คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทที่4 (ต่อจาก20%)
“มีอะไรหรอ ซาสึเกะ” ฉันทำหน้านิ่งมองไปทางซาสึเกะที่กำลังเดินมาหา หึ
“เมื่อวานได้นอนรึเปล่าครับ ทำไมตาคล้ำๆนะ” ไม่พูดเปล่าเอามือมาแตะตรงขอบตาของฉัน บ้าเอ๊ย! จะเต้นแรงทำไมเนี้ยย สงสัยต้องไปหาหมอซะแล้ว อยู่ดีๆหน้าก็ร้อน หัวใจก็เต้นแรงซะ
“มะ..ไม่มีอะไรหรอก ซาสึเกะยังไม่เข้าเรียนหรอ” ฉันพูดก่อนนะเลื่อนมือขึ้นมาจับมือของซาสึเกะออกจากขอบตา ไม่ใช่อะไรหรอก กลัวผีผลักเดี๋ยวนิ้วมือทิ่มตาบอด-.-!!
“ยังหรอก ผมอยากมาหานารูโตะก่อนนะ”
“หรอ”
“ห่างเหินจังเลย นารูโตะไม่เชื่อใจฉันหรอ” ต้องให้เชื่อใจอะไรอีกในเมื่อมันเห็นกันอยู่ชัดๆ ทุกครั้งแท้ๆ ฉํนได้แต่คับแค้นอยู่ในใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้
“หรอ อืม ช่างเถอะ ตอนนี้ฉันกำลังเครียดเรื่องงานทางบ้านนะ”
“อย่าหักโหมมากล่ะ ฉันไปก่อนนะ” ฉันยกงานทางบ้านมาเป็นข้ออ้าง เมื่อพูดเสร็จซาสึเกะยิ้มให้ฉันทีนึงถ้าเป็นเมื่อก่อนก็คงใจเต้นแรง แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้วล่ะ
“จ๊ะ”
“แหม่ๆๆๆๆ อิจฉาเกิ๊นยะ” เสียงยัยอิโนะ ที่ทำปากหยุบหยิบ เอาเถอะ ยังไงซะซาสึเกะก็เป็นของฉันอยู่นี้นะ
“อะไรยะ ยัยอิโนะ ทำงานแกเสร็จแล้วหรอ” ฉันพูดเหน็บยัยอิโนะไปที หึหึ ช่วยไม่ได้ใครใช้ให้มาสอดเรื่องของฉันก่อนเล่า
“ยัง วันนี้แกเปลี่ยนรถอีกแล้วนะ ฉันถามจริงอยากจะให้ทุกคนรุมอิจฉาแกรึไงห่ะ ถึงได้ทำแบบนี้? หรอยูมีอะไรแอบแฝงอยู่กันแน่ยัยโตะ” โอ๊ะ! เพื่อนฉันฉลาดดด
“แกรู้รึเปล่าว่ายัยซากุระนะ ให้คนไปสืบเรื่องของฉันข้อมูลส่วนตัวทั้งหมด ว่าฉํนเป็นอะไรคนอะไรทำอะไรแบบนี้นะ”
“หะ!!! แล้วได้ข้อมูลจริงไปรึเปล่ายะ” ฉันส่ายหน้าเป็นคำตอบให้อิโนะ เพราะข้อมูลของฉันน้อยคนนักที่จะรู้ว่าฉันเป็นใครมาจากไหน เพราะในวงการมาเฟียแล้ว เรื่องแบบนี้ฝ่ายศัตรูอาจจะเอามาเป็นจุดอ่อนของเราไม่มากก็น้อย ป๊ะป๋าของฉันเลยสร้างข้อมูลให้อีกมูลหนึ่งขึ้นมา
“แสบมากเลยยัยซากุระอะไรเนี้ย”
“ช่างเถอะ ถ้าไม่ไหวจริงๆคงต้องฆ่าอย่างเดียวนั้นล่ะ” ยัยอิโนะหันมาหาฉันด้วยท่าทางที่ว่า ‘ใช่ฉันจริงๆรึเปล่า’ อยากจะบอกเหลือเกินว่าอย่าทำหน้าแบบนี้ให้ซาอิเห็นเด็ดขาดเพราะมันตลกมากฮ่าๆๆๆ
