คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Chapter8: วลาด เดอ ทร๊องต์(วลาดที่สามสิบ)
ด้วยขนาดที่ค่อนข้างใหญ่โตของโรงเรียนมัธยมปลายอาร์คไฮสคูลทำให้อาคารต่างๆมีขนาดค่อนข้างใหญ่โดยเฉพาะโรงอาหารที่เป็นเหมือนศูนย์การค้าแห่งหนึ่งเลยทีเดียว
“กินร้านนี้อีกแล้วหรอ”ซินบ่นขณะตักสปาเก็ตตี้ทะเลเข้าปาก
“เอาน่าๆร้านซาบาโต้ที่เรากินอยู่ตอนนี้ราคาถูกกว่าสาขาในห้างเกือบครึ่ง”ราหยิบพิซซ่ากิน
“ไอ้งกกินร้านอื่นมันก็ราคาถูกกว่าครึ่งนึงเหมือนกันนั่นแหละ”ซินเถียง
“เอาไว้พรุ่งนี้ลองไปกินร้านชางหลงมั่ง”โจตะพูด
“อาหารจีน”ราทำหน้าแหยงๆ
“เห้ยๆนั่นมันวลาดนี่หว่า”ซินชี้ให้เพื่อนอีกสองคนดู
“ไปกับเจมส์หรอ”ราชี้ไปที่ผู้ชายข้างๆวลาด
“ดูเหมือนจะมีเรื่องกันนะ”โจตะพูดเมื่อเห็นเจมส์กระชากคอเสื้อวลาด
“เห้ยๆหลบดิ๊”ซินผลักกลุ่มนักเรียนที่มุงอยู่ให้พ้นทาง
“แกเป็นใครกันแน่”เจมส์พูดกับวลาด
“วลาด เฮลซิ่ง”วลาดตอบนิ่งๆ
“โกหก! ในฐานข้อมูลประชากรโลกไม่มีคนชื่อวลาด เฮลซิ่งอยู่แม้แต่คนเดียว”เจมส์ตะคอก
“วลาด เดอ ทร๊องต์”วลาดพูด
“ยังจะโกหกอีกหรอ!”เจมส์ตะโกนใส่วลาดก่อนจะหันไปทำอะไรบางอย่าง
“เป็นไง”วลาดพูดนิ่งๆแต่ใครๆก็ดูออกว่ากำลังเย้ยเจมส์อยู่
“ไม่ต้องมาทำเป็นพูดดีไปประวัตินายมันก็เสียใช่ย่อยแถมยังเคยเป็นผู้ต้องสงสัยของคดีผีดูดเลือดแห่งมูลลินอย่างงี้คงต้อยคุยกันยาว”เจมส์ปล่อยมือจากคอเสื้อวลาด
แกร๊ก!เสียงกุญแจมือล๊อคข้อมือของวลาดไว้ก่อนที่เจมส์จะเอาอีกข้างล๊อคมือตัวเอง
“ไอ้หมอนั่น”ซินโวยวายขึ้นมาอย่างลืมตัว
“ทำอะไรไม่คิดแถมยังโง่สุดๆอีกต่างหาก”ราเสริม
“เป็นหน่วยพิเศษที่มีมาตรฐานซะจริง”โจตะประชด
“เฮ้!พวกนายมาช่วยกันหน่อยสิ”เจมส์เรียกพวกโจตะ
“จะให้ทำอะไรอย่าบอกนะว่าให้ช่วยไขกุญแจมือให้”ซินแขวะ
“เอาน่าๆไหนๆวันนี้ปี2ไม่มีเรียนภาคบ่ายไม่ใช่หรอไปโรงพักด้วยกันหน่อย”เจมส์พูด
“เห้ยๆพวกเราไม่ได้ทำอะไรผิดซักหน่อย”ซินโวยวาย
“หมอนี่มันมีอคติกับโรงพักหน่ะ”ราอธิบาย
