[noritz] ' It's Fake! พวกผมก็แค่สร้างภาพ :)

ลำดับตอนที่ #8 : chapter8: แค่นั้นก็เกินพอ.

chapter8: แค่นั้นก็เกินพอ.



 

chapter8: แค่นั้นก็เกินพอ.

{Tono's part}

   โอ้ยยยยยยยแมร่งเอ้ยปวดหัวชิบหายว่ะครับ T T ผมลุกขึ้นนั่งด้วยความมึนมึนและอึนไปหมด แฮ้งก์อย่างรุนแรงไม่น่ากระแดะทำเฟี้ยวกระดกเอาเลยว่ะโว้ะ -______-; สภาพผมตอนนี้เลวมาก !! หัวที่ยุ่งเหยิงกลิ่นเหล้ายังคงฟุ้งเต็มเสื้อผ้า ... นี่ใจคอมันไม่คิดจะเบาแอร์เปลี่ยนเสื้อผ้าหรือเช็ดตัวห่มผ้าดูแลผมหน่อยรึไงวะ ?!! ผมเดินออกมานั่งที่โต๊ะกินข้าวอย่างเอ๋อๆแล้วฟุบหน้าลงกับโต๊ะ
"ตื่นแล้วรึไง?" เสียงห้วนๆดังขึ้นไม่ต้องเงยหน้ามองก็รู้ว่าใคร ผมยังคงฟุึบหน้าอยู่กับโต๊ะแมร่งจะอ้วก Y Y
"อืออออออออ" 
"นี่!จะนอนก็ไปนอนในห้องตรงนี้มันใช่ที่นอนรึไงห๊ะ?" ผมขมวดคิ้วแล้วเงยหน้ามองมัน มันก็มองผมด้วยสายตารำคาญและหาเรื่อง !! ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากทำสงครามกับมันนะแต่ ณ จุดนี้แค่พูดยังจะอ้วกเลยผมขอพักศึกแปปนึงTT
"มองหน้าผมทำไม?ข้องอ่อ?" มันยังคงปากดีอย่างต่อเนื่อง ส่วนผมทำได้แค่ท้าวคางมองมันด้วยความอึนอึน -____-
"เป็นใบ้รึไงถามไม่ตอบ! อ่อผมลืมไปตอนนี้ไม่ต้องสร้างภาพ เราไม่จำเป็นต้องคุยกันสินะ" ผมอยากจะด่ามันตอบนะแต่สังขารมันไม่เอื้อเลยว่ะ - -
"ปวดหัว" ผมพูดได้แค่นั้น มันมองผมด้วยสาตาแบบ กูอนาถกูสมเพชเวทนากูสงสาร - -;'
"แฮงก์?"
"อืออออออออ" ผมฟุบหน้าลงกับโต๊ะแบบเดิมโอ้ยตายห่าผมไม่น่ากินเยอะเลย TTOTT
"ดีสมน้ำหน้าเหอะ!" มันพูดขึ้นด้วยเสียงกวนส้นติง โอ้ยยยยยยกูฝากไว้ก่อนเถอะ!!!
"เอออออออออ" ตอนนี้ฟิลผมแมร่งหลากหลายมากเหมือนจะไม่ใช่แค่อาการแฮ้งก์ ! ทั้งปวดหัวเวียนหัวร้อนๆหนาวๆไม่มีแรงเลยโว้ะ.
