[noritz] ' It's Fake! พวกผมก็แค่สร้างภาพ :)

ลำดับตอนที่ #6 : chapter6: ห่างกันไปให้ไกลมันยังดีกว่า.

chapter6: ห่างกันไปให้ไกลมันยังดีกว่า.


 

chapter6:ห่างกันไปให้ไกลมันยังดีกว่า.

{Tono's part}

"ขอโทษทีนะกูเล่นเนียนซะจนมึงอิน:)"
 

   ผมพูดจบแล้วแสยะยิ้มออกมาหึหึ .. คนตัวเล็กที่ยืนอยู่ตรงหน้ายังคงยืนชะงักแบบอึ้งอึ้งและมองผมไม่ละสายตาไปไหน ก่อนจะเอามือปาดน้ำตาของตัวเองอย่างลวกๆ แล้วมันก็ยิ้มออกมา
"ก็พี่ส่งมุกมา...ผมก็ต้องเล่นไปตามน้ำจริงไหมครับ:)" ผิดคลาด ! มันไม่ร้องไห้ไม่เสียใจไม่ตัดพ้อต่อว่าผมสักนิด ? กลับฉีกยิ้มและตอกกลับมาอย่างไม่ยอมแพ้ .. คำพูดจองหองอวดดีของมันทำให้ผมฉุนและอยากจะตะบั้นหน้ามันซะตรงนี้!!!
"ไอริท!!!!!!!!" ผมกระชากคอเสื้อมันเข้ามาประชิดตัวก่อนจะง้างหมัดขึ้น มันไม่หลบไม่หนีจ้องหน้าผมตอบแล้วยิ้มออกมา
"คงผิดหวังสินะที่ผมไม่เสียใจไม่อ่อนแอให้พี่สะใจ:)" มือที่ง้างหมัดไว้เปลี่ยนมากระชากแขนเล็กๆของคนตรงหน้าอย่างแรง มันนิ่วหน้าด้วยความเจ็บแต่ปากก็ยังคงพูดออกมาอย่างไม่หยุด
"หึ...ผมรู้ว่าที่พี่ทำแบบนี้เพราะอยากให้ผมร้องไห้ฟูมฟายเสียใจ เพื่อพี่จะได้มีความสุขและเหยียบย่ำผมอย่างสะใจ ! แต่ขอโทษด้วยนะที่ทำให้พี่ผิดหวัง ... " คนตรงหน้าเอามือเล็กๆของตัวเองแกะมือของผมที่อยู่ตรงคอเสื้อมันออก ก่อนจะยิ้มกว้างและพูดขึ้นต่อทันที
"ผมไม่ได้รู้สึกอะไรกับสิ่งที่พี่ทำเลยสักนิด !! เพราะอะไรรู้ไหม ?" ผมยืนนิ่งฟังสิ่งที่มันพูด เพราะอะไร ? ......
"ถ้าคนตรงหน้าผมยังเป็นพี่โน่ที่คอยอยู่ข้างๆผม พี่โน่ที่คอยดูแลผม พี่โน่ที่เค้ารักผมมาก เป็นพี่โน่ที่ผมรัก ผมคงจะเสียใจมาก ... แต่คนตรงหน้าผมตอนนี้เขาไม่ใช่พี่โน่ของผม ... ดังนั้นผมไม่จำเป็นที่จะต้องสนใจใส่ใจหรือเสียใจให้กับการกระทำแย่ๆ!!!! " ผมมองหน้าคนตัวเล็กข้างหน้าที่กำลังมองผมอย่างท้าทาย ผมยอมรับครับว่าที่ผมทุ่มทุนสร้างด้วยการเปลี่ยนเพลงอย่างกระทันหันแบบนี้ ลึกๆแล้วผมตั้งใจจะร้องขอโทษมัน ... เพราะบางทีผมก็รู้สึกผิด ... แต่ความคิดในด้านมืดของผมก็อยากทำให้มันหลงเชื่อเคลิ้มไปกับที่ผมเฟคแล้วทำให้เสียความรู้สึกเสียใจทรมานและรู้สึกแย่ !!! แต่กลายเป็นว่าตอนนี้เป็นผมเองที่กำลังรู้สึกแย่ ... ผมเงยหน้าขึ้นเพราะรู้สึกว่าตาของผมมันร้อนๆและกำลังจะมีน้ำไหลออกมา ผมเม้มปากเป็นเส้นตรงก่อนจะเรียกชื่อคนตรงหน้าอย่างแผ่วเบา
"ริท..." มันมองหน้าผมด้วยสายตาที่ยากจะเข้าใจแล้วก็ยิ้มออกมา
"เข้าใจความรู้สึกของผมแล้วใช่ไหม ? ว่าเวลาที่พี่พูดทำร้ายจิตใจกันผมรู้สึกยังไง ! พี่ไม่จำเป็นต้องตีหน้าเศร้าแบบนั้นหรอกครับ ... มันไม่ได้ดูน่าสงสารน่าเห็นใจอะไรเลย ! แต่ผมกลับรู้สึกสมเพช :)" ร่างเล็กหันหลังกลับไปและกำลังจะเดินไปแต่แล้วก็หันหน้ากลับมา
"อ่อผมลืมไปอย่างนึง...ว่าจะขอบคุณพี่ที่สร้างภาพเป็นพี่โน่ของผมให้วันนี้ ยังไงก็ช่วยเฟคให้ตลอดรอดฝั่งด้วยนะครับ ^ ^" พูดจบคนตัวเล็กก็หมุนตัวกลับไปแล้วเดินไปข้างหลังเวที ... ถามว่าตอนนี้ในหัวของผมคิดอะไร ? รีดเดอร์หลายคนก็คงจะสับสนกับการกระทำของผมที่ยิ่งกว่าผีเข้าผีออก เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย ? ผมสับสนจริงๆครับ ผมไม่ได้อยากทำร้ายมันแบบนี้ ... แต่พอผมทำดีเมื่อไรภาพเหล่านั้นก็จะผุดขึ้นมา ภาพที่มันทำให้ผมต้องเลิกกับจุ๋ย ... ตอนนี้ผมคิดอะไรไม่ออกจริงๆ จะถอยหลังกลับก็ไม่ทันแล้ว จะเดินหน้าต่อก็ไม่อยากเดิน ... พวกคุณอย่าเพิ่งเบื่อผมที่ผมเป็นแบบนี้นะครับ.

