คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter I : true or not? (จริงหรือไม่?)
CHAPTER I
The
ค่ำวันหนึ่งของฮีชอล...
ชายหนุ่มร่างบางขยับตัวใต้ผ้านวมสีแดงสดและเอื้อมมือไปควานหาโทรศัพท์ที่กำลังแผดเสียงดังอยู่ในขณะนี้ ไอ้บ้าเอ๊ย...ใครโทรมาวะเดี๋ยวจะด่าให้!!
แต่พอเห็นเบอร์โทรก็ทำให้เขาลดความโมโหโทโสลงไปกว่าครึ่ง เหยื่อของเขานี่เอง
“ฮัลโหลซอนมุลหรือครับ” หนุ่มหน้าสวยพูดเสียงหวานเรียกคะแนนจากปลายสายได้อย่างดี
( ค่ะ ซอนมุลเอง วันนี้คงไปเดตกับพี่ไม่ได้แล้วนะคะ ^^;; ) ฮีชอลไม่ได้มีท่าทางวิตกกังวลหรือน้อยใจที่ฝ่ายหญิงมาไม่ได้เลยแม้แต่น้อย เพราะนั้นก็เท่ากับเปิดโอกาสให้เขาได้รู้จักกับคนอื่นๆมากขึ้น
“เสียดายจังค่ะที่ซอนมุนมาไม่ได้ -^-” เขาแกล้งทำเสียงเล็กเสียงน้อย
(แหม พี่ก็งั้นฉันวางสายแล้วนะ)
“ค่ะๆ ^^” ทันทีที่วางสาย เขาก็เบ้หน้า เห็นว่ายังไม่ได้ขึ้นเตียงด้วยกันหรอกนะ ถึงแคร์น่ะ! ถ้าฉันได้เธอเมื่อไร เธอก็ไม่ต่างจากพวกเศษกระดาษเศษใบไม้ที่น่ารำคาญนั่นแหละ เขาคิดและทิ้งตัวลงนอนอีกรอบ
@ the CASINO
บานประตูไม้โอ๊คขนาดใหญ่สีเข้มถูกเปิดออก ร่างโปร่งของคิมฮีชอล พี่ชายคนโตของตระกูลคิมก็เดินเฉิดฉายเข้ามาในเดอะกาสิโน หนึ่งในกิจการของครอบครัวของเขา ก่อนโปรยยิ้มให้รีเซพชั่นนิสสาวหุ่นอวบอึ๋มและเดินตรงดิ่วไปที่ห้องของผู้บริหาร ห้องที่เขาควรนั่งและบริหารงานอย่างสง่างาม แต่ด้วยความไม่เอาไหน เสเพลแถมยังสร้างความวุ่นวายไม่หยุดหย่อนจึงทำให้เขาชวดตำแหน่งนี้โดยปริยาย และตำแหน่งที่ว่างนี้ก็ตกเป็นของน้องชายคนรอง ...'คิม คิบอม'
“หวัดดีไอ้น้องชาย วันนี้ปกติดีใช่หรือเปล่า” เขาทักคิบอม แล้วย่อนตัวนั่งลงบนเก้าอี้บุนวมตัวใหญ่
“ก็...มั้ง ไม่เห็นจะมีอะไรผิดปกตินี่” คิบอมตอบพลางเปิดเอกสารดูอย่างขะมักเขม้น
“ได้ข่าวว่า...มีคนจะเอาทอยตัวใหม่มาให้เหรอ”
“อืม อีกซักประมาณสองวันได้” ฮีชอลพยักหน้ารับ
“ฮิวแมนทอย... สนุกหรอวะ ฉันว่าแกโรคจิตนิดๆนะ -.-” คิบอมถอนหายใจเฮือกหนึ่งแล้วโยนแฟ้มบนโต๊ะเสียงดังจนหนุ่มหน้าสวยสะดุ้งโหยง!
