะว่า แนนบ้าอาหารในเมืองไทยมากมายแค่ไหน เมื่อปีที่แล้ว ที่กลับเมืองไทยได้บอกให้พ่อสั่งสุกี้ แล้วกลับไป จะทานสุกี้เลยทันที เพราะอยากมานาน แล้วก็ได้ทานอย่างนี้บ่อยๆค่ะ ไม่ก็กลับไปเนี่ยะ แม่บ้านจะทำอาหารไว้อยู่แล้ว ก็เลยได้ทานอาหารที่บ้าน ทานได้หมดทุกอย่าง เพราะชอบอาหารที่บ้านทำทุกชนิด ทั้งอร่อย เด็ด เผ็ด มัน มีครบทุกรส สะใจดีค่ะ :)
วันนี้วันดีจัง กลับมาบ้านก็ได้ทานของอร่อยค่ะ เมนูจานเด็ดเย็นนี้ก็เป็นอาหารไทยที่เราคุ้นเคยกันดีอีกแล้วค่ะ นั่นคือ ข้าวมันไก่ และทอดมันปลากราย เพื่อนๆอาจจะสงสัยค่ะว่า ทำไมมาอยู่เมืองนอก ได้ทำอาหารไทยบ่อยๆ ก็อยากจะตอบว่าร้านจีนที่ใหญ่มากๆ ตั้งอยู่แถวบ้านค่ะ Loon Fung ร้านเบ้อเริ่ม สาขา Hanger Lane อยากได้อะไร ทำได้หมด
แล้วทราบไหมค๊ะว่า เมื่อคนมาอยู่เมืองนอกเมืองนา จะมีความรู้สึกรักประเทศมากขึ้นกว่าแต่ก่อน แต่ขอปีกกาไว้ว่า {สำหรับบางคน} จากคนที่ทำอะไรไม่เป็น ยามมันหิว มันหมด มันก็ต้องดิ้นรนทำอะไรเพื่อตัวเอง นี่คือสัญชาตญาณของมนุษย์เราน่ะค่ะ เวลาเรามาอยู่ต่างบ้านต่างเมือง ใช้ว่าเราจะสุขขีสโมสร หรือสบาย อย่างที่ใครๆต่างมองในภาพรวมว่า \"โห อยู่เมืองนอกหรอ ภาษาก็เก่งสิ รวยสิ โอ้ ดีจัง \"อะไรเทือกนั้น คนมาเมืองนอก ไม่ได้สบายกันนักหรอกนะคะ ไหนจะดิ้นรนเพื่อหาอะไรให้อิ่มท้องในแต่ละวัน กัดฟันสู้กับค่าเงินแพงๆ แถมยังต้องใช้ภาษากลาง ที่ไม่ใช่ภาษาแม่อย่าง ภาษาอังกฤษอีกด้วย
นอกจากนี้ ใครที่เกิดคนไทย แต่มีเลือดจีน ก็คงต้องเหนื่อยกับการโดนเข้าใจผิด นึกว่าเป็นพวกเดียวกันกับเขาอีกด้วย แต่หากเราหาอะไรผ่อนคลายจิตใจ ยามว่างก็กอบโกยมันไปซะเถอะค่ะ เพราะยามเครียดแล้วเนี่ยะ มันไม่เคยปรานีนักเรียนหน้าไหนเลย ยามต้องมุ่งมั่นกับกองหนังสือหนาๆแล้วล่ะก็ ยามนั้นแหละค่ะ เหนื่อยสายตัวแทบขาดดิ้น เราต้องใช้พลังทั้งหมดเท่าที่มี รวบรวมมันสมอง อ่านหนังสือที่เป็นภาษาต่างประเทศให้เข้าใจ และต้องดำเนินอย่างนี้ต่อไป จนเราสำเร็จการศึกษา โอยยย....เหนื่อยจังค่ะ
จริงๆแล้ว ตัวเองไม่ใช่คนขยันในการท่องตำรามากเท่าไหร่นักหรอกค่ะ เป็นคนเฉยๆ เรื่อยๆ เฉื่อยๆ แต่ assignments หรืองานที่อาจารย์มอบหมายมา ต้องทำให้เสร็จ แต่พวกการบ้านให้ทำก่อนเข้าเรียน หรือให้อ่านก่อนเข้าเรียน จะนานๆทำทีอิอิ แต่ก็ไม่เหลวใหลในเรื่องเรียนนะ การเรียนมันสนุกดีออก บางทีเราก็ฟังไม่ทัน นั่งอ้าปากหวอ และเหวอ อยู่อย่างนั้น เพราะฟังสำนวนไม่ออกน่ะ แต่หากเราว่างๆก็ไปเปิดตำราเรียนอ่านเล่นๆ แล้วก็เปิด dictionary ไปด้วย ก็จะเข้าใจไปเอง ไม่มีอะไรยากเกินความสามารถ หากเราไม่ตั้งใจ
การเข้าเรียน attendant นี่สำคัญต่อนักศึกษามากๆค่ะ หากเราขาดเรียนเกินกว่าที่เขากำหนดไว้ เขาจะให้เพื่อนๆ resit coursework แทน ซัมเมอร์ก็ไม่ต้องได้กลับบ้านนานๆเป็นต้นไป เห็นไหม ทางออกมันก็ยังมี แต่บางมหาลัยมีการสอบซ่อม หากซ่อมไม่ผ่าน ก็ตกน่ะ ...อันนี้ก็ depends on which U you are in.
