คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : สถานะ : คู่หมั้น (Status 1 มาเล่นกันเถอะ) #KrisYeol
สถานะ : คู่หมั้น
Status 1 มาเล่นกันเถอะ
ดึกดื่นคุณชายอู๋ยังคงนั่งเล่นจ้องน่าจอสี่เหลี่ยมในมืออย่างอารมณ์ดี เขาเป็นเพื่อนกับจุนมยอนและเขาก็ยังเป็นเพื่อนกับอี้ชิงอีกด้วยเรื่องบังเอิญอย่างไม่เชื่อ แต่ทำไงได้เพื่อนใหม่กับเพื่อนเก่าดันไม่กินเส้นกัน แต่นั้นคงไม่น่าปวดหัวเท่ากับไอเพื่อนเก่าของเขามันดันแอบชอบเพื่อนใหม่แต่วิธีที่มันใช้นี่สิ
“มันต้องบ้ามากๆ”
ก๊อกๆ
“คุณคริสคะ คุณนายให้มาตามคะ”
“เดี๋ยวลงไป”
คนในห้องได้แต่ถอนหายใจ พอหันไปมองไปมองนาฬิกาเกือบจะเที่ยงคืนแล้ว
“อะไรอีกล่ะเนี่ย”
คุณชายของบ้านก้าวลงมาจากชั้นสองของบ้านสายตาก็กวาดหาคนที่ให้ไปตามตัวเองมา ได้ยินแว่วๆมาจากห้องรับแขก ลางไม่ดีแล้วสิ
แค่ก้าวเข้ามาถึงประตูห้อง ขาก็หยุดชะงัดเสียดื้อๆ ก็มันไม่ได้มีแค่แม่ของเขาน่ะสิ ยังมีประชากรอยู่ด้วยอีกสองคน ผู้หญิงที่ดูจะอายุเท่าๆกับแม่ของเขาแล้วก็เด็กผู้ชาย เด็กงั้นเหรอเท่าที่ดูก็อาจจะเด็กกว่าเขาไม่กี่ปี
“ขออนุญาตครับ” คริสเอ่ยขออนุญาตแล้วนั่งลงตรงข้างๆกับแม่ของตัว คนเป็นแม่หันมามองนิดหน่อยก็ยิ้มกว้าง
“คริส นี่น้าจินยอง”
“สวัสดครับคุณน้า”
“โตเป็นหนุ่มแล้วหล่อใช่เล่นเลยนะจ๊ะหลานคนนี้” ยิ้มหวานจากคุณน้าตรงหน้าเรียกอาการเขินจากคุณชายอู๋ได้ไม่น้อย ก็ถึงจะอายุไม่น้อยแล้วแต่คุณน้าจินยองก็ยังดูดมีเสน่ห์น้อยเสียที่ไหน แต่เดี๋ยวนะแม่ออกจะดูน่ารักสดใสแล้วไอเด็กหูกางที่นั่งคิ้วผูกโบอยู่นั้นคือไรน่าตาก็ อืมน่ารักอยู่หรอกแต่ไอมานั่งเก๊กขรึมคือไรจะแข่งหล่อกับกับพี่ไงน้อง พอเห็นว่าหลานชายเหล่มองลูกชายลูกเองอยู่นานคนเป็นน้าก็เหมือนนะคิดได้
“คริสจ๊ะ นี่ชานยอลลูกชายน้าเองจ๊ะ” คริสหันไปส่งยิ้มหล่อแต่ถึงกับยิ้มค้างก็ไปเด็กหูกางนี่ดิทำหน้าบอกบุญไม่รับซะขนาดนั้น กล้าไปละ
“ชานยอล ทักทายพี่เขาดีๆสิลูกพี่เขายิ้มไม่เห็นเหรอ”