"ช่วยพูดคำอื่นนอกจากอือกับเออได้ป้ะ?" เอ้าไอเวรนี่!!จะให้กูสวดทำนองสรภัญญะให้มึงฟังรึไง ?
"มึนปวดหัวเวียนหัวร้อนๆหนาวๆจะอ้วกทรมาน" ผมสาธยายอาการของผมให้มันฟัง รู้สึกได้ว่ามันนั่งลงที่เก้าอี้ข้างๆผม
"เงยหน้าขึ้น" ผมยังคงฟุบหน้าเหมือนเดิมไม่ได้อยากกวนตีนรึว่าอยากทะเลาะกับมันตอนนี้นะแต่ไม่มีแรงจริงๆ
"เอ๊ะบอกให้เงยหน้าหูแตกรึไงวะ!!" มันขึ้นเสียงก่อนจะเอามือเล็กๆของมันทึ้งผมของผม o O แมร่งกระชากหัวผมไอเวรรรรรรร Y Y
"อื้ออออเจ็บๆ" มันก้มหน้าลงมาจ้องผมก่อนจะเอามือทาบมาที่หน้าผาก แล้วก็ทำหน้าเหมือนคิดอะไรอยู่
"อืม...ตัวร้อนนิดๆหน้าดูโทรมๆไม่น่าจะเป็นหวัดเพราะไม่มีน้ำมูกเสียงก็ปกติ..แฮ้งก์ก็อาจมีส่วนอาจจะเป็นไข้นิดหน่อย" มันวิเคราะห์อาการของผมออกมาเป็นสเต็ปๆ ? ก็แหงล่ะมันเรียนหมอนี่น่า
"อือออออออ" มันชะโงกหน้ามาใกล้ๆผมเหมือนจะสอดส่องดูอะไรซักอย่าง ผมได้กลิ่นหอมอ่อนๆจากคนตรงหน้าเลือดเริ่มสูบฉีดไม่รู้ว่ะก็ตัวแม่งหอมอะ ! แล้วผมก็ค่อยๆเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ๆตามกลิ่นหอมนั้น จนรู้สึกได้ว่าคนตรงหน้าตกใจก่อนจะเอามือน้อยๆดันหน้าผมออก =[]=
"อี๋~กลิ่นเหล้าหึ่งโอ้ยสภาพดูไม่ได้!!!ไปอาบน้ำไป๊" มันลุกขึ้นแล้วไปยืนส่องกระจกสำรวจความเรียบร้อยเหมือนจะออกไปไหน
"ไปไหน?"
"ไปเอารถ รถผมกับพี่จอดอยู่ที่ตึกทั้งคู่ เดี๋ยวพรุ่งนี้ไม่มีรถขับ" ปากตอบแต่ก็ยังยืนทาครีมบำรุงหลากหลายขั้นตอน - -
"ไปยังไง?" 
"บีทีเอสมั้ง"
"ออกมาไม่เจอมึง...ตาย!" ผมไม่อยากนั่งนอนเปื่อยอยู่ที่คอนโดเพราะปกติผมทำงานทุกวันจนมันชินไปแล้ว อีกอย่างพวกของเวฟแมร่งหมดแล้วด้วยมั้งมีหวังผมตายห่าคาคอนโดพอดี ผมแบกสังขารตัวเองเข้าห้องไปอาบน้ำแต่งตัว เสียงโวยวายของมันดังตามเข้ามา
"ปากดีงี้หายแล้วใช่ป้ะ?บอกว่าไม่ต้องไปโว้ยยยยยยยยยยย~"


