คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที่4(20%)
20:35 น.
ร่างระหงผมสีทองอรามที่เคยตรงสวยถูกปรับแต่งให้ดัดลอนใหญ่ ทำให้หน้าตาน่ามอง ดวงตาสีฟ้าน้ำทะเลรับกับจมูกโด่งนิดๆรั้นๆ กับปากแดงชมพู แต่งเข้ากับชุดเดรสสีแดงเกาะอก พร้อมจี้หินสีฟ้าเหมือนกับสีของดวงตา เดินเฉิดฉายทำให้คนที่อยู่กลางฟลอหรือแม้แต่ข้างบนชั้นที่สองของผับต้องหันมามอง นารูโตะ เป็นตาเดียว ก่อนจะโดนดวงตานั้นตวัดไปมอง ไม่ว่าจะหญิงหรือชายก็มองได้คำเดียวว่า ‘สวย’ ไม่มีที่ติ แต่ร่างบางของสาวเจ้าหาได้แค่ไม่ เมื่อเพื่อนตัวดีเห็น เจ้าตัวก็เห็นเหมือนกัน จึงรีบเดินยาวๆก่อนที่จะวุ่นวายไปมากกว่านี้เมื่อมาถึงก็โดนเพื่อนสาวฉะเข้าชุดใหญ่
“ช้ามาก! ยัยโตะ ทั้งที่เป็นคนนัดแท้ๆ”
“เอาเถอะนะ อิโนะ ยังไงยัยนารูก็มานิน่า ใจเยนๆ” ใช่! ฮินาตะ เธอพูดถูก
“ฉันต้องจัดการกับธุระนิดนึงสิยะ แหม่มใครจะเป็นแบบเธอล่ะ แต่ช่างเถอะ วันนี้ดื่นอะไรดีละ เดี๋ยวฉันไปเอาให้ก็ได้เพื่อนเป็นการไถ่โทษ โอเคมะ”
“เยี่ยม!/เยี่ยม!” เอาเข้าไปสิ ทำไมน่ะนี้ฉันทนครบมาได้ไงเนี้ย เฮ่อออ
“เอ่อ……ขอโทษนะครับ ผมขอนั่งด้วยคนได้ไหม” หืม ฉันหันไปทางต้นเสียงก็เจอเข้ากับผู้ชายสีผมโดดเด่นสีเงิน อะแฮ่ม… หล่อ ไม่สิ ต้องบอกว่าดูดีมากกว่า ฉันยิ้มให้เขาเป็นเชิงบอกว่า ได้ค่ะ 5555 จะปฏิเสธก็กะไรจริงมั้ย.
“เชิญค่ะ” ฉันพูดแค่นั้นก็จะกระดกแบล็ค เข้าปากต่อ รสชาติยังเหมือนวันวาน ถามว่าฉํนสนใจผู้ชายคนนี้มั้ยก็ ไม่นะ เพราะยังไงก็หล่อไม่เท่าซาสึเกะอยู่ดี อยากนั่งก็นั่ง ฉันไม่ได้ว่าอะไรอยู่แล้ว พอเงียบไปได้ซักพัก ยัยอิโนะ ที่กระดกเรดเข้าปากก็ พุ่งเข้าแก้วและออกมาเป็นระอองให้ เจ้าตัวขายหน้าเล่น เอาเข้าไปสิ
พรวดดดดดดดดด
“ยะ..ยัยโตะ นั่นมันใช่ ซาสึเกะของเธอรึเปล่ายะ” พอยัยอิโนะพอได้เตรียมตัวก็เอามาเขย่าแขนฉันทันทีโดยไม่สนใจเลยว่า แบล็คของฉันจะหกรึเปล่า ทำให้ฉันต้องหันไปมองทิศทางที่ยัยนั่นชี้ อืมมมม… ใช่ซาสึเกะ แล้วคนที่ไปเกาะหมอนั้นอยู่ เอ่อ……หึหึ ส่งสัยยังไม่เจ็บพอ
“แกเอาไงต่อดียะ มันเหยียบหน้ามากเลยนะเนี้ย” ฉันดื่มแบล็คที่ก่อนหน้านี้เหลือไม่ถึงครึ่งแล้วดื่มจนหมด ก่อนที่จะมองผู้หญิงแพศยาที่ไม่เจียมบอดี้กระดูกตัวเอง ทำให้ยัยอิโนะกับฮินาตะ หันมามองหน้ากัน
“วันนี้ฉันไม่ทำอะไรดีกว่าแก ยังไม่ถึงวันของฉันหรอก ปะ กลับกัน ฉันจะต้องไปสะสางงานที่ค้างอยู่อีก” ฉันลุกขึ้นไม่รู้สิ ฉันว่าวันนี้ยังไม่ใช่วันของฉันอ่ะ
ระหว่างที่ฉันขับรถ อ่อ วันนี้ฉันไม่ได้เอา ออดี้ มาหรอกค่ะ วันนี้เอา bmw z4 มาแทน ก็นะ ไม่รู้ว่าตัวเองชอบรถรึเปล่าแต่เห็นรุ่นไหนถูกใจฉันก็ซื้อเอาหมด ฮ่าๆๆๆ ฉันไม่ได้กลับไปพักที่คอนโด แต่ไปบ้านพี่ชายก็บ้านฉันด้วยนั้นแหละ เพราะแฟ้มทุกอย่างอยู่โต๊ะทำงานที่บ้านหมด ไม่รู้สิ ฉันไม่ค่อยทำอะไรที่มันค้างๆคาๆแบบนี้มันเหมือนไม่ใช่ ฉันเปิดแฟ้มทำงานไปเรื่องก่อนที่ไอโฟน6 เครื่องสวยจะดังขึ้น
