[noritz] ' It's Fake! พวกผมก็แค่สร้างภาพ :)

ลำดับตอนที่ #4 : chapter4: จะให้ฉันเลิกรักเธอได้อย่างไร ?

chapter4: จะให้ฉันเลิกรักเธอได้อย่างไร ?




 

chapter4: จะให้ฉันเลิกรักเธอได้อย่างไร?
{Ritz's part}

   อืมมมม...ผมค่อยๆปรือตาขึ้นมา โอ้ยปวดหัวมากเลยครับ :( ทำไมอยู่ดีๆผมมานอนอยู่บนโซฟาในห้องพัก ? นึกสินึกๆ ใช่ผมยืนคุยอยู่กับพี่โน่ ... แล้วเค้าว่าผมอีกแล้ว เค้าบอกว่าเค้าเกลียดผม แล้วเค้าก็ผลักผม :) เฮ้อออ ~ ผมถอนหายใจอย่างเหนื่อยๆแล้วค่อยลุกขึ้นนั่งและมองไปรอบๆสะดุดกับนาฬิกาที่แขวนอยู่มุมนู่นนนหืมมม ...ห้ะ !!! สี่โมงเย็น o O ?!!! ชิบไม่อยู่แล้วครับ {หาย-____-} แห่ะแห่ะ >< ผมมีซ้อมตอนบ่ายสองนิ่ ! ทำไมรีดเดอร์ไม่ปลุกผมเลยครับ TT พรุ่งนี้มีคอนรวมของเดอะดาว<3 ผมเลยรีบลุกไปล้างหน้าล้างตาแล้วลงลิฟต์ทันที
"พี่ริทพี่ริทไปไำหนนั่น?" ผมหยุดวิ่งแล้วหันไปมองเสียงเรียก เจอไอไอซ์รุ่นน้องที่มันเอ่อสูงกว่าผม!แง้ง :(
"ไปซ้อมคอนดิ กูเพลียเผลอหลับไปตื่นมาเค้าหายกันไปหมดแล้วTT มัวแต่คุยกะมึงกูรีบโว้วไปล้ะๆ"
"เห้ยยยรอไปพร้อมกันดิพี่! ประหยัดน้ำมันๆไอซ์ขอเอาของเก็บแป๊ปเดี๋ยวขับรถให้ เคป้ะ ? โอเคยืนรอนี่แหล่ะ" ผมยืนเกาหัวงงๆมองร่างสูงโปร่งวิ่งเข้าไปที่ห้องพัก เอ่อ .. มันสรุปเองเออเอง ? ผมไม่เข้าใจเลยว่าไอกันมันแอบรักไอเด็กโย่งนี่ไปได้ยังไง ? อุ้บบบ! ผมเผลอหลุดบอกความลับไป ~ รีดเดอร์อย่าบอกไอกันนะว่าผมพูดคิคิ-..-

#Impact arena.
   โหยรถติดเป็นบ้า !! ตลอดทางไอไอซ์ก็บ่นเรื่องไม่เป็นเรื่อง เช่น พี่ว่าโนบิตะคิดจะใส่เสื้อสีอื่นนอกจากสีเหลืองป้ะ ? พี่ว่าหมีพูอยากใส่กางเกงบ้างมั้ย ? ผมว่านะถ้าเรามีคอปเตอร์ไม้ไผ่ก็ดีดิพี่ริทดูรถติ๊ดติด ? วันนี้ผมจะถามไอกันให้ได้ว่ามันคิดผิดรึเปล่าที่แอบรักไอเด็กโย่งนี่ =_____=; พอจอดรถปุ๊ปผมก็รีบคว้ากระเป๋า ... เห้ยผมลืมเอาทุกอย่างมาไม่เว้นแม้กระทั่งกระเป๋าตังของผม โอ้ยบัดสล๊บบมากฮะรีดเดอร์ TT 
"อ้าวพี่ริทไม่รีบลงไปอ่อ?" ไอไอซ์พูดพลางฮัมเพลงไปด้วยอย่างอารมณ์ดี - -
"กูลืมกระเป๋ากูไม่ได้เอาอะไรมาเลย):" ผมเบะปากแล้วกำลังใช้สมองทำไงดีว้าาาา ?
"โหยอย่าไปซียังไงพี่ก็กลับกับพี่ใหญ่ ไม่จำเป็นต้องใช้ไรหรอกน่า" พี่ใหญ่ ? ไอนี่ไม่รู้เรื่องอะไรเล้ย ! ผมขี้เกียจต่อคำกับมันเลยรีบเปิดประตูแล้วลงจากรถก่อนจะกระแทกประตูรถมันอย่างแรงด้วยความหมั่นไส้ ปั้งงงงง!!!!~  
"อ้าวเชี่ย~พี่ริทแม่งปิดเบาๆดิวะเห้ย!!!!" 