“ไปละๆ ฉันแค่แวะเข้ามาดูเฉยๆ” ฮีชอลเดินถอยหลังก่อนหมุนตัวเดินออกไปจากห้อง เฮ้อ...เกือบไปซะแล้วเรา >_<;; เดินออกไปยังไม่พ้นประตูบ่อนก็เจอใครคนหนึ่งเดินทำหน้ามึนเข้ามาเสียก่อน
“มาทำไมไอ้เด็กเปรต!” เขาถามแบบหาเรื่องผู้มาใหม่นิดๆ คยูฮยอนหรือ’เด็กเปรต’ในสายตาฮีชอลก็ทำหน้ามึนใส่ แล้วหันรีหันขวางเหมือนหาอะไรซักอย่าง จนฮีชอลต้องถามออกไป
“แกหาอะไรของแกน่ะ”
“ผมก็หาเด็กเปรตไงครับ -*- เด็กนี้ไม่เห็นจะมีซักหน่อย อีกอย่างที่นี้ก็ห้ามบุคคลที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปีเข้าด้วยนี่” คยูพูดด้วยใบหน้าเรียบเฉยแต่ฮีชอลก็รู้ดีว่านี่คือการเล่นสงครามประสาทชนิดหนึ่งของคยูฮยอน เขาจึงได้แต่เข่นเขี้ยวเข่นฟันอยู่อย่างนั้น
“อย่าให้ฉันได้โอกาสบ้างแล้วกัน!!” ฮีชอลพูดไว้ทิ้งท้ายแล้วเดินกระแทกไหล่คยูฮยอนออกมา
“ผมจะรอวันที่พี่แก้แค้ผมได้แล้วกันครับJ”
“แก๊!!!!” ฮีชอลร้องลั่นอย่างหัวเสียที่จริงเขาอยากจะเข้าไปตะกุยหน้ากวนๆนั่นให้หายแค้น แต่ด้วยความสูงที่ตะ...เอ๊ย น้อยไปนิด อาจจะทำให้เขาได้รับบาดเจ็บมากกว่าแทนที่จะเป็นคยูฮยอน ไอ้ลูกเลี้ยงจอมจองหอง เขากัดฟันกรอดๆแล้วเดินกระแทกเท้าลงมา
@ Stay Until Midnight Night Club.
รถแลมโบกินีสีแดงของคิมฮีชอลวิ่งเลียบถนนหน้าร้านด้วยความเร็วสูงก่อนดริฟต์เข้าโค้งอย่างสวยงามและทิ้งกลิ่นเหม็นไหม้และรอยดำๆจากยางรถชั้นดีของเขาไว้ข้างหลัง สเตย์อันทิลมิดไนท์คลับ ผับกึ่งร้านอาหารหรูใจกลางกรุงโซล ผายในตกแต่งด้วยสีโทนดำแดงแบบที่เขาชอบ ก็แน่ล่ะ ...เขาเป็นหุ้นส่วนนี่
เสียงเพลงในร้านดังกระหึ่มออกมา เขาจงใจเดินผ่านผู้หญิงกลุ่มใหญ่กลุ่มนึงก่อนใช้นิ้วดันแว่นสีดำของ
PlayBoy ให้เลื่อนต่ำลงมาจนอยู่ที่กลางสันจมูก เขาโปรยยิ้มหวานๆและเดินผ่านเข้าไปในโซนวีไอพี โซนประจำของเขาและกดต่อสายไปหาใครคนหนึ่ง
“เฮ้ยไอ้เย่ แกอยู่ไหนแล้ววะ ฉันรออยู่ในโซนวีไอพีแล้วนะเว้ย”
(อีกแปบนึงสิวะ กำลังลากไอ้หมีบ้ามาด้วย)
“โห ลากมันมาทำไมวะ อยากอยู่แบบมีหญิงลายล้อมไม่ใช้หันไปก็เจอหมี!” เขาตอบด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด เพราะเรื่องตอนที่คังอินเมาแล้วเผลอจูบเขาก็ยังไม่ได้เคลียร์ให้หายแค้นเลย ฮึ่ย!
(ไรว้าๆ โกรธมันเรื่องเมื่อตอนนั้นไงล่ะ -..- ) เยซองกระเซ้าเล่นเอาแทงใจดำฮีชอลอย่างจัง
“หุบปากไปเลย แล้วก็รีบมาให้เร็วๆล่ะ!”
