ตอนที่ 48 : ง้อ
“บัว...เดินช้าๆ ได้ไหม ถ้าเกิดหกล้มไปจะทำยังไง” เชสรีบตามไป จนในที่สุด
ก็ทันภรรยาที่กำลังจะเปิดประตูเข้าไปภายในห้อง
“ฉันไม่ได้ป่วยหนักใกล้ตายนะคะเชส แล้วก็ไม่ได้เดินเร็วอะไรอย่างที่คุณว่าซะหน่อย” หญิงสาวถอดนาฬิกาและดึงยางรัดผมออก เพื่อรวบผมใหม่ให้สะดวกกับการอาบน้ำความจริงเธอรู้สึกล้าจนอยากจะนอนพักสักครู่ แต่ก็รู้ว่าไม่มีทางเป็นไปได้ เพราะสามีกลับมาถึงบ้านแล้ว
“นั่นดอกไม้!”
นันท์นลินมองตามสายตาของสามีไปที่ดอกกุหลาบขาวช่อใหญ่ซึ่งวางอยู่บนโต๊ะเครื่องแป้งของเธอ
“ก็ดอกไม้สิคะ” เห็นอยู่ชัดๆ ว่าเป็นดอกไม้จะตกใจอะไรนักหนาประหลาดคนแท้ๆ
“ผมเห็นอยู่แล้วว่ามันเป็นดอกไม้! แต่ที่สงสัยคือมันเป็นของใคร?” น้ำเสียงฉงนสงสัยเปลี่ยนเป็นหงุดหงิดขึ้นมาทันที ตอนแรกก็ว่าจะขึ้นมา...‘ง้อ’ เธอเสียหน่อย แต่กลับมีเรื่องให้ไม่พอใจอีกแล้ว
“มันอยู่ในห้องฉัน ก็ต้องเป็นของฉันสิคะ”
“คุณเป็นผู้หญิงที่แต่งงานแล้ว ถ้าจะมีใครให้ไอ้ดอกไม้ที่หวานเลี่ยนจนแทบอ้วกแบบนี้ มันก็ต้องเป็นสามีของคุณ ซึ่งผมแน่ใจว่าผมไม่เคยคิดจะสั่งดอกไม้สะเหล่อๆ แบบนี้ให้ผู้หญิงคนไหนมาก่อน และในเมื่อไม่ใช่ผม ผมก็อยากจะรู้ว่าไอ้คนที่กล้าดีส่งดอกไม้มาให้คุณผู้หญิงตระกูลแชดวิกมันคือใคร!”
“ตลกละ! มีใครบัญญัติไว้เหรอคะว่าผู้หญิงที่แต่งงานแล้วไม่มีสิทธิ์รับดอกไม้จากคนอื่น” อ้อ! ที่เขาเรียกดอกไม้ของเธอว่า ‘ดอกไม้สะเหล่อๆ’ เพราะต้องการบอกให้รู้ใช่ไหมว่าช่อดอกไม้ที่เขาสั่งให้อเล็กซานดราน่ะสวยกว่านี้เยอะ!
แม้จะคอยย้ำกับตนเองอยู่เสมอว่าอเล็กซานดราต่างหากที่เป็นเจ้าของหัวใจของเขา แต่หญิงสาวก็ยังอดรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจไม่ได้
“ตลก? คุณเห็นผมขำหรือไง?”
ไม่เลย! สีหน้าของเขาเหมือนคนที่กำลังโกรธจัดจนแทบจะฆ่าคนได้มากกว่า!
“ถ้าอย่างนั้นผู้ชายที่แต่งงานแล้วมีสิทธิ์ให้ดอกไม้ผู้หญิงคนอื่นได้ไหมคะ?” ถามออกไปแล้วหญิงสาวก็ต้องรีบกัดริมฝีปากทันที เพราะรู้สึกว่าตนเองชักจะแสดงความรู้สึกออกมามากเกินไปแล้ว
“หมายความว่ายังไง? แล้วตกลงใครเป็นคนให้ไอ้ดอกไม้เวรนี่มากันแน่!?”
“ทำไมคุณไม่ลองถามคุณอเล็กซานดราดูล่ะคะ เผื่อเธอจะรู้”
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเอลี่ล่ะ?”
