[noritz] ' Enemy ! ศัตรูที่รัก ><

ลำดับตอนที่ #2 : รักแรกพบ (หรอ?)

รักแรกพบ (หรอ?)




 

รักแรกพบ (หรอ?)

 {Ritz’s part}

   สวัสดีรีดเดอร์ตัวน้อยน้อยของผมฮะ > < ผมชื่อเรืองฤทธิ์ นักศึกษาแพทย์ปีสอง บ้านรวยผิวขาวเอวบางร่างเล็กตัวเล็กน่าเอ็นดู๊น่าเอ็นดู ~ แน่ะ !!! ผมไม่น่ารักฮะแต่ผมหล่อขอย้ำว่าผมหล่อ !!! หลายคนชอบคิดว่าผมเป็นเอ่อ ... ตู้ดดดด ? ผมแมนเว่ยฮะ !!! ชอบผู้หญิงเนี่ยแหล่ะ =[]= ไอเซนเพื่อนสนิทม.ปลายและคาดว่าคงสนิทกันอีกยาวนาน มันพามาเดินชมบรรยากาศรอบๆมหาวิทยาลัยอันใหญ่โตบิ้กเบิ่มเวิ่นเว่ออออ ให้ตายเถอะ ! ผมเดินคนเดียวผมหลงอะ =____=;

“มึงอยากเดินดูอะไรอีกมั้ย?” ไอเซนถามผมขึ้นด้วยสีหน้าร่าเริง ?
“ไม่ว่ะแมร่งเมื่อยชิบหาย !!!!” ผมพูดขึ้นก่อนจะหย่อนก้นนั่งลงที่โต๊ะม้าหินตัวหนึ่ง
“เอ้อที่นี่คือตึกของคณะการบิน ก็สังเกตได้จากรูปแบบอาคารจะมีรูปคะ……”
“โอ้ยยยยกูไม่ได้อยากรู้ มึงไม่ต้องบรรยายๆ =____=;” ผมขัดไอเซนขึ้นเมื่อมันเริ่มต้นการเป็นไกด์ทัวร์ต่อ
“โอเคๆ เออมึงจำพี่กันได้ป้ะ?”
“กันไหนวะ? ไม่ยักจะรู้จัก ใครวะมึง?”
“พี่กันคนที่คอยวิ่งตามตื้อจีบมึงไงงตอนม.5อะ ไอริทมึงนึกดิ๊ๆ” คุ้นๆว่ะ อืมมมมมมมมมมมมม ~
“อ๋อ!!!!!! ไอคนที่กูบอกว่าเหมือนขวานฟ้าหน้าดำน่ะนะ ทำไมวะมึง?”
“ดูมึงบรรยายสรรพคุณเค้าซะ =[]= ขอโทษเถอะตอนนี้เค้าเป็นเดือนนิเทศของม.นี้เลยนะเว่ย !!!!”
“หน้าตาบ้านน๊อกบ้านนอกไม่มีแบรนด์ติดหนังหน้าแบบนั้นเนี่ยนะ ?”
“เอ่อแวร้งงงง !!!!! เออช่างเถอะกูแค่เล่าให้ฟังมึงจะได้มีเพื่อนเพิ่มขึ้นอีกเยอะๆไง”
“จะให้กูไปเป็นเพื่อนกับคนที่เคยคิดจะตุ๋ยตูดกูเนี่ยนะ? กูยอมสันโดษดีกว่าอีก =_____=”
“เฮ้อ!!!! คุณเรืองทำไมคุณมึงถึงปากเสียแบบนี้วะ? เหนื่อยใจจริง!”
“แหม่ะ! พ่อพระพ่อพระเอกดูดีเลิศเลอจริง ~~”
   ผมพูดขึ้นก่อนจะเบ้ปากใส่มัน ปกติผมก็ไม่ใช่คนปากเสียนินทาชาวบ้านแบบนี้นะแบบว่าเป็นลูกคุณหนูมีแบรนด์ติดอยู่ที่ตัวเก๋เก๋ >< ผมจะนินทารึพูดแรงๆก็ต่อเมื่ออยู่กับเพื่อน รึไม่ชอบคนๆนั้นแบบเกลียดขี้หน้า พอใจจะนินทาจริง =[]=!!

