[noritz] ' It's Fake! พวกผมก็แค่สร้างภาพ :)

ลำดับตอนที่ #9 : chapter9: ดีอย่างไร ?

chapter9:ดีอย่างไร ?




 

chapter9:ดีอย่างไร ?
{Ritz's part}

   ผมก้าวเท้าเดินตามคนตัวสูงข้างหน้าไป ชั้น68เป็นชั้นรวมพลเดอะดาว~ ไม่ว่าจะตั้งแต่รุ่นแรกยันรุ่นล่าสุดก็จะมากองมะรุมมะตุ้มกัน -o- ถ้าไม่มีงานเบื่อเซงอยากเม้ามอยนอนหลับหาไรกินไร้สาระ ? ชั้น68มีทุกอย่างสำหรับเดอะดาว 5555555555 ผมก็เดินก้มหน้ามองพื้นอืมมมสะอาดใช้ได้เลยทีเดียว ? กำลังจะเดินเข้าประตูแต่แล้วอยู่ดีๆอีคนตัวสูงข้างหน้าก็เบรคจึ๊ก!!! จมูกของผมไปกระแทกกับกระดูกพี่แก ซี้ดโอยเลยฮะ Y Y
"โอ้ยยยยยย~จะหยุดทำไมไม่บอกห๊าาาา!" ผมเอามือคลำจมูกโอยตายตาเถรลูกแม่!จมูกอันงดงามของผม คนข้างหน้าหันมาแล้วมองผมด้วยสาตานิ่งๆเฉยๆประมาณว่า จมูกมึงไม่ใช่ของกู?
"เวลาเดินหัดดูทางบ้างโง่หรือปัญญาอ่อน?" เอ ... ผมโง่รึปัญญาอ่อน ? รึจะทั้งสองอย่าง ? โว้ยยยยย!!!!!
"ตลกล้ะ! โอ้ยเจ็บถ้าดั้งหักมาทำไงห๊าาาา" อีคนข้างหน้าย่อตัวลงมา เอ่อ ก่อนจะยื่นหน้ามาใกล้ๆมันใกล้มาก!! ใกล้ไปมั้งงงง = =;'
"หืมมมมมมไหนดั้ง? ส่วนไหนที่เรียกว่าดั้งไม่เห็นมี?"
"เอออออออออออออออออ!!!!" ผมไม่อยากต่อล้อต่อเถียงด้วยแค่นี้ก็เกลียดกันจะตายอยู่ล้ะ ผมเดิืนหนีเข้าห้องไปโว้ะเซงอีหลี !

