คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : สถานะ : คู่แข่ง (Status 3 จางอี้ชิงรุกฆาต) #layho
Status 3 จางอี้ชิงรุกฆาต
“โอ้ว้าว ท่านประธานไปทำอะไรมา ทำไม” จื่อเทาที่เห็นสภาพจุนมยอนมันไม่ได้ต่างอะไรกับคนอดนอน แล้วอย่างจุนมยอนนี่นะจะไม่ตัวดูแลตัวเอง โอ้แดดออกอยู่ดีๆท่าทางฝนจะตก
“จะมีไร สงสัยจะแชทกับสาวหนักไปหน่อย ท่านประธานเลยเป็นอย่างที่เห็น” และก็จงอินที่แซวอย่างต่อเนื่อง
“ไหวปะจุนมยอน ง่วงก็ไปนอนพักไหม” คริสถึงกับอดห่วงไม่ได้ ก็สภาพจุนมยอนมันก็น่าโดนล้อจริงนั่นแหละตาลอย หน้าง่วง หมดกันท่านประธาน
“ฉันไม่เป็นไร” ในเมื่อเจ้าตัวบอกไม่เป็นไรเพื่อนก็ไม่อยากจะขัด ได้แต่พยักหน้าแบบขอไปที
“ตามใจ ไปเถอะจงแด ท่านบยอนคนนี้หิว”
“เอาอะไรไหมจุนมยอน” จงแดหันไปถามก่อนจะไปหาของกินตามที่แบคฮยอนชวน
“ไม่ล่ะจงแด ขอบใจ” คนถามได้แต่พยักหน้าเข้าใจ
เมื่อรอบตัวเริ่มเข้าสู่ความเงียบท่านประธานก็เริ่มฟุบหน้าลงกับโต๊ะ ขอพักสายตาสักพักหน่อย คิดแล้วก็โมโหตัวเองไม่น่าไปบ้าจี้ไปตามไอหมอนั้นเลย ส่งสติ๊กเกอร์บ้าบอกันอยู่ไม่มีสาระอะไรเลย ให้ตายสิจุนมยอน นายทำบ้าอะไรลงไป ก็เมื่อคืนพอหมอนั่นส่งสติ๊กเกอร์กลับมา ผมก็ส่งสติ๊กเกอร์กลับไปแล้วก็กลายเป็นสงครามสติ๊กเกอร์โดยไม่มีคำพูดใดๆ อยากจะบ้าตาย
“อะ” คนมาใหม่วางแก้วนมไว้ข้างหน้าที่คนที่กำลังฟุบหน้าอยู่กับโต๊ะ แต่เสียงนั้นไม่ได้ทำให้จุนมยอนสนใจพอที่จะเงยหน้าขึ้นมอง แต่เสียงโห่ร้องของเจ้าพวกเพื่อนเขานี่สิ
“เสียงดังอะไรวะ” เงยขึ้นมองเพื่อนแต่ผลที่ได้คือมันหันไปทางขวาผมแล้วทำหน้าพยักพเยิดกันใหญ่ อะไรของพวกมันวะ พอหันตาสว่างเลยกู
“มะ..มาทำไม” คนตกใจเหมือนจะหาเสียงไม่เจอ แต่คนโดนถามยังลอยหน้าลอยตา ส่งยิ้มหวาน พอสติกลับมาคำเดียวที่เกิดขึ้นในหัวจุนมยอนคือ กวนTEEn
“โห๊ย งานนี้ไม่ธรรมดาเว้ย จงอินใครเป็นต่อวะ” ผู้ร่วมเหตุการณ์อย่างจื่อเทาเริ่มประมาณเหตุ
“ลู่หาน ทีมจุนมยอน” ถึงจะมาทีหลังแต่ลู่หานก็สามารถร่วมเหตุการณ์ด้อย่างเนียนๆ
“งั้นกูขอแหวกแนว ทีมอี้ชิง”
“อ้าวคุณคริสครับกบฏ?” จงอินดังขึ้นพร้อมชี้นิ้วไปที่คริสเหมือนจะหาเรื่อง