“แกพูดแบบนี้ ทำให้ฉันนึกถึงแกแต่ก่อนเลยน่ะ ยัยโตะ” ฉันยิ้มเย็นให้ยัยอิโนะไปทีก่อนนะเอาหนังสือสมุดขึ้นมาเพราะตอนนี้อาจาย์ก็เดินเข้ามาสอนพอดี
“รอดแล้วราววววววว” เสียงยัยอิโนะเจ้าเดิม แต่ก็จริงอย่างที่ยัยนี้บอกนั้นละ เหนื่อยจริงๆ แค่สามชั่วโมงก็เหมือนเป็นดอกไม้ห่อเหี่ยวไปอีกสามปีกันเลยทีเดียว ฉันลุกขึ้นเก็บสมุดปากกาดินสอใส่ในกระเป๋า ไม่นานซาสึเกะก็เดินมาหา ทำคะแนน รึไงน่ะ
“นารูโตะ” ฉันหันไปมองแต่มือยังทำหน้าทีรูดซิบกระเป๋าอยู่ ยัยอิโนะก็ทำหน้าแบะปากน้อยๆ ก่อนจะหันไปสนใจการเก็บของของตัวเองต่อไม่หันมาสนใจฉันอีก
“เลิกแล้วหรอซาสึเกะ”
“อืม มาตามหาหัวใจนะ” กึก! ฉันหันไปมองหน้าซาสึเกะอีกที กล้าเล่นด้วยหรอมุกเนี้ยอะ ในเมื่อกล้าเล่นฉันก็หน้าด้านเขินอะนะ >///< อร๊ายยยยยยย
“พ..พูดอะไรนะซาสึเกะ อายเขา”
“ก็จริงนิ เก็บของเสร็จแล้วไปทานข้าวกัน” ฉันพยักหน้าให้ซาสึเกะ ก่อนจะหันไปทางอิโนะ มองตาประมาณว่า จะตามไปมั้ย ยัยนั้นก็ส่ายเป็นอันว่าตกลง
“งั้นไปกันเถอะ ซาสึเกะ” ฉันพูดเสร็จ ซาสึเกะก็เดินมาเอากระเป๋าฉันไปถือไว้แทน ดี จะได้ไม่ต้องหนักอะไร
ร้านอาหารที่ว่า ก็เป็นแค่ร้านอาหารญี่ปุ่นธรรมดาแต่ก็แพงเอาเรื่อง ซาสึเกะหันไปสั่งอะไรยุกยิก รอซักพักอาหารก็มาเสริฟ กินไปได้ไม่นานเสียงของโทรศัพท์ของซาสึเกะก็ดังขึ้น ซาสึเกะที่หน้าขึ้นสีนิดๆ แต่ก็ไม่ยอมรับ
“ทำไมไม่รับล่ะ ซาสึเกะ” เสียงมันสั่นครืดๆน่ารำคาญเป็นบ้า
“เอ่อ…..คือ” อ้ำๆอึ้งๆแบบนี้ หึ พอจะเดาได้ง่ายๆเลยว่าใครโทรมา แถมยังไม่เมมชื่อไว้อีกแต่ฉันก็เคียงคอ พร้อมทำหน้าแอ๊บแบ๊วประมาณว่า ‘อะไรหรอ’ ซึ่งใครเห็นก็ต้องหน้าแดงกันเป็นเป็บแถบ
“อืม ถ้าอย่างงั้นเดี๋ยวฉันไปรับโทรศัพท์ก่อนนะครับ”พูดเสร็จก็ลุกขึ้นจากโตะและออกไปนอกร้านทันที
“ฉันมองตามหลังจนหายลับไปก่อนจะเอาโทรศัพท์ตัวเองออกมา ก่อนจะโทรไปหายัยอิโนะ รอซักพักยัยนั้นก็รับพอดี
[ว่าไงยะ ยัยแดนปลาดิบ]
“รู้ได้ยังไงว่าฉันมาทานอาหารญี่ปุ่น”
[อะๆยัยนี่ มุกพาแฟนมากินนะ แดนปลาดิบทั้งนั้นค่ะ]
“หึ นึกว่า สอดรู้สอดเห็น”
[ยะ! แล้วแกโทรมามีเรื่องอะไรยะ]
“ออกมาเจอฉันที่ผับ แบล็คxxx แล้วลากตัวยัยฮินาตะมาด้วย” ฉันพูดก่อนจะหันไปทางประตูทางเข้าก็ไม่มีวี่แววของร่างสูงของซาสึเกะเลย
[แล้วแกทานข้าวเสร็จแล้ว?]