"อ้าวไอริทมาทำไรวันนี้ไม่มีงานนิ่?" ไอเซนตะโกนถาม แต่ตาไม่ได้สนใจกูเล้ยนั่งสวีทกับคุณหมอ โลกนี้มีเพียงเราสอง ~
"กูมาเอารถ พี่เก่งว่างขนาดนี้เลยอ่อสาบานว่าเรียนหมอ?" ผมหันไปแขวะคุณหมอโอโม่อย่างหมั่นไส้ เห็นอะไรก็หงุดหงิด ! เจ็บจมูกก็เจ็บ อีคนทำขอโทษซักคำก็ไม่มี เซงว่ะแมร่งงงงงงงงงงงง Y Y
"สำหรับเซนพี่ว่างเสมอ><จมูกไปโดนไรมาริทแดงมากอะเห้ย!" แล้วอีคนทำก็มานั่งโซฟาข้างๆผม ก่อนจะฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี ?
"ไปนั่งที่อื่นไป๊เกะกะรกหูรกตาเห็นแล้วรำคาญ!!!" ผมหันไปแว้ดใส่ก่อนจะเบ้ปากแล้วหันหน้าหนี ไม่ใช่ว่าโกรธรึว่านอยด์งอนที่ทำผมเจ็บจมูกหรอกฮะ ! ผมไม่ค่อยอยากจะนั่งใกล้ อยากจะใกล้ชิด อยากจะมีความรู้สึกดีดีอะไรเพิ่ม แค่นี้มันก็มากพอแล้ว ... อย่าทำให้ผมรู้สึกกับพี่มากไปกว่านี้เลย ... แค่นี้ผมก็รู้สึกผิดมากพอแล้วที่คิดกับพี่มากกว่าพี่น้อง :(
"รู้ว่าไม่อยากสร้างภาพ รู้ว่าเหนื่อย รู้ว่าอยากพักผ่อน รู้ว่าอึดอัดที่ต้องเป็นแบบนี้ อืมมม..." พี่โน่พูดขึ้นเบาๆพอให้ได้ยินกันแค่สองคน
"ก็เราเกลียดกัน...หรือว่าไม่จริง?" ผมหันไปถามคนข้างๆที่นั่งนิ่งจนผมเดาอารมณ์ไม่ออก พี่โน่..ริทเหนื่อยนะ! ริทไม่ได้อยากจะทำแบบนี้ ริทไม่ได้อยากจะเกลียดพี่ ริทไม่ได้อยากทำตัวห่างเหินกับพี่ ริทไม่ได้อยากให้พี่เกลียดริท ริทไม่ได้อยากเป็นแบบนี้ ! แต่ในเมื่อพี่เกลียดริทไปแล้ว ริทจะทำอะไรได้ ... นอกจากทำให้พี่ไม่เหนื่อยไม่อึดอัดไม่ลำบากใจ :)
"อืมก็จริง" แล้วผมก็เงียบพี่เค้าก็เงียบต่างคนต่างเงียบ ... โอ้ยอึดอัดผมอึดอัดดดดดดดดดด !!!
"หันหน้ามา" อยู่ดีๆพี่แกก็พูดขึ้นมาแล้วมองผมอยู่ อะไรของพี่แกวะ - -
"ห้ะ?อะไร?" พี่แกยื่นหน้ามาใกล้ๆแล้วเอามือจับจมูกผม ผมหันหน้าหนี ก็มันแบบโว้ะ !!! จะยื่นหน้ามาใกล้ทำไมผมพยายามไม่ยุ่งกับพี่อยู่นะ :(
"อย่าดิ้นอยู่เฉยๆดิ๊!!!" พี่แกข่มขู่ผมก่อนจะเอามือควานหาผ้าเช็ดหน้าผมในกระเป๋า ? แล้วก็ทำปากเป่าลมลงไปแล้วเอามากดไว้ที่จมูก
"เอ่อ...." พี่โน่มองหน้าผมมองอยู่แบบนั้น ให่้ตายเถอะ! นี่พี่จะฆ่าผมรึไงกัน ? เฮ้อรีดเดอร์ฮะเอาพี่โน่ไปเก็บที TT
"อะแฮ่มมมม~ สวีทกันไปรึเปล่าค้ะ! หน้านี่จะแนบติดชิดกันแล้ว ฮิ้วววว!!!" ผมปัดมือพี่โน่ออกอย่างแรงเมื่อเสียงชงจากซ้อร้านกาแฟดังขึ้น
"เปล่าซักหน่อย-///-เออพี่แก้มแฟนคลับริทซื้อเค้กสามย่านมาด้วยกินป้ะๆ"
"เห้ยจริง ? นอกจากจะเป็นแฟนที่ดีของพี่โน่แล้ว ยังเป็นน้องที่น่ารักมากของเจ้อีกด้วย >< ไปกินกันค่ะน้องริซซี่" พี่แก้มชงก่อนจะเดินไปรอตรงโต๊ะกินข้าวที่ไม่ห่างจากตรงนี้มากนัก ผมหันไปมองคนข้างๆกำลังดูทีวีแล้วตอนนี้ก็เขยิบไปนั่งชิดอีกฝั่งนึงเหมือนรังเกียจผม ? ผมลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปหยุดอยู่ที่หน้าพี่โน่ พี่แกเงยหน้าขึ้นมองผมด้วยสายตารำคาญ
"หลบบังทีวี!!!" ผมค่อยๆนั่งยองๆเอามือข้างนึงจับที่ขาพี่โน่ไว้เพื่อไม่ให้ล้มก่อนจะเอามืออีกข้างเอื้อมไปแตะที่หน้าผากเนียนใสของคนตัวสูงข้างหน้า พี่โน่มองผมเหมือนเดิมแหล่ะฮะ มองด้วยสายตาที่ผมโคตรไม่เข้่าใจ! 
"แน่ะ!! ยังสวีทกันไม่เลิกโอ้ยเจ้ล่ะเพลียจิ้นจนไม่รู้จะจิ้นยังไงล้ะ-///-" เสียงของพี่แก้มดังขึ้น แล้วคนตัวสูงข้างหน้าก็ปัดมือผมออกจากหน้าจนผมเสียหลักเซลงไปนั่งจุมปุ๊กอยู่กับพื้น ... เจ็บตูดฮะ Y Y ตอนแรกทำหน้าตกใจนิดเดียวนิดเดียวเท่านั้น แล้วก็หันหน้าไปสนใจทีวีต่อ ขอบคุณที่ไม่เป็นห่วงผมสักนิด ขอบคุณที่ยังเกลียดผมเหมือนเดิม ขอบคุณที่ทำให้ผมเสียความรู้สึกหลายครั้งแล้ว ขอบคุณมาก :) ผมลุกขึ้นยืนกำลังจะหันหลังไปหาพี่แก้มผมพูดขึ้นมาเบาๆ
"ตัวร้อน...อย่าลืมกินยา" ผมไม่ได้หันไปมองสีหน้าของพี่โน่ รีบเดินจ้ำอ้าวไปที่โต๊ะทานข้าวและแกะเค้กกินขนมของแฟนคลับที่ซื้อให้ ผมอยากขอบคุณแฟนคลับที่น่ารักทุกคนที่ทุกครั้งต้องมีของฝากติดไม้ติดมือมา ขอบคุณที่ดูแลผมเป็นอย่างดี ผมรักพวกคุณมากนะ <3 ผมเม้ามอยกับพี่แก้มและคนอื่นๆที่มานั่งแจมด้วยจนเวลาผ่านไปได้สักพัก

