คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : พนักงานคนใหม่
กรุ๊งกริ๊ง
“flower for you ยินดีต้อนรับครับ” ผิดคาดไปนิด ขนาดฝนตกหนักแบบนี้ยังมีลูกค้าฝ่าฝนมา
คุณลูกค้าที่มากับฝนหันมามองผมแล้วก็ยิ้มรับกับคำทักทายนั้น แล้วก็กวาดสายตามองไปรอบๆ ผมบอกได้เลยว่าคนคนนี้มีเป้าหมายใจแล้ว แค่เขากำลังหามันอยู่
“อยากได้ดอกอะไรพิเศษหรือเปล่าครับ ผมช่วยคุณได้นะ”
“เออ คือ” ท่าทางอึกอักมันทำให้คนมองอย่างผมอยากจะช่วยคุณลูกค้าคนนี้เพิ่มขึ้นเท่าตัว นอกจากเหตุผลอยากขายของอะนะ
แล้วคุณลูกค้าก็เดินมองไปเรื่อยๆจนมาถึง มุมหนึ่งของร้าน มุมนี้ไม่ได้มีดอกไม้มากมาย แค่จัดไว้ให้สำหรับลูกค้าได้มานั่งพักผ่อนระหว่างรอดอกไม้เท่านั้น มุมอาภัพ ชื่อที่ปาร์คชานยอลเป็นคนตั้ง เพราะลุกค้าที่รอของส่วนมากจะชอบนั่งรอตรงเคาน์เตอร์มากกว่า มีส่วนน้อยที่จะมานั่งตรงนี้ แต่ไอส่วนน้อยนี้แหละ
“นั่งก่อนได้นะครับ” เขาหันมามองหน้าผมแบบงง แต่ก็นั่งลงตามที่ผมแนะนำ
“คือผมอยากหาดอกไม้ให้กับคนระ เออไม่สิ อ่าผมควรจะบอกคุณยังไงดี”
“คุณบอกผมได้ทุกอย่างครับ ผมเก็บความลับเก่ง”
“เห?” หน้าคุณลูกค้าตอนนี้ดูประหลาดใจมาก แต่เขาก็ยังยิ้ม คนคนนี้มีมารยาทมากพอที่จะไม่ด่าใส่ผมว่าจุ้นนะ555
“นอกจากเราจะมีบริการขายดอกไม้แล้ว ร้านนี้ยังมีบริการเป็นผู้ฟังที่ด้วยนะครับ”
“5555 ผมงงจริงนะครับ แต่ก็แปลกผมอยากเล่าให้คุณฟัง รบกวนด้วยนะครับ”
“ยินดีครับ”
โครม
คุณลูกค้ากำลังจะเริ่มต้อนเล่าเรื่อง ก็ต้องชะงัก จะอะไรเสียอีกหละครับ ก็เสียงดังโคมครามจากหลังร้านนะสิ ปาร์คชานยอลนายทำอะไรของนายเนี่ย ขัดจริง
“สักครู่นะครับ” ดูจะเสียมารยาทไปหน่อยที่ทิ้งลูกค้าไว้คนเดียว แต่ทำไงได้หละ เสียงวุ่นวายด้านหลังดูน่าเป็นห่วงกว่าคุณลูกค้าเยอะ ย้ำนะครับว่าเยอะ
“เสียงดังเอะอะอะไรชานยอล” พอชะโงกหน้าออกไปดู ก็เห็นผลงานถังน้ำ ลังไม้ระเนระนาดไปหมด พร้อมกับชานยอลที่นั่งอยู่กับพื้น
“พี่ดูนั่นสิ” ผมมองไปตามนิ้วที่ชานยอลชี้
