คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : chapter15: แตกหัก?!!!!
chapter15: แตกหัก?!!!!
เมื่อผมมาถึงร้านที่ผมนัดจุ๋ยไว้ ผมก็รีบก้าวขายาวๆเข้าไปในร้านทันที ก่อนจะหันไปพบหญิงสาวที่คุ้นตา ไม่ได้เจอเธอมานานสักพักหนึ่งได้ ผมเดินตรงเข้าไปหาผู้หญิงคนนั้นและนั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามเธอ ก่อนที่ผู้หญิงตรงหน้าผมจะค่อยๆเงยหน้าขึ้น จนพบว่าใบหน้าสวยของเธอมีรอยช้ำแดงๆที่แก้มฝั่งขวา ผมเผ้าที่ยุ่งเหยิงเหมือนผ่านอะไรมาสักอย่าง และน้ำตาที่ไหลออกมาจากดวงตาคมสวยของเธอ บอกตรงๆครับสภาพเธอทำให้ผมรู้สึกเป็นห่วง ...
“โตโน่....ฮึกฮึก YY____YY”
“ใจเย็นๆนะไม่ต้องร้อง คุณเป็นอะไรทำไมสภาพถึงเป็นแบบนี้?” จุ๋ยทำหน้าอึดอัดก่อนจะเม้มปากแน่นแล้วส่ายหัว
“มะไม่มีอะไรฮึกฮึก....” โคตรเชื่อเลยว่ะครับ =_____=!
“โกหก!! บอกมาเป็นอะไรใครทำอะไรคุณ?” ผมมองจุ๋ยด้วยสายตาดุๆ เพื่อให้คนตรงหน้าพูดออกมา
“ฮึกอือออ โน่ต้องสัญญาก่อนนะ....”
“สัญญาอะไร?”
“ถ้าจุ๋ยเล่าแล้วโน่จะไม่โกรธน้องริท....?” ริท ? ไอริทมันไปเกี่ยวอะไรด้วยวะครับ - -?
“ริทเกี่ยวอะไรด้วยจุ๋ย?”
“โน่เห็นสภาพจุ๋ยใช่ไหม? น้องริท....ริทเป็นคนทำ....” ไอริทมันไปอีเว้นท์กะไอกันนี่หว่าแล้วจุ๋ย ? อะไรวะผมงง T___T!
“ไอริทเนี่ยนะ!!!?”
“น้องริทเค้ามากับน้องกันแล้วจุ๋ยก็เข้าไปทักตามประสาคนรู้จัก พอจุ๋ยถามถึงโน่เท่านั้นแหล่ะเหมือนน้องเค้าไม่ค่อยพอใจ น้องเค้าคงหวง ... ก่อนจะต่อว่าจุ๋ยว่าหน้าด้าน !!! แล้วเราก็มีปากเสียงกันจนน้องเค้าตบจุ๋ย ..... โน่ .... โน่อย่าโกรธน้องเลยนะน้องคงไม่ได้ตั้งใจ:(” ที่มันไม่รับโทรศัพท์ผมเพราะมันทำความผิดไว้นี่เองเหอะ!!!!
“อืม...คุณก็อย่าลืมทำแผลให้เรียบร้อยล้ะส่วนเรื่องนี้ผมจะจัดการให้!!!” ผู้หญิงตรงหน้าเลื่อนมือมากุมไว้ที่มือผม
“โน่อย่าว่าน้องนะ...สัญญาสิ จุ๋ยผิดเองแหล่ะที่ไปถามถึงโน่น้องริทเค้าคงหวง ขอโทษด้วยนะ:(“
“มันไม่มีสิทธิ์มาว่ามาตบตีจุ๋ยรึว่าไปทำแบบนี้กับใครทั้งนั้น!!!ผมกลับล้ะไว้ค่อยคุยกัน”
ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งหันหลังกลับไปก่อนเลยไม่ทันได้เห็นรอยยิ้มร้ายกาจปนสะใจของนางเอกสาว ... ผมก้าวขามาที่รถและรีบกลับคอนโดทันที ... นาทีนี้ทั้งโมโหทั้งฉุนโคตรหงุดหงิด!!!! ทำไมมันถึงทำตัวแบบนี้ ? มันกล้าทำจุ๋ยได้ยังไงมันกล้าด่ากล้าตบได้ยังไง ? จุ๋ยเค้าไปทำอะไรให้มัน ? ทำไมมันทำร้ายผู้หญิงแบบไม่อาย ? ทำไมมันถึงทำแบบนี้ !!!!!!!!!!!!