"อ้าวไอริท! มึงหายแล้วไงวะถึงมาเนี่ย?" ไอกันทำหน้าตาตื่นแล้วเดินเข้ามาหาผมท่ามกลางความมืดตึ้บ-..-
"มึงแม่งไม่ปลุกกูเลยอะ ! ดูดิ้กูต้องมากับไอเด็กเปรต TT"
"น้อยๆหน่อยพี่~ ผมน่ะสูงปกติพี่น่ะเตี้ยเอง!!!" ไอไอซ์เดินมาเอาแขนพาดไหล่ผม โว้ะ! ทำไมโลกไม่ยุติธรรม Y___Y
"น้องไอซ์ ><" ไอกันยิ้มหน้าบานเป็นจานสังกะสีก่อนจะเปลี่ยนจากหน้าดำๆเป็นสีแดง ผมนึกขึ้นได้ว่าผมจะถามไอกันเรื่องที่ผมคิดบนรถ หึหึ ... มึงเสร็จแน่ไอดำ -..-
"เห้ยนภัทร~" ผมเรียกชื่อมันเต็มๆ มันหรี่ตามองผมอย่างไม่ไว้ใจ 
"อุ้ยตาเถร><เรืองฤทธิ์เรียกชื่อจริงผม 5555 ว่าไงครับ?" ผมมองมันอย่างหมั่นไส้ ! มึงเสร็จกูแน่วะฮะฮ่าาา
"เอ้อไอซ์ๆกูนึกไรออกล้ะ! วันนั้นเว่ยยย~ไอกันนะมันพูดว่าไอซ์นะน่า อุ้บอื้ออื้ออื้อ" 
"เชี่ยริท! ว้ากกกก T T" ถุย ! นอกจากมือดำแล้วยังเค็มอีก :( สายตาไอกันเหมือนมนต์ดำ -..- ผมหันไปมองหน้าไอซ์ที่เหลอหลาเกาหัวแกร่กๆด้วยความงุนงง ? เด็กหนอกเด็กกก ~ ผมเลยกระซิบกับไอกัน
"กูถามไรหน่อยดิไอไอซ์ปญอ.จะตาย มึงคิดดีแล้วอ่อ ? 5555555" 
"คิดดีแล้วดิวะสลัด !!! แหมมมึงก็พูดไปไอริท ... น้องไอซ์เค้าก็สติดีกว่ามึงแล้วกัน ! มัวแต่กวนติงชาวบ้านหน้ามึงนี่่จะยืนไม่ไหวแล่วไปไหนก็ไปไป๊ ~ กูจะคุยกับน้องไอซ์ ><" มันผลักหัวผมชิ ! ไอดำฝากไว้ก่อนเถอะ -o-
"พี่กันกระซิบกระซาบอะไรกัน ? มีอะไรหรอ ?" ไอไอซ์ทำตาบ๊องแบ๊ววว ส่วนไอกันก็มองอย่างกับจะแดร๊กหัวเข้าไปอยู่ละ - -
"โอ้ยกูหมั่นไส้ไปซ้อมล้ะๆมึงจีบกันไปละกัน"ผมเบ้ปากใส่มันแล้วก็เดินไปที่ด้านหน้าเวที
"อ้าวน้องริทหายดีแล้วหรอ?" คุณหมอเก่งสุดหล่อของบักเซนถามขึ้นแล้วยิ้มหวานให้ผมก่อนจะเดินมาขยี้หัวผมเบาๆอย่างเอ็นดู-////- ผมแอบเห็นไอเซนถลึงตาใส่ผม? ไอนี่จะหวงไปไหนโว้ววว -..-
"ก็ไม่ค่อยอะยังปวดหัวอยู่เลยพี่:(" เฮ้อออ~ผมปวดหัวมาก ณ จุดนี้ 
"เออมึงน่าซีดมากเลยอะริทตาก็ลอยๆโหลงเหลงๆไงไม่รู้ว่ะ ไหวเปล่าวะ?" ไอเซนถามผมแล้วเดินเข้ามาสมทบ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะห่วงผมรึว่ามันหวงพี่โอโม่กันแน่ ><
"มึงไม่ถามกูวันแสดงคอนเลยล่ะ?" ผมตอบอย่างกวนทิงและยักคิ้วให้มัน
"ปากดีงี้มึงหายแล้วแหล่ะ ไปเถอะพี่เก่งอย่าไปสนใจมัน-3-" ผมเบ้ปากใส่มันแล้วเดินไปนั่งข้างๆเวที บนเวทีเป็นคิวของพี่ฮั่นแข็งแวร๊ง!~กับแกรนด์แด๊นออนเดอะฟอลล์กันอย่างเมามัน ผมกวาดสายตาไปทั่วๆแต่ก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของคนสูง ...
"น้องริทซี่มาพอดีเลยเย่~คิวน้องพอดีเลยลูกขึ้นต่อเลยน้าาา-3-" พี่ทีมงานส่งไมค์มาให้ผมก่อนจะเดินเข้ามาเอามือแตะหน้าผากผมอย่างเป็นห่วง แห่ะๆหน้าผมคงทั้งเปื่อยป่วยมากเลยทีเดียว TTOTT
"ริทซี่ไหวรึเปล่าเนี่ยตัวรุมๆหน้าก็ซี๊ดซีด?" ผมยิ้มก่อนจะชูสองนิ้วให้พี่เค้า แล้วสูดหายใจลึกๆหึ้บบ!!เดินขึ้นเวทีไป