   ผมส่องกระจกสำรวจความเรียบร้อย อืม...ขนาดไม่ค่อยสบายยังหล่อเลยว่ะ อย่างว่าล้ะพวกคุณต้องดีใจนะที่วงการมีเทพบุตรจุติลงมาให้ได้ชื่นชมหึหึ ~ พออาบน้ำมันก็รู้สึกสดชื่นนะผมสร่างแล้วครับแต่ที่ซวยคือไข้แดร๊กกกซารางแฮโย Y Y ผมเดินออกมาเห็นมันนั่งกอดอกหน้าบูดมองผมตาขวางอยู่ที่โซฟา
"พี่อยากไปก็ไปผมไม่ไปแล้ว!" เอ้าไอเวรนี่กวนตีนช้ะ ? 
"อะไรของมึงทำไมไปกับกูมีปัญหามากไง๊?" 
"ถ้าผมไปกับพี่ผมก็ต้องสร้างภาพ...นานๆทีจะได้พักผ่อนโว้ะ!!!" เข้าใจล้ะมันไม่อยากไปกับผมเพราะต้องสร้างภาพนี่เอง ผมเดินไปที่ประตู ...
"อ้าวเฮ้ยจะไปจริงดิ?" มันลุกขึ้นมายืนขวางหน้าผมไว้แล้วจ้องผมด้วยความไม่พอใจ เวลานี้ผมไม่ควรคุยกับมัน ... ก็ถูกอย่างที่มันพูดแหล่ะครับ ว่าวันนี้เป็นวันพักผ่อนนานๆทีจะมีวันหยุดแบบนี้ มันก็คงเบื่อที่ต้องมาสร้างภาพแทนที่จะได้ไปพักผ่อนเที่ยวเล่นตามประสามัน ผมลืมอะไรไปรึเปล่าว่าผมยังโกรธยังเกลียดมันอยู่เหมือนเดิม. ตอนนี้ไม่มีพวกสื่อไม่จำเป็นต้องลดตัวไปคุยกับมัน ใช่แล้ว! ไม่จำเป็น :)
"เอ้าถามก็ไม่ตอบหูบอดรึไงวะ!!!!" ผมเลี่ยงที่จะไม่คุยกับมันด้วยการเดินออกจากห้องไปเลย แมร่งเอ้ยปวดหัวก็ปวดแต่เมื่อวานเสือกเมาเองต้องไปเอารถเลย แดดก็เปรี้ยงร้อนชิบหายเหอะ !!!! แต่แล้วก็มีมือมาดึงแขนผมไว้ ผมหันไปมองเห็นคนตัวเตี้ยใส่แว่นกันแดดสีชาไว้เพื่อกันคนรุมทึ้ง ? มึงคิดว่าใส่ไปคนเค้าจะจำไม่ได้รึไงกัน ? มันกำลังยืนหอบอย่างเหนื่อยๆ 
"แฮ่กแฮ่ก..เดินโคตรไว..เลยแมร่งโอ้ยเหนื่อย" ผมหันกลับไปแล้วก้าวขาช้าลงกว่าปกติเพื่อที่จะให้คนขาสั้นข้างหลังเดินตามทัน ผมทำไปก็แค่สงสารเท่านั้นแหล่ะไม่อยากให้มันเป็นลมตายห่าคาถนนไปซะก่อน อนาถคอนโดเค้าเปล่าๆ {หราาาา:ไรด์} แต่ผมว่าคนที่จะเป็นลมตอนนี้เหมือนจะเป็นผมมากกว่านะ โอ้ยปวดหัวว่อย :( พอประตูรถไฟฟ้าเปิดโอ้วคุณพระ!!!! คนรึเห้ไรวะเนี่ย ? เบียดเสียดยังกะรถเมล์ฟรีคิดผิดคิดถูกวะที่ยอมนั่งบีทีเอสมากับมันแค่สามสถานี ? มึงนั่งแท็กซี่ก็ได้นะบางที - -