"เย่เฮ้ววววคอนเสิตร์จบแล้วโว้ย ~ ต่อไปก็เป็นเวลาแห่งความสุขของพวกเรา" เสียงหัวเราะเฮฮาอย่างมีความสุขดังขึ้นจากพวกเราเดอะสตาร์
"โตโน่...ขอบคุณนะที่ยอมดีกับริทเห้ยพี่ดีใจมากจริงๆ" พี่บอยเดินเข้ามามาตบไหล่ผมแล้วยิ้มอย่างดีใจ ? ทุกคนคิดว่าผมกับมันดีกันแล้วจริงๆ :)
"ครับ" ผมรับคำแล้วค่อยๆยิ้มออกมา
"สื่อให้ความสนใจเราสองคนมาก พี่ให้เวลาพักผ่อนพรุ่งนี้1วันเต็มๆ แล้วมะรืนมีรายการตามติดดาวมาขอถ่ายโตโน่กับริท มันเป็นรายการแบบเรียลลิตี้ เขาจะพาไปถ่ายที่เกาะเสม็ด เตรียมตัวให้พร้อมล้ะเข้าใจไหมเจ้าริท ^ ^" พี่บอยหันไปให้ความสนใจกับคนตัวเล็กที่ยืนอยู่ไม่ไกล มันยิ้มแป้นออกมา
"ว้าวววไปทะเลด้วยเย่~" มันพูดอย่างดีใจและทำหน้าตื่นเต้นเหมือนเด็กที่ได้ลูกอมยังไงอย่างนั้น เรียกเสียงหัวเราะขึ้นมา
"เอาล่ะพวกเราทุกคนได้เวลาที่รอคอยแล้ว ... ไปฉลองกันเลย!!!" พี่บอยพูดขึ้นแล้วทุกคนก็เฮฮาครึกครื้นกันอย่างเสียงดัง แล้วขบวนรถตู้หลายคันก็เคลื่อนออกจากอิมแพคและมุ่งตรงสู่ย่านรัชดาเพื่อไปฉลองให้กับความสำร็จ จนมาถึงร้านอาหารร้านหนึ่งพี่บอยจองร้านเอาไว้ เรียกว่าปิดร้านเลี้ยงกันเลยทีเดียว บรรดาเหล้าจากทุกตระกูลก็มาวางตั้งอยู่บนโต๊ะแบบจัดหนัก เสียงเคร้งๆจากการชนแก้วดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง

"พี่โน่ไอตัวเล็กบทจะดีกันก็ดีกันง๊ายง่ายว่ะใช่ป้ะพวกเรา55555555" ไอฮั่นพูดขึ้นแล้วทุกคนก็ส่งเสียงแซวเฮฮา
"ก็แหงล่ะเล่นลงทุนร้องเพลงง้อแบบไม่แคร์สื่อซะขนาดนั้นฮิฮิ" แล้วแกรนด์ก็ชงต่อมาติดๆ
"แล้วไหนจะได้ไปถ่ายรายการอีก เอ...ริทไปที่ไหนน้าาาา?" เสียงล้อเลียนจากซ้อร้านกาแฟดังขึ้น - - 
"เกาะเสม็ดครับพี่แก้ม^ ^" คนตัวเล็กเดินมาตอบแล้วยิ้มอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะทิ้งตัวนั่งโซฟาเดียวกันข้างๆผม ผมหันไปมองคนข้างๆ ใบหน้าหวานหวานที่ดูสดชื่นขึ้นกว่าเมื่อก่อนกำลังยิ้มแล้วตักอันนู้นอันนี้กินอย่างไม่หยุด ... ทำไมกลับกลายเป็นผมที่ต้องเป็นแบบนี้ ? ต้องมีความรู้สึกแย่ๆแบบนี้ ? ต้องเป็นมันไม่ใช่หรอครับ ?
"อ๋ออออเกาะเสม็ด .. เอ~เดี๋ยวนะเกาะเสม็ดเค้าว่ากันว่าอะไรน้าาาดิว" 
"เกาะเสม็ด...เสร็จทุกรายไง5555555555555555555" เสียงแซวเสียงหัวเราะดังขึ้นอย่างสนุกสนาน เหมือนจะมีแต่ผมที่ไม่มีอารมณ์ร่วมกับเค้าเอาซะเลย -__________-;' 
"หึยพวกพี่เนี่ยทะลึ่ง!!!-////-" เสียงแว้ดๆของคนข้างๆผมดังขึ้น
"ทีไอตอนทะเลาะกันนะห่างกันจะเป็นวา ! พอดีกันปุ๊ปนั่งเบียดจนแทบจะนั่งตักอยู่แล้วอั้ยย่ัะ~" เสียงชงยังคงดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ผมหันไปมองคนข้างๆ เพราะด้วยโซฟาก็ไม่ได้ใหญ่มากพอให้นั่งได้สองคน แล้วผมก็นั่งซะกินพื้นที่ไอคนตัวเล็กข้างๆเลยได้นั่งแบบไม่เต็มก้นมากนัก ใบหน้าหวานๆหันมามองหน้าผมแล้วฉีกยิ้มให้ 
"พี่โน่เหยิบไปหน่อยริทจะตกแล้วเนี่ย-o-" มันพูดขึ้นการพูดจาท่าทางรอยยิ้มเหมือนตอนที่ผมกับมันยังรักกันดีอยู่ ... ผมมองมันแบบนิ่งนิ่งแล้วก็มองอยู่แบบนั้น มันก็มองผมแล้วยิ้มแต่ดวงตาของมันไม่ได้ยิ้มตามเลยสักนิด ! อย่างที่พวกคุณรู้แหล่ะว่าเวลามันมีอะไรรู้สึกอะไร สีหน้าแววตามันจะฟ้องทันที
"มองหน้ากันอยู่ได้โอ้ยเจ้จิ้นจนจะบินไปฟินแลนด์แล้วนะยะ-////-" เสียงของพี่เอกกี้แซวขึ้น ผมเลยลุกขึ้นแล้วเดินออกไปที่โซนโอเพ่นด้านหนัาร้าน ยืนอยู่คนเดียวเงียบเงียบ ตอนแรกผมเกลียดมันใช่ผมเกลียดมันมาก! ที่มันทำให้ผมเลิกกับจุ๋ย ผมโกรธผมแค้นมันไม่อยากเห็นหน้าไม่อยากยุ่งด้วย อยากทำให้มันเสียใจเหมือนที่ผมเป็น พอเห็นมันเสียใจยอมรับแบบเลวๆเลยครับว่าสะใจ!!! แต่บางทีก็รู้สึกผิด ... พอเห็นมันตอกกลับแบบนี้และดูเหมือนจะไม่รู้สึกอะไรแล้ว ผมแอบหน้าแหกนิดนึง = =;' ภาพที่คนอื่นเห็นว่าผมกับมันดีกัน มันคุยเล่นกับผม กลับกลายเป็นว่าทำให้ผมไม่อยากยุ่งกับมัน ห่างกันไปไกลไกลยังดีกว่าอีก ไม่อยากจะมองหน้า ไม่อยากคุยด้วย ไม่อยากจะสนใจมันแล้ว  ... เพราะมีเพียงผมกับมันที่รู้ว่าเราไม่ได้ดีกันจริงๆ ทั้งหมดเราแค่เฟคสร้างภาพขึ้นมา !! 