#Tonoritz’ condo
{Rit’z part}
“ไม่ให้กูขึ้นไปส่งจริงดิ?” ไอกันขับรถตามผมมาติดๆจนถึงคอนโด ไม่รู้แม่งจะขับตามมาทำไม =____=!
“เออออไม่ต้องมึงรีบกลับเหอะมืดแล้วๆ” ผมพูดขึ้นก่อนจะล็อกรถและกำลังจะเดินไป
“แล้วถ้าพี่โน่เค้ารู้เรื่องเค้าอาละวาดมึงอะ ให้กูขึ้นไปช่วยเคลียดีกว่าๆ” ไอนี่ยังไม่หยุดรั้น !!
“กูไม่ผิดนี่!! มึงขับรถดีๆกูไปล้ะไว้เจอกันพรุ่งนี้เว่ย~” ผมรีบเดินจ้ำอ้าวไปทันทีขี้เกียจยืนเถียงกับมันนาน จนเดินมาถึงหน้าประตูห้องก่อนจะเอาคีย์การ์ดแตะแล้วล็อกก็เปิดออก สูดหายใจเข้าลึกลึกหึ้บบ!!!!! เปิดประตูเข้าไปก่อนจะเห็นร่างสูงที่คุ้นตานั่งอยู่บนโซฟาเงียบๆ สายตาคมกริบถูกส่งมาที่ผม นั่นคือการบอกถึงว่า พี่โน่รู้เรื่องแล้ว :)
“กลับมานานแล้วหรอ?” ผมถามคนที่นั่งอยู่พลางถอดรองเท้าไปด้วยก่อนจะเดินไปนั่งที่โต๊ะที่ไม่ไกลจากโซฟามากนัก
“มึงไปหาเรื่องอะไรจุ๋ย?” รู้เรื่องแล้วจริงๆด้วย ผมไปหาเรื่องพี่เค้า ? ผมทำหรอฮะรีดเดอร์ ?
“เปล่าริทนั่งทานข้าวอยู่กับกันแล้วเค้าก็เดินเข้ามาหาเรื่อง....” คนตัวสูงลุกขึ้นแล้วเดินลิ่วๆมาที่ผม ก่อนจะกระชากแขนผมให้ลุกขึ้นมือหนาที่บีบอยู่ที่ต้นแขนของผม มันโคตรเจ็บอะ Y_____y
“มึงคิดว่ากูจะเชื่อรึไง ? อยู่ดีๆจุ๋ยจะไปหาเรื่องมึงทำไม !!!”
“ริทจะไปรู้รึไง? ก็เค้ามายืนด่าริทถ้าพี่อยากรู้พี่ก็ไปถามเค้าสิว่ามาหาเรื่องริททำไม!!!!!” ผมเริ่มขึ้นเสียงเมื่อคนตัวสูงตรงหน้าขึ้นเสียงใส่ผมก่อน .... ผมทำอะไรผิดฮะ ? ผมผิดที่ไปต่อปากต่อคำใช่ไหม ?
“สภาพเค้าวันนี้หรอเหอะก็เพราะฝีมือมึง!!! มึงกล้าตบเค้าได้ยังไงห้ะไอริท? เค้าเป็นผู้หญิงมึงไปตบเค้าได้ยังไงห๊า!!!!!!!!” ผมหรี่ตาลงเมื่อคนตรงหน้าตะคอกใส่หน้าผมอย่างดังจนมันน่ากลัว .....