"ไม่เรียกพี่โน่มากินด้วยอะบ่ายแล้วนะ พี่โน่!!อะอ้าวหลับไปตอนไหนวะ" ไอเซนพูดขึ้น เออผมนึกขึ้นได้พี่แกยังไม่ได้กินข้าวเลยนี่หว่า ผมหันหลังไปมองร่างสูงโปร่งที่กำลังหลับอยู่บนโซฟา ใบหน้าขาวเนียนที่ดูเหมือนวันนี้จะซีดผิดปกติ แต่ก็ยังคงดูดีและหล่อเหมือนเดิม :) 
"ปล่อยพี่โน่นอนเหอะพี่โน่ไม่ค่อยสบาย" ผมหันไปบอกไอเซนแล้วพอหันกลับมาก็เห็นสายตาจับผิดของคนทั้งโต๊ะ เอ่อ ... อย่ามองผมแบบนี้สิ><
"ทำไมพี่โน่ไม่สบายหืมมมมม"  "เออเมื่อวานยังดีๆอยู่เลยยยยยย" "ปกติไอโน่แข็งแรงจะตาย!" "เอรึว่าจัดหนักไปหน่อยคิคิ" "อะไรนะศัพท์เค้าอะๆ?" "อ๋อออแอ๊ะแอ๊ะ!!!" ฮิ้ววววว~~ เสียงชงล้อเลียนผมดังขึ้นอย่างสนุกสนาน กะจะบอกให้บรรดาขาชงไปเปิดร้านกาแฟแล้วฮะ ชงกันเอาเป็นเอาตายเหลือเกิน !
"แอ๊ะแอ๊ะอะไรไม่มีโว้ะมั่วแล่วพอๆ ! คราวหลังริทไม่เอามาให้กินล้ะนิสัย-3-" ผมบู้ปากใส่ก่อนเสียงหัวเราะจะดังขึ้นและเม้ามอยกันต่อจนเวลาผ่านไป
"เห้ยริทสี่โมงล้ะกูไปก่อนนะพี่เก่งมีขึ้นวอร์ด" ผมอยากจะถามไอเซนเหลือเกินว่า พี่เก่งขึ้นวอร์ด?แล้วมึงเสือกไรด้วย= =' 5555555 ผมพยักหน้ารับมัน อืมมมสี่โมงแล้ว...ห๊า!!สี่โมงแล้ว? พี่โน่นอนนานเกินไปล้ะข้าวก็ยังไม่ได้กินยิ่งไม่สบายอยู่โว้ะ ผมเดินไปเรียกคนตัวสูงที่ยังหลับเป็นตาย ...