“หึ ตั้งแต่มีสายเข้าไม่ได้เมมชื่อ ก็หายไปเลย”
[ยัยซากุหน้าขาวโบ๊ะแน่เลยฉันว่า]
“หึ ช่างเถอะแต่ต้องมาให้ได้ตอนนี้เลย ฉันก็ไม่อยากอยู่ที่นี้ล่ะ เจอกัน”
[อ่าจ๊ะ เพื่อนสาว]
ฉันวางโทรศัพท์ไว้บนโตะ ไลน์ก็เด้งขึ้นมาทันที
Ushiha ..Sasuke : ขอโทษนะครับ นารูโตะ พอดีเกิดเรื่องที่บ้านฉันเลยต้องรีบกลับ
ฉันมองหน้าจอซักพักก่อนจะพิมพ์ตอบกลับไป
Nama [นารุ] : ไม่เป็นไรจ้า รีบกลับไปทำธุระที่บ้านให้เสร็จเถอะ ^o^
ฉันกดปิดโทรศัพท์แล้วเดินออกจากร้าน ถ้าถามว่าทำไมไม่จ่ายเงินหรอ ก็ร้านแดนปลาดิบ มันเป็นร้านฉันเองล่ะ ตอนแรกคิกจะทำเล่นๆ ตอนอยู่ม.4 แต่ทำไปทำมาดันรายได้ดีซะงั้น ก็เลยให้ทำต่อไป แต่ซาสึเกะไม่รู้หรอกว่าฉันเป็นเจ้าของร้านหึ ถ้าต้องเลิกกันจริงๆ อย่างเดียวที่จะทวง ก็คงเป็นเงินเนี้ยล่ะ!
ฉันเดินเลือกซื้อเสื้อผ้าที่คิดว่าแรงที่สุด ไม่มีอะไรมากหรอก ก็แค่ เดรสสีแดงเลือดที่สั้นแค่คืบ เกาะอก แล้วก็เดรสแหวกตรงกลาง จนถึงสะดือ เรียกได้ว่า เอาเสดผ้ามาปิดยังจะมิดซะกว่า ฮ่าๆๆๆ เลือกอะไรต่อมิอะไร จนไปถึงรองเท้า เสียงโทรศัพท์ฉันก็ดังขึ้นอีก ฉันจะไม่ดีใจจนเนื้อเต้นถ้าถ้าคนที่โทรมาเป็น…..