“เค้าบอกว่าผมทำหรอ.....”
“ถ้ามึงไม่ทำแล้วใครจะทำ?ไอกันหรอ?มึงคิดว่าคนอย่างไอกันจะตบผู้หญิงอ่อ?คนที่ทำก็มึงนั่นแล่ะ!!!!!”
“พี่คิดว่าผมเป็นคนทำจริงๆหรอ.....” ผมถามเสียงเบาคนตรงหน้าไม่รู้เลยรึไงว่าผมนิสัยเป็นยังไง ?
“เออ!!!!!!!”
“อืมถ้าอย่างนั้นผมก็เป็นคนทำจริงๆแหล่ะ:)”
“หึ!!!!ในที่สุดก็ยอมรับว่ามึงทำ มึงนี่มันเลวจริงๆ!!!!” ผมเม้มปากแน่นอย่าร้องไห้นะริท ... อย่าร้องไห้ออกมา Y_____Y
“ครับผมเลว!!!! พี่จุ๋ยเค้าดีทุกอย่าง….พี่จุ๋ยของพี่เค้าดีทุกอย่าง:)”
“ใช่!!!!จุ๋ยเค้าดีกว่ามึงทุกอย่าง! เหอะกูล่ะรังเกียจขยาดมึงเต็มทนพอกันที!!!!”
คนตัวสูงข้างหน้าสะบัดมือตัวเองออกจากต้นแขนผมอย่างแรงจนทำให้ผมเสียหลักล้มลงไป แก้มฝั่งที่ถูกตบไปกระแทกกับขอบเก้าอี้เจ็บ .... แต่ก็ไม่ได้ครึ่งนึงของหัวใจผมตอนนี้เลยสักนิด .... ตอนนี้ใจผมเจ็บมากเลยฮะ :(
“เลิกสำออยได้ล้ะ!!! มึงมันน่าสมเพชกูไม่น่าไปไว้ใจคนอย่างมึงเลย!!! ต่อไปนี้อย่ามายุ่งกับกูอีก ... อย่ามาคุยอย่ามายุ่งอย่ามาพูดอะไรกับกู เพราะอะไรรู้มั้ย ?” คนตัวสูงข้างหน้ายืนมองผมด้วยสายตาที่โกรธเกลียดก่อนจะยกมุมปากขึ้นยิ้ม
“เพราะกูรังเกียจกูขยะแขยงการกระทำต่ำต่ำของมึง!!!!!!”
ประโยคสั้นสั้นที่ออกมาจากปากของคนตรงหน้า ... ประโยคสั้นง่ายได้ใจความมันเหมือนอะไรซักอย่างที่หนักและหล่นลงมาทับผม .... ผมคิดว่าพี่เค้าจะเข้าใจผมซะอีกแต่กลับไม่ใช่เลย ก็ใช่สิเค้าเป็นคนที่พี่โน่รัก เค้าเป็นคนที่พี่โน่ห่วง :) ผมเงียบไม่มีแม้แต่น้ำตาซักหยดที่ไหลออกมา ทั้งๆที่ข้างในผมมันอ่อนแอมันเจ็บจนอยากจะร้องออกมา .... ในเมื่อผมไม่ใช่คนผิด ผมไม่ได้ทำอะไรผิด!! สิ่งที่คนตรงหน้าพูดต่อว่าด่าผมต่างๆนาๆมันดูเลวร้ายเกินไป มันไม่น่าจะหลุดออกมาจากปากของคนที่ผมรัก พี่โน่ของผม .... ผมเกลียดเค้าแล้ว !!!!!!!
