คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter1: นักเรียนใหม่
ชายสองคนกำลังยืนตกลงธุรกิจอะไรบางอย่างกันอยู่หน้าร้าน
“ของแบบนี้จ่ายแค่25,000 ไม่ขาดไม่เกิน”ชายคนแรกซึ่งดูเหมือนว่าจะเป็นเด็กหนุ่มอายุไม่เกิน20พูดขึ้น
“ตกลง”ชายในชุดสูทพูดพร้อมกับหยิบเงินที่เด็กหนุ่มวางไว้ก่อนจะส่ง ห่อผ้าสีเทาขนาดเท่าฝ่ามือให้แล้วเดินจากไป
“มีดสั้นเก่าแก่อายุหลายร้อยปีใช้หั่นหมูยังไม่ได้เล้ย”เด็กหนุ่มพูดก่อนจะเอามือลูบไปตามใบมีด
“เห้ย!มีดบาดได้ไงวะ”เด็กหนุ่มโวยวายก่อนจะรีบหยิบผ้าที่ใช้ห่อมาเช็ดเลือดบนใบมีด
ก๊อกๆเสียงเคาะประตูหน้าร้านดังขึ้นพร้อมกับที่ชายในชุดคลุมสีดำเปิดประตูเข้ามาในร้าน
‘แล้วมันจะเคาะทำไมวะ’เด็กหนุ่มคิดในใจ
“มีดสั้นเล่มที่มีคนเอามาขายเมื่อกี๊ราคาเท่าไหร่”ชายในชุดคลุมถาม
“30,000ขาดตัวของเก่าสภาพดีแบบนี้หายาก”เด็กหนุ่มโก่งราคาทันทีเมื่อได้โอกาส
“ของอยู่ไหน”
“อยู่หลังร้านจ่ายมัดจำก่อนครึ่งนึงแล้วจะไปเอาของมาให้”เด็กหนุ่มจบพูดชายในชุดคลุมก็หยิบเงินออกมาให้ทันที
“รอไม่เกินหนึ่งนาทีของจะอยู่ในมือคุณลูกค้าแน่นอนครับ”เด็กหนุ่มพูดอย่างนอบน้อมผิดกับตอนแรกลิบลับ
“เอาไปสิเงินที่เหลืออีกครึ่งนึง”ชายคนเดิมพูดหลังจากได้รับของเรียบร้อยแล้ว
โรงเรียนมัธยมปลายอาร์คไฮสคูล: 7.30 น.
“ว่าไงไปเที่ยวฮ่องกงมาสนุกมั๊ยพวก”เด็กหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งท่าทางเจ้าเล่ห์ทัก
“น่าเบื่อเหมือนเดิมแล้วนายล่ะราขายของโจรไปถึงไหนแล้ว”เด็กหนุ่มรูปร่างกำยำท่าทางเอาเรื่องที่ถูกทักแขวะเพื่อนกลับไป
“ดูพูดซะเสียเลยนะไอ้ซินขายของเก่าโว้ยไม่ใช่ขายของโจรแล้วไปทำอะไรถึงโดนโยนเข้าตารางอีกรอบวะ”ราเถียงกลับไป
“แค่เห็นไอ้พวกอันธพาลคุมย่านการค้ามันหาเรื่องคนอื่นไปทั่วก็เลยเข้าไปอัดมันแล้วตำรวจมาพอดีก็เลยโดนโยนเข้าตารางอ่ะดิ”ซินบ่นอย่างหัวเสีย
“เออๆเห็นวันนี้มีคนบอกว่าจะมีนักเรียนย้ายมาใหม่ห้องเราเด็กนอกด้วยนะเว้ย”
“จริงดิขอให้เป็นสาวสวยแล้วกัน”ซินถามให้แน่ใจ
“ไม่รู้หว่ะแต่เห็นบอกว่าเป็นสมาชิกองค์กรอะไรสักอย่างที่ย้ายมาที่เมืองเรานี่แหละ”ราตอบปัดๆไป
ห้องเรียนชั้นปี2ห้องC
“วันนี้จะมีนักเรียนเข้าใหม่ย้ายมาจากอเมริกาขอให้ทุกคนช่วยดูแลเพื่อนด้วยนะเอาล่ะเข้ามาแล้วแนะนำตัวให้เพื่อนรู้จักด้วย”เสียงอาจารย์ประจำชั้นพูด
ครืดๆเสียงเลื่อนประตูพร้อมกับร่างของนักเรียนใหม่ที่เดินเข้ามา