นันท์นลินหลับตาลงเพื่อสะกดกลั้นความเจ็บปวดนั้นลงไปเสีย เมื่อสัมผัสได้ทันทีว่า
น้ำเสียงของเชสนอกจากจะเต็มไปด้วยความไม่พอใจแล้วยังแฝงนัยปกป้องแฟนสาวของตนเองอีกด้วย
“ก็คงจะเกี่ยวตรงที่เธอเป็นคนเอาดอกไม้ช่อนี้มาให้ฉันมั้งคะ”
“ว่าไงนะ? เธอเป็นคนเอามาให้คุณ? นี่อย่าบอกนะว่ามันเป็นดอกไม้ของไอ้...
อเล็กซานเดอร์!”
“ถ้าคุณอยากรู้ก็ไปถามเธอเองสิคะ” แม้จะพยายามควบคุมอารมณ์แล้ว แต่ก็อดโมโหไม่ได้อยู่ดี เมื่อได้ยินเชสเอ่ยปากเหมือนเขากำลังสงสัยคำพูดของเธอแบบนี้
“ช่างเถอะ! เอาเป็นว่าต่อไปห้ามรับดอกไม้หรืออะไรก็ตามจากคนอื่นอีกก็แล้วกัน!”
“คุณไปบอกคุณอเล็กซานดราเองดีกว่าไหมคะ?”
“มันไม่เกี่ยวกับเธอ! ถ้าคุณยืนยันจะไม่รับเสียอย่าง เอลี่จะทำอะไรได้”
‘ทำอะไรได้’ น่ะเหรอ? ก็ยัดใส่มือเธอมาแบบนี้ไงล่ะ!
“อ๋อ...ค่ะ รับทราบแล้ว แต่บังเอิญว่าฉันเต็มใจที่จะรับนะคะ” อย่างน้อยพี่ชายของ
อเล็กซานดราก็รู้วิธีที่ถูกต้องและเหมาะสมที่จะจีบผู้หญิงสักคน ไม่ใช่ดีแต่บังคับขู่เข็ญเหมือนผู้ชายบ้าอำนาจแถวนี้!
“แล้วในกล่องนั่นมันอะไร?”
“ไม่ทราบค่ะ ยังไม่ได้เปิด”
“ก็เปิดสิ ถ้าเป็นของที่มีค่ามากเกินไป จะได้เอาไปคืนเขาซะ”
“เดี๋ยวค่อยเปิดก็ได้”
“ทำไม? หรือว่าคุณกับมันมีความลับอะไรกัน? ถึงเปิดของขวัญของมันต่อหน้าผม
ไม่ได้?”
“ถ้ามีความลับกันจริง ฉันก็คงไม่บอกคุณหรอกมั้งคะ มันเป็นสิทธิส่วนบุคคลที่ฉันควรจะได้เปิดของขวัญของตัวเองในเวลาที่ฉันอยากจะเปิด... แต่เพื่อความสบายใจของคุณ ฉันจะเปิดตอนนี้เลยก็ได้” นัยน์ตาสีมรกตเปล่งประกายราวกับโกรธจัดขึ้นมา ทำให้
นันท์นลินตัดสินใจที่ถอยให้เขาก้าวหนึ่ง ทั้งนี้ก็เพื่อแสดงความบริสุทธิ์ใจของเธอด้วย
“เหอะ! นึกว่าอะไร ก็แค่น้ำหอม!” ชายหนุ่มเบ้ปากใส่กล่องของขวัญสีทองซึ่งบรรจุน้ำหอม Joy Foerver จากแบรนด์ดังอย่างJean Patou น้ำหอมที่ได้ชื่อว่าแพงที่สุดยี่ห้อหนึ่งของโลก ไม่นึกเลยว่าเพลย์บอยชื่อดังก้องโลกอย่างอเล็กซานเดอร์จะจีบผู้หญิงด้วยวิธีที่ดาษดื่นขนาดนี้!
“พอใจแล้วใช่ไหมคะ?” หญิงสาวปิดฝากล่องและตั้งใจจะเอาไปวางไว้บนโต๊ะเครื่องแป้งตามเดิม แต่เชสกลับดึงกล่องออกไปจากมือเธอเสียอย่างนั้น
“ผมจะเอาไปคืนมันเอง”
“มันก็แค่น้ำหอม”
ก็เพราะมันเป็นน้ำหอมไง! เขาถึงไม่อยากให้เธอรับไว้ เธอไม่รู้หรือไงว่าการที่ผู้ชายให้น้ำหอมผู้หญิงมันมีความหมายยังไง!?