Rrrrrrrrrrrr
นางาโตะ
“ฮายย ดาร์ลิ่ง ยูโอเค” ฉันกรอดเสียงไปเอาแบบร่าเริงที่สุด หึ เดินกว่าๆๆไม่เคยติดต่อหาน้องแต่ถ้าเรื่องงานนี้ สามเวลาหลังอาหารเลยระ
[ไฮ ฮั่นนี่ แอมโอเค]
“เยดซ ยูโอเค แต่ไอไม่โอเค!!! พี่นางะเมื่อไหร่จะกลับมาที่ไทยค่ะ!” ฉันพูดเสียงดังถ้าถาว่าฉันไม่อายคนที่เดินผ่านไปผ่านมาหรอ ตอบเลยว่า ไม่! ตอนนี้อารมณ์โกธณบวกหน้าด้านมันมาเยอะกว่า อารมณ์อายยังไงล่ะ
[ใจเย็นๆนารุ พี่ก็กำลังจะบอกไงว่าจะกลับแล้ว พี่ตั้งไว้สามเดือนไม่ใช่หรอ ตอนนี้แค่ผ่านไปเดือนกว่าๆอีกนะน้องสาว]
“หึ ถ้านารุโตะไม่ลงมาเซ็นอะไรต่อมิอะไรเองมันจะเสร็จเป็นมั้ยค่ะ งานของพี่นะ” ฉันบ่นไปตามปะสาคนทำงานโต้รุ่งทั้งที่ยังไม่ถึงวัยของฉันแท้ๆ
[เอาเป็นว่าพี่ชายคนนี้ขอโทษนะครับ แต่วันนี้น้องสาวของพี่จะไปผับแบล็ครึเปล่า]
“ไปค่ะ วันนี้ฉันนัดกับพวกอิโนะไว้ ทำไมค่ะ” ฉันทำหน้าสงสัยทันที พี่นางะจะมาเล่นลิ้นอะไรกับฉันอีกล่ะ
[ระวังไว้นะ มีสายรายงานมาว่าเรดดรากอนจะมาตามพี่เพราะเห็นพี่เงียบหายไปนาน]
“หึ มาก็มาสิ ฉันกำลังอยากทดสอบการยิงปืนพอดีเลย จะได้ล้างแค้นให้พี่นางะด้วยไง” ฉันพูดก่อนจะยิ้มเย็นออกมา คนสวยทำอะไรก็ไม่ผิด
[น้องสาว น้องจะทำอะไรพี่ไม่ว่า แต่จำไว้พวกมันเล่นรอบกัด ดูแลตัวเองด้วยโอเคมั้ย]
น้ำเสียงของพี่นางะไม่ได้ล้อเล่นอย่างที่เป็นแสดงว่าฉันเจองานหนักอีกแล้วหรอเนี่ย ตอนนี้อารงอารมณ์จะชอปปิ้งของฉันหายไปทันที ฉันเดินก้าวออกมาฉับๆก่อนนะหยุดที่หน้าโรงเรียนก่อนจะเดินไปทางหลังโรงเรียนที่มี รถจอดอยู่คันหนึ่ง เป็นเฟอรารี่ f12 สีดำ คันนี้เป็นคันของฉันไม่ได้ทำลายมังกรเหมือนคันก่อน ฉันปลดล็อกรถ ถ้าถามว่าทำไมฉันโดนมาถึงโณงเรียนเร็วนักไม่ขับรถอะไรเลยหรอ ห้างสรรพสินค้า ตั้งอยู่โรงเรียน เดินแค่ไม่กี่นาทีก็ถึงห้างแล้ว หรือต่อให้เอารถไปฉันก็ไม่เอารถฉันไปแน่ และซาสึเกะไม่รู้ด้วยว่าฉันมีรถแบบหึ มันยังไม่ถึงเวลานี้น่า ฉันปลดคอนโซลรถก่อนจะไปหยิบพวกสบู่เหลว กับพวกไดร์เป่าผมอะไรทั้งหมดทั้งหมดที่รวมอยู่ในกระเป๋าที่อยู่หลังรถก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำส่วนตัวที่อยู่บนดาดฟ้า ป้าฉันสร้างให้เองแหละ อิอิ
