ดีเจสุดเฟี้ยวเกี่ยวหัวใจกับสาวป๊อป

ลำดับตอนที่ #1 : 1

                         สวัสดีค่ะ ท่านผู้อ่านทุกท่าน ฉัน โมเม ค่ะ ชื่อน่ารักใช่มั้ยล่ะ ตอนนี้ ฉันป๊อปที่สุดในวงการบันเทิงเลยล่ะ ออกจะสวยอย่างนี้ ( ชมได้ ไม่อายปากเนอะ - -"  ) ฉันเรียนอยู่ใน โรงเรียนชื่อดังเลย โรงเรียนของฉันมีชื่อว่า "เซนสตีฟ" ชื่อเริ่ดดีเนอะ เหมาะกันคนเริ่ดๆอย่างฉันเลยล่ะ ( หลงตัวเองชะมัดอยากเลย ) ตอนนี้ ฉันก้อเรียนอยู่ ม.6 แล้ว มีเพื่อนในกลุ่มที่สนิทสุดๆอยู่ สี่คน คนแรก เขาชื่อ แตงกวา เพื่อนสาวสุดสวยของฉัน คนที่สองนายทอย ขี้เล่นชะมัดอยาก เหมือนชื่อของมันเลย คนที่สาม นายริว มีแฝด อยู่กลุ่มฉันเหมือนกัน แต่ที่แปลกก็คือ เป็นแฝดชายกับหญิง คนสุดท้าย แฝดของริวนั่นแหละ ชื่อเรียว น่ารักมากเลย จัดว่าหน้าตาเพื่อนของฉันแต่ล่ะคนเนี่ย จะดว่าอยู่ในเกณณ์หมดเลยนะย่ะ เอาล่ะๆ พรุ่งนี้ฉันต้องรีบไปเรียน นอนดีกว่า
                         เช้านี้ ฉันตื่นอย่างสดใส รีบลุกขึ้นมาอาบน้ำ ทานอาหารเช้า แล้วก้อรีบมาโรงเรียน บ้านของฉันเนี่ย ฐานะเรียกว่าใช้ได้เลยนะจ๊ะ คริๆ
มาถึงโรงเรียนแล้ว ก้อต้องแปลกใจ ว่าทำไมเพื่อนๆของฉัน มายืนรอฉันที่หน้าโรงเรียน ฉันเดินเข้าไปและทักเพื่อน ด้วยความสดชื่น
"สวัสดี เพื่อนๆสุดที่รักจ๋า" โมเมเอ่ยทักทาย
"อืมๆ นี่โมเม เธอรู้หรือยัง ว่าวันนี้มีสอบคณิตศาสตร์น่ะ"แตงกวาถาม
"หา อะไรกัน สอบคณิตศาสตร์หรอ โอ้ไม่นะ ยังไม่ได้แตะหนังสือเลยอ่ะ"โมเมร้องตกใจ
"เหอะๆ พวกฉันสี่คน ไปติวด้วยกันมาเรียบร้อยแล้ว 555+"ทอยว่า
"ทำไมไม่มีใครชวนฉันเลยอ่ะ"
"ก็เทอไม่รับโทรศัพท์เองนะย่ะ"เรียวเอ่ยต่อว่าเล็กน้อย
"ใช่ๆ"ได้ทีริวเสริมน้องสาว
"อึ๋ย ตายแน่ฉันนนนนน"
และแล้วก้อได้เวลาเข้าเรียน
ตายแน่ยัยโมเม เธอเล่นไม่สนหนังสือ เพราะลืมว่าจะสอบเก็บคะแนน เอาแต่ฟังวิทยุกับรับงาน บ้าจิงๆเลยเอาน่า สู้ๆล่ะกัน
และแล้ววิชาตณิตศาสตร์ก็มาถึง
 เธอต้องทำให้ได้นะ
อาจารย์เริ่มแจกข้อสอบ
ว้ายๆๆๆ OoO ทำไมมันยากอย่างงี้นะ อาจารย์ใจร้าย อาจารย์แกล้งหนูใช้ม้า  ( เธออย่าโทดอาจารย์ได้มั้ยเนี่ย เป็นเพราะสมองอันฉลาดน้อยของเธอต่างหากล่ะย่ะ )
โมเมคิดหาวิธีทำข้อสอบข้อแรกอยู่นาน และแล้วเธอก็นึกออก จากรายการวิทยุนั่นแหละ ที่นายดีเจคินเคียวพูดนี่นา
' 555 ขอบคุณนะค่ะ นายดีเจ ' โมเมคิด
และแล้วโมเมก็ทำข้อสอบเสร็จ แล้วก็เดินออกมารอเพื่อนๆข้างนอก แล้วเธอก็คิดอยากจะขอบคุณนายดีเจคินเคียวนั่น ไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่เธออยากขอบคุณ ไม่ว่าจะด้วยวิธีอะไรก็ตามแต่
โมเมยืนรอเพื่อนๆของเธอได้สักพัก พวกเขาก็ออกมา โมเมก็อดยิ้มไม่ได้ เพราะเพื่อนๆของเธอมีอารมณ์เหมือนว่า โอ้ อะไรจะยากได้อย่างนี้บ้างมั้ย
"ทำได้รึป่าวจี"โมเมถาม
"ได้บางข้ออ่ะ"ทอยเอ่ย
"ใช่"ทุกคนประสานเสียง
"เธอล่ะ"เรียวถาม
"ได้อ่ะ เพราะว่าง่ายมากๆ"
"หา"แตงกวางง
"ช่างเถอะ ออดแล้ว กลับบ้านกันเหอะ"
"อื้มๆ"
"ไว้เจอกันพรุ่งนี้นะ"
"จ้าๆ บายๆจ๊ะเพื่อนๆ"โมเมเอ่ยลา
แล้วก็รีบเดินทางกลับบ้าน ระหว่างที่เธอรอรถที่บ้านมารับ เธอก็คิดว่าจะตอบแทนนายดีเจนั่นยังไงดีนะ และแล้วเธอก็คิดออก
' หึหึ สนุกแน่เลย งานนี้ 'แล้วรถที่บ้านของเธอก้อมาถึง เป็นรถเก็ง สีดำ ยี่ห้อ ฮอนด้า เธอรีบเดินขึ้นรถ แล้วรถก็แล่นออกตัวไป
ระหว่างบนรถ
"นี่ๆ นายเต็งหนึ่ง ถามหน่อยเหอะ ไม่มีอารมณ์สุนทรีบ้างหรือไงเนี่ย"ชักเริ่มมีน้ำโล้วนะ เพลงก็ไม่เปิด เอาแต่นั่งเงียบ ขับรถตลอดทาง ขอโวยหน่อยเหอะ
"มีครับ แต่ไม่อยากฟังเพลงอ่า คุณหนู"เต็งหนึ่งตอบเสียงห้วนๆ
"จะทำอะไรก็ทำไปเหอะ"งอลแล้วนะเว้ยยย ไม่สนใจต่ออีกหน่อยหรอ
"....."
เงียบอีก เวณและ เชอะ ไม่สนหรอกนะ ฉันกำลังคิดถึงดีเจคินเคียวอยู่ อย่าทำให้เสียอารมณ์ โมเมคิดในใจ แต่ไม่กล้าพูดอย่างงั้นหรอก
ถึงบ้านที่แสนสงบสุขสักทีสินะ
เธอหัวเลาะในลำคอ