RRRRRRRRRRRRRRRRR
“โตะพูดค่ะ”
“ซาสึเกะเองนะครับ”
“ค่ะ” แหม่ล่อยัยซากุแล้วล่ะสิถึงจะโทรมาได้
“นารุยังไม่นอนอีกหรอครับ ขอโทษนะพอดีแบตหมดน่ะ” อืมเป็นข้อแก้ตัวที่เบสิคมากๆเลย
“ไม่เป็นไรหรอก โตะเข้าใจ” ฉันพูดออกไปด้วยน้ำเสียงปกติที่ว่าปกติสุดๆ ไม่ได้หรอกเดี๋ยวเป็ดตื่นหมด
“ถ้าอย่างนั้นนอนซะนะครับ ฝันดีครับ” หึ โทรมาเพื่อให้รู้รึไงกันนะ
“ฝันดีค่ะ”
ตื๊ด
เฮ่อออ ทำไมทำอะไรไม่ได้อย่างที่ใจคิดเลยน่ะ แผนหรอนั้นสิ แผนอะไรนะ ฉันนั่งคิดซักพักก่อนจะเคลียร์งานต่อ ถามหรอว่างานอะไร ก็พวกงบต้นทุนของผับทุกอย่างล่ะนะ คิดผิดแค่หลักเดียวก็จบ
ก๊อก ก๊อก
“ขออนุญาตครับ นารูโตะ”
“เข้ามา น้าอิรุกะ” เมื่อประตูเปิดเข้ามาก็เห็นถึงร่างสูงโปร่งบาง 170 ผิวสีแทนน้ำผึ้ง นวลสวย ใบหน้าเข้ารูปตรงกลางหน้ามีรอยแผลเป็นแต่ไม่น่าเกลียดเลย อ่า หน้าสวยมากถ้าไม่สังเกตดีๆ อาจจะคิดว่าเป็นผู้หญิงเลยล่ะ
“นารูโตะ น้าอยากให้นารูโตะเซ็นสัญญาของส่วนต่างๆที่นางาโตะได้ทำไว้ ให้เสร็จภายในวันนี้นะครับ” หะ!! วะ..วันนี้ T^T ตายๆๆๆ ฉ้านตายแน่ๆๆ
“เอ่อ….ก็ได้ค่ะ มีเรื่องแค่นี้ใช่มั้ยค่ะ?” ฉันถามออกไปเพื่อให้แน่ใจว่า ไม่มีแล้วนะ อะไรทำนองนี้ เฮ่อออ แค่งานที่กองพะโนนอยู่ที่โต๊ะนี้ก็เซ็นไม่หวาดไม่ไหวแล้วนะ
“ครับ ไม่มีมีแล้ว เดี๋ยวหน้าเอาเอกสารมาให้”
“ค่ะ…ถ้าไม่มีอะไรแล้ว โตะขอทำงานอยู่ที่นี้ละกันส่วนเรื่องรถพรุ่งนี้ โตะอยากได้รถรุ่นเฟอรี่f12 ช่วยเอามาจอดไว้ด้วยนะค่ะน้าอิรุกะ” ฉันบอกเสร็จทุกอย่างก็ละสายตาจากน้าแล้วเซ็นสัญญาต่างๆ
“ครับ”
“โตะ..นารูโตะ!!!!!!!!!!!!!”
พรวดดดดดดดดดดด
“แค่กๆๆ อะไรของแกเนี้ยย ยัยอิโนะ!” เฮ้ออ กำลังคิดอะไรเพลินๆ ยัยบ้าอิโนะก็ดันมากวนซะได้ เมื่อคืนฉันได้นอนเกือบตี4เชียวนะยะ ช่วยเห็นใจฉันหน่อยสิ ฮือออ
“เต็มหน้าชั้นเลยยัยโตะ แกเป็นอะไรวะค่ะ ฉันเรียกก็เหม่อลอยยุได้”
“จะอะไรซะอีกก็งานในผับกับพวกสนามแข่งรถหลายๆแห่งของพี่นางะนั้นแหละยะ ทำฉันเป็นหมีแพนดี้” ฉันร่ายยาวให้ยัยอิโนะฟัง อ่อ ส่วนยัยฮินาตะ ยังไม่มาเรียนเห็นว่า ทำงานให้กับพ่อหรืออะไรซักอย่างนี้ล่ะ วันนี้ฉํนเลยมานั่งเปลี่ยวกับยัยอิโนะแค่สองคน
“ฉันก็คิดว่าแกคิดเรื่องจะแก้เผ็ดซาสึเกะสุดหบ่อกระชากจิตของแกซะอีก” พอพูดถึงก็เจ็บจี๊ดดด ถึงสรวงเลยแฮะ -.-
“ยะ ตอนนี้ฉันปล่อยๆไปก่อน งานเยอะเกิ๊น” ฉันทำเสียงสูงให้รู้ว่าเยอะจริงๆ ก
“เอาเถอะๆๆ แกจะทำอะไรมันก็เรื่องของแก ละกัน” อิโนะพอพูดเสร็จก็หันไปเขียนงานของตัวเองต่อ เฮ่ออ เห็นแบบนี้กลุ่มฉันก็ไม่เสียการเรียนนะค่ะ โฮะๆ
“นารูโตะ” พูดถึงแหม่บๆ ก็มาซะแล้ว หึ คิดออกกันรึเปล่าว่าใคร?
“ซาสึเกะ…”
//////////////////////////////////////////////////////////////////////
สั้นๆๆ พยายามๆๆๆ ค่ะ อย่าพึ่งทิ้งไรท์นะค่ะ
ความคิดเห็น