“ให้ไปช่วยงานเฉยๆแล้วก็ถ้าพวกนายไม่ไปก็โดนข้อหาขัดขวางการทำงานของเจ้าหน้าที่แล้วก็ต้องโดนลากไปดรงพักอยู่ดีนั่นแหละ”เจมส์พูดหน้าตาย
“ก็ได้”โจตะตอบเซ็งๆก่อนจะเดินตามไป
“นั่นมันซินกับราปี2ห้องCไม่ใช่หรอแล้วก็โจนาสะ โจตะนักเรียนใหม่นี่ทำไมถึงไปอยู่กับคุณนักสืบเจมส์แล้วก็อาจารย์วลาดได้ล่ะ”เสียงนักเรียนหญิงกลุ่มหนึ่งซุบซิบ
“ซินมันคงไปก่อเรื่องแล้วอาจารย์วลาดมาเจอเข้าก็เลยเรียกคุณเจมส์มามั้ง”นักเรียนหญิงคนนึงพูด
“ก็ทั้งสามคนนั่นแหละ”อลิซที่อยู่ในกลุ่มพูดขึ้นมา
“หนอย!ยัยเจ๊นั่นแทนที่จะช่วยแก้ข่าวก็ไม่ได้”ซินบ่น
“ช่ายๆพวกเรามันออกจะนักเรียนดีเด่น”ราทำท่าเสียดาย
“นักเกรียนดีเด่นน่ะสิพวกแก”เสียงใครซักคนพูดขึ้น
ตุบ!ใครคนที่พูดเมื่อกี๊หน้าทิ่มลงพื้นไปเรียบร้อยโดยไม่ทราบสาเหตุหลังจากพูดเสร็จ
“พวกนายอย่าคิดว่าไม่มีคนเห็นนะ”อลิซพูดเมื่อสังเกตเห็นเชือกเงาสีดำม้วนหนึ่ง
“เมื่อกี๊พวกนายทำอะไร”เจมส์หันมาเพ่งทั้งสามคน
“เปล๊า”ทั้งสามคนตอบพร้อมกัน
“เดินเร็วๆวลาดเรายังมีเรื่องต้อยคุยอีกยาว”เจมส์ผลักวลาดให้เดินเร็วขึ้น
ตรอกแห่งหนึ่งในเมืองอาร์คซิตี้
“โรงพักไม่ได้อยู่แถวนี้ไม่ใช่หรอ”ซินพูดเนื่องจากคุ้นเคยกับโรงพักเป็นอย่างดี
“ไม่ใช่อยู่แล้วนี่มันที่ทำการหน่วยพิเศษ”เจมส์พูดก่อนจะเคาะกำแพงแถวนั้นสองสามที
ก๊อก ก๊อก ครืดดดกำแพงค่อยๆเลื่อนออกจนเกิดเป็นช่องขนาดเท่าประตู
“ทำไมสภาพมันเน่าซะขนาด”ราพูดเมื่อเห็นสภาพของที่ทำการหน่วยพิเศษชัดๆ ห้องขนาดประมาณ5X10เมตรผนังเป็นอิฐมีหลอดไฟแบบเก่าแขวนอยู่ดวงนึง โต๊ะไม้ธรรมดาๆกับเก้าอี้อีกสองสามตัวแล้วก็เครื่องครัวอีกนิดหน่อยสภาพโดยรวมถือว่าสกปรกสุดๆ
“อ๋อพอดีว่าที่นี่ไม่ค่อยมีคนใช้ก็เลยปล่อยทิ้งไว้”เจมส์พูดเหมือนกับเป็นเรื่องปกติ
“แล้วไงต่อ”โจตะถาม
“พวกนายไปซื้อของกินมาให้หน่อยเอาไว้ตุนในตู้เย็นด้วยก็ดี”เจมส์สั่ง
“สรุปคือเรียกมาใช้ไปซื้อของ”ซินพูดเซ็งๆก่อนจะเดินออกไป
มือทั้งสามคนเดินออกไปเจมส์ก็แสยะยิ้มก่อนจะเดินเข้าไปหาวลาดแล้วต่อยเข้าไปเต็มแรง