เข้าเรื่องกันไหม ........หาอะไรทำแก้เครียดกัน.......อืมมม ทำอะไรกันบ้าง นอกจากฟังเพลง เล่นเนท แล้วก็ออกไป shopping หรือ dance กระจาย ..... แนนว่านะ หากเรามีเวลาบ้าง แอบจิกเวลาเล็กๆนั้น มาเข้าครัวกันหน่อยนะ มารู้จักครัวกันบ้าง เดี๋ยวมันจะน้อยใจนะ แนนไม่ได้อยากจะให้เพื่อนเบื่อในการทำอาหาร แต่มันมีประโยชน์ และก็สามารถทำให้เราเพลิดเพลิน และก็ยังใช้สมองในการคิดค้นอะไรใหม่ๆ พร้อมกับการเรียนรู้การทำอาหารไปในตัว
ปีที่แล้ว มาอังกฤษ ทำกับข้าวไม่เป็นเลย ก็มั่ว มั่วจนหม้อไหม้ไปหลายใบ แถมไหม้อาหารตัวเอง ทานไม่ได้อีก แถมทำห้องครัวเขาฟุ้งไปด้วยควัน เห็นไหมละค๊ะ มันก็เป๋อๆป๋าๆ ไปแบบนี้แหละค่ะ ต่อๆมา มันก็ดีเองแหละ ตอนนี้ก็ดีใจซู๊ดดดดสุดเลย ที่ทำอาหารเป็นแล้วหลายอย่าง ไม่อดตายแล้วค่ะแม่ !!!! Yippiee!!!
หลังจากที่เราเครียดมาจากการเดินทาง ไปเรียน ไปต่อปากต่อคำกับอาจารย์ หรือ ท่องตำรามากเกินไป แนนก็แนะนำ เวลากลับมาบ้าน ให้ lay down บนที่นอน อย่าเพิ่งหยิบจับอะไรเลยค่ะ อ้อ ก่อนอื่น ล้างหน้า ถอดกางเกง ถอดเสื้อหนาว แต่งตัวสบายๆ แล้วก็นอนหลับตาสัก 20 นาที ตื่นมาหาอะไรดูเช่น ดูโปรแกรมทีวี หรือเช่าหนังวีดีโอมาดู แล้วก็ sit back ...see it your way :)
อย่าเพิ่งเริ่มต้นหักโหมตัวเองในการอ่านหนังสือ หรือว่าใช้สายตากับหน้าจอมากเลยค่ะ เดี๋ยวจะปวดหัว แล้วเหนื่อยกว่าเดิม ไม่มีใครมาดูแล จะแย่นะจ๊ะ ^^
วันก่อนคุณพ่อโทรมาค่ะ ดีใจมาก ได้ยินเสียงพ่อท่านดูหายเหนื่อยดีจัง ไม่เหมือนเรา เหนื่อยใจเอา เหนื่อยใจเอา เรื่องเรียน ก็มันเซ็งๆ แล้วก็เบื่อๆ เพราะอยากกลับบ้านมากๆ เรียนก็พยายามทำงานให้เสร็จ ส่ง แล้วก็หาหนังสืออ่านบ้างยามว่าง ก็เท่านั้นแหละ แต่พ่อโทรมาบอกว่า พ่อสบายดี ตั้งแต่ย้ายบ้านใหม่อยู่ในหมู่บ้านแถวม.ธุรกิจ มันมีสระน้ำให้ด้วย ใหญ่ดี แล้วก็ติดกับบ้านพ่อเลย พ่อเลยไปว่ายน้ำบ่อยๆ พลอยทำให้พ่อสุขภาพแข็งแรงขึ้นมาก และก็พุงลดไปเยอะ ฮิๆๆ พ่อบอกนะ