“กูอยู่กับมึงแล้วเหนื่อยใจ เดี๋ยวไปซื้อน้ำที่โรงอาหารตรงนั้นแปปเอาไรป้ะคุณชาย?”
“กูอยากกินน้ำแร่บริสุทธิ์ร้อยเปอร์เซ็น ผ่านกระบวนการฆ่าเชื้อด้วยความร้อนอุณหภูมิ 180 องศา มีปะล้ะ?”
“อ่านปากกูนะ ...... สอ อะ ดอ .... สัส!!!!!!”

   ไอเซนด่าผมก่อนจะแลบลิ้นแล้ววิ่งหนีหายไปที่มุมตึกไม่ไกล ด่าผมแล้วก็จากไป ~ เฮ้อออ !! จะว่าไปที่นี่ก็แปลกๆเนอะใหญ่โตเกินไปจนมันน่ากลัว = =; ถ้าผมไม่มีไอเซนผมก็ไม่รู้จะอยู่ที่นี่ได้ยังไง ? ก็ไม่รู้จักใครเลยนี่หว่า TT^TT

“แกกกกกกกกกคนนั้นใครอะไม่เคยเห็นน่ารักว่ะ-///////-“ เสียงของผู้หญิงกลุ่มหนึ่งดังขึ้นสายตากำลังจับจ้องมาที่ผม
“เออนั่นดิ มาคณะนี้ก็ออกจะบ่อยแต่ไม่คุ้นหน้าเลยอะ”
“แกรนด์แกก็ไปถามพี่โตโน่ดิ อ๊ายยยยเค้ามองมาที่ชั้นด้วยยยยย กรี๊ดยิ้มด้วยน่ารักว่ะแกชั้นอยากด๊ายยย >////<”
   ผมหันไปมองกลุ่มนั้นก่อนจะส่งยิ้มบางบางให้ ไม่ใช่กลุ่มแรกของวันนี้หรอกฮะที่บอกว่าผมน่ารัก >< แต่ผมเคือง !!! ผมไม่ได้น่ารัก ... ผมหล่อเว่ย !!!! จ้องแต่จะให้กูเป็นตุ๊ดกันจัง =____=;

“นี่นาย! นายอยู่การบินหรอ?”
   ผู้หญิงหน้าตาน่ารักดวงตากลมโตเป็นประกายปากนิดจมูกหน่อย ผมน้ำตาลอ่อนที่ถูกดัดเป็นลอนแล้วจัดเซ็ตมาเป็นทรงอย่างดี ไหนจะผิวของเธอที่ขาวเนียนจนแอบเห็นออร่ารอบๆตัวเธอ เธอเดินเข้ามาถามผมก่อนจะส่งยิ้มให้อย่างเป็นมิตร

“อ๋อเปล่าหรอก เรามานั่งรอเพื่อน :)”
“ถึงว่าแกรนด์ไม่ค่อยคุ้นหน้าเลย เอ้อนายชื่ออะไรอยู่ปีไหนอะ?”
“ชื่อริท คณะแพทย์ปีสองฮะ :)” ผมส่งยิ้มให้คนตรงหน้า รู้สึกถูกชะตายังไงก็ไม่รู้ ? ผมไม่ได้หน้าม่อนะรีด ! แค่รู้สึกว่าผู้หญิงตรงหน้าท่าทางจะได้มาเป็นเพื่อนกับผมในไม่ช้านี้ ... เซ้นผมมันบอก = =;