"ออกมายืนอะไรตรงนี้?" เสียงเรียบๆดังขึ้น ผมหันไปมองด้านข้างตายยากจริง!!! มันยืนพิงระเบียงแล้วหันหน้ามามองผมไม่มีรอยยิ้ม ไม่มีพี่โน่ ไม่มีใบหน้าแบบเมื่อกี้ มีเพียงใบหน้าหวานที่มองผมอย่างนิ่งเฉย 
"เรื่องของกู"
"หึ" เสียงหัวเราะเบาๆดังขึ้นในลำคอของมัน 
"มึงทำแบบนี้ทำไม?" ผมหันหน้ากลับมามองมันแล้วถามขึ้น 
"ผมทำอะไร?" มันหันตัวมาทางผมและยืนประจันหน้ามองหน้าผมอย่างท้าทาย
"ทำให้ไอพวกนั้นเข้าใจว่ากูกับมึงดีกันแล้ว?มึงทำไปทำไม?" 
"ผมจะทำอะไรก็เรื่องของผม ! เราไม่ได้รู้จักสนิทสนมกันขนาดที่ผมจะต้องอธิบายให้ฟัง :) " ผมคว้าแขนมันอย่างแรงและบีบอย่างโมโหก่อนจะตะคอกเรียกชื่อมันอย่างฉุน
"ไอริท!!!!!!!!!!!"
"อยากทำอะไรก็ทำครับ...ที่บีบแขนอยู่ผมก็ไม่เจ็บ! เพราะผมไม่ได้รู้สึกอะไรหรือต้องมานั่งสนใจใส่ใจหรือมานั่งแคร์อะไรกับคนอย่างพี่ !! แล้วที่ผมทำมันก็ถูกต้องแล้ว พี่เป็นคนบอกเองว่าเราจะทำงานด้วยกันต่อ ... แต่เราจะดีกันแค่ต่อหน้าคนอื่น ? จำคำพูดของตัวเองไม่ได้หรอครับ :)" ผมจุกครับ ... คำพูดจากปากของคนที่ยืนอยู่ข้างหน้าผมทำให้ผมจุก ... ผมมองมันด้วยสายตาที่ไม่เข้าใจว่ามันกลายเป็นคนแบบนี้ไปได้ยังไง ? มันต้องร้องไห้ต้องเสียใจต้องตัดพ้อผมสิ ? เวลาแค่ไม่นานแค่ช่วงที่ลงจากเวทีจะทำให้มันเป็นคนละคนได้เลยหรอ ? มันบิดแขนออกจากมือของผมก่อนจะเดินเข้าไปในร้านทันที