“กลิ่นนี้ไม่เหมาะกับคุณหรอก”
“แล้วถ้าฉันชอบมันล่ะคะ?”
ชอบเหรอ!? ถ้าเธอคิดจะฉีดน้ำหอมของไอ้รัสเซียจอมเจ้าชู้นั่นก็ลืมมันไปได้เลย!
“ถ้าคุณชอบผมจะซื้อให้คุณเอง!”
“อ๋อ ฉันไม่รบกวนคุณหรอกค่ะ อย่าซื้ออะไรมาให้ฉันอีกเลย เท่าที่ซื้อให้ตอนนี้ก็คงใช้
ไม่หมดแล้วนะคะ”
“ใช้ไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็หมดเองแหละ ที่จริงถึงจะใช้ไม่หมดก็ช่างมันปะไร”
นันท์นลินถอนหายใจออกมาและอดไม่ได้ที่จะค้อนชายหนุ่มที่จัดการยึดกล่องน้ำหอมนั่นไปใส่ไว้ในตู้เซฟขนาดใหญ่ในห้องนอน และปิดล็อกหลายชั้นอย่างแน่นหนาราวกับว่ากลัวเธอจะถลาเข้าไปคว้ามันออกมาอีกอย่างนั้นละ!
“เรื่องของซิดนีย์...ฉันอยากให้คุณพยายามเข้าใจแกบ้างนะคะ แกกำลังโตเป็นสาว
ก็อยากจะสวยน่ารักตามประสาเด็กกำลังโตนั่นแหละค่ะ อย่าเข้มงวดกับแกนักเลย...”
“คุณกำลังจะทำให้แกเสียเด็กนะบัว ก่อนหน้านี้แกไม่ได้สนใจเรื่องพวกนี้ แกก็อยู่มาได้ ไม่เห็นจะเดือดร้อนตรงไหนนี่”
“ไม่เดือดร้อน แต่แกก็ไม่มีความสุข น้องสาวคุณควรจะเติบโตขึ้นมาเป็นผู้หญิงที่สวย เพียบพร้อม และเต็มไปด้วยความมั่นใจ แต่เธออาจจะกลายเป็นเด็กเนิร์ดไร้อารมณ์
ถ้าคุณไม่เปิดโอกาสให้เธอได้ลองทำอะไรเหมือนที่เด็กสาวทั่วไปเขาทำกันบ้างนะคะ”
“ผมไม่เห็นว่าไอ้ความสวยมันจะสำคัญตรงไหน มันจะช่วยให้เธอทำมาหากินได้หรือก็เปล่า”
“ถ้าความสวยไม่สำคัญ ทำไมคุณถึงควงแต่ผู้หญิงสวยๆ ล่ะคะ? มันก็เหมือนกันแหละค่ะ เธอโตแล้ว เธอก็อยากที่จะดูดีในสายตาของคนอื่นๆ บ้าง”
“ผมไม่อยากให้เธอรีบร้อนมีความรัก เธอยังเด็ก ขาดประสบการณ์ เกิดพลาดพลั้งขึ้นมาใครจะรับผิดชอบ เรื่องนี้คุณก็น่าจะรู้ดีไม่ใช่เหรอ” เชสชะงักไปเมื่อเห็นภรรยาหน้าเปลี่ยนสีไปทันที เขาเพียงแต่ออกความเห็นไปตามที่คิดเท่านั้น ไม่ทันได้นึกว่ามันอาจจะไปกระทบกับจิตใจของนันท์นลินเข้า “ที่รัก... ผมไม่ได้หมายความอย่างนั้นนะ”
“ไม่เป็นไรค่ะ คุณเตือนได้ถูกต้องแล้วละค่ะ ต่อไปฉันจะพยายามไม่ยุ่งเรื่องนี้อีกแล้วกันนะคะ”
“สวีตตี้ มันไม่ใช่แบบนั้น ผมแค่...”