“จ้าาาาาา เค้าชื่อแกรนด์ปีสองอยู่นิเทศเนี่ยแหล่ะ ยินดีที่ได้รู้จักน้าริท ^ ^”
“พอแล้วยัยแกรนด์ออกนอกหน้ามากไปล้ะ ! คนนี้ของช้านนนนน -//////-“
“แหมล้อฟรีเชียวแก ! พวกแกรนด์ขอนั่งด้วยคนนะริท ^ ^”
“อ๋อเอาสิตามสบายเลยโต๊ะนี้ไม่ใช่ของริท ฮ่าฮ่า” ผมหัวเราะขึ้น ดูท่าทางผมจะมีเพื่อนใหม่เพิ่มแล้ว ~
“ริทหน้าหวานมากเลยอะ ! ดูดิตาก็กลมแบ๊ว จมูกก็เรียวโด่ง ปากก็บาง ตัวก็เล็ก ไหนจะผิวเนียนๆอีก มีหวังนะประกวดเดือนคราวนี้ริทได้ลงแน่ๆ !! หมอแกรนด์ฟันธงขาด ><”
“แกรนด์ก็เว่อไป ห่ะๆ เอ้อแกรนด์มานั่งทำอะไรแถวนี้อะ? นี่มันแถวคณะการบินไม่ใช่อ่อ?”
“อ๋อแกรนด์มารอพี่ชายจ้ะ ^ ^”
“พี่ชายรึว่าแฟนนน้าาาาา?” ผมแซวหยอกล้อแกรนด์ แกรนด์หัวเราะออกมาเสียงดังก่อนจะโบกไม้โบกมือพัลวัน
“โอ้ยไม่ใช่ๆ พี่ชายแท้แท้เลยคลานตามกันมาติดๆ รับรองว่าริทเห็นแล้วจะต้องตะลึง!!!!!”
“ทำไมอะพี่ชายแกรนด์มีสามตา สี่จมูก มีหูหกรู แล้วก็มีหางหรอ?”
“จะบ้าหรอริท!!! พี่ชายแกรนด์เป็นถึงเดือนคณะการบินแล้วก็เดือนของม.นี้เชียวน้า><”
“ขนาดนั้นเลย?! บอกพี่ชายแกรนด์ระวังตำแหน่งเดือนของม.ปีนี้ให้ดีดีนะ 55555555555”
“ริทนี่ตลกเนอะฮาๆดีอะแกรนด์ชอบ มาเป็นเพื่อนกันเนอะๆ อะจับมือกันหน่อยเพื่อมิตรภาพของเราเย่ ~”
“โอเคได้เลย ยินดีคร้าบบบบบบบบบบบ :)”

   ผมส่งยิ้มกว้างให้แกรนด์กับเพื่อนๆของเธอที่เหลือ ก่อนจะยื่นมือไปจับมือทุกคนแล้วก็มาจับมือแกรนด์ แกรนด์ก็ส่งยิ้มก่อนจะหัวเราะคิกคักชอบอกชอบใจ ให้ตายเถอะ ... นี่ผมมีเพื่อนใหม่คนแรกน่ารักขนาดนี้เลยหรอเนี่ย !!!! =////=

“มึงเป็นใครมาจับมือน้องกูห้ะไอสัส!!!!!!!!!!!”

   เสียงทุ้มๆดังขึ้นจากทางด้านหลัง แรงจากการกระชากของคนที่ยืนอยู่ด้านหลังทำให้ตัวผมปลิวหมุนไปประจันหน้ากับคนตรงหน้า .... เชดดดดแมร่งอย่างหล่ออะ !!!! ขนาดผมเป็นผู้ชายผมยังยอมรับเลยว่ามันหล่อจริงอะไรจริง ! ร่างสูงเจ้าของใบหน้าขาวเนียนหาสิวไม่เจอซักเม็ด {สังเกตขนาดนั้นเลยเรือง?} ดวงตาเรียวเล็กคมดุเหมือนพวกตัวโกงพวกชั่วๆในละคร ? จมูกโด่งเป็นสันงุ้มรับกับปากอิ่มสีชมพูแดงแจ๋ ผิวขาวเนียนจนตัดกับสีของเสื้อนักศึกษา เฮ้ยหน้าคล้ายๆใครวะ ?