#BMM BAMMY
วันนี้ผมมีคอนเสิตร์งานอีเว้นกับไอกันแล้วก็เค้า...ตั้งแต่เมื่อวานผมก็ไม่ได้พูดได้จาอะไรเลย ผมยอมรับว่าผมแอบร้องไห้ในห้องคนเดียวเงียบเงียบมันหนักเกินกว่าจะทนจริงๆฮะรีดเดอร์ :( วันนี้ต่างคนต่างขับรถมากันเอง เมื่อผมมาถึงก่อนผมก็ขึ้นไปชั้น68และเปิดประตูเข้าไป
“เฮ้ยยยน้องริทหน้าไปโดนอะไรมาอะ?” เสียงของพี่หมอเก่งดังขึ้นก่อนจะกรูเข้ามาทางผมกัน วันนี้ผมเอาเก๊าะเอี๊ยะออกมันเหนียวหนึบหนับที่หน้าอะ Y____Y จนเห็นรอยสีแดงออกม่วงๆช้ำอยู่บนแก้มของผม
“ไม่มีอะไรหรอกริทหน้าฟาดกับขอบเตียงน่ะ^ ^” ผมตอบแล้วยิ้มบางๆให้
“อั้ยย่ะ! รึว่าเล่นกับพี่โน่อยู่น้าเลยไม่ทันระวังคิคิ -////-“ เสียงของพี่ฮั่นดังขึ้น
“อย่าพูดถึงเค้าเลย...ริทขอตัวนะฮะ” ผมเม้มปากแน่นแล้วเดินเลี่ยงไปหาไอกันที่นั่งแต่งหน้าทำผมอยู่อีกมุมหนึ่งของห้อง ผมเดินเข้าไปหามันก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงลนเก้าอี้ข้างๆมัน ไอกันเอี้ยวหน้ามามองผมก่อนจะทำหน้าตกใจ
“เฮ้ยริทหน้ามึงช้ำมากเลยอะ!! แม่งเอ้ยกูเห็นแล้วแค้นวะสัส!!!” ผมเม้มปากแน่นตอนนี้ภาพตรงหน้าผมมันมัวไปหมดแล้ว ... น้ำตามาบังม่านตาของผมไว้ แค่ผมอยากร้องไห้อยากระบายกับคนที่เข้าใจคนที่รู้เรื่องและไอกันคือผู้โชคดี =[]=!
“กัน....ฮึกฮึก Y______Y” ผมพูดขึ้นแล้วเอามือเอื้อมเข้าไปกอดมันแล้วซุกหน้าลงร้องไห้ ผมไม่อยากอ่อนแอแบบนี้เลย :(
“ไอริทเป็นอะไร? นี่มึงยังไม่เคลียกับพี่โน่อีกหรอ?”
“กูเคลียแล้ว .... แต่ก็เฮ้อช่างมันเถอะเนอะ:)” ผมปาดน้ำตาออกใช่!!!ผมต้องเข้มแข็งในเมื่อผมไม่ใช่คนผิด ผมไม่ได้เป็นแบบที่เค้าด่าเค้าว่าผม ทำไมผมต้องไปแคร์คำพูดของคนที่ไม่มีเหตุผลด้วย ?! ผมเกลียดพี่โตโน่ ....
“เออเอาเถอะกูจะไม่ถามละกันว่าสรุปยังไงเฮ้อออ~ เดี๋ยวเอาเกาะเอี๊ยะแปะหน้าด้วยเบ่เบ๋^ ^”
ไอกันยิ้มให้แล้วเอามือมาขยี้หัวผมแล้วหันไปแต่งหน้าทำผมต่อ แล้วพี่ทีมงานก็เอาเกาะเอี๊ยะมาแปะแก้มผมก่อนจะแต่งหน้าทำผม สักพักหนึ่งร่างสูงที่คุ้นตาก็เดินมาก่อนจะสวัสดีพี่ๆทีมงานแล้วนั่งลงตรงเก้าอี้ตรงข้ามผม ผมต้องไม่สนใจช่างหัวเค้าสิฮะ!!!!