“ฉันเหนื่อย ขอไปอาบน้ำก่อนนะคะ”
“ผมไปด้วย ผมจะถูหลังให้ดีไหมจ๊ะ?” ชายหนุ่มรีบเดินตามภรรยาไปติดๆ แต่นันท์นลินกลับดันเขาออกมาจากประตูห้องน้ำด้วยสีหน้าเรียบเฉยโดยไม่ได้อนุญาตให้เขาเข้าไปด้วยเหมือนครั้งก่อนๆ
“วันนี้ฉันไม่อยากถูหลังค่ะ อยากแช่น้ำให้หายเมื่อยหน่อย คุณกินอะไรไปก่อนได้เลย
นะคะ ไม่ต้องรอ”
“บัว...” เชสมองดูหญิงสาวปิดประตูลงไปอย่างใจหายนิดๆ ก่อนจะถอยมานั่งรอที่เตียงและโทร.สั่งให้มาเรียเตรียมจัดโต๊ะมื้อค่ำในคืนนี้แบบพิเศษสักหน่อย เผื่อว่ามันจะช่วยให้ภรรยาที่กำลังโกรธอยู่รู้สึกดีขึ้นบ้าง
“นี่มัน...เนื่องในโอกาสอะไรกันคะ?” นันท์นลินมองดูโต๊ะอาหารซึ่งจัดไว้ที่ระเบียงห้องที่มีทั้งเทียนและดอกไม้เต็มอัตราศึกด้วยความงุนงง
“เนื่องในโอกาส...ที่ผมอยากขอโทษบัว พักนี้เหมือนผมจะชอบพูดอะไรให้บัวต้องเสียใจอยู่บ่อยๆ ผมก็แค่อยากจะบอกว่าผมไม่ได้ตั้งใจ...ไม่เคยตั้งใจจะทำให้บัวเจ็บปวดหรือเสียใจเลยนะจ๊ะ” ชายหนุ่มกระซิบบอกขณะที่เลื่อนเก้าอี้ให้ภรรยานั่งและแอบขโมยจุมพิตที่แก้มหอมกรุ่นนั้นอย่างอดใจไม่ไหว
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ที่จริงทุกอย่างที่คุณพูดมา...มันก็เป็นเรื่องจริงทั้งนั้น” หญิงสาวยิ้มให้เขาอย่างจริงใจ แม้แววตาจะยังมีแววเศร้าเสียใจอยู่บ้าง แต่ก็รู้สึกดีขึ้นมาก
เมื่อทราบว่าเขารู้สึกผิดและปรารถนาจะขอโทษเธอ ทั้งๆ ที่เขาจะนิ่งเฉยไปเสียก็ได้
“ผม...ยังไม่คุ้นกับการใช้ชีวิตที่มีใครอีกคนมาร่วมคิดหรือตัดสินใจอะไรๆ ด้วย แล้วก็ไม่เคยต้องคิดถึงจิตใจของใครมากขนาดนี้มาก่อน...คงต้องอาศัยเวลามากกว่านี้ในการปรับตัวนะจ๊ะ...”
“ไม่ต้องหรอกค่ะ คุณไม่จำเป็นต้องปรับอะไรเลยนะคะ” ถึงอย่างไรเธอกับเขาก็ต้องแยกทางกันในอีกไม่นานนี้อยู่แล้ว มันคงจะไม่ยุติธรรมสักเท่าไรที่เขาจะต้องมาปรับตัวเพื่อเธอ
“แต่ว่า...”
“ยังไงเราก็เหลือเวลาที่จะอยู่ด้วยกันอีกไม่มากแล้ว อย่าลำบากที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเองเลยค่ะ”
ชายหนุ่มชะงักไปทันทีเมื่อได้ยินหญิงสาวพูดถึงช่วงเวลาที่เหลืออยู่ คำพูดง่ายๆ ของเธอเปรียบเสมือนหมัดฮุกเข้าปลายคางที่เขาไม่ทันตั้งรับอานุภาพของมันรุนแรงเสียจนเชสแทบจะหงายหลังไปนอนกองกับพื้นเลยก็ว่าได้
“กินข้าวกันดีกว่านะคะ”
ถ้าเมื่อกี้คำพูดของนันท์นลินเปรียบเสมือนหมัดฮุก รอยยิ้มของเธอในตอนนี้ก็เหมือนกับมีดดาบที่ฟันฉับลงมาตรงกลางหัวใจของเขาซ้ำอีกอย่างไม่ปรานี
นี่อยู่กันมานานขนาดนี้แล้ว เธอยังคิดเรื่องจะหย่ากันเมื่อครบหนึ่งปีอีกเรอะ!?