“อ้าวถ้า ทีมเดียวกันหมดมันจะสนุกตรงไหนวะ” คราวนี้เหล่าสมาชิกก็พร้อมใจกันพยักหน้า
“มาเลยมึงไหนๆก็ไหนแล้ว จื่อเทา จงอินว่าไงทีมไหน ตอนนี้มีทีมพี่หานคนหล่อ กับ ไอคุณชายขี้เก็ก” ลู่หานเสนอทางเลือกแกเพื่อน จื่อเทา หันไปสบตาจงอินแล้วก็เลือกลู่หาน แหม่ใครก็ต้องเข้าข้างเพื่อนตัวเองไว้ก่อน
สองคนที่ตกเป็นเครื่องมือในการเล่นพนันก็ยังจ้องหน้ากันไม่เลิก จนคนมองเหตุการณ์ทนไม่ไหว
“เฮ้ยจะทำไรก็รีบดิวะ” คนรอมันลุ้น พี่หานอึดอัดแทน
“เดี๋ยว แล้วเราเดิมพันอะไรกันวะ”
“เป็นคำถามที่ดีครับคุณจื่อเทา แต่กระผมนายจงอินคนนี้คิดไว้แล้ว ใครแพ้เลี้ยงเหล้าวันขึ้นบ้านใหม่ไอคุณเทา โอเค” แล้วก็ยื่นมือไปแปะกันเป็นการสัญญา
“โคตรจะรักเพื่อนนะพวกคุณ” แบคฮยอนที่เดินกลับมาพร้อมจงแดแซะมาแต่ไกลแล้วไงใครสน
“แล้วทำไมไม่แยกวะ” จงแดยังคงไม่เข้าใจว่าพวกเพื่อนเขามันคิดอะไรกันปล่อยให้คู่นั้นจ้องหน้ากันอยู่แบบนั้น
“ก็เผื่อเขาจะจ้องนานแล้วจิตใจตรง ปิ๊ง อะไรแนวนี้”
“พ่องแกดิ” จุนมยอนหันมาด่าความไวเหรอเกือบเท่าๆการเดินทางของแสงอะ ไอคนโดนด่าก็ไม่มีแววสำนึกซ้ำยังยิ้มกว้าง แล้วจะไม่ให้จุนมยอนคมองได้ยัง ไหนใครตอบ
“ชื่นใจไหมคริส น้ำไม่ต้องเนาะ” แบคฮยอนกำลังหยิบส่งให้ถึงกับเก็บกลับ แหม่ก็จุนมยอนให้พรมาเต็มขนาดนั้น แต่คริสก็มือไวพอที่จะรีบหยิบไปถือไว้เอง
เมื่อเห็นว่าเพื่อนๆสงบแล้วท่านประธานก็หันมาหน้านิ่งๆมาทางไอตัวต้นเหตุ
“มีธุระอะไร” เขาไม่อยากทำตัวเป็นคนไม่มีเหตุผลต่อหน้าคนคนอื่นเท่าไหร่เพราะตรงนี้มันไม่ได้มีแค่เพื่อนของเขา และโอ๊ยสรรพนามแทนชื่อหรืออะไรจุนมยอนก็ไม่อยากตั้งให้หมอนี่ทั้งนั้นแหละ
“แหม่ก็คิดว่าจะโดนไล่ซะอีก” ยิ้มหวานสายตานี้ฆ่ามดเลย ในความคิดของเพื่อนๆจุนมยอนที่ยืนดู
และสายตามันก็ดูชอบกลจนบางคนทนไม่ไหว
“แบค ๆ นายว่าแปลกมั้ย” จงแดที่กำลังสวมบทเป็นบีหนึ่งเอยถามคนที่นั่งอยู่ข้างๆ
“ฉันก็ ไม่รู้” แบคฮยอนที่เหมือนคล้อยตาม แต่อยู่ๆบีสองก็ปล่อยบีหนึ่งกลางอากาศเลยครับจื่อเทาได้ยินเสียงวูปครับกับหูเลย
“อยากรู้ป่ะ” คำเดียวสามารถเรียกทุกสายตาไปรวมกันที่จุดเดียว คริสถึงกับยิ้มมุมปาก
“เงียบครับคุณคริส” จากที่กำลังยิ้มหวานต้องหุบยิ้มหันมาปราบไอคุณชายรู้มาก คริสก็ได้สนพยักส่งๆเหมือนไม่แคร์ แต่ก็ยอมเงียบให้