ฉันใช้เวลาจัดการกับตัวเองพอสมควร บนดาดฟ้าที่ไม่มีใครขึ้นมา เอออ จะพูดว่าห้ามขึ้นมาก็ไม่ถูก ที่จริงแล้วมันเป็นเหมือนคอนโดบนดาดฟ้าโณงเรียนมากกว่า ของทุกอย่างมีครบครัน ไม่ว่าจะเป็น เครื่องซักพ้า ตู้เสื้อผ้า ห้องน้ำอาบน้ำ เตียงนอน โทรทัศ ชุดโฮมเทียเตอร์ หึ ที่นี้เป็นที่นักฆ่าอยู่กันเลยนะ ดาดฟ้าไม่ใช่แบบนี้มีแท้งน้ำอย่างที่เข้าใจกันนะเป็นห้องข้างบนสุดมีหลังคามุม (เข้าใจกันรึเปล่านะ?) ฉันหยิบชุดเดรสสีแดงสดออกมาใส่ก่อนจะรวบผมให้สูงขึ้นแล้วทำเป็นมวยผมลงมา แล้วดัดลอยให้อันเดียวส่วนเครื่องประดับก็มีแค่สร้อยรูปตัวเอ็น มาใส่ให้คลอเคลีย ทำให้เห็นโนนอกได้รูปสวย หึ ไม่อยากจะพูดชมตัวเองเกินไปหรอก แต่ว่าเอาซักหน่อย ฉันส่องกระจกไปมาดูความเรียบร้อยของตัวเองก่อนจะใส่รองเท้าส้นสูง เป็นอันว่าเสร็จ ก่อนจะลงลิฟลงมาอยู่ที่รถตัวเองเหมือนเดิม แปลกโฉมยากยัยหมีแพนดี้ก่อนจะเปิดคอนโซลรถอีกครั้งแล้วเข้าไปทั้งประจำที่คนขับแล้วเหยียบคันเร่งออกจากประตูโรงเรียนทันที มังกรแดง อย่างงั้นหรอ
ระหว่างที่รอไฟแดงก่อนจะตีโค้งเข้าหน้าผับฉันหยิบปืนที่พกติดไว้ที่รถออกมาใส่ในกระเป๋า ถือของตัวเอง พอดีกับที่ไฟจราจรเป็นสีเขียว ฉันใช่เวลาขับรถไม่นานก็มาถึงผับตอนนี้ก็เป็นว่า เกือบหกโมง ถือว่ากึ่งๆ คลับของฉันก็เปิดพอดี พอบอดี้การ์ดเห็นฉันก็รีบวิ่งมารับกันน่าตั้ง พวกนี้ฉํนไม่ได้จ้างมาเหมือนพวกคลับที่อื่นหรอกหรอก บอดี้การ์ดหรือลูกน้องของฉันทุกคน รวดแต่เป็นพวกแดนตายที่เคยอยู่ในคุกแล้วพี่นางะประกันตัวออกมา
“คนหนูนารุโตะครับ คุณอิโนะกับฮินาตะรอข้างในแล้วครับ”
“ขอบใจมาก”
ฉันพูดเสร็จก็เดินตรงเข้าไปในผับพอดี บอกได้เลยว่าแต่ตอนนี้ก็คนแน่นเอี๊ยดแล้ว ฉันมองหน้าซักพักก็เห็นยัยอิโนะ โบกมือหยอยๆ ฉันตรงไปหาฉันที
“โอ้ววว สวยมากยัยนารุ!” ฮินาตะที่ยัยหายไปทั้งวันพอเห็นฉํนก็อุทานซะ
“เกินไปยะ พวกแกก็เหมือนกัน วันนี้นัดกันมารึเปล่ายะเนี้ย แดงกันหมด” ฉันหันไปมองพวกมันที่ใส่เดรสสีแดงสดพอๆกับฉัน
“ไม่ต้องมาพูดเลยยัยโตะ จะมาล่อเหยื่อรึไงยะแต่งแบบนี้” ยัยอิโนะเดินมาสำรวจฉันก่อนจะมองตั้งแต่หัวจรดเท้า ทำให้อวัยวะเบื้องล่างฉันกระตุกยิกๆ ทันที
“มีอะไรยะ” ตอนแต่งก็ว่า ตัวเองมันใจแล้วนะ แต่พอมาเจอสายตาของยัยอิโนะเท่านั้นแหละ เอาความมั่นใจของฉันหายไปกับทะเลใต้ทันที
“ยัยอิโนะไม่เอาน่าแก ไปมองอย่างงั้น ยัยโตะก็เสียความมันใจของตัวเองหมดสิยะ” เป็นยัยฮินาตะที่เป็นคนห้ามสายตาดูถูกเหยียดหยามของยัยอิโนะไว้ บอกเลย ถ้ายัยอิโนะไม่ใช่เพื่อนฉันเอารองเท้าส้นสูงเจาะตายัยอิโนะบอดแน่!