เธอไม่ได้รู้เลยหรือไงว่าเขาไม่อยากหย่า ไม่เคยและไม่คิดที่จะหย่าให้เธอไม่ว่าจะ
ในเวลาไหน ถ้าเธออยากจะเป็นอิสระจากการแต่งงานครั้งนี้ ก็ต้องรอให้เขาตายแล้วกลายเป็นปุ๋ยไปเสียก่อนโน่นแหละ!
ไม่ได้การเสียแล้ว ถ้าทำถึงขนาดนี้แล้วเมียยังคิดที่จะหย่าก็ต้องเดินหน้าเต็มที่ ให้มันรู้กันไปว่าเธอจะต้านทานเสน่ห์ของสามีคนนี้ได้!!!
***เนื่องจากมดต้องนำนิยายที่เคยวางจำหน่ายแล้วไปลงในเว็บ Read A Write จึงรีอัปที่เด็กดีด้วยอีกรอบหนึ่งนะคะ และแจ้งข่าวนิดหนึ่งว่าตอนนี้มดมีนามปากกาใหม่อีกนามปากกาคือ 'ปุริมปรัชญ์' ซึ่งมีผลงานเรื่องแรกคือเรื่อง 'ลมวอนรัก' ตอนนี้พร้อมจำหน่ายแล้ว
รายละเอียดอยู่ทางด้านล่าง ฝากติดตามผลงานด้วยนะค้า***
สั่งซื้อ 'ลมวอนรัก' รอบสต็อก
โปรยปก ‘ลมวอนรัก’
"เอยรู้ค่ะ...แต่เอย...ทำแบบนั้นไม่ได้หรอกนะคะ" จู่ๆ จะให้เธอย้ายเข้าไปอยู่กับเขาเฉยๆ ได้ยังไง อย่าว่าสถานะของเธอกับเขาเป็นเพียงแค่เจ้านายกับเลขาเท่านั้น ในเมื่อระหว่างเธอกับเขาไม่มีวันที่จะมีอนาคตร่วมกัน แล้วจะเริ่มต้นความสัมพันธ์ที่รู้ดีอยู่แล้วว่าจะต้องจบลงด้วยความเจ็บปวดไปทำไม?
"เพราะอะไร? เอยไม่ชอบผม? หรือมันเกี่ยวกับที่ผมทำให้เอยเจ็บ? "
โอ๊ย! มันใช่ซะที่ไหนล่ะ! ถึงมันจะเจ็บอยู่บ้าง แต่เธอก็ยอมให้เขาทำไปตั้งหลายครั้งไม่ใช่เหรอ!
"เอยไม่ได้รู้สึกอย่างนั้น แต่...ระหว่างเรามันไม่ควร...คือ...เอยคิดว่าเราเป็นเจ้านายกับลูกน้องกันเหมือนเดิมก็ดีแล้วนะคะ..."
"แปลว่าเอยจะไม่รับผิดชอบกับสิ่งที่เกิดขึ้น? "
เธอต้องรับผิดชอบอะไรด้วยเรอะ!
"และต่อไป...ถึงผมจะอยากได้เอยแค่ไหน ผมก็จะไม่มีวันได้อีก? "
มันบ้ามาก! แต่คำว่า 'อยากได้เอย' ทำให้จิตใจของเธอหวั่นไหวมากพอดู...
โอเค! เธอโกหก!
มันมากกว่าความหวั่นไหว...
เธอแทบจะตอบตกลงแล้วรีบหอบผ้าหอบผ่อนตามเขาไปแล้ว!
เพียงแต่เมื่อคิดถึงผู้เป็นป้าที่ทุ่มเทเลี้ยงดูเธอมาอย่างดีตลอดยี่สิบห้าปีที่ผ่านมา และศักดิ์ศรีความเป็นลูกผู้หญิง...อาคิราก็จำต้องกัดฟันพยักหน้าให้เขา เพื่อยืนยันเจตนารมณ์ของตนเองต่อไป!
