คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : สถานะ:คู่แข่ง (Status1 จุนมยอนเจ้าเสน่ห์) #layho
Status1 จุนมยอนเจ้าเสน่ห์
“เฮ้ยถึงเวลาเรียนแล้ว ไปกันเถอะท่านประธาน” แบคฮยอนส่งเสียงเรียกคนที่กำลังก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสืออย่างเอาเป็นเอาตาย ให้เหอะแม่งจะขยันไปไหนครับคุณ แอบนินทาในใจ
มือขาวของท่านประธานที่เพื่อนเรียกเปิดหนังสือและลุกตามคำของเพื่อน
“จะไปเลยเหรอ อีกตั้ง10นาที”
“แหม่ คุณจงแดครับทำเป็นไม่รู้หรือมึงโง่ คลาสนี้คนสำคัญของท่านประธานเข้าลงเรียนด้วย” คริสอธิบายจบจงแดก็พยักหน้ารับ
“นี่ถามจริงเถอะ ท่านประธานนายไปเกลียดอะไรไอหมอนั้นมันนักหนาวะ” ลู่หานส่งสายตาสงสัยซะจนคนถูกถามถึงกับคิ้วกระตุก
“เรื่องมันยาวครับคุณลู่ไว้ว่างๆท่านแบคฮยอนคนนี้จะเล่าให้ฟัง แต่ตอนนี้ไปก่อนนะเว้ย เพราะดูจากอาการท่านประธานจะเริ่มองค์ประทับแล้ว” แค่จุนมยอนและแบคฮยอนก้าวออกมา มนุษย์ที่เหลือก็เปิดการสนทนาทันที หัวข้อวันนี้ ความลับของท่านประธาน
“นี่จุนมยอนฉันว่านายน่าจะลืมๆ มันไปซะบ้างนะ แบบมันนานแล้วใช่ป่ะจำไปก็รกสมองอ่ะ แล้วก็”
“เงียบได้ยังแบค” สั้นๆโอเคเงียบเลยก่อนมึงจะตายแทนไอคนที่คุณก็รู้ว่าใคร แหม่ก็แบคฮยอนรักเพื่อนมากจะไม่ขัดใจเพื่อน จงแดอ่านายควรจะลงเรียนวิชานี้พร้อมฉัน
พอเดินเข้ามาในห้องเรียนสิ่งที่แบคฮยอนคนนี้สัมผัสได้คือ รังสีทะมึนจากเพื่อนตัวขาว เพื่อนผมมันขาวจริงๆนะถ้ามันทำตัวน่ารักหน่อย รับประกันเลยหัวบันใดไม่แห้งแต่นี่อะไรหน้านิ่งยิ้มยาก เสียดายสิ่งที่พระเจ้าประทานมาให้
“แบคฮยอนนายนั่งตรงไหนล่ะ” ชิบหายล่ะสิ่งที่ไม่อยากให้เกิดมันเสือกวิ่งมาชนเต็มๆ
“เอ่อ จุนมยอนนายจะนั่งตรงไหน” เงียบไม่มีเสียงตอบรับ
“แหะๆ ว่าแต่อี้ชิงถามทำไม” ผมขอแนะนำ ไอตี้หน้าขาวตรงหน้าหน่อยนะครับ เขาชื่อจางอี้ชิงเป็นคนจีน และเป็นบุคคลต้องห้าม สำหรับทุกกรณีสำหรับจุนมยอน เฮ้อรอดยากละแบคแก แล้วไม่ต้องถามผมนะว่าตอนนี้จุนมยอนไปไหน นู้นทิ้งผมให้ยืนคุยกับอี้ชิงแล้วตัวเองก็ไปนั่งอีกฝากห้อง
“ก็ผมมีเรื่องจะคุยกับแบคฮยอมเลยว่าจะขอนั่งด้วย” โอ้โลกถึงการอวสานแล้วเหรอ แกไม่เห็นหรือไงไอตี้ว่าฉันนั่งข้างใครทุกครั้งที่เรียน
“ไว้คุยกันตอนจบคลาสดีกว่านะ อุยอาจารย์มาพอดี” ชิ่งสิครับรอไร
“จุนมยอนคือ”
“ไม่เกี่ยวกับฉัน อีกอย่างแค่มันคุยกับนาย นั่นไม่ได้ทำให้ฉันโกรธนายหรอก” โถแบคฮยอนผู้มีกรรม