“คน?” ชานยอลพยักหน้ารับ คนเป็นๆนี่แหละครับ ไม่รู้ว่าเมาหรือบ้า ถึงได้มานอนอยู่แบบนี้ แต่ยังถือว่ายังพอมีสติพอสมควรที่เข้ามาแอบนอนหลังร้านผม
“ใช่ คน มานอนอยู่หลังร้านเราได้ยังไงอะพี่”
“พี่ควรจะถามนายมากกว่านะ เมื่อวานเวรนาย ไม่ใช่เอาขยะไปทิ้งแล้วลืมปิดประตูนะ” ชานยอลส่ายหน้าจนคอแทบหลุด
“ไม่มีทางผมมั่นใจมากผมปิดดีแล้ว นอกจากจะแอบเข้ามาตอนผมไปทิ้งขยะ”
“จะยังไงก็ช่าง จัดการให้เรียบร้อย พี่ไปดูลูกค้าก่อน”
“ลูกค้าเหรอ? ฝนตกขนาดนี้ เนี่ยนะ” มินซอกแค่พยักหน้าตอบรับ แต่เหมือนชานยอลจะทำงานกับมินซอกนานเกินไปหน่อยเจ้าตัวเลยรู้สึกถึงอะไรบาง วิ่งพรวดพราดเข้ามาในร้าน
“เอ้ยชานยอลแล้ว คนนี้หละ”
“ทิ้งไว้ก่อนเดียวผมจัดการเอง” ความอยากรู้นี่มันไม่เข้าใครออกใครจริงๆนะ
ตากลมกวาดมองไปรอบร้านเพื่อหาเป้าหมาย ก็จะใครหละลูกค้าที่พี่มินซอกบอกนั้นแหละ
“แหม่ ทีหวยหละโดนแดกประจำ” ก็เขาคิดเอาไว้แล้ว แล้วมันก็ใช่ ลูกค้าคนสำคัญที่ทำให้เจ้าของร้านอย่างคุณคิมมินซอกไม่อยากทิ้งไว้นาน ลูกค้าพิเศษที่มุมพิเศษ มุมอาภัพ ชื่อสถานที่ก็บอกอยู่แล้วว่าไม่น่ารื่นรมย์เท่าไหร่ แต่คนตั้งชื่ออย่างชานยอลกลับรู้สึกภูมิใจ ชื่อไม่ดีแต่มันก็ช่วยทำอะไรดีๆมาเยอะนะครับ
“เขาเป็นอะไรมาอ่ะพี่ อกหักเหรอถึงได้ตากฝนมา” ชานยอลเอ่ยถามพี่ชายเจ้าของร้านที่กำลังยืนอยู่ด้านหลังเขา
“ไม่รู้ ยังไม่ทันเข้าเรื่อง ก็วิ่งมาดูนายก่อน” ชานยอลพยักหน้ารับ
“งั้น เชิญครับพี่ ส่วนด้านหลังผมจัดการเอง” คนเป็นพี่แค่ยักคิ้วให้แล้วเดินกลับไปยัง จุดเดิมที่มีลูกค้าคนพิเศษรออยู่
“ชีวิตค่อยมีสีสันหน่อย” ชานยอลพูดกับตัวเองเบาๆ และเดินกลับไปยังหลังร้าน ก็เขามีหน้าที่ต้องรับผิดชอบ
ชานยอลรู้สึกเหมือนอยากจะเอาไม้มาตีหัวตัวเองให้สลบ ทำไมนะเหรอ ก็สิ่งที่เขาได้รับรู้จากบุคคลแปลกหน้าที่หลังร้านะสิ
นายลืมได้ยังไงกันชานยอล ดีนะแค่เป็นคนเมาถ้ามีขโมยโอ๊ยไม่อยากจะคิดว่าพี่มินซอกจะทำยังไงกับเขา คิดในทางที่ดีมันไม่มีอะไรเกิดขึ้นเว้ย งานนี้รอด
“อย่าเพิ่งดีใจไป ถ้านายไม่ช่วยฉัน ฉันจะเดินไปบอกเจ้าของร้านเดี๋ยวนี้แหละ” เส้นทางแห่งแสงสว่างดับวูบ ชานยอลได้แต่จ้องมองคนตรงหน้าด้วยอารมณ์ที่ยากจะอธิบาย