"ฮาโหล หนึ่ง สอง สาม สี่ ฮาโหล เช็คเช็ค ~ สวัสดีคร้าบบบ! วันนี้นะก็ริทจะไม่มาร้องเพลงตัวเองนะ 5555 แต่เลือกหยิบเพลงของรุ่นพี่เดอะสตาร์เนี่ยแหล่ะมาร้อง ก็ถ้าใครร้องเป็นช่วยเค้าร้องด้วยนะ>< โอเคแล้วครับพี่เริ่มได้เลยฮะ" ผมเช็คไมค์และลองซ้อมบทพูดคร่าวๆ ก่อนจะหันไปบอกพี่วงดนตรีข้างหลัง ด้่านล่างเวทีมีพวกรุ่นพี่น้องๆเดอะสตาร์ พวกไอกงไอกันนั่งดูอยู่ ข้างๆเวทีก็มีทีมงานยืนอยู่เต็มเหมือนรอปฐมพยาบาลผม = =;' เสียงนับให้จังหวะแล้วก็ตามด้วยเสียงดนตรีดังขึ้น แล้วก็มีเสียงกรี๊ดจากข้างล่างเวที ผมหันไปยิ้มให้พวกข้างล่าง ก่อนจะเริ่มร้องเพลง ...

~ สอนให้รู้หน่อยให้ตาสว่าง สอนให้คิดบ้างให้ฉันโกรธแค้นเธอ สอนให้รู้สึกว่าทุกข์ที่เจอ ... เพราะว่ารักเธอก็เลยเจ็บแบบนี้ .
ทั้งที่น่าโกรธโกรธแค้นชิงชัง ทั้งที่หลายอย่างถูกเธอทำช้ำใจ ทั้งที่รู้อยู่ที่รักเธอไป ฉันต้องเสียใจที่เธอไม่แลเหลียว ~