{Tono's part}

"พี่โน่ตื่นๆ พี่โน่!! พี่โน่ววววววววว!!!!!!" ผมหรี่ตาขึ้นมามองก่อนจะเกาหัวงงๆผมหลับไปตอนไหนวะครับ ? ดีที่อาการปวดหัวเริ่มเบาลงไปแล้วค่อยยังชั่วหน่อย ผมขยี้ตามองก่อนจะเห็นมันยืนเท้าเอวจ้องหน้าผมอยู่ แล้วก็มีสายตาแซวๆจากหลายคู่ที่นั่งชุมนุมตรงโต๊ะ
"อืออออออออออ" มันขมวดคิ้วแล้วชะโงกหน้าลงมาเอามือแตะที่หน้าผากผม จนผมเอ่อ...ได้กลิ่นหอมๆจากตัวมัน =[]=
"อืมตัวก็ไม่ค่อยร้อนแล้วนี่หน่า ยังปวดหัวอยู่ป้ะ?" มันเอามือออกแล้วเอามือจับที่เข่าไว้ บางทีมึงไม่ต้องยื่นหน้ามาใกล้กูมากก็ได้ ! กูชักเริ่มไม่ไหวกับกลิ่นหอมหอมของมึงแล้วนะไอเวรนี่ ... แมร่งเอ้ยกูเกลียดมึงอยู่นะไอริท Y Y
"ดีกว่าตอนเมื่อเช้าเยอะ สี่โมงเย็นแล้วอ่อ" ผมหันไปเห็นนาฬิกาชิบหายหลับไปนานขนาดนี้เลยอ่อ
"ใช่แล้ววววววว~" มันเดินมาทิ้งตัวลงที่โซฟาข้างๆผม แล้วก็หันหน้ามามองผมก่อนจะถามผม
"ตั้งแต่เช้ายังไม่ได้กินอะไรเลยพี่โน่หิวเปล่า?" เออว่ะตั้งแต่เช้าผมยังไม่มีอะไรลงท้องเลยเหอะ แสบไปยันไส้ติ่งแล้วครับ T T
"หิวปวดท้องแล้วด้วย" มันหยิบกระเป๋าที่วางอยู่โต๊ะข้างๆก่อนจะลุกขึ้นมายืนอยู่ตรงหน้าผมแล้วยิ้ม .. ยิ้มแบบที่มันเคยยิ้ม รอยยิ้มที่แฟนคลับรัก รอยยิ้มที่มองยังไงก็ต้องยอมรับว่าน่ารัก ... มันยื่นมือมาตรงหน้าผม ? ผมยื่นมือไปจับมือเล็กๆมันนิ่มมากเหอะ! แล้วก็มองหน้าคนตรงหน้าที่มีริ้วๆสีแดงอยู่บนหน้า มันไม่เหมือนผู้ชายเลยสักนิด !
"มะมะไม่ช่ายยยยย! ริทจะดึงพี่ลุกไม่ใช่ให้จับมือหึย-3-" มันบู้ปากใส่เหมือนเด็กๆ แล้วก็มีเสียงแซวเสียงชงจากซ้อร้านกาแฟอีกตามเคย~
"อ้าวใครจะไปรู้ ก็เห็นยื่นมือมานึกว่าอยากจับมือ :)" ผมแซวมันแล้วจับมือมันไว้ก่อนจะลุกขึ้นยืนตรงหน้ามัน แน่นอนว่ามันต้องเขิน !
"ปะปล่อยได้ล้ะวุ๊! คุยกับพี่โน่แล้วปวดหัว พี่ๆครับริทกลับล่ะนะสวัสดีคร้าบบบ"
"พรุ่งนี้ไปถ่ายที่เกาะเสม็ดแล้วชี่ป๊าาา ยังงี้จะเสร็จรึเปล่าน้าาาา" เสียงของไอดิวครับ -_____-
"ไม่ต้องถึงเสม็ดหรอกแค่คอนโดก็เสร็จได้อั้ยย่ะ ! 55555555 " เสียงของไอฮั่นปากหมาไล่ตามมาติดๆ ส่วนมันก็เขินแล้วก็บ่นงึมงำเดินออกไปนอกห้องแล้ว ผมเดินตามไปหยุดอยู่ที่หน้าลิฟต์
"หิวข้าว" ผมพูดสั้นๆ มันหันหน้ามามองแล้วก็ทำหน้านิ่งนิ่งแตกต่างจากตอนอยู่ในห้องเมื่อกี้มาก ! เข้าใจครับว่าพัฒนาการสร้างภาพมันดีขึ้นเหอะ .
"ก็บอกว่าหิวข้าว!!!" ผมเริ่มขึ้นเสียงใส่มัน มันมองหน้าผมแล้วก็เดินเข้าลิฟต์ไปไม่ตอบไม่อะไรยืนนิ่งเฉย ? ไอเวรนี่กูหงุดหงิดแล้วนะ !! ผมรีบจ้ำอ้าวเดินตามเข้าไปในลิฟต์ ก่อนจะถามขึ้นด้วยความเดือดประมาณนึง
"มึงฟังกูอยู่ป้ะ? กูบอกว่าหิวข้าวมึงไม่เป็นห่วงกันบ้างอ่อ!!! ลืมไป...เราไม่จำเป็นต้องพูดกันอืม" 
"อย่าขึ้นเสียงได้มั้ย!!!!!! ที่ริทปลุกพี่ก็เพราะจะพาออกไปกินข้าว ... เห็นว่ายังไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เช้า นี่ริทไม่เป็นห่วงพี่เลยอ่อ ?!!! แล้วริทก็ไม่ได้อยากจะทะเลาะกับพี่แบบนี้ เข้าใจว่ายังไงพี่ก็จะโกรธจะเกลียดเหมือนเดิม แล้วเราจะเกลียดกันช้ะ ? โอเค้ไม่เป็นไรไม่ได้ว่าอะไร ... แต่ช่วยอยู่เงียบๆอย่าดุอย่าด่าอย่าว่าริทได้มั้ย ? อย่าดุริทได้มั้ยพี่โน่ .... "
   