“มึงโอเคปะวะ?” ไอกันเอียงมากระซิบข้างๆหูผม ก่อนจะเอามือมาวางไว้ที่มือผมแล้วบีบเบาๆเหมือนให้กำลังใจ
“เออโอเค^ ^” ผมตอบแล้วหันไปยิ้มบางบางให้มัน ก่อนจะหันหน้ากลับมาเห็นคนตัวสูงตรงหน้ากำลังจ้องมาที่เราสองคนอยู่ ก่อนจะเบ้ปากแล้วหยิบหนังสือขึ้นมาอ่าน เหอะ ... เค้าจะทำอะไรก็ช่างเค้าคนนิสัยเสียแบบนั้นไม่ต้องไปสนใจ !!!
{Tono’s part}
ตอนนี้ผมกำลังแสดงมินิคอนเสิตร์ที่งานอีเว้นท์การกุศลประมูลของกับไอกันแล้วก็มัน ! บนเวทีทุกอย่างยังคงปกติ ผมกับมันยังคุยยังหยอกล้อยังหัวเราะเล่นกันเหมือนเดิม แต่ใครจะรู้ว่า .... ตอนนี้ผมโคตรเหม็นขี้หน้ามัน =______=!!
“วันนี้พี่มีเสื้อมาให้น้องริทด้วย” เสียงของแฟนคลับของมันพูดขึ้นก่อนจะหยิบเสื้อตัวหนึ่งขึ้นมาแล้วกางออก
“แฟนโตโน่ฮิ้วววว~~” เสียงแซวของไอกันดังขึ้น เสื้อยืดสีขาวเรียบๆแต่มีข้อความสกรีนไว้ว่า แฟนโตโน่ :)
“เอ่อ...ขอบคุณครับ ^____^” มันหน้าแดงก่อนจะรับเสื้อไว้แล้วเอามาทาบที่ตัว ... แฟนผม ? ขยะแขยง !!
“พี่ก็มีเสื้อให้โตโน่เหมือนกัน” แฟนคลับของผมพูดขึ้น ก่อนจะแกะเสื้อออกแล้วเอามาทาบไว้ที่ตัวของผม เสื้อแบบเดียวกับมันเหมือนทุกอย่าง เพียงแค่คำสกรีนเปลี่ยนเป็น แฟนริท:) ดูน่ารักเน้อะ !!! เหอะ -______-
“แฟนริทคือพี่โน่ แฟนพี่โน่ก็คือริท ฮิ้วววววว!!!!ฟินกันไป555555555”
เสียงของมันพูดขึ้น ฟินเฟินห่าไร !! พวกผมก็ถ่ายรูปกันบนเวทีก่อนจะบริจาคเงิน แล้วก็รับของที่ระลึกจากงานแล้วรับของฝากติดไม้ติดมือของบรรดาแฟนคลับ สักพักก็เดินมาที่รถตู้ของตึกที่จอดรออยู่ด้านหลัง ผมนั่งข้างหน้าคนเดียวข้างๆมีขนมวางเต็มไปหมด ส่วนไอสองคนนั้นนั่งเบาะข้างหลังผม คุยกันหัวเราะกันคิกคัก หมั่นไส้ไม่สำนึกห่าอะไรเลย!!!
“ไอกันอะกูให้!!!” ผมขยำๆก่อนจะโยนเสื้อที่แฟนคลับไปที่เบาะหลังที่พวกมันนั่งอยู่
“เฮ้ยแฟนคลับเค้าให้พี่นี่ โอ้ยไม่เอาๆ” ไอกันพูดก่อนจะส่งเสื้อมาให้ผมเหมือนเดิม ผมขยำขยุ้มๆเสื้อแฟนไอเวรนั่นไว้
“อะ .... พี่สมผมให้พี่เอาไปทำผ้าเช็ดรถเถอะครับ:)” ผมยื่นไปให้พี่สมโชเฟอร์ของเราวันนี้หึหึ ! พี่สมทำหน้าลังเลว่าจะรับดีไม่รับดีแต่ก็รับเสื้อตัวนั้นเอาไว้แล้วขอบคุณผม ก็แค่นั้นนนแฟนริท? แค่นึกก็ขยะแขยงล้ะ !