   ผมโบกมือไปตามจังหวะของเพลง แล้วลองซ้อมเดินไปเดินมาตามจุดมารก์ที่แปะไว้บนเวที แล้วกวาดสายตามองไปข้างล่าง แอบเห็นไอกันทำปากมุบมิบ ผมพยายามอ่านปากมัน มันบอกว่าพี่โน่อยู่นู่นๆ แล้วก็ชี้โบ้ยชี้เบ้ไปทางอีกฟากหนึ่ง ผมเลยหันไปก็สะดุดกับสายตาของคนตัวสูงที่คุ้นเคย ... พี่เค้านั่งนิ่งๆอยู่กับพวกพี่แก้มพี่รุจ กำลังมองผมอยู่ ... พี่เค้ามองผมด้วยฮะรีดเดอร์ :)

~ ถึงจะรู้แต่ก็ทำไม่เป็น ทั้งที่เห็นว่าเธอทำขนาดไหน ! ฉันก็เกลียดเธอไม่ลง ถึงจะอยากเกลียดเธอแทบตาย ได้แต่แอบนอนร้องไห้แล้วก็เจ็บใจตัวฉันเอง ที่มันโกรธเธอไม่ได้ ถึงจะอย่างไรก็รักเธอ ได้แต่ถามกับตัวเองอยู่เสมอ ......

   เสียงดนตรีเงียบไปเพื่อให้ผมร้องท่อนจบ .. ผมหันไปมองที่พี่โน่อีกครั้ง ซึ่งเค้ากำลังมองผมอยู่เหมือนกัน เราสบสายตากันถึงแม้มันจะไกลแต่ผมก็รู้สึกได้ถึงความอบอุ่นที่ผมเคยได้รับจากเจ้าของสายตาคู่นั้น ...... 

จะให้ฉันเลิกรักเธอได้อย่างไร ? ~   

   ผมร้องท่อนสุดท้ายขึ้นพร้อมกับมองหน้าพี่โน่ ... ทางด้านพี่แก้มเจ้าแม่ชง ? 555555 ที่ไม่รู้เรื่องอะไรกับเค้าเล้ย ! ก็ส่งเสียงแซวขึ้นมา เลิกรักไม่ได้ก็ไม่ต้องเลิกสิฮิ้ววว ~ ผมหัวเราะเบาๆ ตอนนี้ตามันลายไปหมดครับรีดเดอร์ เมื่อคืนก็ไม่ได้นอน ทั้งวันมานี่ก็ยังไม่ได้ทานข้าวแถมต้องมาใช้พลังงานร้องเพลงอีก ผมหันมาทางหน้าเวทีแล้วมองไปเห็นแกงส้มมีสามคน o O ก่อนจะกระพริบตาถี่ถี่ แล้วมองไปทางพี่โน่ .... ผมเห็นพี่โน่ถอดร่างเต็มไปหมด ? ผมกำลังจะเป็นลมแล้วนะผมว่า .... ภาพสุดท้ายที่เห็นคือ พี่โน่มองผมด้วยสีหน้าตกใจนิดนึง ก็แค่นิดนึงเท่านั้นแหล่ะครับ :) 

.
.

พี่โน่ ... ริทคิดถึงพี่โน่.

 