(เออๆ เดี๋ยวจะรีบไป) ฮีชอลกดวางสายแล้วเดินเข้าไปนั่งในโซนวีไอพี
“อ้าวฮีชอล วันนี้มาด้วยหรือคะ^^” ผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาทักเขาอย่างสนิทสนม ถึงแม้ว่าจะจำไม่ได้ก็ต้องเนียนไปก่อนแหละน่า -.,-
“ก็ต้องมาสิ ที่รักมาด้วยทั้งคนนี่นา ^__^”
“ปากหวานไม่เปลี่ยนเลยนะคะฮีชอลเนี่ย..” ฮีชอลดึงร่างบางให้นั่งลงบนตักของตน และเหมือนกับว่าหญิงสาวจะรู้หน้าที่ก็เลยยอมโอนเอียงและนั่งลงไปอย่างง่ายดาย “วันนี้มาคนเดียวหรอ” ฮีชอลเอ่ยถามขณะไล้ขาเรียวเบาๆ
“ก็มากับเพื่อนน่ะ แต่ว่ามีแฟนแล้วนะ สนใจเหรอ?” เขามองตามที่หญิงสาวบอกก็เห็นผู้หญิงรูปร่างสะโอดสะองยืนอยูที่บาร์
“ถ้าผมบอกว่าสนใจ...คุณจะโกธรผมหรือเปล่าล่ะ” เขาถามแบบหยั่งเชิงนิดๆ เธอหัวเราะในลำคอแล้วพลิกตัวมานั่งข้างๆเขาแทน
“ก็เอาสิ น่าสนใจดีนี่” เธอพูด ฮีชอลลุกขึ้นแล้วเดินไปที่ฟอล์ตรงมุมที่คนจากบาร์จะมองเห็นเขาถนัดที่สุด อ่า...เหยื่อรายใหม่ของฉันสินะเนี่ย... เขาคิดอย่างลิงโลดภายในใจ ก่อนเดินอย่างชิลด์ๆไปที่ฟอล์ และเริ่มโยกไปตามเพลงเบาๆ พอได้จังหวะก็เริ่มทำความรู้จักกันแบบพื้นฐาน พอเห็นว่าหญิงสาวยกแก้วและยิ้มตอบก็เดินลงไปเฉียดแถวนั้น
“ทำได้ดีนี่ฮีชอล ^^”ผู้หญิงที่ทักเขาตอนแรกพูด
“ก็มันแน่นอนอยู่แล้วนี่ที่รัก =]”
“เลิกเรียกฉันว่าที่รักได้แล้ว ฉันเชื่อชองนามิน ไม่ใช่ที่รัก - -+”
“โอเคๆนามิน เธอว่าฉันควรจะทำยังไงต่อดี”
“ก็ตามสเต็ปสิ ฉันเห็นคนรู้จักนายอยู่แถวนั้นด้วยนี่ เดินเข้าไปคุยแล้วก็ขยันส่งยิ้มให้ฮวาบีบ่อยๆล่ะ”
“ชื่อฮวาบีเหรอ?” ฮีชอลถามอย่างใคร่รู้ เป็นชื่อที่แปลกชะมัด -*-
“เร็วๆเข้าล่ะ ฉันพนันไว้สูงนะ..- -” ฮีชอลยกยิ้มมุมปากแล้ว(แกล้ง)เดินเข้าไปสั่งดาร์ยมาร์ตินี่ทีบาร์ แต่ไม่ทันที่เขาจะเอ่ยปากสั่งเสียงเล็กๆของเหยื่อที่เขาหมายตาก็ชิงสั่งให้ซะก่อน
“ขอบคุณครับ ^^” เขาเอ่ยขอบคุณหญิงสาวก่อนยกมาร์ตินี่ขึ้นจิบเบาๆ