“เลิกนอกเรื่องซะที มีอะไรก็รีบๆพูดมา” จุนมยอนคิดว่านี่คงเป็นทำถามที่ดีที่สุดแล้วรีบๆพูดจะได้รีบๆไป
“ใจร้ายจังเลยคุณท่านประธาน” แล้วก็ทำท่าเสียอกเสียใจจนจุนมยอนต้องเบะปากอย่างหมั่นไส้
“ถ้าจะกวนประสาท ก็ไปไกลๆ ฉันไม่มีอารมณ์” สีหน้ายังคงนิ่งแล้วหันกลับมาทางกลุ่มเพื่อนเตรียมจะนั่ง แต่ข้อมือกลับถูกยื้อไว้ ยอมรับว่าตกใจกับการกระทำขออีกฝ่ายไม่น้อย กล้าถูกเนื้อต้องตัวเขาถึงขนาดนี้เลยเหรอ เหล่หางตาไปที่ข้อหัวแล้วหันมาเผชิญหน้ากับคนทำ
“ไม่คิดว่ากล้ามากไปหน่อยเหรอ” แต่คนฟังกับเลิกคิ้วแล้วยิ้มให้
“ก็แค่เอานมมาให้ ตอนแรกมันก็นมร้อนแต่ตอนนี้คงเย็นแล้ว ดื่มนมอุ่นๆจะได้สบายขึ้น” คำพูดของอี้ชิงเล่นเอาจุนมยอนที่ง่วงๆอยู่เมื่อครุ่นั้นเหวอไปเลยและมนุษย์ทั้งหกที่มองเหตุการณ์ก็อึ้งไม่แพ้กัน
“แม่งติส” เป็นจื่อเทาที่หลุดปากออกมาก่อนกับเหตุการณ์ตรงหน้าแล้วแน่นอนเพื่อนที่เหลือก็คิดแบบนั้น คงมีแต่จุนมยอนที่ยังทำหน้าไม่ถูกหาเสียงไม่เจอ
“งั้นเดี๋ยวตอนเที่ยงเอามาให้ใหม่แล้วกัน ไปเรียนก่อนนะครับคุณกระต่าย” จากไปแบบเนียนๆปล่อยให้จุนมยอนยังคงงงไม่เลิก
“น้ำท่วมโลกแน่” ขอลู่หานไปสวดมนต์วิงวอนพระเจ้าแป๊บ
“เฮ้ยพวกนายว่าอี้ชิงจะมาป่ะ” คำถามนี้ควรเจ้าหนูจำไมประจำกลุ่ม แต่ตั้งแต่เช้ามาเหมือนองค์ของแบคฮยอนจะประทับร่างจื่อเทา ส่วนแบคฮยอน หลังจากทิ้งจงแดไว้กลางอากาศก็นิ่งเลยครับ พี่หานว่ามันต้องมีอะไรไม่ต้องริว หานก็สัมผัสได้
“นู้นไง” แล้วทุกสายตาก็หันไปในทิศทางที่จงอินบอก ไอพวกเพื่อนไม่เท่าไหร่หรอก แต่ท่านประธานดิท่าจะแย่ เล่นถอนหายใจใหญ่ตั้งแต่จงอินบอกว่าให้ดูอี้ชิง
“พวกนายจะทำไรก็ทำนะฉันไปหาไรกินก่อน” แล้วก็เดินตัวปลิวไปเลย ไอที่เหลือก็เหมือนจะได้สติแยกย้ายกันไปหาของกิน
พอมาถึงโต๊ะก็เจอเซอร์ไพรส์ใหญ่ก็จะอะไรซะอีกไอบ้าเมื่อเช้ามันมานั่งเสนอหน้าอยู่ที่โต๊ะตีเนียนเข้ากับเพื่อนกลุ่มผมได้อย่างดี อุตส่าไปนานๆคิดว่ากลับมาจะไม่เจอยังจะอยู่อีก ถ้าไม่กลัวเสียภาพพจน์พ่อจะชวนต่อยให้มันจบๆไปตั้งแต่เมื่อเช้าแล้ว ไม่รอให้มีก๊กสองแบบนี้หรอก แล้วไงไอพวกเพื่อนตัวดีเว้นที่ให้พอดีเลยนะ ให้ฉันนั่งตรงข้ามกับไอบ้านี่ตอนกินข้างพวกนายอยากให้ฉันลดน้ำหนักทำไมไม่บอกกันตรงๆ