{Tono's part}
   ผมมาซ้อมคอนได้สักพักแล้วครับ ตอนแรกไอกันบอกว่าจะรอให้มันตื่นแล้วมาพร้อมกัน แต่ผมรู้ครับว่าุ้ถ้ามันมายังไงมันก็ต้องไม่สบายเหมือนเดิม อาจจะหนักกว่าเดิม -_____- ผมเลยบอกให้ไอกันปล่อยมันนอนอยู่นั่นแหล่ะ เพราะผมรู้ว่ามันน่ะมีความสามารถ มันเป็นคนเก่งครับผมยอมรับ ... พอใกล้คิวผม ผมเลยมานั่งข้างๆตรงด้านหน้าเวทีเพื่ออ่านคิว แล้วพวกแก้มดิวรุจก็มานั่งเม้ากันพลางใช้สายตาสอดส่องปากก็ถามว่า ตัวเล็กไปไหนอะพี่โน่ววว >< ? ยังไม่ทันได้ตอบอะไรก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น อุ้ยมาแล้วตัวเล็กของพี่โน่ -///- คงไม่ต้องบอกนะครับว่าเสียงของใคร ? เจ๊ข้างๆผม - - ผมค่อยๆมองขึ้นไปบนเวที ก็เจอคนตัวเล็ก ร่างบางๆที่ยืนอยู่กลางเวที ใบหน้าไร้เครื่องสำอางมันดูซีดเซียว ดูเหนื่อยๆบอกไม่ถูก แล้วมันก็ร้องเพลง ~ มันดื้อมาจนได้สินะ ! ผมนั่งฟังเพลงที่มันร้อง ... เหมือนโดนหลอกด่าเบาเบานะครับ - -' แล้วมันก็หันหน้ามาทางที่พวกผมนั่งอยู่ สายตาของผมที่มองตามมันตลอดไม่ละไปไหน ก็สบกับสายตามันเข้า .. ผมไม่หลบหน้าไม่หลบสายตามองมันแบบนิ่งๆ ... มันไม่หลบหน้าแบบที่เคยทำมันมองผมตอบ ... ดวงตาคู่สวยหม่นหม่นไม่สดใสไม่น่ามองเหมือนเก่า พวกคนที่นั่งข้างๆผมก็แซวไม่หยุด เดี๋ยวพ่อส่งไปขายกาแฟซะเลยนิ่ ! ชงกันเก่งเหลือเกิ๊นแต่ละคน -_______- แล้วคนบนเวทีก็ร้องท่อนสุดท้ายขึ้นมาพร้อมกับมองหน้าผม เหมือนกับจะถามประโยคในเพลงนั้น .... จะให้ฉันเลิกรักเธอได้อย่างไร ?  ร่างบางบนเวทีดูเบลอๆและกำลังเซไปเซมา มันหันมามองทางผมก่อนจะล้มลงไปท่ามกลางความตกใจของทุกคน 

"เห้ยพี่โน่ไอริทมันจะไหวรึเปล่าวะเนี่ย?" ไอฮั่นถามผมขึ้นขณะที่กำลังจะพามันไปที่รถของผม ผมมองคนที่อยู่ในอ้อมแขน ... ก่อนจะถอนหายใจเบาๆ ทำไมผมต้องมาอุ้มมัน ผมเกลีัยดมันจะตาย !! ยิ่งนึกถึงเรื่องจุ๋ยแล้ว ... ผมยิ่งแค้นมัน. ถามว่าตอนนี้ผมทำใจได้รึยัง ? ก็พอประมาณนะครับ อยู่คนเดียวก็โอเคดีมันสบายดี ... แต่ก็ไม่ได้แปลว่าผมจะเลิกเกลียดมัน !
"ไม่รู้ว่ะเดี๋ยวกินยาพักผ่อนก็คงโอเคขึ้นล่ะ" ผมตอบส่งๆ
"พี่ใหญ่ๆ!!! เออลืมบอกพี่ริทลืมของไว้ที่ตึกอะ ไอซ์บอกให้ใช้กับพี่ใหญ่ใช่ป้ะ เออแล้วพี่ริทหน้าแกแกดูกังวลเครียดๆยังไงไม่รู้บอกไม่ถูกอะ พี่อย่าลืมไปเอาของให้แกล่ะ" ผมพยักหน้ารับคำไอไอซ์ ไอ้นี่ก็คงไม่รู้เรื่องอีกคน -_____- ไอกันวิ่งตามมาแตะที่ไหล่ผมเบาๆ
"พี่โน่...เข้าใจนะว่ายังโกรธยังเกลียดมัน แต่เวลานี้มันกำลังไม่สบาย ... ถ้าพี่ไม่ดูแลมัน?มันก็ไม่มีใครแล้ว...สงบศึกก่อนแล้วค่อยมาเกลียดมันต่อก็ได้ ผมฝากมันด้วยนะพี่ :)" 