"ซึ่งนั่นหมายถึงเอยไม่ต้องการความรับผิดชอบจากผมด้วย? ทั้งๆ ที่ผมตั้งใจว่าจะ..." ชายหนุ่มยังไม่ทันได้เอ่ยปากถึงสิ่งที่เขาเตรียมพร้อมไว้สำหรับเธอเลยด้วยซ้ำ หญิงสาวก็โพล่งออกมาด้วยสีหน้าเด็ดเดี่ยวเสียก่อน
"ไม่ค่ะ! เอยไม่ต้องการความรับผิดชอบใดๆ จากคุณวินทั้งนั้น ถ้าคุณวินจะกรุณา เอยอยากขอให้ทุกอย่างกลับไปเป็นเหมือนเดิมก็พอค่ะ" ถ้าต้องเป็น 'ของเล่น' ที่วันหนึ่งเขาก็คงเบื่อจนเผลอทิ้งขว้าง เธอขออยู่ข้างๆ เขาในฐานะเลขานุการเหมือนเดิมดีกว่า...อย่างน้อย...แค่ได้แอบมองเขาไปวันๆ ก็ยังดีกว่าต้องจากกันไปในวันใดวันหนึ่ง...
"เอยแน่ใจเหรอว่าระหว่างเราจะกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้? " เมื่อเห็นเธอประกาศออกมาด้วยความมั่นใจขนาดนั้น ภวินท์ก็อดโมโหไม่ได้ จึงถามออกไปด้วยน้ำเสียงดุดันจนอาคิราถึงกับขนลุกซู่ "กลับไปเป็นเจ้านายกับเลขากันเหมือนเดิม ทั้งๆ ที่เมื่อคืนเราเอากันอย่างร้อนแรงจนเตียงแทบไหม้ไปแล้วน่ะนะ? "
ชื่อเรื่อง: ‘ลมวอนรัก’
จำนวนหน้า: 320 หน้านิยาย แถมที่คั่น และโปสต์การ์ดฟรีทุกเล่มค่ะ
ราคา: 319 บาท
ʕ≧ᴥ≦ʔ : เรื่องนี้เน้นหวานๆ ฟินๆ NC อาจจะเยอะกว่าปกติหน่อย โปรดทดลองอ่านตัวอย่างดูก่อน แล้วค่อยตัดสินใจจองนะคะ ʕ￫ᴥ￩ʔ
ลิงก์สำหรับทดลองอ่าน
https://www.readawrite.com/c/3d9636a7d2fe6df44eca21e18c8e8c5d
***อีบุ๊กวางจำหน่ายแล้วนะค้า***
https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMTc0NjA2MiI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjU6IjcxMDUxIjt9&page_no=1
หมายเลขบัญชีสำหรับการชำระเงิน
ชื่อบัญชี น.ส.สวรรยา นานาเสถียรกุล
ธ.กรุงเทพ สาขาย่อยเดอะมอลล์ รามคำแหง 009-0-24443-5
ธ.ไทยพาณิชย์ สาขาเซ็นทรัล ลาดพร้าว 157-209780-6
ธ.กสิกรไทย สาขาสยามพารากอน 738-2-54045-4
ธ.ทหารไทย สาขาเดอะไนน์ พระรามเก้า 124-2-14448-1
ธ.กรุงไทย สาขาสยามพารากอน 984-2-87746-9
***แจ้งรายละเอียดการโอนเงินพร้อมชื่อและที่อยู่ได้ที่ modd555@hotmail.com https://www.facebook.com/Jomrawint/ หรือ https://www.facebook.com/Primbooks/ มาสั่งซื้อกันเยอะๆ นะคะ ʕ≧ᴥ≦ʔ ***
กามเทพแผลงรัก
https://www.mebmarket.com/web/index.php?
action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiMzEzN
zcxIjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO3M6NToiNjI2NzYiO30
ส่วนอันนี้เป็นเซต ทัณฑ์รักคาสโนว่า - ทัณฑ์รักวิวาห์ลวงนะคะ
ขอฝากด้วยจ้า ^^
https://www.mebmarket.com/web/index.php?
action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiMzEzN
zcxIjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO3M6NToiNjI1MjYiO30
อีบุ๊ก 'พ่ายรักกับดักเสน่หา' นะคะ
เว็บ Meb >>>> https://www.mebmarket.com/web/index.php?
action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiMzEzNzcxIjtz
Ojc6ImJvb2tfaWQiO3M6NToiMTU4MDQiO30
อีบุ๊ก 'เจ้าสาวลิขิตรัก' มาแล้วนะคะ
เว็บ Meb >>> https://www.mebmarket.com/web/index.php?
action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiMzEzNzcxIjt
zOjc6ImJvb2tfaWQiO3M6NToiNTc4MDkiO30
เว็บ Hytexts >>> https://www.hytexts.com/ebook/B01