“แม่อ่ะจะตีทำไม เจ็บนะ พี่จะงอนแม่ด้วย” แยกเขี้ยวใส่ผมแล้วก็ไปบ่นมุ้งมิ้งใส่แม่ เอาเข้าไป ถ้าจะมุ้งมิ้งขนาดนี้เมื่อกี้จะเก๊กเพื่อ แล้วอะไรนะแทนตัวเองว่าพี่ เออเอาๆแปลกดีเว้ย
“นี่ นายน่ะ” คิดที่กำลังคิดอะไรเพลินๆก็หันมองตามเสียงเรียก คริสยังไม่ได้ได้เอ่ยตอบคนเรียกก็โดนดีเข้าให้ ก็มือบางของคุณน้าคนสวยทำฟาดลงแขนลูกชายลูกเอง ดังเพี้ย และแน่นอนโอกาสมาคุณชายต้องคว้าไว้ พอคุณน้าทำท่าจะฟาดอีกครั้งก็โดนคริสข้ามไว้
“ไม่เป็นไรหรอกครับคุณน้า ผมไม่ได้ถืออะไร” พร้อมกับรอยยิ้มทำให้คนมองอดเอ็นดูไม่ได้
“ไม่นะลูก ใจดีแบบนี้เดี๋ยวน้องก็ได้ใจ ไม่เกรงใจเรากันพอดี” แผนลวงสำเร็จไปหนึ่งขั้น
“ผมไม่ถือจริงๆครับอีกอย่างตอนนี้เรายังไม่สนิทกัน น้องชานยอลอาจจะทำตัวไม่ค่อยถูกผมไม่ถือหรอกครับ ” คุณนายปาร์คทำท่าจะค้านแต่พอเห็นคุณหลานชายท่าทางจริงจังแสดงออกชัดเจนว่าไม่ถือก็ใจอ่อนเสียง่ายๆ
“แม่อ่ะ ได้ไงทีกับคนอื่นยอมง่ายๆ” แล้วก็อมลมจนเต็มแก้มบอกให้รู้ว่ากำลังงอน
“ไม่เอาหน่าชาลยอลมาหาป้ามา แม่เขาแค่ห่วงเราเดี๋ยวใครมาได้ยินเข้าเขาจะเอาไปนินทาได้นะลูก” พูดปลอบหลานชายตัวโต แต่สายตาที่เหล่มองลูกชายตัวเองนี้แบบจับผิดสุดๆ มีเหรอคนเจียเพ่ยจะไม่รู้ว่าลูกชายเธอคิดอะไร คริสเป็นคนชอบเอาชนะ พอเห็นชานยอลแสดงอาการไม่ชอบตัวเองมีหรือคนอย่างลูกชายเธอจะยอม ตรงกันข้ามถ้าเจอคนวิ่งเข้าใส่คริสก็คงหาทางชิ่งแน่ๆ พลาดแล้วล่ะคุณหลานชาย แต่นี่แหละที่เธอต้องการ ให้คริสวิ่งเข้าใส่ชานยอลสิ่งที่เธอหวังไว้คงสำเร็จไว้กว่าที่คิดแน่
“แล้วน้องชานยอล เรียกพี่มีอะไรเหรอครับ” สุภาพที่สุดจนอยากจะกัดลิ้นตาย แล้วดูมันทำแบ๊ะปากใส่เขางั้นเหรอเดี๋ยวก็จับกัดซะหรอก เอาวะเล่นกับน้องมันหน่อย
“พี่ออกไปคุยกับผมหน่อย” แล้วก็เดินนำออกไป คริสหันไปโค้งให้ผู้ชายทั้งสองแล้วเดินตามออกไป ได้เวลาสนุกแล้วสิ มาดูกันหน่อยว่าเด็กนั่นจะทำอะไร