   คนตัวเล็กตรงหน้าหันมาตะคอกใส่ผม ใบหน้าหวานๆ ตาคู่สวยที่มีน้ำคลอเต็มเบ้า ประโยคสุดท้ายที่มันพูดออกมาเสียงสั่นและแผ่วเบา ก่อนจะหันหน้าหนี แล้วเอามือปาดน้ำตา ... ลิฟต์มันเงียบเงียบแล้วก็เงียบ แมร่งโคตรดงียบอะ ! เงียบจนได้ยินเสียงมันสะอื้น ... นี่ผมผิดหรอ ? ผมผิดรึเปล่าวะ ? ผมผิดตรงไหนห้ะ ? ผมไม่ได้ทำอะไรผิดเลยนะครับที่รัก Y_______Y ประตูลิฟต์เปิดที่ชั้นลานจอดรถคนตัวเล็กรีบเดินออกไปยังรถของมัน ? เอาไงดีวะครับรีด ? ผมจะขับรถคนละคันกับมันดีปะวะ ? สมองยังคิดแต่ขายาวๆของผมก้าวไปดักหน้ามันก่อนจะดึงกุญแจในมือมันมา
"จะหาเรื่องอะไรผมอีกครับ?" มันเงยหน้ามองผมแล้วถามด้วยเสียงตัดพ้อ ... ไอเวรนี่จะทำผมใจอ่อนนะ ! แมร่งเอ้ยกูเกลียดมึงอยู่นะริท = =
"เดี๋ยวขับเอง..." ผมพูดขึ้นแล้วมันก็มองหน้าผมแล้วชี้ไปที่รถอีกคันหนึ่งที่คุ้นตา รถผมนั่นแหล่ะครับ
"รถใครรถมัน...ขอกุญแจคืนด้วยครับ" มันเม้มปากแล้วแบมือมาที่หน้าผม ? เอาไงดีวะง้อ ไม่ง้อ ง้อ ไม่ง้อ ไม่ง้อเว่ยครับ ! 
"อะไรของพี่เนี่ยปล่อยผมอย่ามายุ่ง!!!!" ผมจับมือที่แบอยู่ตรงหน้าแล้วลากมันมาที่ฝั่งข้างคนขับก่อนจะยัดมันเข้าไปแล้วกดล็อก เอ่อ...ผมไม่ได้ง้อนะ ผมเปล่าง้อ แต่แค่มันเปลืองน้ำมันโลกร้อนพอแล้ว = =;' {หราาาาาา!!!} คนข้างๆผมนั่งเงียบและมือยังคงปาดน้ำตาที่หน้าอยู่ไม่โวยวายแล้วมันก็เงียบจนอึดอัด .... บางทีมันก็เงียบเกินไปผมเลยเปิดวิทยุซักหน่อย เย้วววเย้ววว~


" วันนี้ดีเจพี่อ้อยก็มีเพลงเพราะๆมาให้ฟัง ตอนนี้คงมีหลายคู่ที่รักกันแต่ทะเลาะกันแบบคู่ของน้องแบมที่วางสายไป
พี่อ้อยอยากบอกว่า เวลาทะเลาะกันบางทีมันก็ดีนะคะ ทำให้เราได้รู้ว่าเราไม่เข้าใจกันตรงไหน ?
เรามีอะไรที่ทำพลาดไปบ้างรึเปล่า ? เรายังรักเค้าอยู่รึเปล่า ? แต่นานไปก็ไม่ดีนะคะ !
ทะเลาะกันแล้วก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา ... มีแต่บั่นทอนความรู้สึกทั้งสองฝ่ายเสียมากกว่า
พี่้อ้อยว่าลองนึกถึงความรู้สึกดีดีที่มีให้กัน เวลาดีดีที่มีกันและกัน เวลาที่ห่วงใยดูแลกันและกัน เวลาที่มีกันอยู่ข้างข้าง
มันจะดีแค่ไหนถ้าเราจะรักกันมากกว่าทะเลาะกันจริงไหมคะ ? ลองคิดตามพี่อ้อยดูนะคะ :) "