ปั่ก!โครม!เก้าอี้ที่วลาดนั่งอยู่ล้มลงตามแรงกระแทกทำให้วลาดลงไปนอนอยู่กับพื้น
“เมื่อไหร่จะเลิกตามจองล้างจองผลาญกันซะทีวะ!”เจมส์ตะคอกอย่างเดือดดาล
“จนกว่าจะสังหารผีดิบตัวสุดท้าย”วลาดตอบ
พลั่ก!เจมส์ถีบวลาดให้กระเด็นออกไป
“ไม่ต้องมาพูดดีตระกูลเฮลซิ่งของแกนั่นแหละที่ปลุกพวกเราขึ้นมา”เจมส์พูด
“เพราะปลุกขึ้นมาถึงได้ต้องส่งกลับไป”วลาดพูดด้วยท่าทีนิ่งเฉยทำให้เจมส์ที่หงุดหงิดอยู่แล้วทวีความโกรธยิ่งขึ้นแล้วกลับคืนร่างผีดูดเลือดผมที่เคยเป็นสีน้ำตาลกลายเป็นเงินตาสีดำเป็นแดง
“อยากรู้จริงๆว่าถ้าพวกเฮลซิ่งรู้ว่าทายาทคนสุดท้ายกลายเป็นผีดิบจะเกิดอะไรขึ้น”เจมส์แสยะยิ้มแยกเขี้ยวก่อนจะเดินไปกระชากคอเสื้อวลาดที่นั่งอยู่ให้ลุกขึ้นมา
“ไม่มีประโยชน์”วลาดพูดเหยียดๆ
“งั้นหรอจะว่าไปสังหารตระกูลเฮลซิ่งคนสุดท้ายก็ไม่เลวเหมือนกํน”เจมส์พูด
“อั่ก”วลาดถูกเจมส์ยกขึ้นด้วยมือข้างเดียวก่อนจะถูกเล็บของเจมส์จิกเข้าไปในลำคอ
“หึหึทรมานเข้าไปดิ้นรนเข้าไปฮ่าๆๆๆ”เจมส์หัวเราะอย่างเสียสติ
ชิ้ง!ฉูดมีดสั้นสีเงินถูกปักเข้าที่ช่องท้องเจมส์อย่างแม่นยำ
พลั่ก!โครม!ร่างของเจมส์ถูกถีบกระเด็นไปที่มุมหนึ่งของห้อง
“คิดจะทำอะไร”วลาดพูดเมื่อเห็นว่าเจมส์หยิบเศษกระจกขึ้นมาจากมุมห้อง
“ถ้าเด็กพวกนั้นกลับมาแกก็จะต้องโดนจับส่งตำรวจอยู่ดีเลือกเอาว่าจะยอมโดนจับหรือว่าจะให้ข้าเปลี่ยนเป็นผีดูดเลือด”เจมส์ยื่นข้อเสนอ
เปรี้ยง!เปรี้ยง!กระสุนเงินสองนัดเจาะเข้าที่หน้าผากและหัวใจของเจมส์อย่างแม่นยำ
“ขอเลือกทางเลือกที่สาม”วลาดเก็บปืนเข้าไปในสูท
“หึหึวิธีแบบโบราณๆใช้ไม่ได้ผลหรอก”เจมส์หัวเราะในลำคอก่อนจะล้วงมือเข้าไปหยิบกระสุนออกจาหน้าอก ฉูด!เลือดสีแดงพุ่งออกมาจากรูเล็กๆบนหน้าอกราวกับน้ำพุ
“เป็นไปไม่ได้”วลาดพูดกับตัวเอง
“จะบอกอะไรให้นะเดี๋ยวนี้พวกเราไม่ใช่ผีดูดเลือดแล้วแต่เป็นมนุษย์กลายพันธุ์”เจมส์เลียเลือดที่เปื้อนมือก่อนจะพุ่งเข้าใส่วลาดอีกครั้ง