“โจนาสะ โจตะ อายุ17”เด็กหนุ่มผมตั้งผิวสีแทนท่าทางยียวนพูดแนะนำตัวหน้าห้อง
“เห้ยไอ้ซินเห็นไอ้ตัวสีทองๆที่อยู่ข้างหลังหมอนั่นป่ะวะ”ราถามหลังจากสังเกตุเห็นตัวประหลาดรูปร่างเหมือนคนแต่เป็นสีทองหัวรีๆมีดาวอยู่กลางหน้าผากตัวหนึ่งยืนอยู่
“เออเต็มสองตาเลย”ซินตอบกลับ
“มองอะไรไม่เคยเห็นกิฟต์หรือไง”กิฟต์ตัวนั้นพูด
“กิฟต์คืออะไรวะไอ้ซินรู้ป่ะ”ราซึ่งกำลังอึ้งถามเพื่อน
“กิฟต์คือความสามารถพิเศษ นิสัย ความปรารถนาของคนที่แสดงออกมาเป็นรูปธรรมโดยจะมีแค่คนที่มีกิฟต์เท่านั้นที่จะเห็นกิฟต์ของคนอื่น”ซินอธิบาย
“แล้วกิฟต์ของนายมันมีความเป็นมายังไง”ราเริ่มสงสัยซินที่รู้มากผิดปกติ
“นายรู้ได้ไงว่าชั้นมีกิฟต์”ซินถาม
“ง่ายๆข้อแรกนายบอกว่าจะมีแต่คนที่มีกิฟต์เท่านั้นที่มองเห็นกิฟต์แล้วก็นายมีความรู้เรื่องกิฟต์”
“เออๆไอ้คนเก่งฟังให้ดีๆแล้วกัน กิฟต์แบ่งออกเป็นสองแบบ แบบแรกกิฟต์ตามธรรมชาติส่วนใหญ่จะเป็นกิฟต์ที่เกิดขึ้นจากการฝึกฝนหรือการที่ต้นตระกูลมีกิฟต์
แบบที่สองกิฟต์ที่เกิดจากการกระตุ้นโดยอัญมณีของชนเผ่าโบราณซึ่งส่วนใหญ่จะประดับไว้บนอาวุธสำหรับประกอบพิธีขอเดาว่านายไปรับซื้อมาแล้วไปโดนมันบาดเข้าถูกมั๊ย”ซินพูด
“เออๆรู้แล้วถ้างั้นกิฟต์มันก็จะออกมาตลอดเวลาเลยอะดิ”ราถามต่อ
“โดยส่วนใหญ่กิฟต์จะไม่ออกมาเว้นแต่เจ้าของต้องการแต่ดูจากที่กิฟต์ของหมอนั่นพูดได้แสดงว่ามันมีความคิดเป็นของตัวเองสั่งเข้าออกไม่ได้”ซินตอบ
“เอาละโจตะไปนั่งที่ตรงข้างหลังห้องนะแล้วก็ ซิน รา ช่วยดูแลเพื่อนด้วย”โจตะเดินมานั่งข้างๆราทันทีหลังจากที่อาจารย์พูดจบ
“พวกนายมีกิฟต์สินะถ้างั้นตอนเที่ยงขึ้นไปคุยกันบนดาดฟ้าหน่อย”โจตะพูดกับซินและรา
“คิดว่าตัวเองเป็นใครถึงมาชี้นิ้วสั่งคนอื่น”ซินพูดอย่างฉุนขาดก่อนจะเรียกกิฟต์ออกมา
“Silver Light”กิฟต์ตัวสูงสีเทาอ่อนจางๆหน้าตาเหมือนหุ่นยนต์ปรากฏขึ้นที่ด้านหลังซิน
“มาเลยกำลังคันไม้คันมือพอดี”กิฟต์ของโจตะพูด
“เป็นกิฟต์ที่มีสมองซะเปล่าขืนสู้กันในนี้ก็เละดิแกฉลาดน้อยหรือโง่วะArm Bullet”โจตะแขวะกิฟต์ของตัวเอง
“กิฟต์มันก็ได้อิทธิพลมาจากเจ้าของนั่นแหละข้าโง่แกก็โง่”Arm Bulletสวนกลับ
“ถ้าตอนเที่ยงขึ้นไปพวกเราจะได้ประโยชน์อะไร”ราถาม
“ข้อมูลเรื่องกิฟต์ที่ไอ้หมอนั่นรู้มันแค่หางอึ่งถ้าขึ้นไปจะบอกเรื่องอื่นๆเกี่ยวกับกิฟต์ให้อีก”โจตะยื่นขอเสนอ
ความคิดเห็น