ผมไม่ได้สนใจหรอกที่หมอนั้นเข้ามาคุยกับเพื่อนผม ทำไมนะเหรอก็เพราะหมอนั้นแค่ต้องการจะยั่วประสาทผม ผมรู้ จางอี้ชิงนายมันน่ารำคาญ ถ้าถามว่าทำไมผมถึงเกลียดหมอนี้เหรอ ผู้ชายส่วนใหญ่ที่มีปัญหากันส่วนมากเรื่องอะไรล่ะถ้าไม่ใช่เรื่องผู้หญิง แต่มันไม่ได้สำคัญเท่ากับที่หมอนั้นมันคอยจะเยาะเย้ยผมอยู่ตลอดด้วยเรื่องนี้ และเป็นคู่แข่งกับผมในทุกๆเรื่อง ไม่ว่าผมจะทำอะไรหมอนั้นก็จะเข้ามาสร้างปัญหาให้ตลอด ถ้าไม่เป็นคู่แข่งเองก็จะเป็นแบล็คให้ ผมไม่ได้กลัวที่จะแพ้แต่มันน่ารำคาญไหมล่ะถ้าเป็นคุณ
“เลิกเรียนได้” ประโยชน์เดียวแต่ช่างฟังเข้าหู พอคล้อยหลังอาจารย์ ก็ไม่ต่างจากผึ้งแตกรังเลย
“แบคฮยอน เดี๋ยวสิ” เจ้าของชื่อหันกลับแทบไม่ทัน มึงยังไม่ลืมอีกเหรอไอตี้น้อย
“อ่า ว่าไงอี้ชิง” นั้นพูดกับมองกูก็มองกูสิครับ มึงจะเหล่มองเขาให้มีเรื่องทำไม มองกูนี่
“เออแบคฉัน ไปรอที่โต๊ะนะ” เออรีบๆไปเลยท่านประธาน ผมก็พยักหน้าส่ง แต่เดี๋ยว ไอตี้น้อยมันก็มอง มองอะไรของมันวะ หรือไอนี่ชอบมีปัญหาวะ ท่าจะโรคจิต
“เฮ้ ตกลงนายมีอะไรอี้ชิง” ถ้ายังไม่เข้าเรื่องท่านประธานตัดกูออกจากกองเนื้อย่างเย็นนี้แน่
“คือผมจะชวนพวกคุณ ทำละครเวทีของชมรมน่ะ” ผมพยักหน้าเข้าใจ ก็ไอตี้น้อยมันเป็นประธานชมรมเต้น แต่เดี๋ยวมึงเต้นแล้วไปเกี่ยวอะไรกับละครผมกำลังจะเอ่ยถาม
“คือแบบนี้ชมรมการแสดงเขาขอความร่วมมือมาน่ะ” พยักหน้าอีกรอบ
“แล้วทำไมต้องเป็นฉันล่ะ”
“คือที่จริงๆ เขาอยากให้ท่านประธานสโมสรนักศึกษามาเล่น แต่เขาไม่กล้าเลยขอให้ผมมาช่วยพูด” ไอตี้ผู้เก่งกำลังทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก
“แต่เดี๋ยวนะประธานสโมสรนักศึกษา!!! ไม่เอาเว้ย บอกชมรมการแสดงไปเลยนะ ว่าให้เลิกคิดหรือไม่ก็เอานายไงใช่นายเลย นายเป็นรองประธานนี่” คุณไม่ต้องแปลกใจนะทำไมผมปฏิเสธ ก็ประธานสโมสรที่เรากำลังพูดถึงก็คือ คิมจุนมยอนที่เพิ่งเดิมออกไปเมื่อกี้
“แล้วไอชมรมการแสดงมันเอาอะไรคิดวะ ให้นายมาพูดให้จุนมยอนไปช่วยเล่นละคร เฮ้อ” แบคฮยอนได้แต่ส่ายหน้า
“คงเห็นว่าผมเป็นรองประธานมั้ง” ผมว่ามันแปลกๆคือในมหาลัยนี้มีคนไม่รู้ด้วยเหรอวะว่าประธานสโมสรกับรองประธานไม่ถูกกัน
“ขอโทษนะอี้ชิง แต่ฉันคงช่วยนายไปได้” บอกไปแบบนั้นแล้วก็ชิ่งสิครับรอไร
พอผมมาถึงที่โต๊ะก็ต้องแปลกใจ นั้นมันแชริมประธานชมรมการแสดง นั้นไงท่านแบคฮยอนคิดแล้วว่ามันแปลกๆ ไอตี้น้อยมันคิดจะทำอะไรของมันวะ
“ไงแบคฮยอน” เสียงหวานร้องทัก แชริมยิ้มหวานส่งเล่นเอาผม เฉยๆอะไม่รู้สึกอะไร
“คุยไรอะไรกันอยู่” เข้าประเด็นเลยครับไม่ต้องอ้อมคืออยากรู้