“มาคนเดียวหรอคะ”
“อ่าครับ...^^ ว่าตอนกลับจะหาใครกลับด้วยซักคน” ฮีชอลพูดแบบหยั่งเชิงเพื่อดูปฎิกิริยาหญิงสาว
“อยากมีคนกลับด้วยหรอคะ?” ฮวาบีถามแล้วแกล้งเขยิบเข้ามาใกล้ๆฮีชอลมากขึ้น พอเห็นท่าทีของฮวาบี ฮีชอลก็ยิ้มกริ่มทันที “ผมว่าเราไปนั่ง ในโซนนั้นดีกว่า...” เขาพยักเพยิดไปทางโซนวีไอพีที่มีความส่วนบุคคลมากกว่า
“ค่ะ ...” ทั้งสองลุกขึ้นแล้วเดินไปที่โซน “ว่าแต่คุณชื่ออะไรคะ ฉันนีฮวาบีค่ะ” ฮวาบีพูดขึ้นขณะเดินไปด้วยกัน
“ผม...คิมฮีชอลครับ” ฮีชอลพูดแล้วทิ้งตัวลงนั่ง
“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ฮีชอล”
“เช่นกันครับ ฮวาบี ^^” เขาพูดแล้วแอบลอบสังเกตฮวาบีบ่อยๆ จนเธอเริ่มจับได้ว่าเขามองเธอ ( นี่เป็นวิธีเรียกร้องความสนใจอีกอย่างหนึ่ง )
“มองอะไรกันบ่อยนักล่ะคะ” ฮวาบีถาม ฮีชอลเลยได้โอกาสเนียนเขยิบเข้าไปใกล้อีก แล้วเอานิ้วเรียวยาวเขี่ยเส้นผมนุ่มเล่น หญิงสาวก็ค่อยๆใช้ท่อนแขนเรียวยาวโอบรอบคอฮีชอลแล้วดึงเข้ามาใกล้ๆจนริมฝีปากของทั้งสองแตะกันเบาๆฮีชอลได้โอกาสเลยรุกหญิงสาวอย่างไม่ให้ตั้งตัว
“อ๊ะ! ฮีชอลคะ! ตั้งสติหน่อยเรายังอยู่ในที่สาธารณะนะ -*-” ฮวาบีผลักฮีชอลออกเพราะเขาเริ่มทำมากกว่าจูบหนุ่มหน้าสวยค่อยลุกขึ้นใบหน้ายังแสดงออกถึงอารมณ์(หื่น)ที่ค้างคา
“อยากไปต่อกับผมไหมครับ?” ฮีชอลถามแล้วเอามือล้วงกระเป๋าด้วยท่าทีที่สบายๆผิดกับเมื่อกี้ หญิงสาวไม่ตอบเพียงแต่ลุกขึ้นยืนแล้วเดินนำออกไป
“เดินระวังๆหน่อยสิครับคุณ! เสื้อผมเปื้อนหมดแล้วนะ ...อ้าวฮีชอลลี่ จะไปไหนวะ เพื่อนพึ่งมาถึงนะเว้ย>O<” ‘ลีทึก’หนึ่งในเพื่อนของเขาเดินเข้ามาแล้วบังเอิญชนกับฮวาบีเมื่อกี้เงยหน้าเห็นเขาพอดี
“โทษทีว่ะ มาช้าไปนะพวกแก เข้าตัวล่ะ”เขาสบัดมือที่ลีทึกรั้งไว้ตอนแรกออกอย่างไม่ไยดีแล้วเดินโอบไหล่ฮวาบีผ่านพวกเพื่อนๆออกไป
“ไอ้บ้าเอ๊ย ...ชวนเรามาดันชิ่งหนีซะก่อน ชิ!”