#Tonoritz's condo
   ก่อนกลับคอนโดผมแวะไปเอาของที่ตึกมา รถก็โคตรติดเลยครับ ! เท่าที่ผมดูของมันก็ไม่มีอะไรมากนะมีเครื่องสำอาง ไอโฟน ขนมเขนิมของมัน ผมรื้อดูหมดอะ ~ เป็นไงผมมีมารยาทใช่ไหมครับรีดเดอร์ >< รื้อจนมาถึงกระเป๋าตังมัน ... ในนั้นมีรูปถ่ายใบหนึ่งสอดไว้ เป็นรูปคู่มันกับผมที่ไปทำงานเค้าท์ดาวน์ที่เชียงใหม่ด้วยกันเมื่อปีใหม่ ... ในรูปนั้นผมกอดมันไว้แน่นมันก็กอดผมเอาไว้ ใบหน้าของมันยิ้มอย่างมีความสุขซึ่งแตกต่างจากตอนนี้อย่างมาก หลังรูปมันเขียนไว้ว่า ได้เค้าท์ดาวน์กับพี่ชายด้วยเย่ :) เฮ้อออ !!! ผมวางคนในอ้อมแขนลงบนที่นอนก่อนจะไปหาน้ำหาผ้ามาเช็ดตัวให้มัน ก่อนจะค่ิอยๆปลดกระดุมเสื้อมันออก ทำให้ผมเห็นผิวขาวขาวไม่มีแม้แต่สิวซักเม็ด {ถ้าอิเฮียจะสังเกตขนาดนั้น-w-;ไรเดอร์} ผิวเนียนยิ่งกว่าผู้หญิงบางคนด้วยซ้ำไป เอวบางบางร่างเล็กๆตรงหน้าผม มันทำให้ผม ... มีอารมณ์ =[]= ผมเอาผ้าชุบน้ำบิดหมาดๆค่อยๆเช็ดไปตามใบหน้า คอขาวขาว -..- ก่อนจะไล่ลงมาเช็ดตามตัวโอเคผมยอมรับครับ ว่าตอนนี้มือผมสั่นมากสั่นอย่างประหม่า รวมไปถึงสิ่งที่อยู่ซ้ายมือใต้เสื้อของผม อย่าตอบว่าหัวนมนะครับ ! หัวใจครับหัวใจผมกำลังเต้นแรง ... ผมค่อยๆเขยิบตัวเข้าไปใกล้ แล้วก็ใกล้ โอ้ยยผมบังคับตัวเองไม่ได้เลยครับรีดเดอร์ Y Y จนจมูกโด่งของผมไปแตะกับจมูกเรียวได้รูปของคนตรงหน้าที่กำลังหลับตาพริ้มอย่างเหนื่อยล้า  ผมเลื่อนสายตามามองปากอิ่มอิ่มสีชมพูที่ชอบเชิดเวลามันงอนผม ... ผมกำลังจะเอาริมฝีปากหนาๆของผมลงไป....แต่แล้วน้ำใสใสก็ไหลมาจากตาคู่สวยที่กำลังปิดอยู่ .. มันร้องไห้ ... ผมเอามือไปประคองใบหน้าหวานไว้แล้วค่อยๆเช็ดน้ำตาออกอย่างแผ่วเบา ... ก่อนจะพูดออกมาเบาๆ ..."ริทพี่ขอโทษ" แล้วภาพของจุ๋ยหญิงสาวที่ผมรักกำลังล้มลงในวันนั้น..ก็ผุดขึ้นมาในความคิด ! ผมชะงักผละออกจากมันทันที ก่อนจะส่ายหน้าเอาความคิดบ้าๆออกจากสมอง ผมรีบห่มผ้าห่มให้มันแล้วเดินไปปิดแอร์ เปิดกระจกออกให้อากาศถ่ายเท ... ผมทำแบบนี้ทำไมทำไปเพื่ออะไร ? รีดเดอร์อย่าคิดว่าผมเป็นห่วงผมคิดอะไรกับมันนะครับ !!! ผมเอ่อ .. อาจจะแค่สงสารมัน ใช่แล้ว ... ผมแค่สมเพชเวทนามันก็เท่านั้น !


"ฮัลโหล ครูแหม่มครับโน่ขอเปลี่ยนเพลงเดี่ยวที่จะร้องหน่อยครับ เอาเป็นเพลง... ขอบคุณนะครับ"



*ps.ตอนนี้เฮียโน่เป็นลมพิษ :( ไม่สบายแง้งไปตามคุณหมอเรืองฤทธิ์มาด่วน TT
ให้กำลังใจเฮียกันเยอะๆน้าาาเฮียจะได้หายไวไว
ริทซี่จะได้ตั้งใจเรียน ,ไม่ต้องกังวลคอยเป็นห่วง อั้ยย่ะ ><