“มองกูอยู่ได้ไอตุ๊ด!!!กูถามว่าเสือกมาจับมือน้องกูทำไม?!!!!!!”
“อ้าว!!!! พูดงี้ก็สวยดิ ตุ๊ดเชี้ยไรจะหล่อขนาดนี้ ? แล้วญาติโกโหติกาน้องคุณมันคนไหนครับ?”
“เอ่อริท เราเองแห่ะๆ พี่โตโน่นี่ริท เพื่อนใหม่ของแกรนด์เอง =[]=”
“ห้ะ!!!!!!!!!  สาบานว่าแกรนด์เป็นน้องไอหน้าลิงนี่? คนน้องอย่างกับนางฟ้า แต่คนพี่.........”
“กูทำไมห้ะ!!!!!!!!!!!!”
“จะตะโกนทำไมวะ!!!!!!!!!!! อยู่กันแค่นี้ พิการทางหูรึไงวะครับ?”
“พลั่กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก~~~~~”

   ผมกระเด็นปลิวหวือออออออไปติดกับกำแพงโดยฝีมือไอหน้าลิงที่มันเหวี่ยงผมไป เกาะหนึบอยู่ที่กำแพงใกล้ๆ ? สภาพเหมือนจิ้งจกเลยกู =_____=; ไอเชี่ยแมร่งงงงงงงงงงง !!!!!!!!!!