“แชริม มาชวนฉันให้ไปร่วมแสดงละครกับชมรมการแสดงน่ะ” ผมก็เออออตามไป คุณคิดเหมือนที่ผมคิดป่ะไอตี้น้อยมันต้องคิดจะทำอะไรแน่ๆ
“แล้วนายว่าไงอ่ะ”
“ก็เพราะจุนมยอนยังไม่ตกลงไงฉันถึงยังนั่งอ้อนวอนอยู่ตรงนี้” แชริมเริ่มขยับเข้าใกล้จุนมยอนมากขึ้นมือทั้งสองข้างก็ส่งไปคล้องที่แขนของจุนมยอนอีกด้วย แน่ะยัยนี้สงสัยหวังสูง
“ขอโทษนะ แชริม แต่ฉันไม่ถนัดจริงๆ ให้ช่วยเรื่องอื่นยังพอไหว” แหม่ท่านประธานนี่ก็ยิ้มซะหวานฉ่ำ ยัยแชริมก็เริ่มมือไม้อ่อนเชี่ยว แบคฮยอนล่ะเพลีย
“งั้นถ้าฉันขอเรื่องอื่น นายตกลงแล้วนะว่าจะช่วย” แชริมจ้องมองจุนมยอนตาใส แล้วไอท่านประธานผมมันก็ยิ้มรับซะงั้น เฮ้ยท่านประธานมึงไม่คิดหน่อยวะ ถ้ามันขอมึงไปเป็นพ่อของลูกไม่ชิบหายเหรอ แบคฮยอนขอเพลียอีกรอบ
“จุนมยอนนี้น่ารักที่สุดเลย เออถ้าไม่รบกวนเราของไลน์หน่อยได้มั้ย” นั้นไงมึงเต๊าะท่านประธานกันจะจะ ขอให้โชคดีนะครับท่านประธานจุนมยอน
ร้านเนื้อย่าง
“เฮ้ยเมื่อไหร่จะสุกวะ หิวจะแย่” มนุษย์แพนด้าเริ่มส่งเสียงบ่นออกมาคนแรก ตอนนี้คนมนุษย์ทั้งเจ็ดกำลังสุ่มหัวกันรอบกระทะย่าง
“ใจเย็นดิ ถ้าหิวมากแกก็หายไรกินเล่นไปก่อนดิ” คริสเสนอและดูเหมือนเพื่อนๆก็รีบสนองเพราะตอนนี้เมนูพร้อมทานกำลังเรียงหน้ามาวางที่โต๊ะ แล้วมึงจะได้กินเนื้อมั้ยเนี่ย
ดิ้ง
ขณะที่มนุยษ์กำลังตั้งหน้าตั้งตาจัดการกับอาหารตรงหน้า เสียงเตือนของแอพแชทก็ดัง แล้วนั้นก็ทำให้ทุกคนรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเว้นแค่จุนมยอน
“อ้าวไม่ใช่ของกูนี่หว่า” ลู่หานบอกขึ้นคนแรก คนอื่นก็เช่นกันแล้วมันของใครวะ
“ท่านประธาน ของนายป่ะ” จงอินร้องถามคนหัวโต๊ะ
“จงอินมึงก็ถามไม่คิด ไลน์จุนมยอนนอกจากพวกเราก็ไม่มีใครแล้ว”
“ไม่ว่ะไอลู่” เจ้าของชื่อรีบหันไปทางเจ้าของเสียง
“ทำไมวะแบค” แบคฮยอนรีบกลืนอาหารในปากอย่างไว เรื่องนี้ต้องรีบขยาย
“ก็วันนี้ท่านประธานเพิ่งให้ไลน์ยัยแชริมชมรมการแสดงไป” ทำเอาอึ้งกันทั้งโต๊ะ และเหมือนคริสจะได้สติก่อน
“มึงโดนของป่ะ จุนมยอน คือยอมให้ไลน์คนอื่นนี่นะ” คุณชายอู๋ถึงกับลืมมาดคุณชาย
จุนมยอนยังไม่ทันได้อ้าปาก แบคฮยอนก็ขัดขึ้นมา
“กูจะเตือนมันแล้วแต่ไม่ทัน แล้วดันไปรับปากยัยนั้นอีกว่าถ้าขออะไรจะให้” ถึงปากจะกินแต่สายตาส่งมาที่จุนมยอนอย่างแปลกใจ แล้วก็เป็นแบคฮยอนอีกที่กำลังจะอ้าปากพูด แต่โดนเจ้าของเรื่องยกมือขัด
“เงียบเลยแบคฮยอน กูพูดเอง เรื่องของกูโอเคนะ” ชี้นิ้วเข้าหาตัวแล้วหันไปปรามเพื่อน