“ป่าวว ฉันก็แค่บอกว่าสวยแซ่บดีต่างหาก หึหึ” พวกเราจบคำพูดของยัยอิโนะ ก่อนที่จะนั่งของมึนเมาไปพลางๆ พร้อมกับ เพลงจังหวะที่เริ่มคะนองขึ้น ฉันหันไปมองนาฬิกาในโทรศัพท์ของตัวเองก่อนจะบอกเวลาทุ้มหน่อยๆ
ฉันรู้สึกถึงสายตาหลายคู่กับจ้องมายังกลุ่มของพวกฉัน หึ แหง่ล่ะ สาวสวยนั่งอยู่นี้ถึงสามคนแถมยังไงไม่มีตัวผู้ว่าเป็นห่วงผูกคอแบบนี้ ใครๆก็อยากจะเข้าหากันทั้งนั้น ฉันนั่งดื่มไปซักพักก่อนจะเอียงตัวพิงกับโซฟาแล้วเอาขาไขว่ห้าง บอกเลยว่าพวกที่จ้องฉันเมื่อกี้แทบหลบตากันเป็นแถบๆ บอกเลยไม่แคร์ค่ะ ใครจะมองก็มอง หึ กำลังจะคิดอะไรเพลินๆแท้ๆถ้าไม่ใช่ยัยอิโนะเดินเข้ามาแตะแขนฉันก่อนนะให้ฉันไปทางโต๊ะที่ห้างจากโต๊ะ ก่อนที่จะพยักเพยิดไปทางนั้น หึ คนของฉันมองแหละ จะเป็นใครล่ะ นอกจากพ่อเสือยังไม่สิ้นลายกับยัยซากุระ กำลังนัวเนียกันได้ทีเลยล่ะ
ฉันลุกขึ้นเดินออกไปพร้อมกับแก้วที่มีแบล็คอยู่เกือบเต็ม ฉันเข้าไปใกล้เรื่อยๆ แต่พ่อหนุ่มกับแม่สาวยังนัวเนียกันเหมือนเดิม ฉันสังเกตว่า ไม่ได้มีสองคน แต่มีอีก 4คนที่นั่งอยู่ด้วย พวกเพื่อนซาสึกันจำได้ดี เนจิ ซุยเกตสึ จูโกะ และอีกคน กาอาระ ทั้งสี่คนเห็นฉันแล้ว น่าขำที่พวกนั้นน่าซีดอย่างกับไก้ต้ม ซุยเกตสึ พยายามสะกิด ให้ซาสึเกะหันมามองฉันนอกจากจะไม่หันแล้วยังผลักมือเพื่อนตัวเองออกอีก ฉันที่เดินมาหยุดแต่เหมือนมายัยซากุระรู้แล้วเพราะฉันเดินมาเข้าข้างหลัง ยิ้มเหยียดให้ฉันซะด้วย หึ
ซ่าาาาา
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด!!!//เฮ้ยยย!!!” อย่ากับเป็ดโดนน้ำร้องล้วงเลยนะ ทั้งสองแยกออกจากกันทันที ก่อนจะหันมามองฉัน ซาสึเกะที่มีสีน่าเอาเรื่องเมื่อเห็นฉันก็ซีดไปทันที ฉันเลิกคิ้วขึ้นก่อน จะหันไปมองทั้งสองคน
“เราเลิกกัน!!!”
ฉันพูดเสร็จก่อนนจะเดินออกมาจากที่ตรงนั้นทันที แล้วก็คาดไม่มีผิดว่าซาสึเกะจะเดินตามฉันมาและกระชาก
เข้าที่แขนของฉันทำให้เซนิดๆ ฉันหยุดเดินก่อนจะหันไปสบตาเข้ากับตาของซาสึเกะ ทำให้รู้ว่าตอนนี้ฉันโกรธมากแค่ไหนและเหมือนว่าซาสึเกะรู้จึงรีบปล่อยมือออกจากฉันทันที
“ไม่นะนารูโตะคือว่า……”
“ทำธุระที่บ้านเสร็จแล้วหรอ”
“คือ…”
“ตลอดเวลาที่เราคบกันฉันไม่เคยซักครั้งที่นอกใจนาย! แต่นายกับทำ! นายมันจะไม่เห็นแกตัวไปหน่อยหรอซาสึเกะ!! นายบอกฉันมาสิ” ฉันพูดกระชากเสียงก่อนจะหันไปมองหน้าซาสึเกะตรงๆ ก่อนจะเดินกลับเข้าไป ยัยซากุระ ที่ทำลังจะจัดการกับตัวเองที่โดนน้ำมนต์ฉันไปเมื่อกี้
“แกนี้มันก็น่าไม่อายนะ ยัยซากุระ”
เพียะ!!