“เฮ้ยไอริทเป็นไร!!!!!!!!!!!!!” เสียงของไอเซนตะโกนมาแต่ไกล ก่อนจะวิ่งมาแบบงงๆตรงปรี่เข้ามาหาผมทันที
“ไอเชี้ยหน้าลิงนี่มันผลักกูอะเซน !!!!!!!” ผมตอบก่อนที่ไอเซนจะค่อยๆพยุงผมลุกขึ้นยืน
“มึงว่าใครห้ะไอตุ๊ด !!!!”
“ว่ามึงนั่นแหล่ะไอหน้าลิง !!!!!”
“วอนโดนตีนซะแล้ว ไอเตี้ย !!!!!!!!!!!!!!!!!”
“จะทำไมวะไอหน้าลิง ไอตือโป้ยก่าย ไอเฮ่งเจีย ไอไม่มีตา ไอหูกาง ไอปากกว้าง !!!!!!!!!!!!!”
“แหมดีตายล่ะครับคุณเตี้ย ตอม่อ หลักกิโล แคระแกร็น อยากทราบว่าที่บ้านไม่มีนมให้แดกไง ?”
“เสือก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” ผมพูดขึ้นอย่างดังไอเชี้ยนี่แม่งปากหมาสาสสสสสส =_____=;
“ไม่เอาน่าาาาาพี่โน่อย่าทะเลาะกันเลย นี่เพื่อนใหม่แกรนด์นะ :(“
“อะไรวะ ! พี่ยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะแกรนด์”
“นี่ยังไม่ได้ทำหรอ? ตายล่ะกล้าพูดหน้าด้านนะครับคุณ !!!!!”
“มึงจะเอายังไงไอเตี้ย ?”
“แล้วคุณมึงจะเอายังไง?” ผมถามย้อนกลับไปอย่างไม่ยอมแพ้ ไอเซนก็ดึงชายเสื้อผมเอาไว้ ~
“ต่อยไปเลยดีกว่าจะได้จบๆ !!! แมนพอก็ตัวๆแต่ถ้าตุ๊ดก็เอาชู้ไอเดือนคอมกิ๊กก๊อกนี่มาฟีทด้วยก็ได้ไม่ว่ากัน”
“ชู้หน้าคุณมึงดิ !!!”
“โอ้ยยยยยพอได้แล้ว !!! พี่โน่ถ้ายังไม่เลิกหาเรื่องริท แกรนด์จะฟ้องป๊าว่าพี่โน่กลับมาคบกับชีคนนั้น !!!!!!!”
“.........................................................” ไอหน้าลิงเงียบไป แอบเห็นเหงื่อเริ่มผุดออกมา ท่าทางจะกลัวป๊าน่าดู ปอดชิบหายเหอะ !
“ดีมาก !!!! ริทแกรนด์ขอโทษแทนพี่โน่ด้วยนะ พี่โน่แกคงไม่ได้ตั้งใจ ... ใช่มั้ยพี่โน่?”
“แกรนด์จะไปขอโทษไอเวรนี่ทำไมวะ?”
“เบอร์ป๊าอยู่ไหนน้า~~~” แกรนด์ทำท่าหยิบไอโฟนสีชมพูที่เอ่อเพชรติดเต็มไปหมด ? ประหนึ่งนี่คือไอโฟนลิเก =____=;
“เออๆ”
“ดีมาก !!! ริทงั้นแกรนด์ขอตัวพี่โน่ไปก่อนน้า ไว้ตอนเที่ยงไปกินข้าวด้วยกันน้า :)”
“โอ้ยจะเอาไปไหนก็เอาไปเถอะแกรนด์ ปากหมาแบบนี้ไม่มีใครเค้าขอให้อยู่ต่อหรอก ^ ^”
“เอ้าไอสาสสสสสสสสสสสสส!!!!”
   อีคนตัวสูงลุกขึ้นทำท่าจะเดินเข้ามาหาเรื่องผม แต่แกรนด์ก็ดึงเสื้อเอาไว้ทัน เหมือนกับไอเซนที่ตะครุบชายเสื้อผมแน่นไม่ปล่อยไปไหน ? จะไปกลัวมันทำไมวะ =_____=
“พี่โน่!!!! พอได้แล้ว !!!! ไปกันเถอะๆ ไว้เจอกันน้าบ้ายบายจ้ะริท แล้วก็เดือนคอมด้วย ^ ^”
"อย่าให้หมาในปากไปเพ่นพ่านอีกล้ะ บ้ายบายคร้าบแกรนด์ ^ ^"
   ผมฉีกยิ้มอย่างน่าหมั่นไส้ไปให้ไอหน้าลิงที่โดดเย้วๆโวยวาย เหมือนคนบ้า =____=; ก่อนจะโบกมือบ้ายบายแกรนด์ที่กำลังยิ้มเจื่อนๆก่อนจะเดินออกไปพร้อมกับกลุ่มเพื่อนๆของเธอ

"ไอริทมึงมีเรื่องกับใครมึงรู้ตัวมั้ยนั่น!!!!" ไอเซนพูดขึ้นเสียงดังก่อนจะมาเขย่าตัวผมประหนึ่งว่ากูเป็นนมเปรี้ยวพาสเจอไรซ์ เขย่าก่อนเจาะสิครับคนดี ? = =;
"ไอเวรนั่นไง ! คนเควี้ยอะไรก็ไม่รู้ปากหมาชิบหาย สันดารเสียมาก ! แตกต่างกับน้องสาวชิบเป๋ง"
"ที่มึงด่าเค้าตะกี้ก็พอๆกันนะ ปากมึงก็ไม่ได้ต่างอะไรจากพี่โตโน่เค้าเล้ยยย~"
"ห้ะ ? ไอเวรลิงนั่นชื่ออะไรนะ โตโต้ โดโด้ ?"
"โตโน่เว้ย ~ มึงเรียกชื่อเค้าซะเสียภาพเดือนมหาลัยหมดเลย =____=;"
"คนที่ม.นี้เค้าเลือกเืดอนจากประสิทธิภาพของหมาในปากรึไง ! กูล่ะไม่เข้าใจจริ๊งงง"
"ริทมึงพูดเบาๆหน่อยเดี๋ยวก็โดนรุมประชาตรีนหรอก ! เอฟซีพี่เค้ายิ่งเยอะๆอยู่TT^TT"
"มีเอฟซีด้วย? อ่อน่อวไม่ธรรมดาจริงลิงตัวนี้ ! ต้องเจอกกูซักตั้งซะและ"
"กูขอเตือนนะ ทางที่ดีมึงอย่าไปยุ่งสุงสิงอะไรกับพี่เค้ามากเลย"
"ทำไมวะ? แมร่งเป็นโรคทางจิตแหงม ! กูว่าแล้วเชียวแหม่ะ"
"เออเอาเข้าไป = = มึงรู้มั้ยพี่เค้าเป็นลูกใคร ?"
"รู้ดิ .... ลูกลิง!!!!!!!!"
"สลัด ~ เค้าเป็นลูกของสปอนเซอร์รายใหญ่ของม.เลยนะมึง มึงไม่กลัวอ่อ?"
"กลัวเชี้ยไรดูด้วยพ่อแม่้กูเป็นใครโด่วววว ! มึงก็จะไปกลัวแมร่งทำไมวะห้ะ ! กล้าๆหน่อยเด้"
"ตามสบายเลยคุณชายกูไม่ห้ามล้ะ = =;" 