คริสเดินตามชานยอลออกมาบริเวณสนามหน้าบ้าน คนที่ออกมาก่อนกำลังยืนกอดออกอยู่มองฟ้า แหม่กะเท่เต็มที่เลยดิ ยังไกลพี่ไอน้อง แต่มีหรือคุณชายอู๋จะสนเรื่องทำลายบรรยากาศด้วยจังหวะนรก ในกลุ่มถ้าจื่อเทาที่หนึ่งผมก็ที่สองล่ะ พี่จะเล่นให้น้องชานยอลคนแมนนอนฝันถึงพี่คริสสุดหล่อไปอีกนานเลย แค่คิดก็ตื่นเต้นแล้ว รอพี่อีกแป๊บนะครับ
ร่างโปร่งของคนที่ยืนรออยู่ตรงสนามเริ่มอยู่ไม่สุข ทั้งยุงที่เริ่มรุกรานความสงบและอากาศที่เริ่มเย็นลง ทำให้ชานยอลเริ่มจะอารมณ์เสียขึ้นมานิดๆ จากที่ตั้งใจจะยืนวางฟอร์มนิ่งก็เริ่มอยู่ไม่สุข ก็บรรยากาศมันวังเวงพิกล แต่ก็ได้แต่ปลอบใจตัวเองไม่ให้ฟุ้งซ่าน อยู่หางตาก็รู้สึกถึงความผิดปกติที่พุ่มไม้ด้านหลัง
“ได้นะชานยอลนายคิดมากไป หยุดคิด โอ๊ยไอ้บ้าเมื่อไหร่จะมาสักที”
“นายหมายถึงฉันเหรอ”
“เฮ้ย โอ๊ยไอบ้านี่ มาไม่ให้ซุ่มให้เสียง” คนที่กำลังบ่น สะดุ้งสุดตัว พอเห็นว่าเป็นใครก็โวยวายลั่น แต่คริสแค่ยืนมองแล้วก็ยิ้มขำๆ
“เลิกบ่นได้ยัง แล้วมีเรื่องไรก็ว่ามา” จากที่กวนอยู่เมื่อครู่ คริสก็นิ่งเป็นคุณชายสุดเนียบขึ้นมาซะเฉยๆ จนคนมองออาการงง
ชานยอลถึงกับไปไม่เป็น ก็ไอคนที่ตรงหน้าเขานี่สิ เมื่อกี่ยังดูกวนๆขี้เล่นอยู่เลย อยู่ก็นิ่งขรึมซะเฉยๆ ผีเข้าหรือผีออกวะ
“นายรู้ใช่มั้ยว่า...” กำลังจะพูดต่อแต่สายตาของคริสที่จ้องมาที่เขามันทำให้รู้สึกเหมือนว่าตัวเองทำอะไรผิด นี่ปาร์คชานยอลพลาดอะไรตรงไหนยังไม่ได้พูดอะไรเลยนะเว้ย
“เออนายมีปัญหาอะไรป่ะ” เพื่อจะลดปัญหาควรถามคู่สนทนาก่อนชานยอลทำถูกใช่ครับทุกคน
“เปล่า แค่กำลังคิดว่านายอายุเท่าไหร่กัน” ชานยอลได้แต่อ้าปากค้างไอคนตรงหน้าเขามันเป็นคนยังไงของมันวะ
“เออ เข้าใจแล้ว พี่คริส” ตอนแรกคิดว่าจะหมดปัญหา แต่เหมือนคริสจะยังไม่จบ ก็สายตายังจ้องเหมือนเดิม อีกแล้วอะไรองมันนักหนาวุ้ย
“เราสนิทกันเหรอ” ชานยอลได้แต่อึ้งอีกครั้ง แต่ใจกำลังกรีดร้องอยากจะเตะไอคุณชายตรงเสียเหลือเกินแต่ก็กลัวจะเสียเรื่องที่ตั้งใจจะมาทำในวันนี้ ไหนก็อุตส่าขอให้แม่พามาเจอก่อนวันนัดได้แล้ว เย็นไว้นะชานยอล เย็นไว้
“อะไรของพี่อีกเนี่ย” ถามเพื่อตัดปัญหา
