คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ลูกจ้างสาวกับเจ้านายหนุ่ม
นับแสนลับมาาแฮ์เอาท์ับเพื่อนว่าะถึวิลล่า็ีสี่แล้ว วิลล่าแห่นี้เป็นหนึ่ในธุริอรอบรัวที่สร้าเอาไว้ให้ลู้าำลั่ายสูเ่าและเาเอาไว้พัเอส่วนัวหนึ่หลัเพราะายหนุ่มอบนอนฟัเสียลื่นื่นึ้นมาพร้อมวิวทะเล
วันนี้ภายในใอเารู้สึระวนระวายอย่าบอไม่ถู ั้แ่สายาันไปมอเห็นหิสาวนนั้นปาน้ำาและเ็บเินามานอาหาร
“แ่่าเถอะนั่นมันวิถีนน” ร่าสูให่เินไปเปิู้เ็บไวน์่อนะพบว่ามันมีแ่วามว่าเปล่า
“เอาไวน์ที่ผมอบมาส่ที่วิลล่าหน่อย”
“ไ้่ะุนับแสน” เสียหวานปลายสายอบลับมาอย่าอ้อยอิ่เหมือนับมีุประส์บาอย่า่อนอยู่ในน้ำเสียนั้นนับแสนเินลไปแ่ัวในอ่าาุี่หน้าวิลล่าเพื่อผ่อนลายวามหุหิวุ่นวายที่เิึ้นภายในใ
ะที่เาำลัิอะไรเพลินๆ ็ไ้ยินเสียเินเ้ามาา้านหลัพร้อมมือเรียวสวยู่หนึ่ที่สวมอรอบลำอ ลมหายใอุ่นๆ เป่าริ่หูอเา ร่าให่ที่เปลือยเปล่าถูรุเร้าอย่าร้อนแร
วาสีนิลเ้ม่อยๆ หลับาลอย่าผ่อนลาย สำหรับนับแสนเมื่อมีนมาเสนอถึที่มีเหรอเาะไม่ยอมสนอ ถ้าผู้หิไม่หมแรนลานออไปอย่ามาเรียเาว่านับแสน ื่อเสียเรื่อเอาโห เอาุ เป็นที่เลื่อลือันในหมู่พนัานมานานแล้ว
แ่หลัายอมเสี่ยเสนอัวใหุ้นับแสนทุน็้อยอมรับวามเสี่ยที่ะโนไล่ออ เพราะยัไม่มีใรไ้เิหน้าูาหลัาลานออาวิลล่าอนับแสน และวันนี้็มีนอยาลอเสี่ยอีแล้ว
“ลมาสิ ผมำลัอยาเอาใรสันพอี”
ร่าำยำพาแนบนอบอ่าวาสีนิลเ้มมอร่าอพนัานสาวใล้าที่่อยๆ เปลื้อผ้าถอุเรื่อแบบอไว้บนพื้น ารินพาร่าอวบอิ่ม้าวาเรียวลมายัอ่าาุี่พร้อมับส่ยิ้มยั่วยวนให้เ้านายหนุ่ม
“รินมาส่บริารพิเศษใหุ้แสน่ะ” ฝ่ามืออเธอ่อยๆ ลูบไล้ไปามเรือนายอนับแสนนวลึเบาๆ ่วยผ่อนลายให้เา วาหยาเยิ้มมอไปที่ใ้ผิวน้ำพลาินนาารถึวามแ็แร่ใ้ฟอสบู่้วยวามื่นเ้น
“ใล้าีหนิ” น้ำเสียแหบพร่าเอ่ยม มอหิสาวที่มาเสนอัวให้เาถึที่อย่าูแลน พวหวัะรวยทาลัยอมทำทุอย่าเพื่อเิน แ่เาอบในวามพยายามอนพวนี้อบที่ะยื่นวามหวัให้แล้ว็เหยียบน้ำใอพวเธอเล่น นับแสนไม่ปิเสธเพราะหิสาวรหน้า็รูปร่าหน้าาีไม่มีอะไรให้เารู้สึว่าาทุน
“รินะทำใหุ้แสนลืมวามเรียทั้หม แล้วโหยหาแ่รินนเียว” เสียหวานระิบ
ร่าเปลือยเปล่าอพนัานสาวเลื่อนสายาึ้นมามอใบหน้าอนับแสนอย่ายั่วยวน ริมฝีปาอวบอิ่มอเธอ่อยๆ ลาไล้ไปามอออเา ริมฝีปาสีระเรื่อเลื่อนลมายัแผอแร่ที่โผล่พ้นน้ำ มือทั้สอ้าลูบวนเ้าหาท่อนเนื้อลาายใ้ผิวน้ำที่่อยๆ ยายัวสู้มืออเธอ
“ันะรอู...ว่าเธอะเ่สมับวามใล้าไหม” นับแสนหัวเราะเบาๆ