~ติ๊งตะริ้งติ้งติ้งติ้งติ้งงงงงงงงงง~
"ฮะ" ผมกดรับก่อนจะกรอกเสียงใส่ปลายสาย
"ใช่น้องเรืองฤทธิ์รึเปล่าครับ ?" เสียงผู้ชายนุ่มๆน่าฟังจากปลายสายตอบผมกลับมา
"อ๋อใช่ฮะ มีอะไรรึเปล่า?"
"อ๋อพี่ป็นพี่เมดของน้องครับ ไม่ทราบว่าน้องเรืองฤทธิ์ตอนนี้อยู่ตรงไหนของม.ครับ?"
"อยู่หน้าตึกการบินห้ะ"
"โอเครอพี่อยู่นั่นแหล่ะเดี๋ยวพี่ไปหานะ บายครับๆ"
"ใครโทรมาวะมึง?" ไอเซนที่ละจากเกมในไอโฟนเงยหน้าขึ้นถามผม
"ไม่รู้ว่ะ รุ่นพี่ที่อธิการบอกมั้ง พี่แกเค้าเป็นเมดกูอะ"
"อ๋อออออออออออออดีล้ะ มีรุ่นพี่คอยดูแลก็ดีแล้ว ปากมึงน่ะวอนหาตรีนจริงๆ = ="
"โว้ะ ! มึงนี่อยู่ข้างใครกันแน่วะ ?"
"ข้างๆหัวใจ <3 ฮิ้ววววววววววว > <"

   สองหนุ่มเืพื่อนซี้นั่งหัวเราะกันอย่างอารมณ์ดี โดยที่อีกฟากหนึ่ง เดือนของมหาวิทยาัลัยกำลังเดือดปุดๆ และโวยวายกับน้องสาวยิ่งกว่าสวดสรภัญญะ ร่างสูงหล่อพลันนึกถึงป้า่ยชื่อสีทองเล็กๆที่ติดอยู่บนเสื้อของร่างเล็กเมื่อสักครู่ .... ก่อนจะกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์ที่มุมปากของตนขึ้น

"นศพ.เรืองฤทธิ์ ศิริพานิช ... เดี๋ยวได้รู้กันหึหึ ! " 


 

**************************************
 

ps;เพลงอาจจะขัดแย้งกับเนื้อหาไปบ้างอะไรบ้าง 555555
ขอความเห็นหน่อยน้าาาาว่าเป็นยังไงมั้ง ? ลงตอนแรกให้แล้วเย่เย่ -////-
อาจจะมีคำผิดพลาดไปบ้าง แล้วก็คำหยาบสมัยพ่อขุนกราบขออภัย -/\-
รักรีดเดอร์ที่สุดในโลกกกกกกกจุ้บค่ะจุ้บ <3

:)