"อื้ออออโอ้ยยยย" เสียงของคนข้างหน้าผมดังขึ้นก็มันตัวจึ๋งนึงแล้วแถบย่านนี้ก็มีแต่ฝรั่งเสียมากกว่า จะอะไรซะอีกมันก็โดนเค้าเบียดไปเบียดมา อย่างว่าล่ะนะมันตัวเตี้ยโหนราวก็ไม่ถึงไอเสาที่ให้จับก็แทบไม่มีที่ให้จับ ช่วงที่รถไฟฟ้ากำลังจะจอดสถานีถัดไปก็มีแรงกระชากจนร่างบางปลิวเซไปอีกทาง
"โอ้ยยยยยเอ่อขอโทษครับ" มันพูดขึ้นพร้อมกับยกมือขอโทษขอโพยป้าข้างๆที่โดนมันเซไปชน แล้วคนจากสถานีนี้ก็เบียดเข้ามาอีกเอาเข้าไป!!! กูเบียดมีทแอนด์กรี๊ดจนแทบจะได้เสียบนบีทีเอสแล้วนะ แมร่งเอ้ยยย~ ผมเกี่ยวเอวบางๆของคนตัวเล็กข้างหน้าที่ทำหน้าเหยเกเพราะโดนเบียดไว้ แล้วกระชับแขนให้มันเขยิบเข้ามาประชิดตัวผม โดยที่มืออีกข้างผมจับที่โหนข้างบนเอาไว้ ตอนนี้ผมกับมันใกล้กันมากจนได้กลิ่นหอมอ่อนๆจากตัวมันอีกแล้ว มันเตี้ยมากเหอะ! หัวของมันอยู่แถบๆหัวไหล่ผมด้วยซ้ำ -______-
"เห้ยยแกนั่นโตโน่ป้ะ ? เห้ยใช้จริงๆด้วยตัวจริงอย่างหล่ออะโคตรขาวแกดูๆ -////-" เสียงซุบซิบจากผู้หญิงอีกฝั่งดังขึ้นเพราะผมไม่ได้ใส่แว่นรึอะไรปิดบัง ผมเป็นคนเปิดเผย กับอีแค่ขึ้นรถไฟฟ้าทำไมต้องปิดบัง ? เราไม่ได้ทำอะไรผิดนี่ครับ :)
"เค้ามากะใครวะแก? แกดูแขนโตโน่ดิเห้ยยยกอดกันด้วยอะใครวะ" เหมือนคนที่อยู่ในอ้อมกอดผมก็ได้ยินเสียงซุบซิบเลยเริ่มดิ้นขลุ่กขลั่ก
"เออจริงด้วย!!คุ้นๆนะ เห้ยยนั่นมันริทนี่ !! กรี๊ดแกโน่ริทอ๊ายยยโคตรเรียลอะถ่ายรูปๆ ชั้นจะเอาไปลงไอจีโอ้ยย><"
"เอ่อ...ยังอุตส่า...มีคนจำได้อะอีก...เนอะ" เสียงของคนตัวเล็กพูดขึ้น มันพูดอะไรของมันวะ ? ผมเลยก้มหน้าลงไปใกล้ๆ
"หืมมมอะไรนะเมื่อกี้ไม่ได้ยิน?" มันเงยหน้าขึ้นหน้าเป็นสีแดงอ่อนๆ ก่อนจะเม้มปากส่ายหน้าแล้วก้มหน้างุดลงมุดไปกับอกของผมจนแทบจะสิงผมอยู่แล้ว ? ผมรู้ครับว่ามันเขิน ฮ่ะๆ ผมอมยิ้มน้อยน้อยอย่างห้ามไม่ได้
"กรี๊ดก้มหน้าไปกระซิบกันด้วยโอ้ยตายยยชั้นฟินตายย-////-" ผมทำเป็นไม่ได้ยินสิ่งที่พวกเค้าพูดกันก่อนจะหันหน้าไปทางอื่นแล้วเอาคางเกยกับหัวมันไว้ อืมมมมม....ผมมันนุ่มนิ่มแล้วก็หอม...ไอนี่มันหอมทั้งตัวปะวะ ! 
"โอ้ยยยย~นี่สองคนนั่นกะจะเอาให้แฟนคลับดิ้นนตายกันเลยใช่ป้ะ./////." 