“นี่เมามานอนหลังร้านเขาแบบนี้ ไม่ตีให้ก็บุญแล้วป่ะวะ ยังจะมาแบล็คเมล์กันอีก”
“อ้าว เอาแบบนี่ ที่นี่ให้เงินเดือนนายเท่าไหร่ ฉันจะให้เพิ่มอีกเท่า” ยิ่งฟังก็ยิ่งงงตกลงไอบ้านี่มันไม่ได้แค่เมาแล้วมาเผลอหลับอย่างเดียวแล้วมั่ง
“ถ้ามีเงินเยอะขนาดนั้นจะมาทำงานเป็นลูกจ้างร้านดอกไม้เล็กๆแบบนี้ทำไม”
“ถามมากจริง ตกลงจะช่วยไม่ช่วย ถ้าตกลงฉันจ่ายมัดจำให้ครึ่งหนึ่งก่อนเลย” เกิดเป็นชานยอลทำไมมันลำบากจังวะ อยู่ก็มาโดนคนบ้าที่ไหนไม่รู้มาแบล็คเมล์ ถ้าไม่ตกลงหมอนี่ต้องไปฟ้องพี่มินซอกแน่ เงินก็ไม่แถมอาจจะโดนตัดอีกต่างหาก แต่ถ้าตกลง
“แล้วผมที่มั่นใจได้ไงว่าคุณมาดี อยู่ก็มานอนเมาหลังร้าน ตื่นขึ้นมาก็มาบังคับให้ช่วยของาน แถมยังทำตัวรวยจนน่าหมั่นไส้อีก”
“พูดตรงแบบนี้ก็ดี แต่ฉันจะไม่อะไรอธิบายอะไรนายหรอก ชื่ออะไรนะ”
“ชานยอล” เจ้าของชื่อตอบสั้นๆเพื่อตัดรำคาญ
“อ่าชานยอล แต่นายคอยดูเอาเองแล้วกัน ว่าแต่นายอายุเท่าไหร่”
“20”
“พูดกับผู้ใหญ่ให้มันเพราะๆหน่อย ฉันแก่กว่านายนะเว้ยถึงจะไม่กี่ปีก็เถอะ”
“เออๆ แล้วอายุเท่าไหร่จะได้เรียกถูก”
“นี่คือเพราะ? 25คราวนี้ก็พูดให้มันดีๆ”
“ครับๆ อ้าวชื่ออะไร”
“ยังไม่ได้บอกเหรอ”
“เออดิวะพี่ นี่เมาค้างป่ะเนี่ย”
“ก็ชื่อ....” “ชานยอล” “ชื่อ..ชานยาล ปัดโถ่เว้ยไม่ใช่”
“น้ำเรียกสติหน่อยมั้ยพี่” ระหว่างที่ชานยอลยังคงขำกับการเล่นมุขแบบไม่ตั้งใจของคนแปลกหน้าอยู่เสียงเรียกชื่อของจ้าวตัวก็ดังเข้ามาเรื่อยๆ
“ครับพี่ ครับ”
“ทำไมตั้งนานเรียกก็ไม่ตอบ”
“ก็ผม”
“สวัสดีครับ ผมชื่อลู่หาน เป็นเพื่อนรุ่นพี่ของชานยอล ยินดีที่ได้รู้จักครับ” แนะนำเองเสร็จสัพคนโดนแอบอ้างก็ได้แค่ยิ้มบาง เอาวะ เพื่อนรุ่นพี่ก็เพื่อนรุ่นพี่ เออเพิ่งรู้ว่ามีรุ่นพี่ชื่อลู่หาน
“อ๋อสวัสดีครับผมคิมมินซอกยินดีที่ได้รู้จักครับ”
“ว่าแต่พี่มีอะไรจะใช่ผมเหรอ”
“เออเกือบลืม ช่วยเอาดอกไม้ไปส่งหน่อย”
“อ๋อ รับทราบครับ” เหมือนทุกอย่างจะจบลงถ้าไม่ติดว่า เพื่อนรุ่นพี่กำมะลอของเขากำลังสงสายตาข่มขู่มาให้