@ King Empire Condo
8:00 AM
“ฉันไปก่อนนะคะฮีชอล ...หวังว่าเราคงได้พบกันอีก” ร่างบางใช้นิ้วลากผ่านหน้าท้องของฮีชอลอย่างยั่วยวน แล้วเดินเอาเสื้อผ้าที่กองอยู่ข้างเตียงไปที่ห้องน้ำใส่อย่างไม่รีบร้อน ร่างสูงที่นอนอยู่บนเตียงหยิบเอาเสื้อผ้ามาใส่เช่นกัน ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไรจนกระทั่งได้ยินเสียงเคาะประตู เจ้าที่ตรงนี้คงมาแล้วสินะ
“เร็วเข้าฮีชอล แฟนของฉันมาแล้ว”ร่างบางของฮวาบีวิ่งออกมาจากห้องน้ำอย่างรีบร้อน ฮีชอลยิ้มอย่างเหนื่อยหน่ายแล้วหยิบสูทสีขาวที่พาดอยู่บนเก้าอี้มาสวมอย่างไม่รีบร้อนผิดกับหญิงสาว
“ก็ปล่อยให้เขาเข้ามาสิครับ เขาคงทำอะไรผมไม่ได้ ^^” เขาพูดแล้วเดินออกไป
“หมายความว่าไงคะ? จะให้ฉันบอกเลิกเขาหรอ” คำพูดของหญิงสาวทำให้เขาหยุดเดินและแสยะยิ้มอย่างใจเย็นวูบหนึ่งนัยตาเขาฉายแววสมเพชออกมาอย่างชัดเจน เสียงทุบออดที่ดังขึ้นเป็นตัวเร่งเวลาให้อย่างดี ฮีชอลเดินกลับไปจูบเบาๆที่ริมฝีปากของฮวาบี แล้วเอ่ยคำพูดเสียดแทงใจออกมา
“สำหรับคุณ...แค่นี้ก็พอแล้วล่ะครับ ผมไม่ได้ต้องการผู้หญิงอย่างคุณมาเป็นแฟนผมหรอกนะ L” เขาเดินไปเปิดประตูและประจันหน้ากับแฟนของฮวาบีอยางไม่สะทกสะท้าน และโปรยยิ้มหวานชนิดที่ผู้ชายเห็นแล้วหวั่นไหวไปให้ ใบหน้าคมเข้มของแฟนฮวาบีบิดเบี้ยวเหยเกทันที
“แกเป็นใครถึงเข้ามาในห้องแฟนฉัน !!” ฮีชอลยืนพิงประตูแล้วแคะหูอย่างรำคาญใจ
“ผมหรอ? ผมเป็นคู่นอนของผู้หญิงคนนี้เมื่อคืนไง ไปก่อนนะ…เออ คนที่ไม่รู้ว่าแฟนตัวเองนอกใจนี่...โง่แบบสุดๆไปเลยเนอะ! J” หนุ่มหน้าสวยพูดทิ้งท้ายให้ทั้งสองคนเจ็บใจเล่นๆแล้วเดินกระแทกไหล่ออกมาที่ลิฟต์ ร่างหนาของใครบางคนกำลังพุ่งตรงมาอย่างมาดร้าย ฮีชอลหันไปแล้วตวัดมืออย่างรวดเร็วและแรงพอที่จะทำให้ผู้ชายตัวโตเซ
"แก! รู้ไหมว่าพ่อฉันเป็นใคร!!!" ชายหนุ่มตวาดถามเสียงก้อง ฮีชอลได้แต่จัดผมเผ้าให้เข้าที่อย่างเบื่อหน่ายเพื่อแสดงให้เห็นว่า 'เขาไม่แคร์'
"จะไปรู้เรอะ พ่อแกไม่ใช่พ่อฉันซักหน่อย อีกอย่าง...ฉันไม่ใช่คอลเซ็นเตอร์ที่มีไว้ถามชื่อคนนะ ถึงจะได้รู้ไปทั่วว่าใครพ่อใคร จริงไหม...ฮืม"
"...!!!" ผู้ชายคนนั้นกัดฟันกรอดๆอย่างน่ากลัวว่าฟันจะหักและบุบสลาย ฮีชอลหัวเราะคิกคักอย่างถูกใจแล้วเดินขึ้นลิฟต์ไปแต่ก่อนไปก็ไม่ลืมจะแนะนำตัวไว้เพื่อรอให้เขาแก้แค้นแบบทุกๆครั้ง
"อ้อ ฉันชื่อ คิมฮีชอล..." เมื่อลับร่างของหนุ่มหน้าสวยไปแล้วมือที่สั่นเทาเพราะความโกรธก็ฉวยโทรศัพท์ขึ้นมาต่อสายด้วยน้ำเสียงเครียดๆ
"ใช่บริษัท THE HEX รึเปล่าครับ"
"ผมต้องการจ้างนักฆ่าฝีมือดีที่สุด ค่าตอบแทนเท่าไรว่ามา"
(@#$@!E#%&EY^*_...)