#BMM BAMMY
{Ritz' part}
   ฟู่วววว!!! การเดินทางด้วยรถไฟฟ้าที่แสนจะลำบากยากเข็ญผมจะจำให้ขึ้นใจเลยฮะ Y Y ตั้งแต่ลงมาจากบีทีเอสผมกับพี่เค้าก็ไม่ได้พูดอะไรกันอีก ... เฮ้อออ ~ ผมสับสนการกระทำของพี่เค้านะ ! บางอารมณ์ก็โกรธผมจริงจัง เกลียดผมเวิ่นเว้อ แต่บางทีก็เหมือนจะห่วงใยผมเหมือนที่เคยเป็นมาตลอดสองปีกว่า บางทีก็มีมุมที่ผมไม่เข้าใจ ? ผมไม่กล้าคิดอะไรไปเองว่าพี่เค้าเป็นห่วงผมหรอกฮะ ! ผมเดาอารมณ์พี่เค้าไม่ออก ... ที่ทำได้คือถ้าอยู่ด้วยกันสองคนก็แค่ต่างคนต่างอยู่ ! อย่าไปวุ่นวายก้าวก่ายหรือทำให้พี่เค้าเกลียดผมไปมากกว่านี้ :) ผมหยุดอยู่หน้าเซเว่นแถวหน้าตึกแบมมี่แล้วเข้าไปซื้อของ 
"อ่ะเอาไป..." ผมยื่นถุงเซเว่นที่มีแผงยาพารากับน้ำขวดนึงไปให้พี่เค้า เพราะตอนที่อยู่บนบีทีเอสผมรู้สึกได้ว่าลมหายใจพี่โน่อุ่นอุ่น แถมตัวก็ร้อน เหงื่อพี่แกนี่แตกพลั่ก
"อะไร?กูไม่ได้ฝาก?" เค้ารับไปด้วยความงงๆก่อนจะปากหมาถามขึ้นโดยที่ยังไม่ได้เปิดถุงดู ผมรีบเดินจ้ำอ้าวเข้าตึกไปกดลิฟต์แล้วก็มีบรรดาแฟนคลับประมาณ5-6คนที่ดักซุ่มอยู่ ? 555555 โผล่ออกมาก่อนจะเดินเข้ามาล้อมผมด้วยความดีใจ
"พี่ริทททท~วันนี้มีงานที่ไหนรึเปล่าค้าาาา?" ผมยิ้มให้บรรดาแฟนคลับ ถึงแม้ว่าเค้าจะไม่ใช่กลุ่มเสื้อเขียวจริงๆแต่ผมก็ดีใจที่เค้าชื่นชอบผม:)
"อ๋อวันนี้ไม่มีงานฮะพักผ่อนตามอัธยาศัยฮ่าฮ่า^ ^"
"แล้วพี่โน่ไม่มาด้วยหรอออออั้ยย่ะ><" ตลอดครับ ! ถ้าเมื่อไรเจอผมแล้วไม่เจอพี่โน่ ? จะได้ยินคำถามนี้ทุกครั้ง .
"อ๋อมาๆพี่โน่ยืนซื้อของเดี๋ยวเดินเข้ามาเน้อะ" แล้วร่างสูงที่โปรงที่ใส่แค่เสื้อเชิ้ตสีขาวกะกางเกงขาเดฟใส่แว่นตากันแดดที่มองยังไง๊ยังไงก็แต่งตัวได้ธรรมด๊าธรรมดา ? แต่ทำไมแมร่งดูดีจังวะ ! ดูผมดิ๊เนี่ยกว่าจะออกมาได้ต้องลองชุดแล้วลองชุดอีก เพราะพี่แนนกลับไปเยี่ยมญาติผมเลยต้องจัดชุดเองแบบมั่วซั่ว = =' พี่โน่เดินยิ้มเข้ามาทางผมกับแฟนคลับก่อนจะทักทายอย่างอารมณ์ดี
"สวัสดีมิตรรักแฟนเพลงที่เคารพรัก:)" 
"เฮียหน้าโทรมซีดมากกก!!ไม่สบายรึเปล่าเนี่ยยย~ใช่ๆหน้าซีดมากเลยทานอะไรรึยังคะ?" แฟนคลับถามอีคนตัวสูงที่ยืนข้างๆผม ตอนนี้ผมกลายเป็นหมาหัวเน่าไปเรียบร้อยได้แต่ยืนแงะขี้เล็บเล่น ? จะให้ขึ้นไปก่อนก็ไม่ได้เดี๋ยวแฟนคลับสงสัย
"ใช่ๆไม่สบายนิดหน่อย"
"อ้าวหรอกินยายังเฮีย ?" สนใจริทหน่อยเถ๊อะ ! เค้าเมื่อยแล้วนาาาา :(