“ก็ชื่อคริส ฉันไว้ให้สำหรับคนที่สนิทเท่านั้น แต่เมื่อกี่ เธอเรียกฉันว่าคริส ก็เลยสงสัยว่าเราสนิทกันตอนไหน” ท่าทางของคริสเหมือนใช่ความคิด แต่ชานยอลรู้ว่าคนตรงหน้ากำลังจงใจกวนประสาท
“งั้น ผมจะเรียกคุณว่า คุณอี้ฟาน” ชานยอลเริ่มทนไม่ไหวแล้วนะ กะจะมาคุยด้วยดีๆเพื่อจะตกลงเรื่องหมั้นบ้าบออะไรนั้นแต่ดันมาเจอ คนกวนประสาท
“ไม่ละ เรียกพี่คริสนั่นแหละ เรียกๆไปจะได้ชิน พอแต่งงานกันจะได้ไม่เขิน ไม่มีอะไรแล้วใช่มั้ย เข้าบ้านเถอะเดี๋ยวจะไม่สบาย” พูดเองเออเองสรุปจบไม่ได้สนใจหรือใส่ใจชานยอลเลยแม้แต่น้อยว่าตอนนี้มีสีหน้าท่าทางยังไง ว่าจบก็คว้าคนที่กำลังงงให้เดินตามเข้าบ้านไปเฉยๆ
กว่าจะดึงสติกลับมาได้ ชานยอลก็ถูกพากลับเข้ามาในห้องรับแขกเรียบแล้ว อยากจะโวยวายใจแทบขาดติดอยู่ตรงที่ตอนนี้ทั้งแม่และป้าเจียเพ่ยนั่งมองส่งยิ้มหวานมาให้ อยากจะถามจริงๆว่าคุณนายทั้งสองกำลังคิดอะไรถึงได้มีอาการแบบนั้น แต่กว่าจะคิดได้ว่าควรจะทำอะไรก็มันดูจะช้าไปแล้วเพราะไอว่าที่คู่หมั้นตัวดีของเขากำลังทำในสิ่งที่เขาไม่อยากจะเชื่อ คำพูดและการกระทำที่ทำให้ชานยอลอยากกัดลิ้นตาย
“พรุ่งนี้ ผมของอนุญาตคุณน้า พาน้องชานยอลไปทานข้าวเย็นนะครับ” น่าตาท่าทางแสนจะระรื้น ไอบ้านายต้องการอะไรกันแน่วะ
“ได้สิจ๊ะ ยังไงก็โทรหาชานยอลโดยตรงได้เลยนะ ไม่ต้องผ่านน้าหรอกลูก” อยากค้านแต่ไม่ทันแล้วแม่เขาหยิบโทรศัพท์ส่งให้เสร็จสัพ มันจะมากไปแล้วนะ ใครก็ได้ช่วย ปาร์คชานยอลด้วย
“ขอบคุณครับคุณน้า แล้วพรุ่งนี้เจอกันนะชานยอล” แล้วไงหล่ะก็ได้แต่นั่งทำตาปริบๆ เขาไม่ยอมทำอะไรให้ตัวเองขายหน้าแน่นอน ไม่รู้หรอกว่าตอนนี้ว่าที่คู่หมั้นของเขากำลังคิดอะไร แต่ที่แน่ๆเขาจะไม่ยอมตกเป็นเหยื่อง่ายๆหรอก
หมดกันแผนการที่วางไว้ อุตส่าหว่านล้อมจนแม่ยอมพาไปเจอว่าที่คู่หมั้นก่อนวันนัด กะว่าจะไม่ตกลงเรื่องหมั้นเพราะแอบคิดว่าอีกฝ่ายจะคิดเหมือนเขาคือไม่ยินดีกับการจับคู่ครั้งนี้ แต่สิ่งที่ได้รับ ชานยอลแทบจะกรีดร้อง ไอบ้า ไออู๋อี้ฟ่าน ไอมนุษย์หน้าเงิง ไอๆๆๆๆๆๆ โอ๊ยไม่รู้จะสรรหาทำไหนมาด่าแล้วนะเว้ย
ดิ้ง