“กรี๊ดดดดดด แก แก ยัยนารูโตะ” หึ พอโดนฉันตบหน้าหันถึงได้สติรึไง ส่วนยัยอิโนะกับฮินาตะ ก็เมื่อเห็นว่ายัยซากุระพุ่งตัวมาหาฉันก็รีบกระชากไม่สิ เรียกว่า จิกหัวมากกว่า ก่อนที่ยัยพวกเพื่อนของฉันจะช่วยสงเคราะห์ เพราะคงหมั่นไส้มานานนั้นแหละนะ
“กรี๊ดดดดด พวกแกรุมฉัน!!อร๊ายยยย หยุดนะ” >>>เสียงยัยซากุระ
“เป็นอะไรไปจ๊ะ พวกฉันไม่มีสัจจะให้หมู่ผู้หญิงด้วยกันหรอกน่ะ” >>> เสียงอิโนะ
“แหม่มมม เสียงเนี้ย หนักกว่าชะนีร้องหาผัวที่เคยดูในสารคดีอีกนะเนี้ย” >>> เสียงฮินาตะ
เพี๊ยะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“หยุด! ฉันบอกให้พวกเธอหยุด!!” อิโนะและฮินาตะหันไปตามเสียงของซาสึเกะ ก่อนที่ซากุระจะผลักพวกยัยอิโนะให้ถอยออกไปส่วนตัวเองก็วิ่งเข้าไปกอดซาสึเกะทันที
“นารูโตะฉันไม่เคยคิดว่าพวกเธอนะโหดร้ายได้ขนาดนี้” ซาสึเกะที่พูดเสียงตัดพ้อมาใส่พวกฉัน การพูดนั่นมันฟังดูฉันร้ายมากเลยหรอ ฉันมันเลวในตายตาของนายขนาดนั้นเลยหรอซาสึเกะ! ฉันกันไปมองซาสึเกะก่อนจะทำสีหน้าตัดพ้อ ตอนนี้ฉันเจ็บมาก ฉันทำอะไรผิดมากขนาดนั้นเลยหรอ
“นายเข้าข้างยัยนั้นมากกว่าฉัน! นายเห็นยัยนั้นดีกว่าฉัน! หึ รักกับมันมากใช่มั้ย! ใช่มั้ย…..” ซาสึเกะที่พึ่งคิดได้ว่าตัวเองได้พูดจาร้ายกาจออกมา รับผละออกจากตัวซากุระทันที แต่ยัยมือปลามึกก็ใช่ว่าจะปล่อยให้ซาสึเกะหลุดออกมากได้
“นารูโตะฉัน…….”
“นายตอบฉันมาสิ นายรักมันมากใช่มั้ย!!!” ฉันเริ่มขึ้น ขีดจำกัดของฉักใกล้จะหมดในไม่ช้าตอนนี้ คนในผับเริ่มมาสนใจพวกเรากันหมดแล้วแม้แต่ดีเจก็ปิดเสียงเพลงลง
“นารูโตะ….” ฉันรีบปัดน้ำตาออกจากแก้มทันทีไม่รู้สึกตัวเองว่า น้ำตาตัวเองไหล ก่อนจะกำลังเดินออกจากที่นั้น ก็มีเสียงดังสนั่นนั้นซะก่อน
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ปัง!!!!!!
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
จะบอกว่า ถ้าจะแต่งจบในอีกสามตอนข้างหน้าจะเชื่อรึเปล่านะ คงคิดไม่ออกเลยสิว่า จะจบแบบไหน บางที ไรท์ อาจจะแต่งแบบหักมุมแบบ พระเอกตาย นางเองความจำเสื่อม อะไรทำนองนี้ก็ได้ อิอิ เม้นๆๆเป็นกำลังใจหน่อยนะค่ะ
ฝากติดตามเพจด้วยนะค่ะ เม้นเป็นกำลังใจกันได้เน้อออ//กราบบบบบบบ
ความคิดเห็น