~~ อยากให้เรากลับไปเหมือนเดิม กลับมารักกันด้วยความเข้าใจ
รู้ไหมมันนานเท่าไร ? ที่ไม่มีใครข้างข้างกัน ...
ไม่มีคนที่คอยห่วงใย ไม่ได้พบใครที่เคยผูกพัน รู้ไหมฉันจะไม่ทนกับการไม่มีเธออีกต่อไป !
โกรธกันแล้วในใจของเธอมีความสุขมั้ย ? โกรธกับฉันจะทำให้เธอดีใจใช่มั้ย ?
ถ้าไม่ยอมเปิดใจเข้าหากัน ก็บอกให้ฉันรู้ที ... โกรธกันแล้วมันดีอย่างไร ? ~~


   เอ่อ .... เพลงมันช่างเข้าอะไรกับบรรยากาศตอนนี้ ? นี่พี่อ้อยญาณทิพย์รึเปล่าวะครับ ?!! ผมเห็นคนที่นั่งข้างๆเริ่มขยับตัวมีอาการกระอักกระอ่วนไม่แพ้ผม ก็ดูเพลงที่พี่อ้อยเปิดเส้ !!! แบมเบิมไหนแมร่งมาทะเลาะกันตอนนี้วะครับ ผมยกมือขึ้นมาเกาหัวเก้อๆ ฟิลมันแปลกๆนะ =[]=! 
"ผะผะ..ผมจะกลับคอนโด!!!!" มันพูดขึ้นเสียงดังแต่ก็ยังคงไม่มองหน้าผมเมื่อเห็นว่าผมไม่ได้ไปทางคอนโด แต่มุ่งไปห้างแถวรัชดาแทน ...ก็ผมไม่กลับอะใครจะทำไมวะครับห๊าาาาาาา -..- {พี่แกโคตรเอาแต่ใจ= ='}
"พี่หิวข้าว..." เกือบอาทิตย์แล้วที่ผมไม่เรียกแทนตัวเองว่าพี่ .. ตั้งแต่ทะเลาะกับมันมา ดูมันจะสะดุ้งด้วยความตกใจปนๆเอ๋องงกับสรรพนาม ? 
"พี่หิวผมไม่ได้หิว!!ผมจะกลับ!!!" 
"ไม่อยากกินคนเดียวอะ .... " ได้ผลครับมันค่อยๆหันหน้ามามองผมแล้วเงียบรอฟังว่าผมจะพูดอะไรต่อ ? ผมพูดประโยคนึงขึ้นมา ... แล้วยิ้มให้มันยิ้มที่ผมไม่ได้ยิ้มให้มันจริงๆมาเกือบอาทิตย์ ! ผมไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมต้องยิ้ม ทำไมต้องไปง้อมัน ทำไมต้องสนใจมัน ทำไมต้องแคร์มัน มันเป็นคนบอกเองว่ามันไม่แคร์ไม่สนใจไม่รู้สึกอะไรกับสิ่งที่ผมทำ ? แต่อาการของมันไม่ตรงกับปากเลยสักนิดหึหึ ~ ทำไมผมต้องทำแบบนี้ ? กูเกลียดมึงอยู่นะสลัด !!! แต่ ... ตอนนี้ผมกลับรู้สึกว่าปากผมก็ไม่ค่อยตรงกับใจ โอ้ยแมร่งเอ้ยยยยยยยยเพราะไอเวรนี่คนเดียว !!!


"กินข้าวด้วยกันนะ :)" 


ps:ไรด์อัพดึกไปนิดนึงงง ~ วันนี้ไปทำบุญมาเอาบุญมาฝากรีดที่รักด้วย<3
ยังไม่ดีกันง่ายง่ายหรอกนะเออ ! ก็แค่หวานให้พอลุ้นเฉยๆ 55555555
ขอบคุณทุกกำลังใจขอบคุณที่อ่านฟิคเรื่องนี้ขอบคุณมากจริงจริง
ขอบคุณโน่ริทที่ทำให้โลกนี้น่าอยู่ :)