ใครส่งบ้าอะไรมาอีกวะดึกป่านนี้ สิ่งที่ปรากฏอยู่หน้าจอสี่เหลี่ยมชาลยอมแทบจะปาโทรศัพท์ทิ้ง
P’คริส
อย่าลืมนัดของเรานะครับ
คุณคู่หมั้น
“คู่หมั้นงั้นเหรอ ใครเขาไปตกลงกับนายตอนไหน”
ดิ้ง
P’คริส
อ่านแล้วไม่ตอบ คืออะไรครับ
“ไม่ชานยอลอดทนไว้”
ดิ้ง
P’คริส
อ๋อสงสัยจะเขิน ไม่ต้องเขินที่หรอกครับ น้องชานยอล
“ชานยอลจะไม่ตอบโต้ ไม่ ไม่ ไม่ไหวแล้วเว้ย”
ดิ้ง
เด็กหูกาง
พูดบ้าอะไรของพี่
คริสได้แต่ยิ้มขำๆกับข้อความตอบกลับที่เพิ่งได้รับ ตอนแรกคิดว่ามันจะน่าเบื่อแต่พอเจอแบบนี้ชักสนุกแล้วสิ และถ้าให้เดาป่านนี้เด็กนั้นคงกำลังโมโหน่าดู แล้วถ้ารู้ว่าเขาบันทึกชื่อเจ้าตัวว่าอะไรละก็ 555
แล้วก็ไม่ได้ผิดไปจากที่คริสคาดการณ์ไป ก็ชานยอลตอนนี้กำลังฟึดฟัดใส่โทรศัพท์ตัวเอง ชานยอลกล้าพูดเลยว่าถ้าตอนนี้ตรงหน้าเขาคือคริสเขาจะทำอะไรสักอย่างให้หายโมโห พี่คริสงั้นเหรอบันทึกตัวเองซะดูดีเกินไปแล้ว ชานยอลได้แต่แบ๊ะปาก กับชื่อที่อีกฝ่ายถือวิสาสะบันทึกไว้
“พี่คริส? ไม่อ่ะชื่อนี้ไม่เหมาะ ชื่อนี้ดีกว่า” แล้วก็จัดการเปลี่ยนชื่อที่เจ้าของเบอร์บันทึกไว้
-พี่เอ๋อหน้าเงิง- แล้วก็นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับผลงานของตัวเอง ทำกับคนไม่ได้เอาแค่นี้ไปก่อนก็ยังดี ช่วยไม่ได้อยากเล่นแบบนี้เอง ในเมื่อเสนอมาปาร์คชานยอลก็จะสนองให้ ส่วนเรื่องหมั้นไหนๆพรุ่งนี้ก็ต้องไปกินข้าวด้วยกันอยู่แล้วค่อยพูดตอนนั้นก็ได้ มือบางเอื้อมไปหยิบกรอบรูปที่วางอยู่ตรงหัวเตียง จ้องมองมันอย่างที่เคยทำทุกครั้ง
“นาอึน ฉันจะไม่ยอมผิดสัญญากับเธอแน่นอน”
...........................................................................................................................................
สวัสดีจ้า
อยู่คู่นี้ก็โผล่มา5555 คนแต่งเองยังงงเลยว่ามาไง
ยังไงช่วยเป็นกำลังใจให้พิชานของเราสู้รบกับคุณชายอู๋ด้วยนะคะ
แต่ถ้าใจดีมากอีกหน่อยก็ เป็นกำลังใจให้เราด้วยนะก็จะชื่นใจใหญ่เลย
แล้วเจอกันตอนหน้านะจ๊ะ
^_________________________________^
ความคิดเห็น