ปัง! ปัง! ปัง!กระสุนปืนสามนัดเจาะเข้าที่ขา หัวไหล่ และท้องแต่ก็ไม่สามารถหยุดเจมส์ได้
ฉึก!ฉูด!เจมส์ตวัดกรงเล็บเฉี่ยวแขนของวลาดไปแต่ด้วยความคมของกรงเล็บถึงจะโดนแค่ถากๆก็สามรถทำให้เลือดพุ่งกระฉูดราวกับแผลลึกได้
หมับ แกร๊ก!แขนอีกข้างของวลาดคว้าคอของเจมส์ไว้ก่อนที่วลาดจะเอาปืนจ่อหัวเจมส์
“ล่าก่อน”วลาดพูดก่อนจะเตรียมเหนี่ยวไก
ครืดดดดดเสียงประตูที่ทำการหน่วยพิเศษไม่สิรังของเจมส์ถูกเปิดออก
“รู้สึกว่าจะมาทันเวลาพอดี”ราพูด
“เกือบไปแล้วมั้ยล่ะ”ซินพูดต่อ
“มาปิดบัญชีกันเลยดีกว่า”โจตะหยิบปืนออกมา
“เร็วเข้าหมอนี่มันเป็นคนร้ายคดีผีดูดเลือดแห่งมูลลิน”เจมส์ชี้วลาด
“เดี๋ยว”วลาดพูดเมื่อเห็นโจตะจ่อปืนมาทางที่ตนอยู่
“ไม่ต้องไปฟังมันยิงเลย”เจมส์กระตุ้น
“นั่นสินะ”โจตะพูด
“เร็วเข้ามันจะหนีไปแล้ว”เจมส์เร่งอีกเมื่อวลาดปล่อยมือแล้ววิ่งไปทางประตู
เปรี๊ยง!กระสุนของโจตะถูกยิงออกไป
“ทำไม”วลาดพูดเมื่อเห็นรูอีกรูบนหน้าผากเจมส์
“คิดว่าพวกเรายอมไปซื้อของให้จริงๆรึไง”ซินพูด
“เอ่อมันไม่ตายว่ะ”ราพูดเมื่อเห็นเจมส์เตรียมจะลุกขึ้น
“ทำไมในเมื่อพวกแกก็ไม่ไว้ใจมัน”เจมส์พูด
“เพราะว่ารูที่หน้าผากรูแรกของแกไง”โจตะเฉลย
“นั่นสินะแต่แกคิดหรอว่าจะรอดไปได้”เจมส์คำรามก้อง
“พวกเราควรจะเป็นคนพูดคำนี้มากกว่านะ”ราพูดติดตลก
“ช่ายๆดูสิเราไปซื้อของมาให้ด้วยนะ”ซินเปิดถุงที่เอามาด้วยออกเผยให้เห็นน้ำมันก๊าดหลายขวด
เพล้ง! เพล้ง! เพล้ง!วลาดหยิบน้ำมันก๊าดปาใส่เจมส์หลายขวด
“เห้ยนี่มันของพวกเรานะ”ซินโวยวาย
“เอาน่ายังไงพวกเราก็จะทำอย่างงี้อยู่แล้วนี่”ราปราม
“เชิญจัดการตามสบายเลยคุณวลาด”โจตะพยักหน้าให้
“ลาก่อน”วลาดจุดไม้ขีดก่อนจะโยนใส่เจมส์ที่ร้องโวยวายไม่เป็นภาษา
พรึ่บ! พรึ่บ! พรึ่บ!ร่างของเจมส์กลายเป็นลูกไฟลูกหนึ่งทันที
“อ้ากกก พวกแกจะต้องชดใช้”เจมส์ร้องโหยหวน
“ชาติหน้าเหอะหว่ะ”ซินพูดก่อนจะเดินหันหลังออกไป
“จบซะที”วลาดพูดกับตัวเองก่อนจะเดินออกไปแล้วไม่มีใครได้พบเขาอีกเลย
ความคิดเห็น