“เอิ่มคือพี่ผม ผม” ชานยอลอั้มอึ้งจนคนรอฟังเริ่มขัดใจ
“มีอะไรก็รีบพูดสิ”
“คือแบบนี้ครับ ผมกำลังหางานพิเศษเพิ่ม ชานยอลเขายากจะช่วยผมหนะแต่เกรงใจคุณ” ชานยอลได้แต่มองลู่หานแบบทึ่ง อะไรจะหัวไวขนาดนั้น ก็ตัวเองยังคิดไม่ออกเลยว่าจะพูดยังไงกับพี่มินซอกดี
“อ๋อ นายอยากของานให้รุ่นพี่ว่างั้น” แม่จ้าว!!! ตะลึงนะแต่ก็พยักหน้าไปด้วย
“งั้นเข้ามาคุยกันข้างในดีกว่า”
เรามานั่งรวมกันอยู่ที่เคาน์เตอร์ในร้าน พี่มินซอกบอกว่าจะสัมภาษณ์พี่ลู่หานนิดหน่อย ทำไมมันดูง่ายจังวะเนี่ย ชานยอลไม่เข้าใจ แต่ก็นะเรื่องเงินพิชานจะพยายาม
“คือคุณก็คงเห็นนะครับว่าร้านเราก็ไม่ได้ใหญ่โตอะไร”
“ครับ ผมเองก็จัดดอกไม้ไม่เป็นหรือรู้จักดอกไม้มากนัก” มินซอกได้แต่หมวดคิ้วไม่รู้เรื่องดอกไม้จัดดอกไม้ไม่เป็นแต่จะมาทำงานร้านดอกไม้ แปลกคน ส่วนชานยอลน่ะเหวอระดับสิบไปแล้ว พูดแบบนี้มันจะได้งานมั้ยครับพี่
“อย่างเพิ่งทำหน้าแบบนั้นสิครับ ผมน่ะขับรถเก่งนะ ร้านดอกไม้ก็มีบริการส่งใช่มั้ย” เจ้าของร้านและพนักงานได้แต่พยักหน้า ก็ถูก
“แต่เราก็ไม่ได้จัดส่งตลอด บางวันแทบจะไม่มีส่งเลยก็มี”
“งั้นก็จ้างผมเป็นพาร์ทไทม์สิครับ” คุณครับได้ยินเหมือนผมมั้ยครับนี่มาของานทำแน่เหรอครับต่อลองเก่งอะไรเบอร์นั้น แต่เหมือนพี่มินซอกจะคล้อยตามด้วย ไม่ทำธรรมดา
“งั้นตกลง พร้อมเริ่มงานเลยมั้ย” มันเกิดอะไรขึ้น มันง่ายไป ทีผมขอขึ้นเงินเดือนไม่เห็นง่ายแบบนี้เลย ชานยอลไม่เข้าใจ
“พร้อมครับ”
“ไม่ต้องครับก็ได้ เราอายุเท่ากัน แล้วก็นี่งานแรกของคุณ”
“โชคดีนะพี่”
.............................................................................................................................
มาเพื่อให้ทันวันเกิดหมินหมินเลยนะเนี่ย
ไม่รู้ว่าจะถูกใจกันหรือเปล่า
ชอบไม่ชอบพูดคุยกันได้นะ
ตอนแรกว่าจะแจกของ แต่ลงเรื่องช้ามากเลยคงเก็บของไว้รอวันเกิดบอสลู่ทีเดียว
ยังก็ของฝากเรื่องนี้ด้วยนะคะ
ปล.พี่ชานยังไม่มีคู่กับเขาเลย และจะยังคงไม่มีต่อ มั้ง!!!
กำลังใจนั่นสำคัญนะ
0326วันพิเศษ
#민석아태어나줘서고마워
ความคิดเห็น