“เห้ยพี่โน่ไมทำงั้นวะจะมากไปแล้วนะเว่ย!!!!!!” เสียงไอกันโวยวายขึ้นก่อนจะเอามือมากระชากเสื้อผมจากทางด้านหลัง
“ไอกันไม่เอาน่ะๆมากินขนมกับกูดีกว่ามาๆ อย่าไปสนใจเสียงหมาเสียงแมวเลย” มันพูดขึ้นก่อนจะดึงให้ไอกันนั่งลงกินขนมกับมัน หมาแมว ?! ไอเวรนี่แม่งงงงงงงงงงงงงงง !!!!!
“มึงว่าใครเป็นหมาเป็นแมว?!!!” ผมพูดขึ้นเสียงดัง มันจ้องหน้าผมตอบแล้วยิ้มออกมาอย่างท้าทาย
“ถ้าพี่ไม่ใช่หมาไม่ใช่แมวแล้วจะร้อนตัวทำไมครับ:)”
ยังไม่ทันที่ผมจะตอบโต้อะไรกับมันต่อ รถตู้ก็เคลื่อนมาจอดที่หน้าตึกเป็นอันว่าต้องสงบศึก ห้ามทะเลาะกัน ผมมองมันด้วยหางตา ... เหอะ !!!!! มันสองตัวเดินนำหน้าผมเข้าไปในตึกเดินหัวเราะต่อกระซิกกันจนน่าหมั่นไส้ ! ไอกันแม่งตาต่ำชิบหาย -____-
“ไอกันเดี๋ยวมึง!!!” เสียงของมันดังขึ้นก่อนจะหยุดเดินแล้วล้วงหาอะไรในถุงซักอย่าง
“มีอะไรวะไอริท?” ไอกันหันหน้ากลับมามองมัน ก่อนที่มันจะหยิบเสื้อที่แฟนคลับให้ออกมา แล้วเดินดุ่มดุ่มไปที่ถังขยะสีเงินเงาๆ มุมหนึ่งที่กำแพง แล้วโยนลงถังขยะดังตุ้บ !!!!
“เห้ยไอริท!!!” ไอกันทำตาโตตกใจกับสิ่งที่มันทำ ... ผมก็ตกใจนะ = =;’
“อะไรมึง~~ เอาเสื้อไปก็เสนียด!!! ตัวเองเปล่าๆ ไปกันเถอะ ^_____^”
ผมยืนเม้มปากแล้วกำหมัดแน่นจนเส้นเลือดที่แขนค่อยๆปูดขึ้นมา ... ไอเวรนี่แม่งงงงงโว้ะ !!! รีดเดอร์ที่รักครับ<3ผมมีอะไรอยากจะถามหน่อย .... ถ้าเกิดว่าผมฆ่ามันตายก่อนจบเรื่อง พวกคุณจะว่าอะไรผมมั้ย ? - -‘
ps;ณ จุดนี้พี่โน่กะน้องริทแรงทั้งคู่!!! 55555555
จะพยายามให้ดราม่าไม่นานนะสงสารคนอ่าน คนแต่งก็ทรมาน TOT
สปอยให้ว่าตอนหน้าจะมีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้น .... ติดตามกันนะคะที่รัก -3-
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านฟิคนี้ ได้อ่านทุกคอมเม้นแล้วมีกำลังใจ ดีใจที่มีคนคอยอ่านอยู่:)
รักรีดเดอร์ทุกคนนะเออจุ้บ -////-
โน่ริทริทโน่แฟนหมอแฟนกุ๊ย:)
ความคิดเห็น