"อ๋อ...คุณเตี้ยเค้าซื้อยาให้ตะกี้นี้เองนี่ไงๆ" ผมหันขวับไปมองพี่แกแอบส่งสายตาเปิดศึกไปให้ ! พี่แกชูถุงเซเว่นให้แฟนคลับดูก่อนจะยิ้ม~
"อั้ยย่ะ><เป็นห่วงเป็นใยกันจุงเบยยคิคิ" ผมได้แต่หัวเราะฝืดๆแล้วยิ้มแห้งแห้งให้แฟนคลับ การเฟคนี่มันโคตรอึดอัดแท้ !
"เอ้อ!เฮียกับตัวเล็กทะเลาะกันจริงรึเปล่า?เมื่อวานเห็นโชว์บนเวทีเลยสงสัยอะ?" เปิดประเด็นนี้จนได้ขอบคุณนะฮะแฟนคลับที่รัก -3-
"เปล่าๆไม่ได้ทะเลาะกัน^ ^" ผมตอบแล้วส่งยิ้มปานนางงามสิบแปดเวทีสิบแปดมงกุฎ 
"คุณเตี้ยเค้าขี้งอนนิดหน่อยเลยง้อ แต่ตอนนี้ดีกันแล้วบ่ต้องห่วงเด้อ" ดีกันแล้ว...หราาา!?? แล้วพี่แกก็ดึงผมเข้าไปกอดคอ
"โอเคงั้นไม่กวนล้ะ ตัวเล็กเฮียไม่สบายดูแลเฮียด้วยน้าาาาา" 
"จะดูแล....อย่างดีเลยครับ!!!ใช่ม้ะพี่โน่^ ^" ผมยิ้มไม่สิแยกเขี้ยวให้พี่แกซะมากกว่า พี่แกหัวเราะเบาๆ แล้วแฟนคลับก็เอาขนมเขนิมตุ๊กตาของกินเยอะแยะให้ผมสองคน ผมยกมือไหว้ขอบคุณ ก่อนจะขอตัวไปขึ้นลิฟต์ พอเข้าลิฟต์มาปุ๊ปผมก็ถอยออกจากพี่แกไปยืนอยู่อีกมุมหนึ่งของลิฟต์ 
"เฟคเก่งขึ้นนิ่เหอะ..." เสียงห้วนๆออกแนวกวนทีนดังขึ้น ผมเลือกที่จะเงียบเงียบแล้วก็เงียบ ... ไม่อยากต่อล้อต่อเถียงด้วยเดี๋ยวจะเผลอทะเลาะกันรุนแรงอีก ความลับจะแตกเอา
"ยาที่ซื้อให้....." พี่โน่พูดลอยลอยขึ้นมาแล้วเงียบไปซะงั้น -o- ผมเงียบแล้วรอฟังต่อว่าพี่แกจะพูดอะไร ? แต่ถึงชั้น 68 ซะก่อนประตูลิฟต์ก็เปิดออก พี่โน่เดินผ่านหน้าผมเพื่อจะออกไปก่อนแล้วผมก็ได้ยินเสียงเบา ... มันเบามาก!! เบาจนแทบไปตามเสียงลม ... แต่ทำไมผมกลับได้ยินเสียงนั้นชัดเต็มสองรูหูก็ไม่รู้ คำพูดแค่ไม่กี่คำที่ทำให้ผมยิ้มออกมา ... แค่นี้ ...ได้แค่นี้ผมก็ดีใจแล้วครับรีดเดอร์ :)



"ขอบคุณนะ...."

แค่นั้นก็เกินพอให้คนอย่างฉัน ฝันดียิ่งกว่าคืนไหน ..
ไม่ว่าเป็นที่เท่าไรของเธอ ? เธอก็คือที่สุดเสมอไป :)

ps.ตอนนี้เหมือนเรื่อยๆแอบหวานนิดเดียว?นิดเดียวเท่านั้น-w-
ไรด์แต่งเรื่องนี้เรื่องแรกนะคะ ! เลยยังจับทางไม่ค่อยถูกว่าแต่ละตอนจะยาวแค่ไหน ?
จะดำเนินเรื่องยังไง จะมีกี่ตอนดี จะบอกว่าเรื่องนี้ขอลองผิดลองถูกแต่งตามใจไรด์ละกัน ~
ผิดถูกอย่าว่ากันเน้อออออออ -..-
ขอบคุณสำหรับกำลังใจดีดี ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน ขอบคุณที่รักโน่ริทเหมือนกัน :)