แนนอยากจะให้ความหวัง และการรอคอยของพ่อมาถึงเร็วเหลือเกิน นับวันนี้ พ่อหวังอยากจะให้กลับไปช่วยสืบทอดกิจการต่อจากท่าน พ่อหวังว่า เราจะทำได้ดี แล้วพ่อจะวางมือ อยากปลดภาระที่มี อยากพักผ่อน อันนี้เราเองก็เข้าใจ และสงสารพ่อ หยาดเหงื่อของพ่อทุกหยด มันทำให้มีแรงใจในการไปเรียนทุกๆวัน มีแรงใจผลักดันให้เราไปถึงจุดหมายโดยเร็ว แม้มันจะไม่ใช่วันนี้ พรุ่งนี้ก็ตาม แต่มันเป็นอีก 3 ปีข้างหน้า \"ไม่เป็นไร พ่อจะรอ\"
พ่อค๊ะ ทุกครั้งที่หนูไปเรียน หนูอาจจะไม่เก่ง ฟังเขาไม่ทันบ้าง บางทีหนูก็ฟังไม่ทัน นั่งอ้าปากหวอ และเหวอ อยู่อย่างนั้น เพราะฟังสำนวนไม่ออกน่ะค่ะ แต่หนูก็พยายามไปเรียนทุกวิชา ตั้งใจเรียน ตั้งใจทำงาน และการบ้าน เพื่อให้งานมันออกมาดี
แนนเองยังต้องปรับปรุงตัวอีกเยอะ ในเรื่องความรอบคอบ และ อาการประหม่า หากส้มยังปรับปรุงด้านนี้ไม่ได้ แล้วจะเป็นเจ้านายที่ดี ต่อลูกน้องเหมือนพ่อได้อย่างไร ...... หนูขอโทษ ที่หนูยังไม่ได้พัฒนาดีมากพอเท่าที่พ่อหวัง แต่หนูจะพยายามทำให้ดีที่สุดค่ะ
พ่อเคยบอกเสมอว่า หากกลับมา พ่ออยากจะ ไปเที่ยวคนเดียว ไปพักผ่อน สิ่งสำคัญในชีวิตของพ่อ คือ การที่พ่อได้เห็นลูกๆอยู่สบายๆ อยู่ดีมีสุข แล้วก็ไม่เดือดร้อนเรื่องต่างๆ พ่ออุ้มลูกมามากแล้ว ถึงเวลาที่พ่อจะปล่อยให้ลูกเดินด้วยสองเท้าของลูกเอง แนนดีใจค่ะ ที่พ่อกับแม่ ดูแลมาอย่างดี แม้สมัยเด็กๆอาจจะไม่เชื่อฟังพ่อ แม่ เยอะไปหน่อย แต่ตอนนี้ ถือว่ามันยังไม่สายที่จะกลับมาดำเนินชีวิตต่อเหมือนเดิม แต่เพิ่มความรู้สึกดีๆให้กันและกัน ในเมื่อไว้ใจหนูมากขนาดนี้ หนูจะพยายามทำให้ดีที่สุด
แนนอยากรอคอยให้วันนั้น วันที่เรียนจบ กลับบ้านพร้อมใบปริญญาให้พ่อได้ชื่นใจ อีก 3 ปี ที่หวังจะให้มันมาถึง อยากให้มันมาถึงเร็วๆ อยากให้พ่อ แม่ สบายใจ หายห่วง และ ถึงครานั้น ท่านทั้งสอง จะได้พักผ่อนกันอย่างไร้กังวลค่ะ
ทราบไหมค๊ะว่า แนนบ้าอาหารในเมืองไทยมากมายแค่ไหน เมื่อปีที่แล้ว ที่กลับเมืองไทยได้บอกให้พ่อสั่งสุกี้ แล้วกลับไป จะทานสุกี้เลยทันที เพราะอยากมานาน แล้วก็ได้ทานอย่างนี้บ่อยๆค่ะ ไม่ก็กลับไปเนี่ยะ แม่บ้านจะทำอาหารไว้อยู่แล้ว ก็เลยได้ทานอาหารที่บ้าน ทานได้หมดทุกอย่าง เพราะชอบอาหารที่บ้านทำทุกชนิด ทั้งอร่อย เด็ด เผ็ด มัน มีครบทุกรส สะใจดีค่ะ :)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น