   ผมยืนอยู่เงียบๆแล้วก็พลางคิดถึงสิ่งที่มันพูด ... คำพูดของมันเมื่อกี้ทำให้ผมรู้จุดยืนของตัวเอง ... ว่าผมควรจะทำอะไรต่อไป ผมต้องทำยังไงต่อไป เพราะผมเป็นคนทำให้เรื่องมันเป็นแบบนี้เอง ผมเริ่มต้นทุกอย่างด้วยตัวผมเอง ขนาดมันยังไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรกับสิ่งที่ผมตั้งใจทำให้มันเสียใจให้มันทรมานเลย ... ผมจะต้องมานั่งสนใจทำไม ? ดังนั้นผมก็ควรที่จะโกรธเกลียดแค้นมันต่อไปอย่างที่ผมตั้งใจไว้ !!!!
   ผมเดินเข้าไปในร้านแล้วไปนั่งตรงบาร์ยาวข้างๆมีไอตามที่นั่งอยู่ ผมคว้าแก้วช็อตที่วางไว้กระดกแล้วกระดกอีกราวกับว่ามันเป็นน้ำเปล่าใสแจ๋ว
"เฮ้ยยยอ้ายโต!!โอ้ยตายๆเซาเซาพออออ!!กระดกเยอะจังซี้เดี๋ยวก็ได้เมาตายห่า" ไอตามดึงแก้วออกไป ตอนนี้ผมเริ่มตึงๆ= =;' ไม่ได้เมาเหล้านะ ... แต่เมารักพวกคุณครับ -3- เสี่ยวว่ะ 55555555555
"มึงแดกๆไปอย่ามายุ่งไอตาม" ผมหันไปพูดกับมันด้วยเสียงรำคาญ
"กินฉลองที่คืนดีกับเมียหรอจ๊ะพี่โน่~ นู่นอยากฉลองก็ไปฉลองกับเมียตรงนู้นมานั่งกินไรตรงนี้วะพี่?" เสียงไอกันดังขึ้น
"เ-สื-อ-ก!!!" ผมด่ามันแล้วก็กระดกต่อ ไอกันก็บ่นงุ้งงิ้งๆกับไอตาม สักพักผมก็ได้ยินเสียงหัวเราะสนุกสนานเฮฮาจากบนเวที บางคนก็ขึ้นไปร้องเพลง ไปแด๊นกันบ้าง พูดคุยกันอย่างสนุกสนาน ผมเริ่มอึนแล้วก็มึนเลยจะไปอะไรลงท้องให้มันดูดแอลกอฮอลออกไป { มันช่วยได้ตรงไหนวะเฮีย ? : ไรด์ } มันเป็นทริคของผมไรเดอร์อย่าเจือก -_______-;' ผมเดินไปที่โต๊ะที่ตอนแรกผมนั่งเห็นมันนั่งอยู่ที่โซฟาที่เดิม มันนั่งอยู่คนเดียวพลางมองดูพวกไอแก้มที่ร้องเพลงกันบนเวทีและมันค่อยหันมามองผม ผมทิ้งตัวลงไปข้างๆมันแค่เดินมากูยังลำบากเลยแล้วจะกระแดะหาไรลงท้องโอยยปวดหัวว่ะครับ Y Y
"พี่โน่! หืมมมม ... กลิ่นเหล้าหึ่งเลยโอ้ยเหม็นไปนั่งนู้นเลยไป๊" มันว่าพลางผลักหัวผมออกจากไหล่มัน ปกติผมคอแข็งนะครับแต่ว่าตั้งแต่เริ่มเล่นคอนก็ไม่มีอะไรลงท้อง ท้องว่างแล้วจัดหนักไปซะ ผมไม่ไหวแล้วครับปวดหัวมึนไปหมดเริ่มไม่ค่อยมีสติสตัง =_______=
"อืออออ..." 
"ได้ยินที่ริทพูดไหมเนี่ย!!บอกให้ไปนั่งตรงนู้นมันเหม็น..พี่โน่ว่อยย!!" 
"อื้ออออออออ~" 
"โว้ะ!ใครใช้ให้กินเยอะแยะวะ?แมร่งงงงงเอ้ย" เสียงบ่นดังเข้าหูผมแล้วก็ทะลุออกอีกข้าง - -
"อืมมมมมมมมมมมม.."
"อ้าวเฮ้ยหมดสภาพเลยพี่กู!ตะกี้ยังปากดีด่ากูเสือกอยู่เลย-____-" เสียงใครอีกคนไม่รู้ดังขึ้น ~
"เออไอกันเชี่ยแม่ง!!จะเมาเห้ไรนักหนาวะ?กูเหม็นแง้งงงงY Y" 


*ps.หลายคนคงสับสนกับอารมณ์ของเฮีย ? ทำไมริทถึงกลายเป็นคนละคน ? 
ทุกการกระทำมันจะมีเหตุผลของมันเสมอนะ ต้องติดตามกันต่อไปนะที่รัก <3
อยากให้รีดลองมาแต่งฟิคดูบ้างแล้วจะได้รู้ว่าเวลาที่มีคนเม้นให้...มันชื่นใจแค่ไหน :)