“เอ่อ จุนมยอน”
“ไม่เป็นไรหรอกแบค” ปากน่ะไม่เป็นไรแต่ใจ ใครมี.38ส่งมาให้คิมจุนมยอนที เพื่อนก็เพื่อนเหอะวะ พอนั่งลงก็ต้องขัดใจอีกรอบ ก็ไอบ้าที่นั่งอยู่ตรงข้ามกับผม ไม่รู้ว่ามันจะยิ้มอะไรนักหนาที่บ้านทำธุรกิจยาสีฟันเหรอ ยิ้มอยู่ได้
บรรยากาศแปลกตอนนี้คืออะไรมันคือคำถามที่เกิดขึ้นของผู้ร่วมโต๊ะทั้งหก ไม่นับรวมสองคนที่เป็นคนสร้างมันขึ้นมา จุนมยอนนั่งกินข้าวไม่พูดไม่จา อี้ชิงกินไปยิ้มไป ตาก็เอ่ออย่าเรียกว่ามองเลยเรียกจ้องเหมาะกว่า
“เฮ้อ” เสียงถอนหายใจจากคุณชายหน้าหวาน ดูเหมือนจะช่วยผู้ร่วมโต๊ะได้ นิดหน่อย แล้วก็กลับเข้าโหมดเดิม พระเจ้าใครก็ได้หาพี่หานไปจากตรงนี้ที คือกินเสร็จแล้วแต่ไม่กล้าลุก มันคืออะไร หานลุกดิหานเอาจานไปเก็บ
“เอิ่มลู่หานมึงจะเก็บจานยัง ฝากกูมั้ย” เป็นการเอาตัวรอดที่ดูดมีน้ำใจ ถุยทุกทีแอบเอาซ้อนกูตลอดไอคุณจงอิน
“ขอบใจ กูเก็บเอง”
สายตาสี่คู่กำลังมองตามเพื่อนสองคนที่เดินออกไป แต่เอาเข้าจริงสี่คนที่นั่งอยู่ตรงนี้ไม่ได้มีใครคิดอยากจะลุกหนีไปเหมือนสองคนนั้นหรอก อึอัดมันก็อึดอัดแต่ความอยากรู้มันมากกว่า ใครจะไม่อยากรู้ล่ะ ก็ตอนอี้ชิงเดินเข้ามาขอนั่งด้วย จงแดก็เป็นหน่วยกล้าตายถามออกไปตรงๆว่าต้องการอะไร คำตอบของเจ้าของฉายาตี้น้อย ที่แบคฮยอนแอบตั้งให้ก็ทำเอาเหวอกันทั้งโต๊ะ แม้แต่คริสที่รู้เรื่องอยู่ก็ยังอดไม่ได้
-ผมชอบจุนมยอน แล้วยังช่วงนี้เราคงต้องเจอกันบ่อยๆ ผมคงต้องฝากตัวด้วยนะ- ความมั่นใจของอี้ชิงผมให้เต็มครับ และไหนก็กล้าขนาดนี้แล้ว พวกเราเลยตกลงกันว่าจะปล่อยให้อี้ชิงได้จีบจุนมยอนให้สมใจ ย้ำว่าปล่อยให้จีบไม่ใช่ช่วยจีบ อันนี้จงอินมันย้ำชัดมา
“ข้าวนั้นมันอร่อยมากเหรอ ก้มหน้าก้มตากินใหญ่เลย” ถ้าปกติเพื่อนโดนเต๊าะแนวนี้ต้องมีโห่แซวบ้างแล้ว แต่นี้กริบครับกริบจื่อเทาได้ยินเสียงลมเลย
“ก็ดี” คำสั้นๆแต่คนฟังยิ้มจนแก้มจะแตก
“ชอบของหวานมั้ย” มันไม่ใช่แค่อี้ชิงหรอกที่ลุ้นกับคำตอบพวกผมสี่คนก็เหมือนกัน ลุ้นว่าท่านประธานจะระเบิดตอนไหน มาดูกัน ผมจะไม่บรรยายัดต้องที่เขาจีบกันแล้วจริงๆนะ จื่อเทาชูสามนิ้ว