“คือเรื่องมันอย่างนี้ เขามาขอให้กูไปเล่นละครให้ แต่กูปฏิเสธ ทีนี้ก็เลยเกรงใจเลยรับปากเขาไปว่าจะช่วยเรื่องอื่น แล้วเขาก็ขอไลน์ จะไม่ให้ก็แปลกๆเพราะเพิ่งบอกว่าจะช่วย ก็ให้ไป”
“แล้วส่งมาว่าไงวะ” คราวนี้ทั้งโต๊ะยกนิ้วโป้งส่งให้จงแด ท่าจะถูกใจบรรดาเพื่อนรักทั้งหลาย จุนมยอนถอนหายใจหน่ายๆแล้วรีบโทรศัพท์ขึ้นมาดู แต่ไม่ไว้เท่าแบคฮยอน
“โทษนะ” พูดแค่นั้นก็เอาโทรศัพท์ของจุนมยอนไปเปิดดูเสียเอง คราวนี้ความสนใจทั้งโต๊ะมุ่งไปที่แบคฮยอนและจงแดผู้ครอบครองโทรศัพท์
“ไรวะ มีแค่ตี๊กเกอร์” แล้วก็หันหน้าจอส่งให้เพื่อนๆดู
ZY
“แหม่ก็เขาเป็นผู้หญิงส่งหาผู้ชายก่อนมันก็แบบนี้แหละ”
“เชื่อลู่หานมันเถอะ มันเชี่ยวชาญ” เรื่องแซะต้องยกให้มัน จงอินรักลู่หานมาก
“กูเก่ง ยอมรับ ว่าแต่คุณเพื่อนวันนี้ไม่ออกหาเหยื่อเหรอวะ” จงอินรู้ทันลู่หานเท่าไหน ลู่หานก็รู้ทันจงอินเท่านั้นแหละ ครับท่านผู้ชม คนถูกถามเพียงแต่ยักคิ้วให้
“แล้วคุณลู่หานเพื่อนรักไม่รีบกลับบ้านไปหาม๊าเหรอครับ จะสองทุ่มแล้วนะ”
“เฮ้ยมึงสองมีความลับอะไรกันป่ะวะ” จื่อเทานั่งฟังอยู่นานแล้วนะครับ มันต้องมีอะไรแน่ๆไอคู่นี้
“ไม่มี” นั้นตอบพร้อมกันแบบนี้ กูคงเชื่อมึงหรอก
“เออกลับเลยก็ดี เดี๋ยวกูต้องแวะไปเอางานที่ห้องสโมสรหน่อย” จุนมยอนที่เหมือนเพิ่งคิดขึ้นได้
“อ้าวเหรอให้ฉันไปส่งไหม”
“ขอบใจคริส แต่ฉันก็เอารถมา” จบประเด็น เก็บตังค์แล้วแยกย้าย
ปกติเขาไม่ใช่คนขี้ลืมนะแต่วันนี้เจ้าพวกเพื่อนเขามันรีบเกิน เลยทำให้ต้องวนกลับมาที่มหาลัยอีก เวลาสองทุ่มนิด ยังมีนักศึกษาประปราย ผมจองรถไว้บริเวณหน้าตึก แล้วรีบก้าวไปยังจุดหมาย ห้องสโมสร ดีนะที่อยู่ชั้นล่าง ผมรีบไขกุญแจเข้าไป แต่ต้องแอบโมโห ใครมันเปิดไฟทิ้งไว้เนี่ย แต่ช่างเถอะคิดว่าเป็นเรื่องดีที่ผมกลับมาเอาของแล้วกัน ผมรีบเดินไปที่โต๊ะทำงานเพื่อเอาเอกสารที่ลืมไว้ แล้วก็สะดุดตาเข้ากลับ ช่อดอกไม้ขนาดใหญ่ ดอกคัตเตอร์!
“ของใครมันมาลืมไว้เนี่ย” มือขาวหยิบขึ้นมาสำรวจเผื่อว่าจะมีการ์ดหรืออะไรก็ตามที่จะบอกถึงคนที่จะเป็นเจ้าของ แล้วก็มีการ์ดสีฟ้าใบจิ๋วโดนเสียบแอบมาในช่อดอกไม้
“แอบขนาดนี้ กะจะไม่เจอเลยหรือไงวะ” พอหยิบขึ้นมาดูก็ต้องอึ้งอีกรอบ นี่ผมอึ้งเป็นรอบที่เท่าไหร่ของวันแล้วเนี่ย
_To คิมจุนมยอน_
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
มาแล้วกับสถานะแรก ไม่รู้ว่าจะชอบกับหรือเปล่า
แต่รับประกันว่าท่านประธานและคู่แข่งไม่ธรรมดาเลย
ว่าแต่ต่อไปจะสถานะไหนต่อดี หรือจะดูท่านประธานต่อกันนะ
แล้วเจอกันตอนต่อไปนะคะ
ความคิดเห็น