"ตกลงตามนี้ ผมต้องการให้งานสำเร็จภายใน 2 เดือนนี้เท่านั้น !!"
@ PARIS,France
เหนือตึกระฟ้า ร่างสูงเจ้าของใบหน้าคมคายกำลังเช็กลำกล้องและวิถีกระสุนอย่างถี่ถ้วนพลางเหลือบมองรูปถ่ายของชายวัยกลางคนที่กำลังจะจบชีวิตในอีกไม่ช้า...
( อีกภายใน 2 นาที นายอาเม็ต เจนเวนเซียส์ กัตซาร์ จะเดินทางโดยรถ Benz M-Class ผ่านตึกเรอเนียสบลอง นายพร้อมแล้วใช่ไหม ) ผู้ช่วยอีกคนของ 'ชเว ชีวอน' ถามด้วยความกังวลใจ ถึงแม้ตลอดการทำงานของพวกเขาที่ผ่านมาจะไม่มีคำว่าพลาดก็ตาม
"เออ อย่ากังวลเรื่องไร้สาระน่า งานเล็กๆ" หนุ่มหน้าคมบ่นพลางขยับแว่นให้ถนัดแล้วเล็งตามเป้าหมายที่วางไว้
(ไร้สาระอะไร นี่งานสังหารพ่อค้าอาวุธอันดับที่ 1 ของเอเชียเลยนะ !!) ซีวอนกดวางสายคนขี้กังวลอย่าง ‘ซึงริ’ ลงไป รถ BENZ สีขาวบริสุทธิ์ผิดกับเจ้าของรถกำลังเคลื่อนเข้ามาในวิถีกระสุน
"3..2..1.. " นิ้วเรียวเนี่ยวไกยิงอย่างชำนาญ สิ้นเสียงกระสุน เสียงรถนำขบวนเบรกดังลั่นและตามด้วยเสียงไซเลนของรถตำรวจและพยาบาล แต่ว่า...รถพยาบาลคงต้องขนไปแต่ศพแล้วล่ะ เพราะเขามั่นใจว่ากระสุนเงินของเขาคงเจาะกระโหลกเข้าไปปั่นสมองเละหมดแล้ว
"เออ เตรียมรถไว้เราจะไปเที่ยวรอบปารีสกัน" เขาสั่งผ่านโทรศัพท์ที่ดูเหมือนแผ่นกระจกใสๆด้วยน้ำเสียงสบายๆไม่เหมือนพึ่งฆ่าคนมา...
"เฮ้อ...แกทำฉันใจหายแวบเลยนะ" ซึงริผู้ช่วยของซีวอนพูดด้วยเสียงหน่ายๆ ถึงแม้ว่างานนี้ไม่พลาดก็เถอะ
"เออน่า"ซีวอนรับคำแล้วเดินนำไปแบบสบายๆที่ร้านขายภาพเขียนในตรอกเล็กๆ ซึงริหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเช็กตารางงาน มือหนาเลื่อนไปดูงานใหม่ที่เพิ่งส่งมา ใบหน้าสวยของคนในรูปทำให้ซึงริตกไปในภวังค์จนกระทั่งซีวอนเดินมาฉวยโทรศัพท์ออกไปดู
"งานใหม่หรอ?? ดะ...เดี๋ยวก่อนนะ...นี่มัน...!!!"ใบหน้าคมซีดเผือดสายตาฉาบไปด้วยความแค้น ริมฝีปากดูดีได้รูปพึมพำออกมาเบาๆ "ฮ่ะๆ ในที่สุดวันที่ฉันรอคอยก็มาถึงเสียที บอกไปที่หน่วยว่าฉันรับงานนี้" มือหนาส่งโทรศัพท์คืนให้ซึงริแล้วตกไปอยู่ในห้วงความทรงจำของตัวเอง
'ซีวอน ...ฉันกำลังจะแต่งงานนะ! พี่ต้องมาในงานของฉันด้วย!!'