“ไม่” พยักหน้า
“ขนมล่ะชอบขนมมั้ย ผมน่ะขนมมากนะไม่ต้องทานข้าวก็ได้” น้ำเสียงดูกระตือลือล้น จุนมยอนที่นั่งก้มหน้ามองจานต้องช้อนตาขึ้นมอง ถ้าไอยิ้มบางๆจนเห็นลักยิ้มแบบนี้ กับหน้าตาสนอกสนใจแบบนี้ไปอยู่กับคนคือที่ไม่ใช่คนตรงหน้าจุนมยอนคงจะยิ้มตาม แต่เพราะเป็นอี้ชิงถึงดูดีแค่ไหนก็ไม่ใช่ในสายตาเขา
“นายต้องการอะไรกันแน่” คำถามคงไม่แย่เท่ากับท่าทาง หน้านิ่งจ้องมองอี้ชิงตาไม่กระพริบ
“ขอโทษนะ ถ้าทำให้รำคาญ” คิ้วสวยของท่านประธานแทบนะผูกกันเป็นโบว์ ยังไม่ทันจะเอ่ยถามอี้ชิงรีบพูดขึ้น
“แต่นายต้องทนเอาหน่อยนะ เพราะหลังจากนี้นายคงจะต้องเจอมันเป็นประจำ”
“หมายความว่าไง” จุนมยอนที่ตอนนี้งงจนไม่รู้ว่าจะงงยังไงแล้ว อะไรองมันวะ
“พูดมาขนาดนี้แล้วนะ ท่านประธาน รองประธานอย่างผมก็เขินเป็นนะ” จากโหมดงงขอตัดไปรำคาญก่อน ก็ไอท่าทางเขินอายของหมอนี่มัน
“จะกวนกันใช่มั้ย”
“จุ๊ จุ๊ ไม่ได้มากวน แต่จะมาจีบ เข้าใจมั้ยว่ามาจีบ” หน้าจุนมยอนตอนนี้น่ะเหรอยิ่งกว่าจื่อเทาตอนโดนผีหรอกอีกคริสขอบอก5555
“อ่อ อีกเรื่องเย็นนี้คงไม่ได้ไปรับนะ คือมีนัดซ้อมละคร ก็ไอละครที่ท่านประธานปฏิเสธนั่นแหละ ตอนแรกคิดว่าจะได้เล่นด้วยกันซะอีก แต่ดันไม่เล่น ผมเลยต้องไปเล่นกับผู้หญิงคนอื่น แต่ไม่ต้องห่วงนะ แล้วก็ไม่ต้องหึงด้วย ผมไม่มองใครแน่นอนไปก่อนนะ ไปนะทุกคน พรุ่งนี้เจอกัน”
ประโยคพูดเองเออเองแสนจะยาวเหยียดเมื่อกี้มันคืออะไรกัน ไหนใครก็บอกว่าจางอี้ชิงเป็นพวกนิ่งๆซึนๆไงแล้วที่ผมเจอเมื่อกี้ แล้วอยู่ๆไอเพื่อนผมที่นั่งเงียบกันมาตั้งนานก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาซะดังลั่นโรงอาหาร
“55555 ต่อไปนี้ชีวิตคิมจุนของพวกเราคงจะมีสีสันน่าดู” พูดไปหัวเราะไป จนจุนมยอนเองก็แอบขำกับอาการของจื่อเทา แต่พอนึกถึงคำพูดของอี้ชิง
“จีบเหรอ? อืมน่าสนุกดี” จากขำๆก็อ้าปากค้างกันทีเดียว ส่วนเจ้าตัวหน่ะลุกออกไปแล้วไม่สนใจเลยว่าเพื่อนทั้งสี่จะมาอาการยังไง
“เอาแล้วไงไม่บรรลัยก็บันเทิงล่ะงานนี้” เชื่อพี่จงแดเถอะ
"""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
ไม่รู้คุยอะไร
ใครมีอะไรจะบอกเค้ามั้ยอะ
ความคิดเห็น