“รินิว่ารินเอาวามโหอุนับแสนอยู่่ะ”
ร่าอวบอิ่ม่อยๆ แทรายเ้ามาลาลำัวอายหนุ่ม เธอแยท่อนาแร่อนับแสนออาัน ่อนที่ะ้อนาทั้สอ้าอเาึ้นพาบ่าเล็ๆ อย่าทุ่มทุน
วาอนับแสนเป็นประายวับวาวึ้นเารู้สึทึ่ในวามใล้าอเธอ ร่าให่ให้วามร่วมมือับเธออย่าเ็มที่ ทำให้ารินรู้สึมีวามหวัว่าเธออาะพิิใเาไ้
เพราะาถูพาไปบนบ่าเล็ๆ ทำให้ท่อนเนื้อลาลำัวอเาลอยเ่นึ้นมาเหนือน้ำ ร่าอาริน่อยๆ โน้มใบหน้าเ้ามาิับแท่ร้อนนาให่โที่ำลัั้ระห่านูัน
ายหนุ่มำรามในลำอเมื่อปลายลิ้นเล็ๆ ำลัวัเลียส่วนหัวที่บานหยัอแท่รั สายามมอริมฝีปาที่่อยๆ ้มลมาูเลียท่อนเอ็นอเาอย่าเร่าร้อน
มืออเธออบุมวามเป็นายอเาเอาไว้ั้แ่ปลายหยัสุลำโนถูลิ้นร้อนวัูเลียนมันยายเ็มปาเล็ๆ อเธอ
“...อื้ม…ี” เาำรามในลำอหยัสะโพึ้นรับารปรนเปรออย่าพึพอใ ใบหน้าอายหนุ่มแ่ำ้วยวามเสียว่าน เมื่อริมฝีปาร้อนๆ อหิสาวูลืนท่อนเอ็นอย่ารู้ัหวะ
ท่อนเนื้อร้อนถูเล้าโลมนแ็ัวเ็มนเาปวร้าว ายหนุ่มสูปาราเสียระเส่ามอปาทีู่อมท่อนเอ็นอเานมิ้าม
“...ี๊...แบบนี้แหละ...” ลมหายใอเาหอบระเส่า มือหนาศีรษะอหิสาวเพื่อวบุมัหวะ เิเป็นนับแสนแ่นอนอยู่เยๆ ็มีนมาแอ่นให้เอาถึที่เพราะลิ่นเินมันหอมไล่ะ
วาอเาและเธอ่าร้อนระอุ นทัู้่แลผสานสายาันเมื่อเายอมผ่อนแรศีรษะอหิสาว ้อมือเล็ยัยับัรูึ้นลบนท่อนเนื้ออนับแสนอย่า่ำอแสวามสามารถออมาอย่าเ็มที่
หิสาวลาริมฝีปาร้อนๆ ไล้ึ้นมานถึปลายโนแล้วูอมทำ้ำาัหวะเนิบ้าแปรเปลี่ยนเป็นร้อนแรนร่าหนาิมือลบนอบอ่าอย่าเสียวระสัน
“...อ่าส์...”
นับแสนแหนหน้าึ้นำรามัลั่นเมื่อปลายลิ้นอหิสาววนเลียุเสียวที่เื่อมประสาทสัมผัสทุอย่าเอาไว้ หัวบานหยั่อยๆ มีน้ำเมือไหลเยิ้มออมา เาใ้มือ้าหนึ่ลูบศีรษะอเธอ่อนที่ะยุ้มรั้ให้เธอลืนท่อนเนื้ออเาเ้าไปนเือบมิลำ
ใบหน้าอเาเหยเ้วยวามเสียว่าน่อนที่ะเสยเอวึ้นแรๆ สอสามทีปล่อยน้ำลาวาาว้นเ้าปาอหิสาว
“เ่นี่” วาสีนิลเป็นประายมอริมฝีปาที่เปรอะไป้วยน้ำรัอเา
มือให่ลูบไล้ปลายามนอพนัานสาวใล้าเลื่อนึ้นมานถึปาอวบอิ่มลิ้นอเธอวัเลียปลายนิ้วสาอเาอย่ายั่วยวน่อนที่ะลืนินน้ำรัอเานหม
“ลีลาอรินถึใุนับแสนบ้ามั้ยะ”
วาแพรวพราวมอเ้านายหนุ่มอย่าร้อนแร หลัาที่ร่าให่เสร็สมพนัานสาวใล้า็อยบริารััวและนวผ่อนลายให้เาอย่าเป็นาน
หลัานั้นไม่นานนับแสน็่อยๆ ลุึ้นยืนเ็มวามสู เาหยิบฟอยล์สีเินึ้นมาีอ้วยปา่อนที่ะสวมลบนท่อนเอ็นลำเื่อ ร่าให่ัท่าทาให้หิสาวออมายืนอยู่ที่อบอ่า
“หันหลั”
ความคิดเห็น