'ใครจะเอาเธอเป็นภรรยากันซอลลี่ เธอน่ะดื้อจะตาย' ใบหน้าหวานของซอลลี่แดงวาบด้วยความเขินอาย ฝ่ามือบางๆฟาดเข้าไปที่ไหล่พี่ชายอย่างหมั่นไส้
...
'ซีวอน...ฉันไม่อยากอยู่บนโลกใบนี้อีกแล้ว มัน...มันมืดมนไปหมด อ๊อก...ฮึก..ฮือๆ ฉันรักพี่นะ ฉันรักพะ...พี่นะ' ร่างบางกระตุกเกร็ง เล็บคมยาวจิกกับท่อนแขนของซีวอนจนเลือดไหลออกมาราวกับต้องการระบายความเจ็บปวดและทรมาน ดวงตาที่เคยสดใสของซอลลี่ค่อยๆปิดลง หยาดน้ำตามากมายของพี่ชายคนเดียวค่อยร่วงหล่นอย่างเสียใจ เขาสูญเสียน้องสาวที่รักไปแล้ว ...เธอตายแล้ว...ชายหนุ่มกอดร่างกายบางๆที่เริ่มเย็นชืดอย่างแน่น เพราะหมอนั่นคนเดียว!
ฝ่ามือบางๆของหญิงสาวอีกคนแตะลงแผ่นหลังที่กำลังสั่นเทาอย่างปลอบประโลม
'นายยังมีฉันนะ...' ซอฮยอนพูด รอยยิ้มบางๆปรากฏบนใบหน้าของเธอ ‘นายจะต้อง ... เดินผ่านวันเวลาอันเลวร้ายไปพร้อมกับฉันนะ!’ ชายหนุ่มทำเพียงพยักหน้าเบาๆและเอื้อมมือไปกุมมือบางๆของหญิงสาวเอาไว้
‘อือ ฉันจะผ่านมันไปพร้อมกับเธอ ...’
…
'เราเลิกกันเถอะ...ฉันไม่ได้รักนายแล้ว' ซอฮยอนก้มหน้าซ่อนนัยน์ตาที่กำลังฉายแววรู้สึกผิดออกมา มือทั้งสองข้างกำแน่นใต้โต๊ะ
'ทำไมล่ะ ฉันไม่ดีตรงไหน' ซีวอนเอ่ยเสียงแผ่ว มือที่กำลังถือแหวนทองคำขาวบริสุทธิ์ชะงักค้าง เธอกำลังอำเขารึเปล่า ?
'ขอโทษนะซีวอน ฉันไม่ดีเอง...ฉันผิดเองที่หวั่นไหวกับเขา' เสียงแหวนตกกระทบพื้นดังกังวานไปทั่วร้านหรู น้ำตาลูกผู้ชายไหลออกจากดวงตาคม มือของเขาสั่นระริกอย่างควบคุมไม่ได้ ใครกัน? ใครที่แย่งคนรักของเขาไป? …ใครกันหนอ...
…
'อย่ากระโดดลงมานะซอฮยอน เธอมียังฉัน!! ได้ยินรึเปล่า !!' เขามองไปยังร่างบางที่ยืนหมิ่นเหม่อยู่บนตึกสูง ใบหน้าของเธอดูซีดเซียว ขอบตาแดงช้ำ
'ฉันรักใครไม่ได้อีกแล้ว...ฉันขอโทษนะ...' เท้าเล็กก้าวมาข้างหน้าอย่างรวดเร็ว ร่างบางตกลงมากระทบพื้นอย่างแรง ลิ่มเลือดไหลออกมาจากศรีษะ ซีวอนรีบวิ่งเข้าไปดูร่างบางอย่างหัวใจแตกสลาย
เพราะหมอนั่นคนเดียว...คิมฮีชอล!!
Just TALK ★
ปาดเหงื่อกับการรีไรท์พอสมควร! อ๊า!
จากบทนี้ทำให้ทุกคนพอรู้ได้ว่า...
ซีวอนมีบาดแผลในใจพอสมควร
ไม่รู้บทไหนจะได้เจอกัน? (อ้าว...)
สวัสดีครับ!... (ฟิ้วว~)
ความคิดเห็น